پژوهش حاضر به بررسی تطبیقی نقوش توپی گچی ته آجری دوره ایلخانی در دو بنای مسجد جامع اشترجان و بقعه پیربکران در منطقه لنجان اصفهان می پردازد که به روش بینامتنی درون جغرافیایی مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا موقعیت تاریخی، جغرافیایی و سیاسی ایران در دوره مغول مورد بررسی قرار گرفته است. سپس موقعیت اجتماعی و مذهبی و هنر و معماری ایلخانان در ایران مورد تحلیل قرار گرفت. سپس تعریفی مختصر از بقعه و مسجد جامع در فرهنگ ایران ارایه شده و دو بنای مورد نظر در پژوهش به طور کامل معرفی گردید. از کلیه نقوش توپی گچی ته آجری هر دو بنا تصاویری تهیه شد که با کمک نرم افزار مناسب استریلیزه شدند. نخست به گونه شناسی نگاره ها پرداخته شد و تصاویر به دو گروه نقش- نگاره یا خط- نگاره بودن تقسیم بندی شدند و هر گروه از آنها مجدداً به گروه های کوچکتر نقش- نگاره دوگانه، چهارگانه و یک یا چندگانه تقسیم شدند و سپس گونه ها به صورت تحلیلی به روش بینامتنی مورد مطالعه قرار گرفته اند هر دسته از این گونه ها براساس کاربرد آنها در بالا یا پایین بنا و همچنین کاربری در فضای داخلی یا خارجی بنا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

در این تحقیق ساخت و بررسی خواص مکانیکی نانوکامپوزیت پلیمر- رس مورد ارزیابی قرار گرفت. برای ساخت نانوکامپوزیت از پلی پروپیلن به عنوان پلیمر زمینه و از مونت موریلونیت به عنوان نانوذرات رس استفاده گردید. پس از اصلاح رس با استفاده از عوامل اصلاح کننده آلی با هدف ایجاد میان کنش مناسب با پلیمر، به منظور بررسی تأثیر پارامترهای فرآیند ساخت نظیر دما، زمان و نرخ اختلاط و نیز تأثیر نوع عامل اصلاح کننده رس بر خواص مکانیکی آمیزه های نانوکامپوزیتی طراحی و شرایط بهینه تعیین شدند. سپس آمیزه های نانوکامپوزیتی در شرایط بهینه و با درصدهای مختلف رس ساخته شدند و به منظور تعیین نوع و ساختار آنها از الگوهای پراش پرتو ایکس و تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده گردید. در نهایت به منظور بررسی تأثیر رس و مقدار آن بر خواص مکانیکی نانوکامپوزیت ها، از آزمون های کشش، ضربه و آنالیز حرارتی مکانیکی دینامیکی استفاده شد. نتایج به دست آمده از الگوهای xrd و تصاویر sem نشان داد که نانوکامپوزیت های ساخته شده دارای ساختار بین لایه ای و ورقه ورقه شده هستند و با افزایش درصد رس نسبت ساختار بین لایه ای به ساختار ورقه ورقه شده افزایش یافته است. همچنین بررسی سطح مقطع شکست نمونه ها نشان داد که شکست عمدتاً از نوع ترد است و سطح شکست دارای ساختار تورقی است. نتایج آزمون های مکانیکی نیز نشان داد که با افزودن رس به پلی پروپیلن استحکام، مقاومت به ضربه، مدول الاستیک و مدول ویسکوز افزایش یافت و این ویژگی ها با افزودن کمتر از 10 درصد رس حاصل شد.

ندارد

صنایع دستی و هنر های سنتی ایران، پیش از آن که به دورانی خاص وابسته باشد، حکایت از خاطره ای بس دور و گرامی دارد که طی گذشت قرون و اعصار به امانت به دست ما رسیده است و چنین است که حاصلی خالص و خلاصه شده از همه دوره های به ظاهر گوناگون تاریخ هنر ما را در خود گرد آورده است. بی آن که به مدعایی ایستاده باشد، یادآور کوشش و عشق فراوانی است که جان هنرمند و صنعت گر ایرانی را یک سره در اختیار خود گرفته و ضامن بقای آن بوده است. در این میان هنر سفال و سرامیک سازی همیشه در پیوند و ارتباطی ناگسستنی با اعتقادات، باورها، آداب و سنن قومی ـ محلی و منطقه ای بوده و تجلی گاه ذوق و سلیقه هنرمند ایرانی گردیده است. سفال و سرامیک از جمله هنرهای سنتی است که هنوز موقعیت و جایگاه ویژه خود را در ایران حفظ کرده، و در گستره جغرافیایی و مناطق مختلف این مرز و بوم به هر شکل به حیات خود ادامه می دهد. آشنا نبودن مردم با پیشینه فرهنگی، تاریخی و هنری خود، محو شدن هنرهای سنتی و صنایع دستی در دنیای مدرن، معرفی نشدن ویژگی های هنری و فنی سفال و سرامیک در مناطق شاخص ایران، و کم حمایتی های سازمان ها و ارگان های مربوطه، این هنر را معیار های اصیل در بی توجهی با نسل جدید مواجه کرده است. در راستای نیل به اهداف ارزنده و مفید، در هنر سفال و سرامیک جای بسی تامل می نماید تا به شناخت، بررسی و معرفی ویژگی های این هنرـ صنعت در دوران معاصر و توصیف آن در مناطق شاخص ایران پرداخته شود. در دوره معاصر شناخت و معرفی این هنر، اشاراتی در جهت استفاده و کاربری این پدیده را به همراه خواهد داشت که در صورت تلاش و پیگیری خواهیم توانست رسم امانت گذشتگان را به درستی به نسل آینده انتقال دهیم. در مورد این هنر که آشنایی با آن لازم و ضرری به نظر می رسد اطلاعات مکتوب و منابع مدونی در دوره معاصر وجود ندارد. این پژوهش با نگاهی به پیشینه هنر سفال و سرامیک در مناطق شاخص و ترسیم نمودار خویشاوندی و حرفه ای به بررسی ویژگی های هنری و فنی آن خواهد پرداخت. اهداف کلی در این مطالعه، شناسایی مواد و مصالح اولیه، تکنیک های رایج، تزیینات، طرح ها و نقوش، رنگ و لعاب همراه با تعریف ابزار و دستگاه ها، محصول و تولیدات و نوع کارکرد آنها است. در ادامه به واژگان رایج، معرفی هنرمندان و صنعت گران برجسته در دوره معاصر و در پایان اطلاعات و داده های دریافتی مورد بحث و مقایسه قرار خواهند گرفت. لذا فرضیات و سوالات اصلی پژوهش عبارتند از: ـ مواد و مصالح موجود در محدوده حوزه پژوهش عامل اصلی رواج و رونق سفال و سرامیک در منطقه است. ـ طرح ها و نقوش کاربردی برگرفته از فرهنگ و سنت های بومی و منطقه ای است. ـ شیوه های تولید و تکنیک ساخت در هر منطقه متفاوت است. ـ فرم و عملکرد اشیاء تولیدی در هر منطقه متفاوت است. روش کلی تحقیق توصیفی بوده و از نظر کاربرد بنیادی و به لحاظ رویکرد فنی کیفی است. شیوه دست یابی به اطلاعات مطالعات کتابخانه ای و به خصوص بر اساس پژوهش های میدانی استوار است. داده های میدانی بر اساس مصاحبه، پرسشنامه و عکس برداری مستقیم می باشد. جامعه آماری در شهر ها، کارگاه های شاخص و فعال موجود درمحدوده حوزه پژوهش می باشد. این پژوهش شامل هفت فصل می باشد که در فصل اول تا ششم به بررسی ویژگی های سفال و سرامیک در شش شهرستان شاخص، یعنی نطنز، میبد، لالجین، شهرضا، قم و استهبان پرداخته می شود. فهرست بندی تمام فصول از یک الگوی تنظیم شده پیروی می کند. ابتدا پیرامون پیشینه سفال و سرامیک در این مناطق توضیحات کلی ارایه گردیده، سپس بر اساس داده های اخذ شده از آن، نمودار خویشاوندی و حرفه ای کارگاه های مورد بررسی ترسیم می گردد. بر اساس یک دسته بندی کلی، مواد و مصالح اولیه و تکنیک های ساخت بدنه، تزیینات، طبقه بندی طرح ها و نقوش، رنگ آمیزی و نقاشی، محصول وتولیدات، لعاب کاری، ابزار و دستگاه ها و کاربرد آن مورد بحث و بررسی قرار می گیرد و در نهایت با ترسیم جداول مربوط به هر قسمت، جدول مشخصات و ویژگی های سفال و سرامیک هر منطقه ارایه می گردد. در فصل هفتم با ارایه جدول بررسی تطبیقی سفال و سرامیک در مناطق شاخص ایران، تک تک عناصر مورد مطالعه و تطبیق آن ها با یکدیگر مورد بحث و مقایسه قرار می گیرد. از مشکلات موجود در حوزه پژوهش، می توان به پراکندگی مناطق مورد مطالعه، نبودن منبع مدون در زمینه هنرسفال و سرامیک معاصر و به تبع آن دسته بندی منابع جمع آوری شده و نبودن شناخت کامل و معرفی نشدن کارگاه های مربوطه از سوی سازمان ها و مراکز مرتبط با این هنر اشاره کرد.