باکتری زانتوموناس کمپستریس xanthomonas campestris))، باکتری تولید کننده صمغ زانتان می باشد. زانتان یک پلیمر خارج سلولی است که در صنایع غذایی و صنایع نفت کاربردهای فراوانی به عنوان ویسکوز کننده و امولسیون کننده دارد. از آنجا که این باکتری به طور طبیعی قادر به مصرف لاکتوز نیست؛ زانتان نمی تواند از محیط های پایه حاوی لاکتوز نظیر آب پنیر ( پساب صنعتی ارزان قیمت) تولید شود. به منظور حل این مشکل، اوپرون لاکتوز از باکتری e. coli به وسیله یک مشتق ترانسپوزونی mini mu ( mud ii 1681) به باکتری x. campestris pv campestris 1706 منتقل شد. این ترانسپوزون در داخل ژنوم یک پلاسمید جای داده شده است که حاوی ژن های lacz,y,a در یک مجموعه ژنی و ژن نشانگر کانامایسین می باشد (pbci, 16.5kb). پس از تراریختی xcc با استفاده از روش استاندارد الکتروپوریشن و پلاسمید pbci، mudii به طور تصادفی و به روش ترانسپوزیشن وارد ژنوم xanthomonas می شود. سلول های تراریخت شده xccاز محیط انتخابی حاوی کانامایسین و محیط های پایه حاوی لاکتوز ( به عنوان منبع کربن) جداسازی شدند. dna ژنومی باکتری های تراریخت جداسازی شده و به عنوان الگو جهت تکثیر ژن های اختصاصی 16s rdna ( به منظور اطمینان از جنس باکتری تراریخت شده) و lacz ( به منظور اطمینان از ورود ژن خارجی به ژنوم) به کار رفت. با هدف تایید صحت انجام کار، محصولات pcr از دوجهت تعیین توالی شدند. به علاوه، در این پژوهش میزان رشد ( منحنی رشد) و تولید زانتان از چند کلنی تراریخت نیز در مقایسه با باکتری استاندارد x . campestris pv campestris dsmz 1706 بر روی محیط های مایع حاوی لاکتوز ( به عنوان تنها منبع کربن) بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که باکتری های نوترکیب نه تنها می توانند روی محیط های حاوی لاکتوز رشد کنند، بلکه قادر به تولید پلیمر زانتان نیز از این محیط ها می باشند. بررسی ها برای تعیین تعداد نسخه های ژن وارد شده نیز حاکی از آن بود که دست کم یک نسخه ژنی وارد ژنوم باکتری شده است. در ادامه، سنجش فعالیت آنزیم بتاگالاکتوزیداز و میزان مصرف لاکتوز محیط نیز تائید نمود که فعالیت بتاگالاکتوزیدازی، دست کم 6 برابر وتوان هیدرولیز قند لاکتوز در باکتری های تراریخت، دست کم در حدود دو تا سه برابر سویه استاندارد می باشد.