ترمیم سیستم عصبی پدیده زیستی پیچیده ای است، بطوریکه استراتژی های بازسازی و ترمیم بافت عصبی توجه زیادی را به خود جلب کرده است چرا که به طور مستقیم کیفیت زندگی بیمار را تحت تاثیر قرار می-دهد. با وجود اینکه روش های درمانی توسعه یافته اخیر و پیوندهای آتوگرافت متداول برای بازسازی عصب-های آسیب دیده به کار می رود، چالش های علمی بسیاری برای آن وجود دارد. پیشرفت های اخیر در ترمیم بافت عصبی شامل کاربرد اصول مهندسی بافت می شود که دور نمای جدیدی را برای درمان عصب می گشاید. موفقیت مهندسی بافت عصبی اصولا بر اساس تنظیم رفتار سلولی و پیشرفت بافت از طریق یک داربست سنتتیک است که آنالوگ ماتریکس خارج سلولی می باشد و می تواند کشت های سه بعدی سلول را حمایت کند. در این بین، سلول های بنیادی مزانشیمی امید های بسیاری را در ترمیم، جایگزینی و یا بازسازی بافت ها و ارگان های آسیب دیده و بیمار فراهم آورده است. این پتانسیل مربوط به توانایی آنها برای خود تجدیدی و تمایز به رده های سلولی دیگر است. در این مطالعه، پتانسیل سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان برای تمایز نورونی بر داربست های نانو-فیبری پلی کاپرولاکتون poly (?-caprolacton)(pcl) مورد بررسی قرار گرفت. داربست های نانوفیبری با آرایش منظم و نامنظم با استفاده از روش الکترواسپینییگ ساخته شد، سپس به منظور افزایش تکثیر و چسبندگی و ایتنراکشن سلول با داربست سطح آنها با روشplasma o2 تغییر یافت و خصوصیات شیمیایی و مکانیکی آنها با استفاده از sem، زاویه تماس، و آزمون کشش مشخص شد. داربست های نانوفیبری plasma treated pcl (p-pcl) خصوصیت مناسب تری را نشان دادند و برای کشت سلول های مزانشیمی استفاده شدند. تمایز سلول های بنیادی با استفاده از فاکتورهای رشد شامل bdnf, ngf, nt3, bfgf در محیط dmem/f12 صورت گرفت. بیان مارکر های نورونی nestin, nse, map2 در سلول های تمایز داده شده روی داربست ها با استفاده از تکنیک real-time pcr ارزیابی گردید. تکثیر mscs با استفاده از mtt assay نشان داد که رشد سلول بر روی داربست های نانوفیبری در مقایسه با پلیت کشت سلولی (tcp) به طور معنی داری بیشتر بوده است. آنالیزهای real-time pcr افزایش در بیان ژن map2 و کاهش در بیان ژن های nestin, nse را آشکار کرد. بررسی بیان پروتئین map2 و?-tubulin با میکروسکپ ایمنوفلورسنت، تمایز سلول های مزانشیمی را به سلول شبه عصبی تایید کرد. همچنین، نشان داده شد که کشیدگی سلول ها و زواید نورونی در نانوفیبرهای با آرایش منظم موازی با جهت فیبرها می باشند. این نتایج پیشنهاد می کند که داربست های نانوفیبریpcl پتانسیل استفاده به عنوان یک بیومتریال زیست سازگار را در کاربردهای مهندسی بافت و ترمیم عصب را دارا می باشد.