چکیده فارسی مقدمه وهدف: چاقی به تجمع بافت چربی در بدن گفته می شود. مطالعات مختلف حاکی از وجود ارتباط قوی میان چاقی وخطر ابتلا به سرطان پستان در زنان پست منوپوز دارد. امروزه بافت چربی به عنوان یک بافت اندوکرین با اعمال بسیار پیچیده مطرح است که می تواند مواد متنوعی را تحت عنوان آدیپوسیتوکین از جمله (لپتین، آدیپونکتین) را به جریان خون ترشح کند. تغییرات آدیپوکین ها به عنوان مکانیسم کلیدی در ارتباط بین چاقی و افزایش خطر سرطان مطرح می باشد. هدف از این مطالعه تعیین میزان آدیپونکتین و لپتین مترشحه از بافت چربی در سرم افراد مبتلا به سرطان پستان بوده تا بتوان از آن به عنوان پیشگویی کننده پاسخ به درمان های آندوکرین دراین بیماران استفاده به عمل آورد. مواد وروشها: نمونه های مورد مطالعه شامل 70 بیمار چاق و غیر چاق مبتلا به سرطانهای پستان انتخاب گردیدند. فاکتورهای آنتروپومتریک از جمله شاخص توده بدن(bmi) از تقسیم وزن (کیلوگرم) برمجذور قد (متر مربع) تعیین شد. آدیپونکتین و لپتین با روش ایمنواسی اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از نسخه شماره 16 نرم افزار spssتجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها: براساس نتایج این مطالعه، افزایش میانگین سرمی لپتین در زنان بیمار (سرطان پستان) در سه گروه با وزنهای طبیعی، اضافه وزن، چاق، متناسب با افزایش نمایه توده بدن bmi)) چشمگیر بود. اختلاف غلظت سرمی لپتین در بین تمام گروهها از نظر آماری معنی دار بود(05/0>p ). همبستگی مستقیم و معنی داری بین لپتین و نمایه توده بدن با مشاهده شد. همبستگی معنی داری بین لپتین و آدیپونکتین با دور کمر (wc) در هیچ کدام از گروهها مشاهده نشد. میانگین غلظت سرمی آدیپونکتین با افزایش درجات چاقی به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>p ). همبستگی بین آدیپونکتین با نمایه توده بدن (542/0- =r ) معکوس و معنی دار بود. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد در بیماران چاق میانگین لپتین بطور معنی داری بالاتر از بیماران غیر چاق بود، در مقابل میانگین سطح آدیپونکتین در بیماران غیر چاق بطور معنی داری بالاتر از بیماران چاق بود. این میانگین ها نشان می دهند که ارتباط معنی داری بین سطح لپتین و آدیپونکتین و ریسک سرطان پستان در سه سطح متفاوت از چاقی وجود دارد. کلمات کلیدی: چاقی، اضافه وزن، نمایه توده بدن (bmi)، آدیپونکتین، لپتین، سرطان پستان