چکیده آنچه که در این پایان نامه مورد توجه قرار گرفته، به کار گیری روش adm استاندارد که جداسازی فضا – زمان به شکل 1+3 می باشد بوده و برای آزمودن کد از حل های تحلیلی ساده که برای یک سیاه چاله بدست آمده اند استفاده شده است. متناسب با آزمون، تبدیلاتی در مختصات شواتزشیلد صورت گرفته تا در شرایط مختلف، کد آزموده شود. آنچه داریم کدیست به زبان جاوا که در تقارن کروی با داشتن متغیرهای دینامیکی مستقل و غیر صفر متریک و انحنای عرَضی در یک قاچ از فضا – زمان، آنها را با امکان داشتن شرایط مختلف پیمانه ای متحول کرده و متغیر های دینامیکی یا همان توابع اساسی را که به شکل یک آرایه در برنامه از آنها استفاده شده، روی قاچ ها یا ابر-سطوح بعدی در اختیار ما می گذارد. برنامه امکان قاچ کردن فضا – زمان به دو روش ژئودزیکی و بیشینه را به شکل خودکار در خود دارد. برای نوشتن معادلات تانسوری به شکل معادلات مستقل که از ورودی های کد می باشد، برحسب اعضای آن، از میپل بهره گرفته ایم که امکانات پیشساخته ی زیادی از نسبیت عام در اختیار ما می گذارد. در انتها نیز نگاهی به قدمهای بعدی در مسیر ساخت کدی ایده آل داریم.