تحقیق حاضر کوشیده است به این پرسش اولیه پاسخ گوید که آیا دیدگاه ها و تعابیر عرفانی حاکم بر مثنوی معنوی می تواند در عرصه منظر قابلیت ظهور یافته و بر کاربر تاثیر گذار باشد؟ برای این منظور با تاکید بر تاثیر مفهوم در معماری، ابتدا به انواع راه های رسیدن به طراحی مفهومی در معماری پرداخته شده و در دو دسته کلی انتقال معنی به روش مستقیم و غیر مستقیم طبقه بندی گردیده است. روش غیر مستقیم شامل استفاده از نماد، استعاره، هندسه به دو شکل آشکار و نهان و استفاده از حواس کاربر برای نزدیکی بیشتر با مفهوم است. برای یافتن مفهوم مد نظر در طراحی به بررسی دیدگاه های مولوی در مورد نماد، نشانه، رمز، مثل، صورت و معنی و مراتب کمال پرداخته شده است. آب، گیاه، نور، حواس، به عنوان عوامل طبیعت و ابزار طراحی نیز از نظر مولوی بررسی شده، نتایج به دست آمده در سه حیطه طراحی جای گرفته است. از حیطه اول طراحی تا حیطه سوم کم کم به روش طراحی غیر مستقیم و از تصویر سازی مستقیم به سمت استفاده از نماد و در نهایت استفاده از حواس کاربر برای انتقال معنی استفاده شده است. مواد تحقیق آثار جلال الدین محمد بلخی با تاکید بر مثنوی معنوی بوده و روش تحقیق توصیفی و تحلیلی است. (تحلیل محتوا و استنتاج از اشعار مثنوی)