تجمع گازهای گلخانه ای و گرمایش زمین، پدیده های هیدرولوژیکی را دچار اختلال و بی نظمی نموده و باعث وقوع تغییراتی در پدیده های اقلیمی شده است. این تغییرات در قرن پیش رو سرعت بیشتری پیدا نموده و پیش بینی ها حاکی از بحرانی شدن وضعیت اقلیم در انتهای قرن 21 می باشد. بر این اساس، مطالعات تغییر اقلیم در اغلب مناطق جهان توسط پژرهشگران مختلف در حال انجام است که عموما بر پایه داده های بدست آمده از مدلهای جهانی اقلیم (global circulation models) صورت می پذیرند. در این میان یکی از تفاوتهای موجود، استفاده از روشهای مختلف ریز مقیاس نمایی داده های جهانی می باشد. برای این کار عموما از دو نوع مدل منطقه ای استفاده می گردد که عبارتند از مدلهای آماری و مدلهای دینامیکی. در این مطالعه از داده های مدل hadam3h (مولفه جوی مدل جفت شده جوی- اقیانوسی hadcm3) که توسط مرکز هادلی انگلستان ارائه شده است، به عنوان داده های اولیه و در مقیاس جهانی استفاده گردید. همچنین برای ریز مقیاس نمودن داده ها که شامل بارندگی و پتانسیل تبخیر سالیانه بر حسب میلیمتر بود، از مدل اقلیم منطقه ای precis که یک مدل دینامیکی می باشد، استفاده شد. در نهایت، مقادیر شاخص خشکی بادیکو که عبارت از نسبت پتانسیل تبخیر سالیانه به بارندگی سالیانه می باشد، در دوره های پایه 1990-1961 و پیش بینی 2100-2071 بدست آمده و نقشه های توزیع جغرافیایی مقادیر و نیز توزیع جغرافیایی تغییرات در محیط نرم افزار arcmap ترسیم و مورد بررسی قرار گرفت. طبق برآورد مدل، تغییرات احتمالی برای مقادیر تبخیر پتانسیل در سطح 0 تا 30 درصد، بارندگی در سطح 0 تا 60 درصد و شاخص خشکی بادیکو در سطح 0 تا 90 درصد پیش بینی شده است.