تفکر شناخت ، نوسازی و احیای بافت های فرسوده و نحوه مداخله در این بافت ها امروزه از جمله مقولات بسیار مهم شهر و شهرسازی به شمار می رود. فرسودگی بافت های شهری نشان از ناکار آمدی آنان داشته و این عدم کارایی مناسب میل به ماندن و سکونت در این مناطق را کاهش می دهد . در نتیجه ، روند بازساری و نوسازی بافت های فرسوده کند و گاهی متوقف شده و فرسودگی آنان تشدید می گردد . بدین ترتیب است که دور تسلسلی در جهت فرسودگی هر چه بیشتر بافت های شهری به خصوص در مراکز قدیم آنان بوجود می آید. اولین گام برای جلوگیری از این امر شناسایی دقیق و صحیح بافت های مسئله دار و برنامه ریزی برای آنهاست. از بین شاخص های متعددی که برای شناخت بافت های فرسوده تعریف و تعیین شده ، شاخص نفوذپذیری که از دسته عوامل کالبدی موثر بر فرسودگی بافت هاست ، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چرا که نفوذپذیری کم بافت های فرسوده علاوه بر نادیده گرفتن نیاز انسان امروز به اتومبیل ، خدمات رسانی به آن ها را نیز دجار مشکل می سازد. در ابتدای این تحقیق مبانی و تعاریف نفوذپذیری بیان خواهد شد. در ادامه مطالعات انجام شده در دنیا برای اندازه گیری این شاخص در بافت های شهری ارائه می شود که عمده این مطالعات در مقیاس بلوک شهری صورت گرفته است و شاخصی برای تعیین میزان نفوذپذیری هر پارسل یا قطعه ملکی ارائه نمی دهد. سپس مدل تحلیلی تعیین نفوذپذیری پارسل های شهری تبیین شده و این الگو بر بافت فرسوده شهر قزوین پیاده می گردد. در قسمت پایانی پژوهش نیز راهکارهای افزایش نفوذپذیری بافت فرسوده شهر قزوین بررسی شده و به ارائه پیشنهادات کلی برای افزایش نفوذپذیری بافت های فرسوده پرداخته خواهد شد.