تزریق گاز به عنوان یک روش مناسب برای تثبیت فشار، تولید نفت و همچنین به عنوان یک روش ثانویه مناسب برای بازیافت نفت های باقیمانده بعد از تزریق آب مورد توجه می باشد. موضوع مورد مطالعه در این تحقیق یک مخزن نفتی کربناته تحت اشباع در جنوب غرب ایران است. این مخزن از نوع مخازن با فشار بالا و مکانیسم طبیعی تولید مخزن، رانش گاز محلول می باشد. از جمله خصوصیات میدان تحت مطالعه، تولید قابل توجه گاز به همراه نفت تولیدی در میدان است که اغلب از مشعل میدان به هدر می رود. در این تحقیق قصد بر آن است که با استفاده از نرم افزار شبیه- ساز اکلیپس 300 میزان نهایی بازیافت از مخزن در حالتی که با مکانیسم طبیعی خود تولید می کند و نیز پس از اعمال فرآیند تزریق گاز امتزاجی گاز تولیدی میدان به مخزن با هم مقایسه شوند. بدین منظور در ابتدا رفتار ترمودینامیکی سیال مخزن با استفاده از نرم افزار pvti شبیه سازی شده و سپس دو پارامتر تعداد چاه های تزریقی و نیز دبی تزریق چاه های گازی مد نظر قرار گرفته و سناریو های تولیدی بر این مبنا طراحی میشوند. در سناریویی که در آن متغیر تعداد چاه های تزریقی است، با افزایش تعداد چاه ها به ترتیب از یک تا چهار چاه تزریقی و ثابت نگه داشتن دبی تزریق به میزان 50 میلیون استاندارد فوت مکعب در روز، میزان افت فشار در پایان عمر میدان 146 psia کاهش یافته، تولید تجمعی میدان به میزان 0.274 میلیارد بشکه افزوده شده و ضریب برداشت میدان به میزان 5 درصد اضافه می شود. در سناریویی که در آن متغیر دبی تزریق گاز است، دبی تزریق هر چاه تزریقی به ترتیب از 50 به 70، 90 و سرانجام 100 میلیون استاندارد فوت مکعب در روز، که حداکثر توان تزریق گاز میدان است، افزایش می یابد که در نتیجه افت فشار مخزن نسبت به زمانی که با انرژی طبیعی مخزن تولید می شود، 312 psia کمتر شده، تولید تجمعی میدان 0.416 میلیارد بشکه بیشتر شده و ضریب برداشت از مخزن نیز 8% افزایش نشان می دهد. کلمات کلیدی : روش های ازدیاد برداشت، مکانیسم تولید، تزریق گاز امتزاجی و غیر امتزاجی، شبیه-سازی مخازن