تخریب یک یا چند مهره به دلیل شکستگی در ستون مهره ای و یا وجود تومورهای سرطانی در مهره های آن از مشکلاتی است که پایداری در ستون مهره ای را مورد تردید قرار می دهد. جهت پایدار ساختن ستون مهره ای تحت چنین شرایطی از عمل تثبیت سازی مهره ای استفاده می شود که در آن تثبیت کننده جایگزین مهره و یا مهره های از دست رفته می گردد. در این پروژه، ضمن تعریف پایداری در ستون مهره ای، دو نوع از تثبیت کننده هایی که در این موارد در ناحیه کمری به کار می رود (تثبیت کننده رضائیان و تابش ) معرفی شده و با توجه به شرایط بارگذاری در ناحیه کمری، توزیع تنش ، کرنش و جابجایی در اجزا تثبیت کننده تابش با استفاده از روش اجزا محدود بدست آمده است . در آخر پیشنهاداتی جهت بررسی امکان بهینه سازی در طراحی چنین تثبیت کننده ای مطرح گشته است .