شرکت ها و سازمان های تجاری بدلیل افزایش رقابت در محیط، مجبور به بهینه سازی بیشتر فرایندهای تجاری خود شده اند. در چنین شرایط و محیط رقابتی، همکاری با شرکا در قالب یک زنجیره تأمین جهت بهبود کارایی کل، تنها راه ممکن برای رقابت پذیری یک شرکت و بقای او در محیط تلقی می شود. از سوی دیگر با ظهور تکنولوژی های جدید تلاش های فراوانی برای بهینه سازی زنجیره تأمین و مدرن ساختن آنها به منظور بدست آوردن یک مزیت رقابتی و کاهش هزینه ها برای بهبود کارایی کل یک زنجیره تأمین انجام شده و در دست انجام می باشند. یکی از این تلاش ها معماری capsc (پرداخت آگاه-به-زمینه برای زنجیره های تأمین) می باشد که در جهت خودکار کردن عملیات پرداخت بین تامین کننده و تولید کننده با استفاده از مفاهیم آگاه-به-زمینه بودن ارائه شده است. یک سیستم آگاه به زمینه سیستمی می باشد که می تواند اطلاعات زمینه را استخراج، تفسیر و استفاده نماید و عملکرد خود را با تغییرات محیط خود (تغییرات در زمینه) تطبیق دهد بدون آنکه به حضور فیزیکی فردی نیاز باشد. در پژوهش حاضر بر آنیم به مطالعه دقیق زنجیره تأمین و تمام عملکردها و فرایندهای موجود در آن پرداخته و امکان ورود مفاهیم آگاه به زمینه بودن در فرایندهای گوناگون زنجیره تأمین را به منظور الکترونیکی نمودن آنها بررسی نموده و معماری capsc را تکمیل نماییم، در این راستا پروتکل پرداختی را ارائه می نماییم که با توجه به محدودیتها و نیازهای موجود دارای کارایی مناسب بوده و از لحاظ امنیتی در سطح قابل قبولی قرار داشته باشد تا از این طریق گامی در راستای مدرن نمودن زنجیره تأمین برداشته و فرایندهایی از زنجیره تأمین را برای پژوهش های آتی در جهت بهبود و الکترونیکی نمودن آنها پیشنهاد داده باشیم. همچنین با توجه به مفروضات معماری فوق یک مدل ساده و عملی را برای انتخاب تامین کننده مناسب و مذاکره با آن ارائه خواهیم نمود که فارق از پیچیدگی های موجود باشد.