یکی از مهم ترین مباحث در حوزه مالی و سرمایه گذاری تکنیک های ارزیابی عملکرد است. معیارهای ارزیابی غیرشرطی پرتفوی توانایی شناخت زمان مناسب و میزان استفاده از اطلاعات عمومی بازار توسط مدیران پرتفوی را درنظر نمی گیرند. در این تحقیق با استفاده از معیارهای ارزیابی شرطی بر روی یک نمونه ی 10تایی از شرکت های سرمایه گذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه ی زمانی 1388-1385، عملکردپرتفوی آزمون شده است. با در نظر گرفتن متغیرهای بنیادی چون بازده سود نقدی و اثر تاریخ مجامع عملکرد پرتفوی در دو حالت شرطی و غیرشرطی با استفاده از مدل های capm، ترینر- مازی و هنریکسون- مرتون مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیق نشان داده اند که متغیر تاخیری بازده نقدی بر میزان بازدهی مدیران پرتفوی تاثیرگذار بوده است. ارتباط معنی داری بین بازدهی پرتفوی با اثر تاریخ مجامع در بازار دیده نشد. همچنین بازده مازاد (آلفا) در حالت های شرطی و غیرشرطی با استفاده از مدل هنریکسون- مرتون رابطه ی معنی داری را نشان داد.