چکیده: شهریار مندنی پور از نویسندگان نسل سوم داستان نویسی است، که هم چون نویسندگان هم نسل خود در عرصه ی داستان نویسی دست به تجربه و نوآوری زده است. با توجه به این که فهم کامل تکنیک ها و شگردهای رمان، با آگاهی از شالوده های نظریِ آن میسر می شود، در این پژوهش بر مبنای نظری عناصر داستان، رمان دلِ دلدادگی مورد تحلیل قرار گرفته است تا نوآوری های نویسنده در این حیطه نمایان شود. شگردها و عناصر داستانی از قبیل شخصیت، زمان و مکان، زاویه دید، روایت، روایت ریزبین، تعلیق، کشمکش و... مورد بررسی قرار گرفته اند. شهریار مندنی پور در زمینه ی به کارگیری سازه های داستان نویسی دست به ابتکار و نــــوآوری زده، که این استفاده ی بدیع از عناصر داستانی او را در زمره ی داستان نویسان نسل سوم قرار داده است که عمده ترین خصوصیتشان تجربه گرایی در این عرصه است. شیوه ی روایت در رمان دلِ دلدادگی از روال خطی زمان تبعیت نمی کند، که با درونمایه ی اثر همخوان است. زمان و مکان در این رمان در حین نشان دادن عملکرد شخصیت ها نمایان می شود که به خوبی آن را از انواع کلاسیک رمان متمایز می نماید. انتخاب زاویه دیدهای موازی نیز از خصوصیات جالب توجه این اثر است.شخصیت پردازی، نحوه ی ارائه ی گفت و گوها، به کارگیری لحن، جریان سیال ذهن، تک گویی درونی و در کنار هم قرار گرفتن اسطوره و واقعیت در این رمان از دیگر جنبه هایی است که آن را در حیطه ی رمان های نویسندگان نسل سوم قرار می دهد.