در این تحقیق ، جهت آگاهی بیشتر از تغییرات دو گروه عاملی کربونیل و پیوند دوگانه به کار رفته در ساختمان کربنی لیگنین در نتیجه اعمال احیا کننده ها ، از دو ترکیب مدل به نام های p- هیدروکسی استوفنون و p- هیدروکسی سینامیک اسید اسفاده و به عنوان جزئی از الگوی لیگنین مورد تغییرات کاهشی و احیا قرار گرفته و نتایج آنها نیز مشابه دو نوع لیگنین نام برده شده در رساله – کرافت صنوبر و سودای باگاس – توسط طیف سنج ft-ir مورد بررسی قرار گرفته است . تجزیه و تحلیل طیف های به دست آمده از طیف بینی ft-ir مشخص ساخت که از نظر حذف گروه های رنگساز کربونیلی و مقاومت در برابر اکسایش سدیم بوروهیدرید عملکرد بهتر و مناسب تری را - به صورت نسبی- نسبت به احیا کننده دی تیونیت سدیم دارد . در مورد ترکیب مدل p- کوماریک اسید ،به نظر می رسد احیا کننده سدیم بوروهیدرید قابلیت احیا گروه های کربوکسیلیک اسیدی در ناحیه 1698cm-1 را ندارد ، دی تیونیت سدیم نیز ، با توجه به طیف های ارائه شده ، گروه کربونیل را که در همین ناحیه ظاهر می شود ، به ترکیب دی اُل تبدیل نمی نماید . ولی هر دو احیا کننده توانایی تبدیل پیوند دوگانه c=c به c-c را داشته و از این رو در نتیجه احیا پیوندهای دوگانه ، پیک ناحیه 1628cm-1 را که مختص پیوندهای دوگانه است ، حذف می نمایند . همچنین در خصوص تبدیل گروه های کربونیلی مزدوج شده در آریل کتون ها و پیوندهای دوگانه c=c که جذبشان در ناحیه 1698cm-1 برای لیگنین کرافت صنوبر و در ناحیه 1680cm-1 برای لیگنین سودای باگاس ، ظاهر می گردد ؛ اثر احیا با سدیم بوروهیدرید ، پیوند دوگانه در هر دو لیگنین احیا گشته ، و با حذف این پیک ها ، به پیوند c-c تبدیل می شود .