چکیده ادبیات مهجر تأثیر بسیار زیادی بر ادب عربی گذاشت. آن را از قید و بند قدیم رها ساخت و به موضوعات جدید با اسلوب نو پرداخت. ایلیا ابوماضی شاعر بلند آوازه مهجرصاحب پنج دیوان به نامهای تذکار الماضی، دیوان ایلیا ابوماضی، الجداول، الخمائل و تبر و تراب است که در دو دیوان اولش شیوه قدیم را در پیش گرفته است، اما با مهاجرت به آمریکا و ملحق شدنش به الرابطه القلمیه و تحت تأثیر قوانین و مبادی الرابطه القلمیه تحولی عظیم در مضمون و اسلوب شعری او به وجود آمد. تأمل در حقیقت هستی و انسان، زندگی، مرگ، سعادت، روح ساری در اکثر موضوعات شعری وی شد.عشق به انسانیت با شخصیت او آمیخته است و در بین شاعران مهجر به این گرایش انسانی شناخته شده است،وی مردم را دوست دارد و دنیا را در نظر آنها دوست داشتنی می کند و به جدال با تکبر که ناقض انسانیت است، بر می خیزد و به کمک کردن به فقیر ندا می دهد.لبنان در نظر وی موطن ستارگان و سدر جاودان است که همه چیز در آن بی نظیرتر از همانندش در جای دیگر است به همین دلیل اشتیاق شدیدی نسبت به وطنش دارد.طبیعت در شعر وی نمود جدیدی می یابد به خاطر توصیف خارجی به آن نمی پردازد بلکه طبیعت، میدانی برای استنباط مبادی فکری و تأملی وبیان عواطف موجود در شعر ظهور می کند. کلمات کلیدی: ادب مهجر، شعر، ایلیا ابوماضی، نوآوری