هزینه های بالای انواع گیرنده های gps با دقت های بالا و عدم دسترسی آسان به آنها، امکان بهره گیری از مزایای تجهیزات کشاورزی دقیق در ایران را محدود ساخته است. در این تحقیق، به منظور تصحیح خطای گیرنده های ارزان قیمت غیر تفاضلی، شبیه سازی نسبی گیرنده های تفاضلی در حالت پردازش off line، انجام شد. بدین منظور دو آزمون طراحی و هدف از انجام آزمون ها نزدیک شدن مسیر نقاط برداشتی به مسیر واقعی در نظر گرفته شد. در هر دو آزمون با به دست آوردن خطای یک گیرنده و اعمال آن بر گیرنده دوم، مختصات تصحیح شد. بدین ترتیب که یک گیرنده ثابت، مختصات نقطه ایستگاهی را تعیین کرده و یک گیرنده سیار بر روی مسیر حرکت کرده و مختصات نقاط را در فواصل مشخص زمانی ثبت کرد. پس از پردازش داده ها، نقشه ی مسیر نقاط گیرنده سیار، رسم شد و پس از مقایسه نقاط گیرنده ثابت با مختصات مرجع، خطا به دست آمد. سپس این خطا بر داده های گیرنده سیار اعمال شد. مسیر تصحیح شده رسم و با مسیر قبل از تصحیح و مسیر واقعی مقایسه گردید. جهت بررسی اینکه آیا زمان و سرعت بر روی ایجاد داده های برداشتی و تصحیح شده موثر هست یا نه، آزمون در 10 روز و در 2 سرعت انجام شد. نتایج آزمون سری اول تفاوت گرافیکی چندانی بین داده های ثبت شده و تصحیح شده، در روزها و سرعت های مختلف، نشان نداد. آزمون سری دوم همانند آزمون اول انجام گرفت با این تفاوت که این بار فقط تعدادی نقطه با مختصات شناخته شده، توسط گیرنده سیار ثبت شدند و بدین ترتیب امکان مقایسه ریاضی نتایج به وجود آمد. آزمایشات در 10 روز و هر روز 3 تکرار (در مجموع 30 آزمایش) انجام گرفت. در پایان مجموعه فواصل مختصات ثبت شده از مختصات واقعی در هر آزمایش با مجموعه فواصل مختصات تصحیح شده از مختصات واقعی با یکدیگر مقایسه و نتایج ارائه گردید. پس از انجام محاسبات برای تک تک نقاط، مجموع کل خطای گیرنده سیار قبل و پس از تصحیح به دست آمد. در این آزمون، مجموع خطای گیرنده قبل از تصحیح برابر با 71.59 متر و پس از تصحیح برابر با 64.31 متر بود.روش استفاده شده در تحقیق حاضر ، سبب تصحیح خطا به اندازه 46 سانتی متر شده و به میزان 15 درصد خطا را کاهش داده است. تفاوت میزان خطای نقاط در روزهای مختلف، قبل و پس از تصحیح، معنی دار بود.

متون عرفانی از ارکان ادبیات فارسی است که مبخش عمده ای از ادبیات فارسی را به خود اختصاص داده است. مولانا یکی از درخشان ترین چهره های ادب عرفانی است و در مسیر رسیدن به این مرتبه، وامدار افکار وگفتار مندرج در آثار عرفانی پیش از خود است. هر شاعر یا عارف متأخر در بطن یک سنت فکری اثر خود را می آفریند و به نوعی وارد گفت گوی منطقی با گذشتگان می شود. متونی که از ابزار شناخت عرفانی بهره می گیرند به هم نزدیک اند. آثار مولانا نیز از متونی است که بر گفتمان های عرفانی بنا شده است؛ حجم زیاد تلمیحات و اشارات داستانی، آیات و احادیث، سخنان مشایخ صوفیه، مضامین و درون مایه و حتی تصاویر شعری گرفته شده از ادب فارسی و عربی و...همه حاکی از تعاملات چشمگیر بینامتنی در آثار مولاناست. در این پژوهش اقوال و کرداری که در مثنوی و آثار منثور مولانا بازتاب داشته اند در سه حوزه انسان شناسی، معرفت شناسی و خداشناسی دسته بندی و تحلیل شده و به ریشه های تأثیر پذیری و شیوه های بهره گیری مولانا ازکلام مشایخ اشاره گردیده است. همچنین تفاوت نگرش مولانا نسبت به مشایخ قبل از خود دربرخورد با اندیشه های واحد تحلیل شده که در آثار عارفان قبل از او نمود داشته بیان می شود. دسته بندی و بررسی گفتار و کردار مشایخ در این سه حوزه خود به نتایج جدیدی منجر گردید؛ از جمله این که بیشترین حجم استفاده مولانا از اقوال و افعال دیگر صوفیان در حوزه انسان شناسی قرار می گیرد. همچنین بررسی شیوه های بهره گیری مولانا از اقوال و افعال نشان داده می شود. بسامد نوع استفاده از اقوال و افعال در هر اثر متفاوت است و مولانا در مثنوی نسبت به کتب منثورش در افزودن اندیشه های خود به گفتار و کردار مشایخ و گرفتن نتایج خاصی که مورد نظرش بوده موفق تر بوده است. به نظر می رسد ریشه این تفاوت، تأخر زمان سرایش مثنوی نسبت به آثار منثور، نیز تفاوت در نوع کلام این آثار است؛ یعنی ظرفیت های زبانی شعر بستر مناسب تری نسبت به نثر، برای خلق نگرش های خاص مولانا فراهم آورده است. کلید واژه: ادبیات عرفانی، بینامتنیت، گفت گوی انتقادی، تأثیرپذیری، مشایخ صوفیه، مولانا.