شعر معاصر شرق فارس، نقش به سزایی در شعر استان و جایگاه آن داشته است. هدف این پژوهش، معرفی کارنامه ی شعر شهرستان های استهبان، فسا و داراب و بررسی ویژگی های اصلی شعر هر شاعر، به صورت جداگانه، در سه حوزه ی صورت، معنا و خیال است که با معرفی بیش از صد و هفتاد شاعر، صورت گرفته است. این پژوهش در شش فصل به ارائه ی کارنامه ی شعری شاعران معاصر فارس در شهرستان های سه گانه ی مورد نظر پرداخته است: در فصل اول با عنوان کلیات تحقیق، به مواردی چون: مقدمه ی تحقیق، ضرورت و اهداف تحقیق، مروری بر تحقیقات انجام شده و روش تحقیق پرداخته شده است. فصل دوم به معرفی اجمالی هر شهرستان، بررسی انجمن های موجود در آن ها و ویژگی های کلی شعر هر شهرستان اختصاص یافته است. در فصل سوم، چهارم و پنجم به ترتیب شاعران شهرستان های استهبان، فسا و داراب معرفی و ویژگی های کلی شعر آن ها از نظر صورت، معنا، خیال و عوامل تأثیرگذار بر هر کدام از آن ها بررسی شده است. شاعران هر شهرستان براساس محل سکونت به دو دسته ی زیر تقسیم شده اند: 1- شاعرانی که در خود شهرستان سکونت دارند و در آن جا به فعالیت ادبی خود مشغول هستند. 2- شاعرانی که زادگاه خود را ترک کرده و در نقاط دیگر زندگی می کنند. شاعران دسته ی اول در سه گروه زیر طبقه بندی و معرفی شده اند: 1- شاعران پیش از سال 1300 هجری شمسی (شاعرانی که در سده ی سیزدهم متولد شده اند) 2- شاعران پنج دهه ی نخست سده ی چهارده (1300 تا 1357) 3- شاعران عصر انقلاب (1357 تا 1385) پس از معرفی این شاعران، شاعران دسته ی دوم به صورت کلی معرفی شده اند. و بالاخره در فصل ششم به ارائه ی نتایج این تحقیق پرداخته شده است.

عبدالعلی دستغیب، یکی از پیشگامان نقد نو فارسی است که نزدیک به شش دهه از عمر خود را وقف نقد و تحلیل ادبیات فارسی کرده است. آثار او در این زمینه به بیش از 60 عنوان کتاب و مقاله می رسد. این پایان نامه در پی یافتن ویژگی ها و شیوه ی نقد عبدالعلی دستغیب با تکیه بر 15 کتاب نقد اوست. این کتاب ها عبارتند از: نقد آثار جلال آل احمد، مهدی اخوان ثالث، م.ا. به آذین ، محمدعلی جمال زاده، صادق چوبک، غلامحسین ساعدی، سهراب سپهری، احمد شاملو، محمود دولت آبادی، بزرگ علوی، فروغ فرخزاد، احمد کسروی، احمد محمود، صادق هدایت و نیما یوشیج. روش این پژوهش، کتابخانه ای و به شیوه ی تحلیل محتواست که در آن با تکیه بر آثار پانزده گانه ی دستغیب به تحلیل روشن آن ها پرداخته شده است. در سه فصل نخست این رساله به هدف و چگونگی نگارش پایان نامه، زندگی نامه ی دستغیب و بررسی و تحلیل 15 کتاب پرداخته شده است. فصل چهارم به روش شناسی نقد دستغیب اختصاص دارد. تعریف و وظیفه ی نقد در دیدگاه دستغیب و بررسی میزان مشابهت شیوه ی او در نقد با نقد مارکسیستی، مهم ترین مطالب آمده در این بخش هستند. در نهایت، ویژگی های نقد دستغیب در این هشت عنوان خلاصه و بررسی گردیده است: توجه داشتن به نقد محتوا و اندیشه، سلیقه ای بودن و روش مند نبودن نقد، پراکنده گویی در نوشته، منسجم نبودن مطالب، نثر ساده و متمایل به زبان عامیانه، لحن تند و پرخاشگرانه، بی توجهی به استناد و ذکر منبع و مشخص نبودن مخاطب. دستغیب منتقدی آگاه و با سابقه است که نقد او بیش از آن که متکی بر نظریه ا ی خاص باشد، متن محور است و بستگی به ویژگی های اثر و برداشت منتقدانه ی او از متن دارد.

یکی از مقوله هایی که در چند دهه ی اخیر در ادبیات کودک و نوجوان مورد توجه قرار گرفته، اقتباس از متون کهن است. در این میان مثنوی مولوی یکی از متون ارزشمندی است که به طور گسترده بدان توجه شده است. با توجه به اهمیت مثنوی و جایگاه آثار اقتباسی از آن در ادبیات کودک، پژوهش حاضر به بررسی 128 اثر بازنویسی و بازآفرینی شده از مثنوی مولوی در سه دهه ی 60، 70 و 80 در ابعاد گوناگون پرداخته است. در فصل نخست، اهمیت، ضرورت، هدف، پیشینه و روش تحقیق بررسی شده است. در فصل دوم که یکی از مهم ترین بخش های این پژوهش است، انواع روش های اقتباس بررسی شده، در این بررسی روشن شد که شیوه ی بازآفرینی و بازنویسی، به ترتیب شیوه های پرکاربرد در اقتباس از مثنوی است. روش گزینشی، تلخیص و تصویرگری محض، نیز در کنار این شیوه ها قرار دارد و کمابیش کاربرد داشته است. در فصل سوم انواع قالب های ادبی و گونه های به کار رفته در آثار اقتباسی و هم چنین محتوای آثار بررسی شده است. زبان آثار اقتباسی در فصل چهارم مورد بررسی قرار گرفته است. در فصل پنجم گروه های سنی، معرفی شده اند. بیشترین آثار اقتباسی برای گروه سنی«ب»(با تعداد70 اثر) و کمترین آثار برای گروه سنی «ه»(با تعداد 12 اثر) نوشته شده است. در فصل ششم، متون به دو بخش داستانی و غیرداستانی تقسیم شده و عناصر ساختاری بخش های غیرداستانی و داستانی بررسی شده است. در فصل هفتم نیز نتایج به دست آمده از پژوهش ارائه شده است.

محمد بهمن بیگی علاوه بر بنیان گذاری آموزش عشایر با نوشتن کتاب ها و داستان هایی در مورد زندگی خود و فرهنگ و آداب و رسوم مردم ایلیاتی به یکی از سرشناس ترین چهره های فرهنگی – ادبی عشایر ایران تبدیل شده است. در این پژوهش به بحث مختصری در مورد عناصر داستانی و ادبیات اقلیمی در ایران، در فصل های اول و دوم پرداخته شده است. در فصل سوم مهم ترین ویژگی های سبک بهمن بیگی در سطوح زبانی و ادبی تحلیل شده اند. بهمن بیگی با بهره بردن از واژگان و اصطلاحات محلی و جملات کوتاهی که به گفتار روزمره مردم بسیار شباهت دارد نثری ساده و بدون پیچیدگی های زبانی را رقم زده است و با استفاده از تصویرسازی و توصیف های هنرمندانه از جنبه های مختلف زندگی ایلیاتی و به کار بردن آرایه های ادبی از جمله تشبیه و استعاره، تشخیص، مبالغه و طنز بر غنای ادبی و زبانی نوشته های خویش افزوده است. در فصل چهارم این پژوهش نیز با بررسی مفاهیم فکری و تحلیل عناصر داستانی و درون مایه های نوشته های بهمن بیگی نشان داده شده است که او با پرداختن به مشکلات مردم عشایر و شرح تاریخ این مردم و تلاش هایی که از طریق تعلیمات عشایر برای پایان بخشیدن به فقر فرهنگی و اقتصادی آن ها انجام گرفته است، نوع خاصی از ادبیات بومی – اقلیمی یعنی ادبیات ایلیاتی را رقم زده است.

سروده های حماسی در قرون متمادی افزون بر کارکردهای ادبی و زبانی خود تکیه گاه هویت ملل بوده است. در ادبیات جهان امروز و از جمله در شعر معاصر فارسی نیز جنبه های حماسی وجود دارد که زمینه ساز تحولات مهمی در حوزه ی ادبیات و اجتماع شده است. پایان نامه ی حاضر به پژوهش در مورد دیدگاه های مهم ترین شاعران چهار شاخه ی شعرنو ایران در برخورد با این موضوع می پردازد. از این رو از میان چهره های شعرنو فارسی شش شاعر انتخاب شده و در فصل های جداگانه به بررسی نمودهای حماسی در محتوا، مضامین، و زبان شعرهای آن ها پرداخته شده است. پس از بیان کلیات تحقیق و مرور حوادث مهم عصر نیما، در فصل سوم نشان داده می شود که نیما در پی گشودن افق جدیدی ست که خواننده را با رنج مردم در جریان وقوع جنگ ها آشنا کند. در فصل چهارم که به بررسی نمودهای حماسی در شعر پنج شاعر شعر نو اختصاص دارد، نشان داده می شود که این دیدگاه در شعرهای شاملو به تقابل با نگاه سنتی به حماسه منجر می شود؛ اما در شعرهای مهدی اخوان ثالث نمودهای حماسی غالبا با ستایش و تبلیغ حماسه های کهن و پدید آورندگان آن همراه است. سیاوش کسرایی از حماسه برای تبیین نگاه ایدئولوژیک خود استفاده می کند و یدالله رویایی در ابتدا از تاثیر ماشینیزم و مدرنیته بر سنت و به تبع آن حماسه در شعرهای خود سخن می گوید. اما فریدون مشیری ضمن آن که به ستایش فداکاری های رزمندگان در دفاع از وطن نیز پرداخته، همواره در شعرش انسان ها را به صلح و دوستی دعوت می کند. بنابراین در یک نگاه کلی شعر نو در روندی تدریجی همراه با ستایش از دفاع و مبارزه در راه ارزش های والا به تبلیغ صلح و دوستی گرایش بیشتری می یابد.

بازنویسی متون سرشار از حکمت کهن، یکی از ارزشمندترین تلاش هایی است که در سال های اخیر برای آموزش کودکان و نوجوانان و آشنایی آنان با این گنجینه های دانش و ادب، صورت گرفته است. یکی از این متون گران سنگ کلیله و دمنه است که از یک سو به دلیل در برداشتن آموزه های اخلاقی و اجتماعی و از سوی دیگر به دلیل تمثیلی بودن آن، همواره مورد توجه بازنویسان قرار گرفته است. پایان نامه ی حاضر که به روش کتابخانه ای و به شیوه ی تحلیل محتوا انجام شده است، در چهار فصل به بررسی بازنویسی های کلیله و دمنه برای کودکان و نوجوانان می پردازد. در این پژوهش ابتدا به انواع بازنویسی و تاریخچه ی آن پرداخته شده و پس از آن کوشیده شده است تا با بررسی شیوه ی بازنویسی و کارکرد عناصر داستانی در 45 بازنوشته از 10 بازنویس و تطبیق آن با متن اصلی، میزان موفقیت هر کدام سنجیده و در نهایت جایگاه بازنویسی در دوره ی مورد مطالعه آشکار شود. به همین منظور نقاط قوت و ضعف هر نویسنده و هم چنین روش پرداخت، قالب، تصویر، گروه سنی و شیوه ی گزینش آثار، بررسی شده و سپس نتایج به دست آمده در قالب جدول ها و نمودارهای آماری به نمایش گذاشته شده است. یافته های پژوهش گویای این واقعیت است که در این دوره نویسندگان بیشتر به بازنویسی ساده توجه داشته اند. تعداد بازنویسی های خلاق کم است و بازآفرینی نیز در این میان جایگاهی ندارد. در مجموع باید گفت که اصول بازنویسی از سوی بازنویسان این دوره چنان که باید رعایت نشده است و هرچه به سال های جدیدتر نزدیک می شویم میزان توجه و موفقیت بازنویسان بیش تر می شود؛ چنان که بازنویسی های ناصر کشاورز که مربوط به آخرین سال مورد مطالعه ی این پژوهش (1383) است، از دیگر بازنویسی ها موفق تر بوده است.

افسانه ها و قصه های عامیانه تجلیگاه فرهنگ ها و سنت های فراموش شده ی جوامع بشری است. گروهی از پژوهشگران با تکیه بر آثار مکتوب و به جا مانده از اسطوره ها و افسانه های کهن به تحلیل ریشه ها و علل شکل گیری آن ها پرداختند تا این که در قرن بیستم و با گرایش پژوهشگران به بررسی ریخت شناسی آثار ادبی، متون معاصر وکهن با نگاهی جدید مورد بررسی قرارگرفت. ولادیمیر پراپ که از فولکلورشناسان برجسته ی روسی است، با مطالعه ی یک صد قصه از مجموعه قصه های عامیانه ی روسی به مطالعه ی گسترده در این زمینه اقدام نمود. او به طبقه بندی حکایات عامیانه و شناخت عناصر پایدار متن پرداخت. مجموعه ی داستان های هزار و یک شب که دارای شهرتی جهانی است، از منابع ارزشمند و مفیدی به شمار می رود که پراپ از آن به عنوان ماده ی سودمندی برای تحلیل هایی ساخت روایی نام می برد. در این پژوهش بخشی از این مجموعه ی پربار به نام «حکایت سندباد بحری» برمبنای نظریه ی پراپ مورد بررسی قرارگرفته است و با تجزیه ی متن هر کدام از سفرهای سندباد، به کارکردهای شکل دهنده به ساختار هر سفر، علاوه بر مشخص نمودن اجزای سازای هریک از سفرها، نحوه ی ایجاد حرکت در محورهای داستانی مشخص شده است و با کشف چگونگی همنشینی خویشکاری های اصلی هرداستان، ساختار کلی حکایت مورد بررسی قرار گرفته شده است. بدین ترتیب چارچوب کار به این صورت ارائه شده است: فصل اول کلیات تحقیق، فصل دوم مروری بر تحقیقات انجام شده، فصل سوم روش تحقیق. فصل چهارم به مباحث نظری پایان نامه یعنی فرمالیسم، ساختارگرایی و سپس روایت شناسی پرداخته شده است. در فصل پنجم به حیطه ی مباحثی از متون روایی که در پیوند با افسانه های کهن است، وارد می شویم. پس از توضیحی هرچند مختصر در این زمینه، بخشی از داستان های افسانه گونه ی جهان یعنی هزار ویک شب انتخاب شده است. فصل ششم به معرفی داستان سندباد، فصل هفتم به تحلیل ریخت شناسی متن داستان سندباد و فصل هشتم به بررسی عناصر داستان اختصاص یافته است. در نهایت، فصل نهم به نتیجه گیری کلی اختصاص یافته است. این پژوهش بر تلاش پراپ جهت نشان دادن کارکردهای محدود در قصه های عامیانه، صحه می گذارد و برگی دیگر بر اثبات پژوهش های او می افزاید.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده رساله/پایان نامه: یکی از ضروری ترین پژوهش ها و مطالعات بنیادی در عرصه فردوسی شناسی و شاهنامه پژوهی شناسایی و معرّفی همه نوشته هایی است که در پیوند با فردوسی و شاهنامه به نگارش درآمده است. در پیشگفتار رساله، اهمیّت و ضرورت تحقیق،پیشینه پژوهش،اهداف و روش تحقیق بیان شده است. درمقدمه به طور خلاصه اهمّیّت کتاب شناسی و مقاله شناسی ها در پژوهش و تاریخچه ای از پیدایش کتاب شناسی بازگو شده است.سپس به برخی از صحیح ترین مطالب اساسی در پیوند با فردوسی و شاهنامه که از مقالات معتبر به دست آمده،اشاره شده و مهمّ ترین رویدادها و افراد موثّر و جریان ساز در روند شاهنامه پژوهی ذکر شده است. این رساله به معرّفی و بررسی انتقادی 1007مقاله می پردازد.هر مقاله حداقل در سه بخش مضامین اصلی، منابع اصلی و نقد و نظر، معرّفی و بررسی شده اند. تأثیرات و بازتاب های مقالات اصیل در مقالات دیگر نیز نموده شده است. مقالات بر اساس موضوع، فصل بندی و در درون فصل ها بر اساس تاریخ تنظیم شده است.در نتیجه گیری و پیشنهادها ضمن تحلیل دستاوردها ونشان دادن جاهای خالی پژوهش در میدان شاهنامه پژوهی، پیشنهادهایی در جهت رشد و غنای این عرصه ارایه شده است. نمودارها و جدول ها که در نتیجه گیری آمده به خواننده امکان می دهد تا روند فردوسی شناسی و شاهنامه پژوهی تا سال 1370 را در یک نگاه کلّی و به اجمال مشاهده کند.

موضوع این تحقیق بررسی ساختار و محتوای داستان های کوتاه امین فقیری، نویسنده ی معاصر شیرازی است. این مطالعه گامی است در جهت شناخت سبک، ساختار و محتوای هفت کتاب فقیری که عبارتند از: ”دهکده ی پر ملال“، ”کوفیان“، ”کوچه باغ های اضطراب“، ”سیری در جذبه و درد“، ”سخن از جنگل سبز است و تبردار و تبر“، ”مویه های منتشر“ و ”انگار هیچ وقت نبوده“. در مورد این هفت کتاب بررسی های زیر درباره ی سی داستان از هفتاد داستان، در هفت فصل انجام گرفته است: فصل اول شامل درآمد، ضرورت، روش، پیشینه ، سوالات و هدف تحقیق است. روش تحقیق در این رساله کتابخانه ای و بر اساس بررسی تحلیلی متون است. در این مقدمه به ادبیاتاقلیمی – روستایی نیز اشاره شده است. فصل دوم به چیستی داستان کوتاه و پیدایش این نوع ادبی در جهان و ایران اختصاص دارد. در فصل سوم سبک فقیری و تحول آن در سه سطح زبانی، ادبی و فکری بررسی شده و در باره ی ویژگی های هفده گانه ی دوره ی تکوین و تحول سبک با ذکر مثال ها و شواهد، توضیح داده شده است. این فصل اولین فصل از سه فصل اصلی رساله است. فصل چهارم تعاریف و نظریه هایی را درباره ی موضوعاتی چون نماد، هرمنوتیک، نقد و عناصر داستان در بر دارد و به منزله ی راه ورودی به فصل پنجم است. فصل پنجم دومین فصل از سه فصل اصلی رساله است و به بررسی ساختاری داستان ها می پردازد. در این فصل ابتدا چکیده ای از داستان ها آورده شده و سپس هر داستان از نظر عناصر داستانی، ساختار، تقابل ها، نماد، تفسیر و تاویل متون، عناصر شاعرانه و... بررسی شده است. در فصل ششم که سومین فصل از سه فصل اصلی رساله است، با مقدمه ی کوتاهی درباره ی درون مایه، به بررسی محتوای داستان های فقیری در هفت کتاب مذکور، پرداخته شده است. در این فصل علاوه بر جستجوی موضوع داستان، درون مایه ی اثر نیز معرفی شده و در مورد محتوای هر داستان، تحلیلی کوتاه ارایه گردیده است. فصل هفتم به نتایج تحقیق و نمودارها اختصاص دارد که بر اساس هفتاد داستان استخراج گردیده است.

جایگاه بلند سعدی و تاثیر او در فرهنگ و ادب ایران و جهان آشکارتر از آن است که نیازی به یادآوری و تاکید داشته باشد. از آغاز سده چهارده هجری تاکنون، مقاله ها و کتابهای مختلفی درباره سعدی و آثار او به نگارش در آمده، اما هیچ مرجعی این نوشته ها را معرفی و نقد نکرده است . به همین دلیل افزون بر پدید آمدن بسیاری از نوشته های سست و غیرعلمی، مقاله ها کتاب های زیادی نیز با موضوعات همگون و تکراری به چاپ رسیده است . در رساله حاضر، نوشته هایی که در پیوند با سعدی، از آغاز سال 1300 تا پایان 1375 شمسی به چاپ رسیده (مجموعا 53773 صفحه)، بازیابی، شناسایی و در دو بخش مستقل "مقاله ها" و "کتابها" با روشی نو، بررسی انتقادی شده است . برای بارجست مقاله ها، بجز کتابهایی که فصلی یا فصلهایی از آن درباره سعدی است 4588 شماره از 92 عنوان نشریه واکاوی شده است . این اثر نخستین پژوهشی است که در زبان فارسی با روشی ویژه به کتابشناسی و مقاله شناسی توصیفی-انتقادی پرداخته و در آن بیش از 700 مقاله و نزدیک به 150 کتاب کاویده شده است : در فصل نخست (مقدمه)، پس از بررسی روند سعدی پژوهی در سده چهارده، آثار مورد نظر از دیدگاه موضوعی و زمانی به گونه ای آماری تحلیل شده است . در فصل دوم و سوم به ترتیب درباره پیشینه پژوهش و روش تحقیق توضیح داده شده است و در فصل چهارم که اصلی ترین و گسترده ترین فصل رساله است ، هر مقاله و هر کتاب در 5 بخش ("مضامین اصلی"، "منابع اصلی"، "رویکرد آثار سعدی"، "نقد و نظر" و "تاثیرات و پاسخها") بررسی شذه است . و بالاخره در فصل پایانی، نتیجه کلی این پژوهش به کوتاهی باز نموده شده است .

دراین رساله موضوعات زیر بحث و بررسی شده است: فصل اول ، مقدمه رساله را تشکیل می دهد، شامل مختصری از زندگی خاقانی و بررسی علل و دشواری در سخن این شاعر است. در فصل دوم ، ضمن برشمردن شرح های پیشین ، اعم از شرح اشعار یا واژگان دیوان خاقانی، به معرفی این آثار پرداخته و قوت و ضعف آنها مورد ارزیابی ونقد واقع شده است.فصل سوم به معرفی شیوه تحقیق و چگونگی کار بر قصاید شرح شده اختصاص دارد و ضمن ارائه نشانی بعضی ابیات موارد مهمی که در بخش اصلی رساله به آن پرداخته شده ، معرفی گردیده است. فصل چهارم ، اصلی ترین بخش رساله است که در آن پنج قصیده بلند از دیوان خاقانی شرح داده است.در فصل پنجم ، آخرین فصل رساله است که به بحث و نتیجه گیری پرداخته شده است.

جریانهای ادبی در طول تاریخ، تحت تاثیر پدیده های اجتماعی شکل گرفته اند. جنگ ایران و عراق به عنوان یک پدیده عظیم اجتماعی، با حضوری هشت ساله، به خوبی در شعر این مرز و بوم تاثیر گذاشته است. واژگان، اصطلاحات، و تعبیرات خاص جنگ و بازتاب مضامینی همچون شهید، شهادت، جانباز، آزاده و نیز انگیزشهای عاطفی فرزندان، همسران و خانواده ی شهدا، در شعر این عصر، نوع ادبی خاصی را پدید آورده است که از آن می توان به ؛شعر جنگ؛ یا ؛سبک جنگ؛ تعبیر کرد. کار این رساله در چند مرحله، یعنی گردکردن و مطالعه ی منابع، یادداشت نکته ها، تنظیم برگه ها، تحلیل یافته ها و بالاخره نگارش صورت گرفته است. این رساله، در دوازده گفتار، سامان یافته است. در گفتار اول به عنوان مقدمه از جنگ و ادبیات مقاومت همراه با انعکاس نقد و نظرهای مختلف سخن رفته است. گفتار دوم به پیشینه ی تحقیق اختصاص دارد و در آن هشت کتاب به عنوان سابقه ای برای این تحقیق مورد ارزیابی قرار گرفته اند. در گفتار سوم روش تحقیق، سیر مراحل تدوین و شرح منابع به طور مختصر آمده است. در گفتار چهارم مختصری از تاثیر پدیده های اجتماعی بر جریانهای ادبی، از قرن چهارم تا قبل از انقلاب اسلامی نشان داده شده است. در گفتار پنجم وضعیت شعر، پیش از انقلاب اسلامی و پس از آن، از دو منظر محتوا و قالب مورد بررسی قرار گرفته است. در گفتار ششم ویژگی های لفظی و ساختاری دوره ی جنگ مورد بررسی قرار گرفته اند. اهمیت و افزونی غزل و احیای قالب های مثنوی و رباعی از نکات برجسته ی این فصل است. در گفتار هفتم به ویژگی های معنایی و جان مایه های شهر دوره ی جنگ پرداخته شده است. رجز و حماسه، ستم ستیزی، حضور مذهب و نمادهای آن و تکریم انقلابیون تاریخ، از عمده ترین درون مایه های شعر این دوره شناخته شده اند. در گفتار هشتم ویژگی های لفظی و ساختاری شعر دوره ی پس از جنگ مورد تحلیل قرار گرفته اند. افول قالب هایی همچون رباعی و دوبیتی، رواج قالب های نوین و رونق منظومه پردازی از نکات قابل توجه این فصل است. در گفتار نهم درون مایه های شعر دوره ی پس از جنگ باز شناخته شده اند. حسرت، واگویه، اعتراض و تحذیر فراموشی، از عمده ترین این درون مایه هاست. در گفتار دهم به جایگاه زن در شعر جنگ و جایگاه شعر زن در جنگ پرداخته شده است. در گفتار یازدهم نگاه انتقادی برخی شاعران به جنگ، همراه با تحلیل و نقد و نظر، بازتاب داده شده است. حاصل این رساله تائید نوع ادبی خاصی به نام ؛شعر جنگ؛ می باشد، که در گفتار دوازدهم، یعنی فصل نتیجه گیری، همراه با چند پیشنهاد در خصوص تحقیق پیرامون این نوع شعر مورد تاکید قرار گرفته است.

شاهنامه فردوسی ، به عنوان یک پدیده شگرف جهانی، چشم انتظار بسیاری از پژوهشهای شایسته است و در باره فردوسی شاعر پرآوازه ملی ایران ، هنوز بسیاری از تحقیقات بایسته انجام نگرفته است. ارزش هنری این کتاب گران سنگ و کار سترگ فردوسی هنوز پژوهش های افزون تری را به خود می خواند. عنصر رنگ و گونه های کاربردی آن، در آثار گونه گون هنری، بی تردید، با استواری تمام به احساس و ادراک خالق اثر پیوند خورده است. از این رو می توان، با کاوشی به سزا در شیوه کاربرد رنگها، پنجره ای را بر روی احساس و ادراک هنرمند گشود. از سویی دیگر کاربرد هنری این پدیده را می توان در آثار ادبی کاوید و باز نمود. در شاهنامه فردوسی با بررسی رنگ از دیدگاه های مختلف آن، اسطوره ای، نمادین، مذهبی، روانشناسی و نیز ارائه تحلیل های آماری و زیبایی شناسانه آن می توان تجلی رنگ را بر اشیا و اتفاقات گونه گون پی گرفت.

این پایان نامه در هشت فصل تنظیم شده است: فصل اول(مقدمه ) است . در فصل دوم (زبان ، طبیعت و شاعر) بررسی می شود. فصل سوم (واژگان بومی و رنگ محلی) است. فصل چهارم(صور خیال) را به بحث می پردازد. فصل پنجم (فرهنگ بومی و باورهای عامه یا فولکلور ) را بررسی می کند. در فصل ششم (بن مایه ها و موتیف ها ) یا بعبارتی تاثیرگذاری پدیده های طبیعی گیلان بر بافت تصویری اشعار، حرکت گسترشی پدیده ها در شعر و تبدیل آنها به نمادها و سمبلهای فرهنگی-اجتماعی و وابسته ها و ملحقات مستقیم و غیرمستقیم پدیده های طبیعی مورد بررسی قرار گرفته است.فصل هفتم(محصولات و دسترنج ها) یا محصولات ، وابسته ها و ملحقات آنها در اشعار که نشانگر اهمیت و ارزش آنها در ذهن و زبان شاعر است ، پرداخته شده است. فصل هشتم(نتیجه گیری) است.