با دقت در موارد پراکنده قانون مدنی می توان به این نتیجه رسید که امین در عقود امانی سه تعهد عمده دارد که عبارتند از: حفظ مال مالک، رعایت حدود اذن و رد مال امانی . مهمترین تکلیفی که در اثر عقود امانی ، امین به عهده می گیرد، حفاظت از مال مالک می باشد . امین باید مانند یک مالک دلسوز از مال امانی نگهداری بنماید. همچنین از آن جا که امین نائب و نماینده ی اذن دهنده (مالک) می باشد، باید در تصرفات خود حدود اذن را رعایت کند. امین نمی تواند بدون اذن یا در خارج از حدود اذن در مال امانت گذار تصرف کند. امین هیچ حقی در مالی که نزد اوست پیدا نمی کند و باید آن را به مالک باز گرداند. عدم انجام این تعهدات توسط امین آثاری به همراه خواهد داشت که عبارتند از : ضمان، عدم نفوذ اعمال حقوقی، زوال صفت امانت در صورتی که امین با تعدی و تفریط خود منجر به تلف یا نقص مال امانی شود باید خسارت مالک را جبران کند. همچنین ، در صورتی که امین از حدود اذن تجاوز نماید اقدام او فضولی محسوب می شود و در صورتی دارای نفوذ و آثار حقوقی است که مالک آن را تنفیذ نماید. اقدامات خارج از حیطه ی اذن، باعث می شود که امین وصف امانت داری خود را از دست بدهد و در حکم غاصب قرار گیرد. در این صورت مسئول هر تلف و نقصی خواهد بود که در مال مالک ایجاد می شود، هر چند در اثر فعل او نباشد.