پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر آموزش نظریه حل مسأله ریاضی شونفیلد به معلمان بر روش تدریس آنها و همچنین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شد. فرضیات مطرح شده در این تحقیق شامل موارد زیر بود: 1- آموزش نظریه حل مسأله شونفیلد به معلمان در بهبود باورهای معلمان ریاضی موثر است. 2-آموزش نظریه حل مسأله شونفیلد به معلمان سبب بهبود طرح درس آنها می شود. 3- آموزش نظریه حل مسأله شونفیلد به معلمان در بهبود باورهای دانش آموزان موثر است. 4- آموزش نظریه حل مسأله شونفیلد به معلمان در پیشرفت حل مسأله دانش آموزان موثر است. نمونه آماری پژوهش شامل 8 معلم (زن و مرد) بود، که در سال تحصیلی 87-86 به تدریس حسابان اشتغال داشتند. این معلمان به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. 4 معلم که تحت آموزش بر پایه نظریه حل مسأله ریاضی شونفیلد قرار گرفتند به عنوان گروه آزمایش و 4 معلم دیگر به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. روش تحقیق انجام شده نیمه تجربی و بر اساس طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جهت بررسی روش تدریس معلمان دو گروه از پرسشنامه و طرح درس و همچنین به منظور آگاهی از پیشرفت تحصیلی دانش آموزان هر گروه از پرسشنامه و آزمون حل مسأله ریاضی استفاده شد. به منظور تحلیل توصیفی داده ها از شاخص های درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار و به منظور تحلیل استنباطی داده ها از آزمون t، جهت مقایسه نمرات پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد بین باور های معلمان در رابطه با ماهیت ریاضی، قبل و بعد از آموزش حل مسأله تفاوت معنی داری وجود ندارد، اما در باور های برخی از معلمان در رابطه با تدریس ریاضی تفاوت معنی داری در سطح 0/05 مشاهده شد. همچنین باور های دانش آموزان این معلمان در برخی از حوزه ها به صورت معنی دار(در سطح 0/05) بهبود یافت. مقایسه نمرات آزمون حل مسأله ریاضی در دو گروه کنترل و گواه نیز نشان داد، دانش آموزان گروه آزمایش در پس آزمون عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند. مقایسه پیش آزمون و پس آزمون حل مسأله ریاضی در گروه آزمایش نیز نشان داد دانش آموزانی که معلم آنها در روش تدریس خود تغییر ایجاد کرده اند عملکرد بهتری در آزمون حل مسأله داشتند.