چکیده: در این مطالعه اثر اتساعی deta nonoate یک ترکیب آزادکننده نیتریک اکسید و پاپاورین در شریان internal thoracic انسان و یا ima مقایسه شد. شریان ima از بیماران تحت coronary artery bypass surgery و یا cabg جدا می شدند باقیمانده شریان در انتهای جراحی در خون خود فرد به آزمایشگاه منتقل میشد و بافت های پیوندی و چربی و اضافی اطراف آن پاک شده درون حمام بافتی قرار می گرفتند. به دنبال equilibration رگ با کلرید پتاسیم 124 میلی مولار انقباض داده می شد. سپس رگ شسته می شد و در این مرحله دوزهای افزایشی فنیل افرین ( m 5-10 –9-10 ) افزوده می شد و پس از رسیدن به کفه انقباض داروی مورد نظر deta nonoate (m4-10 -9-10) و پاپاورین(m4-10 - 9-10) به صورت تجمعی (از غلظت کم به زیاد) می افزودیم. یک ساعت پس از شستشو دوزهای تجمعی فنیل افرین (m4-10 - 9-10)به محیط افزوده می شد تا اثر مهاری deta nonoateو پاپاورین بر انقباض بافت بررسی شود. deta nonoate (حداکثر اتساع ایجاد شده برابر 416/11 ±148درصد در 7 نمونه) و پاپاورین (حداکثر اتساع ایجاد شده برابر 838/8 ±123/66 درصددر 6 نمونه) توانستند انقباض ناشی از فنیل افرین را به صورت معنی داری کاهش دهند. در ساعت اول و دوم پس از این مرحله پاسخ انقباضی به فنیل افرین به طور معنی داری از بین رفت (p<0.05). سه یافته اصلی این مطالعه بدین شرح است: deta nonoate، شریان internal thoracic انسان را متسع می کند. پاسخ مهاری تقریبا تا سه ساعت طول می کشد. deta nonoate به وسیله no منجر به اتساع می شود.

مقدمه: اسیدهای آمینه d نظیرd-serine به عنوان نورومودیلاتور در پستانداران دارای اهمیت هستند. d-serine درونزاد از l-serine توسط سرین راسماز (sr) سنتز می شود. امروزه پذیرفته شده است که d-serine از طریق میان کنش با جایگاه گلایسین گیرنده های nmda، انتقال گلوتاماترژیک را تعدیل می کند. اگرچه توجه زیادی به نقش d-serine در سیستم اعصاب مرکزی شده است، نقش فیزیواوژیکی d-serine در سیستم انتریک تاکنون بررسی نشده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی بیان sr و نقش d-serine در اسفنکتر تحتانی مری (les) موش صحرایی صورت گرفته است. روش مطالعه: تکنیک rt-pcr و وسترن بلاتینگ به منظور بررسی بیان ژن و پروتیین sr در بافت les ایزوله استفاده شد. تحریک الکتریکی میدانی به منظور القای انقباض/شل شدگی غیرآدرنرژیک- غیرکولینرژیک (nanc) با استفاده از ترانسدیوسر ایزومتریک در حمام آبی استفاده گردید. یافته ها: تکنیک rt-pcr و وسترن بلاتینگ بیان ژن و پروتیین sr را در les ایزوله نشان داد. مطالعات حمام آبی نشان داد که انکوباسیون d-serine 100?m به طور معنی داری سبب افزایش انقباض در بافت les می شود. این اثر d-serine اگزوژن توسط آنتاگونیست گیرنده های nmda (mk-801) مهار شده بود. انکوباسیون مهارکننده فارموکولوژیکی sr اثر معنی داری بر روی انقباض les نداشت. انکوباسیون d-serine اثر معنی داری بر شل شدگی les در بررسی های آزمایشگاهی نگردید. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که ژن و پروتیین آنزیم سرین راسماز در les موش صحرایی بیان می شود. اثر d-serine در انقباض les از طریق گیرنده های nmda تعدیل می شود اما شاهدی به نفع نقش d-serine در شل شدگی les شناسایی نشد.

مبتلایان به سیروز حساسیت بیش از حدی به اثر التهاب زایی اندوتوکسین از خود نشان می دهند. علاوه بر این در بیماران سیروتیکی اختلال آینوتروپیک و کرونوتروپیک نیز مشاهده می شود که ممکن است با افزایش حساسیت به اندوتوکسین این اختلالات شدیدتر شوند. در مطالعه ی حاضر به بررسی اثر اندوتوکسین بر روی تغییرات دینامیکی ضربان قلب در موش های مبتلا به سیروز پرداختیم. در ابتدا به منظور بررسی افزایش حساسیت موش های سیروتیک به اندوتوکسین، میزان بیان ژن tlr2و tlr4 در دهلیز موش های سالم و موش های مبتلا به سیروز مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج آزمایشات rt-pcr نشان داد که میزان بیان ژن tlr2و tlr4در دهلیز موش های سیروتیک به طور معنا داری بیشتر از موش های سالم است. سپس اثر اندوتوکسین بر شاخص های دینامیکی ضربانات دهلیز ایزوله در حیوانات سیروتیک مورد مطالعه قرار گرفت. در ابتدا میزان پاسخدهی کرونوتروپیک دهلیز ایزوله به تحریک کولینرژیک بررسی شد و نتایج نشان داد که در گروه موش های سالم میزان پاسخ دهی کرونوتروپیک به تحریک کولینرژیک به طور معنا داری کم می شود. در گروه موش های سیروتیک، بعد از تزریق اندوتوکسین میزان پاسخدهی کرونوتروپیک به تحریک کولینرژیک هیچ تغییر معنا داری پیدا نمی کند. علاوه بر این ساختار فراکتالی قلب ایزوله، بعد از تزریق اندوتوکسین در گروه موش های سالم به طور معنی داری تغییر یافت ولی بعد از تزریق اندوتوکسین به موش های سیروتیک ساختار فراکتالی بدتر نشد و این دو پدیده نشان دهنده ی تحمل به اندوتوکسین در سطح قلب بود. در فاز in vivo اثر اندوتوکسین بر روی تغییرات دینامیکی ضربان قلب در حیوانات هوشیار سیروتیک و سالم، با استفاده از پروب تله متری مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که تزریق اندوتوکسین در موش های سالم موجب تاکیکاردی می شود. ولی در موش های سیروتیک تزریق اندوتوکسین نه تنها موجب تاکیکاردی نشد بلکه 3 ساعت بعد از تزریق، ضربان قلب موش های سیروتیک به حالت برادیکاردی رسید. تغییرات کوتاه مدت ضربان قلب در موش های سالم بعد از تزریق اندوتوکسین به طور معنا داری کاهش یافت ولی در موش های سیروتیک تغییر معنا داری نیافت. این یافته ها بیانگر تحمل به اندوتوکسین در پاسخ کرونوتروپیک قلب در مدل تجربی سیروز می باشد.

صرع یک اختلال مزمنی است که نیاز به درمان باروش های مختلف از جمله دارودرمانی دارد.استفاده طولانی مدت از داروهای ضدصرع رایج علاوه بر مقاومت دارویی باعث عوارض جانبی متعدد وگهگاه مسمومیت دارویی میشود. در سالهای اخیر مشتقات جدید ایزوایندول با مکانیسم شبه فنی توئین جهت دستیابی به داروهایی با اثرات بهتروعوارض جانبی کمتر مورد بررسی قرار گرفته اند.بر همین اساس دراین تحقیق 14 ترکیب سنتز شده جدید از دسته ایزوایندول مورد ارزیابی اثرات ضدتشنجی قرار گرفته اند. این ترکیبات با دوزهای مختلف (kg/mg 80و40و20) به موشهای سوری نر (8=n)واز دو مدل پنتیلن تترازول وریدی وماکزیمال الکتروشوک جهت القای تشنج استفاده شد.همه ترکیبات مورد آزمایش آستانه تشنجات کلونیک القا شده با ptz را به طور معناداری افزایش دادند.بیشتر ترکیبات توانستند بطور معنی دار سبب محافظت در برابر تشنجات تونیک در مدل الکتروشوک شوند.

کاهش تغییرات دینامیکی ضربان قلب (hrv) شاخصی برای التهاب عمومی است که با پیش آگهی منفی در اینگونه بیماران همراه می باشد. پژوهش های اخیر نشان داده است که در حین التهاب رفلکسی ضد التهابی روی می دهد که با افزایش فعالیت پاراسمپاتیک همراه است و از طریق فعال شدن گیرنده آلفا هفت نیکوتینی استیل کولین (?7nachr) موجب کاهش التهاب می شود. با این حال نقش این گیرنده در تعدیل تغییرات دینامیکی ضربان قلب در خلال التهاب عمومی نا مشخص است. علاوه بر این سیستم پاراسمپاتیک دهلیز را عصب دهی می کند ولی نقش آن در پاسخ التهابی دهلیز روشن نیست. لذا نقش ?7nachr در تعدیل تغییرات دینامیکی ضربان قلب در خلال اندوتوکسمی به کمک مداخلات فارماکولوژیک بررسی شده است. برای القای اندوتوکسمی از لایپوپلی ساکارید (lps) استفاده گردید. از روش های rt-pcr و ایمونوهیستوشیمی برای بررسی بیان ?7nachr در دهلیز قلب موش صحرایی و همینطور رده سلولی کاردیومیوسیتی استفاده شد. الکتروکاردیوگرام قلب های ایزوله و موش های صحرایی هوشیار ثبت گردید. برای محاسبه hrv از شاخص های خطی و غیر خطی استفاده شد. mrna مربوط به ?7nachr در دهلیز موش صحرایی بیان شد و پروتئین مربوط به آن در لایه اندوتلیالی قرار گرفته بود. علاوه بر این lps اثرات وابسته به دوزی را بر شاخص های hrv در موش های هوشیار نشان داد. مهار فارماکولوژیک ?7nachr همراه با کاهش معنادار شاخص هایhrv در موش های اندوتوکسمیک بود ولی در قلب های ایزوله بر تغییرات دینامیکی ضربان قلب اثری نداشت. در دهلیز حیوانات اندوتوکسمیک بیان سایتوکاین های پیش برنده التهابی افزایش یافت ولی مهار فارماکولوژیک ?7nachr در حیوانات اندوتوکسمیک بر بیان سایتوکاین های پیش برنده التهابی اثری نداشت. بر پایه این یافته ها به نظر می رسد ?7nachr موجود در دهلیز ها بر پاسخ التهابی دهلیز بی اثر است ولی می توان در خلال التهاب عمومی نقش تونیکی برای این گیرنده در تعدیل تغییرات دینامیکی ضربان قلب پیشنهاد نمود.

سکته ی مغزی یکی از عوامل اصلی مرگ و میر و معلولیتها در دنیا است که سالیانه هزاران نفر را مبتلا می سازد که در کشور ما نیز فراوانی بالایی را به خود اختصاص داده است. در میان بیماران سکته مغزی، 85-90 درصد موارد سکته در اثر ایسکمی ایجاد می شود که منشاً ترمبوامبولی داشته و اکثر گونه های مختلف سکته مغزی ایسکمیک در نتیجه انسداد شریان مغزی میانی (mca) و شاخه های آن رخ می دهند. پیش گیری و درمان سکته ی مغزی و میزان اثر بخشی آنها به طور کامل شناخته نشده است و دارای ابهامات زیادی است. آری پیپرازول یک پارشیال آگونیست گیرنده های 5ht1a d2 ,و 5ht2c و آنتاگونیست گیرنده های 5ht2a و 5ht7 بوده که در درمان بیماری های اسکیزوفرنیا، اختلالات دو قطبی (اپیزودهای حاد مانیک و mixed)، افسردگی ماژور و تحریک پذیری ناشی از اتیسم مورد استفاده قرار می گیرد. بر طبق مطالعات صورت گرفته آری پیپرازول دارای اثرات محافظت عصبی می باشد. بنابراین در این مطالعه بر آن شدیم تا اثرات آری پیپرازول را در مدل ترومبو امبولیک سکته مغزی بررسی کنیم. مدل ایسکمی مغزی جهت ایجاد سکته مغزی امبولیک توسط لخته از قبل آماده شده که به داخل (middle cerebral artery)mca تزریق می شود، ایجاد می گردد. آری پیپرازول 8 ساعت بعد از القا سکته مغزی، با دوزهای mg/kg1 ،2/5 و 5 در مدل حاد به صورت وابسته به دز و با دز mg/kg1 در مدل مزمن توانست به صورت معنی داری در مقایسه با گروه کنترل سطح ایسکمی و ادم را کاهش دهد. همچنین دوزهای mg/kg2/5 و 5 به صورت معنی داری اختلالات حرکتی نورولوژیک را بهبود دادند. به علاوه دوز mg/kg5 توانست میزان تشنج را کاهش دهد. در کنار این اثرات، سطح mda را نیز در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد. نتایج این مطالعه برای اولین بار نشان دادند که آری پیپرازول در مدل حیوانی سکته مغزی ترومبوامبولیک اثرات محافظتی بارزی ایجاد می کند.

مطالعات اخیر نشان داده اند که فعال شدن عصب واگ از طریق تحریک گیرنده های آلفا – 7 نیکوتینی منجر به مهار تولید سایتوکاین های التهابی در بسیاری از سلول های غیر عصبی می شود. از آنجایی که التهاب مزمن نقش محوری را در ایجاد فیبروز کبدی بازی می کند، این مطالعه با هدف بررسی نقش شاخه کبدی عصب واگ بر روی روند ایجاد فیبروز کبدی در موش های صحرایی طراحی و انجام شده است. سیروز از طریق بسته شدن مزمن مجرای صفراوی القا شد. سطح هیدروکسی پرولین کبدی، فشار پورت، سطح سرمی ترانس آمینازها و میزان بیان timp-1 (tissue inhibitor of metalloproteinase 1) و mcp-1 (monocyte chemoattractant peptide -1) به منظور بررسی روند ایجاد فیبروز کبدی اندازه گیری شدند. بیان گیرنده های آلفا – 7 نیکوتینی در کبد با استفاده از روش های rt-pcr و ایمونوهیستوشیمی مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات rt-pcr نشان دادند که گیرنده آلفا – 7 نیکوتینی در کبد موش های صحرایی بیان می شود. مطالعات ایمونوهیستوشیمی نشان دادند که گیرنده های آلفا – 7 نیکوتینی به طور عمده در هپاتوسیت های کبد سیروتیک و به میزان کمتری در اپیتلیوم مجاری صفراوی و همچنین در میوفیبروبلاست ها بیان می شوند. بسته شدن مجرای صفراوی منجر به افزایش فشار ورید پورت، افزایش میزان هیدروکسی پرولین و همچنین افزایش میزان بیان timp-1 و mcp-1 در کبد می شود. امّا نه قطع شدن اختصاصی شاخه کبدی عصب واگ و نه تجویز methyllycaconitine (آنتاگونیست اختصاصی گیرنده های آلفا – 7 نیکوتینی) منجر به ایجاد تغییر معنی داری بر روی افزایش فشار ورید پورت و همچنین بر روی روند ایجاد فیبروز کبدی نمی شود. قطع شدن اختصاصی شاخه کبدی عصب واگ فقط منجر به تقلیل یافتن سطح سرمی آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز (ast) در موش های سیروتیک می شود ولی بر روی میزان بیان mcp-1 که شاخصی از میزان التهاب کبدی می باشد تاثیر معنی داری نمی گذارد. مطالعه ما شواهدی بر علیه فرضیه نقش محوری عصب واگ کبدی به عنوان مکانیسم دفاعی داخلی در تنظیم فیبروز کبدی در مدل سیروز صفراوی ارائه می کند.

استئوآرتریت شایع ترین بیماری آرتریتی در انسان و حیوان است که با تخریب پیشرونده ی غضروف مفاصل وکاهش فضای مفصلی همراه بوده، از علل شایع ناتوانی حرکت در جمعیت بالای 60 سال به شمار می آید(1و2). از جمله داروهای مؤثر در کاهش درد بیماران مبتلا به استئوآرتریت، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (nsaids) ، ضد دردهای اپیوئیدی و کورتیکواستروئیدها می باشند. سایر روش های مداخله شامل جراحی و بکارگیری روش های غیردارویی هستد(3). با توجه به اینکه داروهای ذکرشده عوارض جانبی بالا در مصرف طولانی مدت دارند، تنها قادر به درمان علامتی استئوآرتریت هستند و نیز پاتوژنز اصلی این بیماری را تحت تأثیر قرار نمی دهند؛ دستیابی به یک گزینه درمانی جدید که دارای قابلیت تأثیر بر ساخت و یا محافظت از غضروف باشد، ضروری به نظر می رسد. ناندرولون یک استروئید آنابولیک است که تأثیرات مثبت تزریق عضلانی آن در بهبود عملکرد حرکتی بیماران دچار شکستگی، افراد مبتلا به پوکی استخوان و نیز بیمارانی که آرتروپلاستی انجام داده اند، به اثبات رسیده است(4و5و6). با توجه به شواهد موجود مبنی بر تأثیر سازنده ی ناندرولون بر تاندون ها، دانسیته ی استخوانی و ماهیچه های درگیر در بیماری هایی نظیر استئوپروز و شکستگی ها، به نظر می رسد تزریق داخل مفصلی ناندرولون اثرات مثبت قابل توجهی را در روند بهبود بیماری استئوآرتریت ایجاد نماید. در این مطالعه اثرات تزریق داخل مفصلی «ناندرولون فن پروپیونات» بر مفصل زانوی خرگوش در مدل استئوآرتریت ایجاد شده توسط کلاژناز بررسی شده است. این مطالعه بر روی 9 عدد خرگوش مذکر بالغ از نژاد سفید نیوزلندی صورت گرفت. مدل استئوآرتریت با دو مرتبه تزریق داخل مفصلی کلاژناز نوع ii در روز اول و روز چهارم در حیوانات القا گردید. 5 هفته پس از تزریق دوم کلاژناز، تزریق دارو شروع شد. بدین صورت که در مدت 5 هفته، هر هفته یک بار، مقدار 3/0 میلی لیتر از آمپول ناندرولون فن پروپیونات به زانوی راست و برابر همین مقدار محلول نرمال سالین به زانوی چپ آنها بصورت داخل مفصلی تزریق گردید. پس از اتمام تزریقات ناندرولون خرگوش ها به شیوه ای اخلاقی کشته شدند و محدوده ی مفاصل زانوی چپ و راست آنها جدا شده، در محلول %10 درصد فرمالین قرار گرفت. سپس مطالعات پاتولوژی روی آنها صورت پذیرفت. نتایج به دست آمده از بررسی های ماکروسکوپی و میکروسکوپی نمونه های مفاصل خرگوش های گروه دارو/پلاسبو نشان دهنده ی این بود که تفاوت معناداری به لحاظ بهبود علائم استئوآرتریت، بین مفاصل دریافت کننده ی دارو و مفاصل شاهد وجود ندارد

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

سرب یکی از مهمترین آلاینده هایی است که اثرات سمی آن تاکنون در بسیاری از ارگانهای مختلف بدن مورد مطالعه قرار گرفته است . در این مطالعه اثر سرب بر روی سرعت ترشح آمیلاز از غده پاروتید موش صحرایی و همچنین ارتباط آن با سیستم نیتریک اکساید به صورت in vitro مورد بررسی قرار گرفت . در این تحقیق سرب با سه غلظت 3x10 8-6m و 3x108-5m و 3x108 -4 m و l-name و l-arg هر کدام با غلظت 100 میکرومول بکار گرفته شدند. نتایج نشان داد که سرب با هر سه غلظت بکار رفته باعث کاهش سرعت ترشح آمیلاز به صورت وابسته بمقدار شده است . به نظر می رسد که سرب این عمل را از طریق کاهش کلسیم داخل سلولی و در نتیجه کاهش روند اگزوسیتوز انجام می دهد. همچنین نشان داده شده که l-name تغییر قابل توجهی را در سرعت ترشح آمیلاز ایجاد نکرد، در حالیکه l-arg باعث کاهش سرعت ترشح آمیلاز نسبت به گروه کنترل شد. کاربرد همزمان سرب [3x10 8-4 m] با هریک ، کاهش چشمگیری را در سرعت آمیلاز ترشحی نسبت به هر کدام به تنهایی ایجاد کرد. همچنین نتایج نشان دادند که سرب اثر تحریکی افزایش ترشح آمیلاز توسط ایزوپروترنول را نیز کاهش می دهد. براساس این نتایج به نظر می رسد که آنزیم nos موجود در غده پاروتید بیشتر از نوع القایی بوده و سرب اثر کاهش دهندگی خود را بیشتر از طریق کاهش کلسیم و کاهش camp درون ساوای به انجام می رساند.

آگاهی به نقش جریان ورودی کلسیم خارج سلولی از طریق کانالهای موجود در غشاء سلولی در تنظیم اعمال فیزیولوژیک سلولهای مختلف از جمله انقباض عضله صاف و عضله قلبی و یا پتانسیل عمل سلولهای عصبی و ... گستره های جدیدی در درمان انواع اختلالات قلبی، عروقی ، عصبی و ... بر محققین گشود. معرفی ترکیبات با ساختمان کلی 1 و 4 دی هیدروپیریدین بعنوان مسدد کانال کلسیم و ورود نیفدیپین بعنوان سردسته این ترکیبات در سال 1975 به بازار داروئی جهان بیانگر یک پیشرفت مهم در درمان بیماریهای قلبی عروقی(پرفشار خونی، آترواسکلروز، آنژین صدری، آریتمی، نارسائی قلبی) اثرات مفیدی در درمان میگرن، در محافظت از سیستم عصبی، درمان افزایش فشارخون ریوی، اثر محافظتی کلیه و درمصرف سیکلوسپورین ، درمان زایمانهای زودرس ، درمان صرع ، اثر ضد فشارخون در حاملگی و پراکلامپسی ضد دیابت ، ضد سرطان ، مقاومت چند داروئی ، سندرم raynoud ، لنگیدن متناوب ، آسم برونشیال اسپاسم مری، دردهای قاعدگی، اسپاسمهای عضلانی شبانه، اسهال و انواع اختلالات اسپاسمودیک عضله صاف از خود نشان داده اند. نیفدیپین کاربرد فراوانی در بیماریهای قلبی - عروقی دارد و برای کم کردن عوارض جانبی آن و بیشتر کردن طول اثر و قدرت اثر و همچنین فراهم زیستی بالاتر داروهای جدیدی وارد شده اند. تغییر در استخلاف های روی کربن های شماره 3 ، 4 ، 5 نیفدیپین باعث تغییر فعالیت ، اثر انتخابی روی بافت و تغییر شکل(کانفورمیشن) در حلقه 1 و 4 دی هیدروپیریدینی می شود. مشتقات جدید نیفدیپین با استرهای مختلف الکیل، سیکلوالکیل و آریل، که در آنها گروه اورتونیتروفنیل ناحیه 4 حلقه دی هیدروپیریدینی با استخلاف حلقه آریل دی کلروایمیدازول جایگزین شده است از نظر فعالیت متضاد کانال کلسیم بررسی شد. در این تحقیق غلظتی از این ترکیبات که 50 درصد از انقباض ناشی از k+ را در عضله صاف طولی ایلئوم خوکچه هندی برطرف می شود(ic50 ) گزارش شده است . ic50 بدست آمده از این ترکیبات با نیفدیپین مقایسه شد.

وازوپرسین بواسطه رسپتورv1 پلاکتهای انسان باعث تجمع پلاکتی و آزادشدن گرانولها می گردد که مکانیسم اصلی عمل این رسپتور هیدرولیز پلی فسفواینوزیتایدها می باشد. دربرخی مطالعات دیگر فعال سازی رسپتور مذکور باعث مهار آدنیلات سیکلازوکاهش camp می شود.بعلاوه وازوپرسین باعث آزاد شدن اسیدآراشیدونیک از غشاء پلاسمائی می گردد که این عمل در نهایت موجب تولید متابولیتهای آراشیدونات و فعال سازی بیشتر فسفولیپاز c می گردد.دراین رساله اثرات مهارکننده های دو مسیر اینوزیتول فسفات و آراشیدونات در سیستم پیامرسانی)signaling(رسپتور v1 وازوپرسین بررس می شود . بدین منظور تجمع پلاکتی و تغییرات کلسیم سیتوزولی ناشی از ]arg[ vasopressin اندازه گیری شده است دراین مطالعه از لیتیوم و نئومایسین بعنوان مهارکننده مسیر پلی فسفواینوزیتایدو از ایندومتاسین بعنوان مهارکننده سیکلواکسیژنازو مسیر اسیدآراشیدونیک استفاده شده است ، برای تعیین مقدار کلسیم آزادسیتوزولی از معرف فلورسانس fura-2 استفاده گردیده است . بطور خلاصه نئومایسین بطور وضوح باعث کاهش تجمع پلاکتی می شود درحالی که لیتیوم تنها درحضورایندومتاسین بعنوان مهارکننده سیکلواکسیژناز باعث مهار تجمع پلاکتی می گردد.دراین تجربه لیتیوم بسهولت باعث مهار افزایش کلسیم سیتوزولی ناشی از وازوپرسین می گردد که این امر به حضور ایندومتاسین در محیط وابسته نمی باشد.

در تحقیق حاضر نشان داده شده است که به کار بردن mk-801 به عنوان آنتاگونیست رسپتور nmda، به صورت حاد و مزمن در حیوانات کلستانیک قادر است علایم سندرم قطع و همچنین میزان tfl را به میزان قابل توجهی کاهش بدهد. در این مطالعه همچنین نشان داده شده است که mk-801 قادر است علائم سندرم قطعی را در حیواناتی که به صورت اگزوژن مرفین دریافت کرده و وابسته به مرفین بودند به صورت معنی داری کاهش بدهد. این نتایج نشان می دهد که mk-801، قادر به کاهش تولرانس نسبت به مرفین می باشد و با نتایج دیگران موافقت دارد. اهمیت این یافته ها در کلینیک احتیاج به تحقیق و بررسیهای بیشتری دارد این یافته ها می تواند به وجود آمدن دستاوردهای جدیدی در درمان با اپیوئیدها منجر شود. از آنجائیکه هنوز ناشناخته های زیادی در مورد سیستم اپیوئیدی وجود دارد، قضاوت و نتیجه گیری نهایی و قطعی را باید به پژوهشهای بیشتری موکول نمود.

در این بررسی روند نخسه پیچی در دو مرکز بهداشتی - درمانی دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد ارزیابی قرار گرفته است . برای اینکار با توجه به معیارهای جهانی پرسشنامه هایی تدوین گردید و روند نسخه پیچی در سه مرحله ارزیابی نسخه ها، مشاورزه با بیمار و بر چسب زدن مطالعه شده است در جمع 944 نسخه بررسی گردید که توسط کمک داروساز (تکنسینها) پیچیده شده بود. خطاهای حاصل از تفکر غلط و عمدی در 22/78 درصد، خطاهای سهوی در 96/61 درصد و خطاهای برچسبی (سهوی) در 100 درصد نسخه های پیچیده توسط کمک داروسازها بدست آمد. درصد مشاوره بسیار پایین و فقط در 26/44 درصد از نسخه ها توضیح نه چندان کامل توسط کمک داروسازها (تکنسینها) به بیمار داده می شد. نتایج کلی این بررسی می دهد که خطاهای برچسبی از نظر فراوانی در رتبه نخست ، خطاهای محتوای مرتبه دوم و خطاهای حاصل از تفکر غلط و عمدی در مرتبه سوم قرار دارند. در مورد مداخله کمک داروسازها مورد توجه واقع شده است و هیچ مورد از خطاهای محتوایی، تداخلات دارویی و نقض مقررات نسخه نویسی بررسی نشده است . اطلاعات بدست آمده از این بررسی با بررسی دیگری که در دو مرکز دیگر انجام شده است در کل هم خوانی نشان می دهد. دلایل متعددی در این امر دخالت داشت ، از جمله وضع نامطلوب داروخانه ها از نظر فضا، وضع نامطلوب توزیع دارو، وضع نامطلوب نسخه نویسی و مسائل فرهنگی بیماران را می توان شمرد ولی از همه مهمتر عدم اطلاعات کافی علمی و بالینی کمک داروسازها بود. استفاده از نیرویی که آگاهی علمی و مهارت را دارد (مانند دکتر داروساز) و آموزش نیروی درمانی و بهینه سازی و بازنگری به سیستم دارویی میتواند به تجویز و مصرف منطقی دارو در این مراکز کمک شایانی ارائه کند.

ویتامین a در زمره اولین ویتامین های شناخته شده بود این ویتامین در بدن ساخته نمی شود بنابراین باید از طریق غذا وارد بدن شود. ویتامین a در دستگاه گوارش سریعا جذب شده و بوسیله پروتئین های پلاسمایی در خون و نیز بوسیله پروتئین های داخل سلولی ویژه در سلول انتقال می یابد . عمل ویتامین a در بینائی بطور کامل شناخته شده است . همچنین در رشد عمومی بدن، تکثیر و تمایز بافت های اپی تلیال، متابولیسم سنتز گلیکوپروتئین، اعمال ضدسمی، تنظیم گلیکوزپلاسیون گلیکوپروتئین های اختصاصی سطحی سلول و ابقاء گلیکوپروتئین های غشاء لیزوزوم ها نقش دارد. مکانیسم عمل ویتامین را در سطح بیان و تولید ژنی می دانند . برخی عقاید براین است که این ویتامین به مثابه هورمونهای استروئیدی در سطح هسته و در نسخه برداری وارد عمل می شود. مصرف بیش از حد طبیعی فرد را دچار مسمومیت می کند آستانه مسمومیت برای کودکان مصرف بیش از 2000 واحد بر حسب کیلوگرم در روز و برای بالغین حدود 50 هزار واحد در روز است . هیپرویتامینوز a می تواند به صورت حاد و مزمن بروز کند که هریک عوارض خاص خود را بدنبال دارد. اگرچه هیپرویتامینوز a امروزه یک مشکل درجمعیت ها در نظر گرفته نمی شود اما عواملی باعث شده است که فرکانس آن در حال افزایش باشد. ماتاثیر هیپرویتامینوز a را روی تغییرات مقدار آمیلاز، کلسیم، سدیم، پتاسیم، منیزیم، پروتئین ها و میزان ترشح در بزاق موش صحرایی مورد بررسی قرار دادیم. درنتیجه ویتامین a با دوز ug 10 و ug 100 میزان ترشح، کلسیم و کل پروتئین های غدد تحت فکی را تغییر معنی داری نمی دهد. ویتامین a با هردو دوز ug 10 و ug 100 میزان سدیم، پتاسیم غدد تحت فکی و پاروتیدرا کاهش می دهد. همچنین با دوز ug 10 میزان کلسیم پاروتیدراکاهش می دهد ولی با دوز ug 100 تغییر معنی داری بر کلسیم پاروتید ایجاد نمی کند . همچنین ویتامین a با هردو دوز ug 10 و ug 100 میزان منیزیم غدد تحت فکی و پاروتید را افزایش می دهد. ویتامین a با دوزهای بکار رفته ug` 100 و ug 10) میزان آمیلاز، غددپاروتید را افزایش می دهد.

عضله رحم rat از نظر ساب تایپ های رسپتور p1 پورینرژیک مورد بررسی قرارگرفت . به این جهت آدنوزین و آنالوگهای آن مورد بررسی قرار گرفتند . نتایج بدست آمده نشان میدهند که آثار مهاری آدنوزین و آنالوگهایش بر روی دامنه انقباضات الکتریکی رحم rat بواسطه هیچیک از ساب تایپ های a1 و a2 صورت نمیگیرد، بلکه اینکار از طریق ساب تایپ جدیدی از رسپتور p1 انجام میگیرد. ترکیباتی که درموقعیت 5 حلقه ریبوزاستخلاف دارند (از جمله

عضله وازدفران موش سوری از نظر ساب تایپ های رسپتور pl پورینژیک مورد بررسی قرار گرفت در این جهت ، آدنوزین و آنالوگهایش مورد مطالعه واقع شدند. نتایج حاصل نشان می دهد که اثر مهاری آدنوزین برروی دامنه انقباضات الکتریکی وازدفران موش سوری، تنها باواسطه ساب تایپ al رسپتور آدنوزین ایجاد می گردد.

سرب قادر به تشکیل لیگاندهای کمپلکس با بسیاری از ترکیبات می باشد. این عنصر با فعالیت آنزیمها و اعمال بسیاری از ارگانهای بدن تداخل می نماید. نقش نیتریک اکساید در جهت کنترل عملکرد بسیاری از ارگانهای بدن از طریق بخش nanc سیستم عصبی اتونومیک مشخص شده است . این مطالعه اثر استات سرب روی غده تحت فکی و ارتباط آنرا با سیستم نیتریک اکساید بررسی می کند. 42 موش نر آلبینو به صورت رندم در شش گروه انتخاب شدند: تحت رژیم سرب 0/05 درصد یا بدون سرب ، با یا بدون آل-آرژنین 1 درصد یا 2/22l-name میلیگرم برای هر موش ، در آب آشامیدنی آنها، بودند. غدد تحت فکی با تیوبهای پلی اتیلنی، کانول گذاری گردیدند. و تحریک ترشح بزاق از طریق پیلوکارپین در موشهای بیهوش انجام شد و سپس غدد تحت فکی خارج شدند. غلظت پروتئین و کلسیم و فلوریت کاهش معنی داری در گروه سرب داشتند. غلظت پروتئین و فلوریت افزایش معنی داری و غلظت کلسیم کاهش معنی داری در گروه ال-آرژنین نشان داد. در غلظت آمیلازی سدیم، پتاسیم و منیزیم در بزاق ترشح شده از غده تحت فکی تغییری ایجاد نشد. اثر تجویز توام سرب با ال-آرژنین یا l-name افزایش معنی داری در آن ایجاد کرده بود. این مطالعه پیشنهاد می کند ممکن است سرب در سیستم نیتریک اکساید در غده تحت فکی موش مداخله نماید. تاثیر مهاری مسمومیت سرب ممکن است بر روی سایتهای کاتالیتیکی از طریق پیوند مستقیم با آن یا با تداخل در انتقال الکترونی طی عمل کاتالیز انجام پذیرد.

در مطالعه حاضر اثر آگونیست گیرنده کوله سیستوکینین (cck)، سرولئین و آنتاگونیست گیرنده cck، پروگلوماید، بر روی اثر بیدردی حاصل از کلستازیس یا مرفین بوسیله تست tail-flick مقایسه و بررسی شده است . tail-flick latency (tfl) در موشهای bdl و sham تا رذوز 15 بعد از عمل جراحی مقایسه و مشاهده گردید که تا روز هفتم بیدردی آنها افزایش یافته و از روز هفتم tfl به سمت baseline سیر نزولی داشته است و بیشترین اختلاف tfl در این دو گروه در روز هفتم مشاهده شد. مرفین (دوزهای 4mg/kg و 2، 1، تجویز زیر جلدی) یک بیدردی وابسته به دوز را در موشهای رت کنترل (unop) نشان می دهد. بی دردی ایجاد شده توسط کلستاز در موشهای bdl در روز هفتم بعد از عمل و نیز بی دردی ناشی از مرفین (2mg/kg) در گروه unop توسط پروگلوماید (40mg/kg، تجویز داخل صفاقی، 35 دقیقه قبل از مرفین) تقئیت گردید. تقویت پروگلوماید در موشهای bdl نسبت به موشهای sham و unop که آنها هم فقط پروگلوماید دریافت کرده بودند، اختلاف بسیار معنی داری داشت . سرولئین با دوزهای (0.02mg/kg و 0.01، 0.005، 0.001، تجویز زیر جلدی) در روز هفتم بعد از عمل باعث افزایش بی دردی یجاد شده توسط عمل کلستاز در موشهای bdl نسبت به گروههای sham و unop شد و حداکثر پاسخ با دوز 0.005mg/kg از دارو مشاهده گردید. همین دوزها از سولئین در موشهای unop وقتی 30 دقیقه قبل از موفین (2mg/kg) تجویز شدند نیز باعث افزایش بی دردی اپیوئید شدند. پروگلوماید، (40mg/kg داخل صفاقی) در روز هفتم بعد از عمل وقتی 5 دقیقه قبل از سولئین تجویز شد باعث کاهش اثر تقویت شده دوز 0.01mg/kg سرولئین (زیر جلدی) در موشهای bdl و sham شد. همین اثر از پروگلوماید (35 دقیقه قبل از مرفین) در گروه unop که نیم ساعت قبل از مرفین (2mg/kg) سرولئین 0.01mg/kg دریافت کرده بودند مشاهده گردید. دوزهای بکار برده شده سرولئین و پر.گلوماید به تنهایی هیچ اثری در بی دردی در تست tail-flick از خود نشان ندادند. قبلا توسط محققین تایید شده است که رسپتورهای کوله سیستوکینین در تعدیل درد یا بی دردی ناشب از مرفین موثر می باشند با توجه به نتایج بالا و مقایسه اثرات آگونیست و آنتاگونیست کوله سیستوکینین در گروههای کلستاتیک و یا مرفین درمانی شده تایید می شود که رسپتورهای کوله سیستوکینین در تعدیل در و یا بی دردی در بعد از عمل کلستاتیک هم موثر می باشند. البته تحقیقات بیشتری برای روشن نمودن مکاتنیسم دقیق مرکزی یا محیطی یودن این اثرات مورد نیاز است ضمن اینکه نتایج ما دلالت بر اثر قوی این پپتیدها در افزایش اثر بی دردی حاصل از کلستاز یا مرفین دارد.

در سیستم nitric-oxide از l-arginine به عنوان پروکورسور و از l-name به عنوان مهارکننده می توان نام برد. پژوهشگران نشان داده اند که تزریق نیتروپروساید سدبم (در محیطی بیولوژیکی سریعا به no تبدیل می شود) در محیط کشت در رشد و تکامل اختلال می نماید و وفتی مهارکننده سیستم no به آن محیط اضافه می شود، نه تنها از میزان ناهنجاری زائی کاسته نمی شود، بلکه خود ایجاد ناهنجاری های متفاوت می کند. (28) با توجه به اینکه سلامت جنین و تولد نوزاد سالم در حفظ سلامت جامعه از جایگاه والائی برخوردار می باشد و از آنجائیکه اثرات l-arginine و l-name بر روی تکامل جنین به صورت invivo تاکنون بررسی نشده است تصمیم به بررسی اثرات ناهنجاری زائی آن نموده ایم. نتایج حاصله بر روی جنین موشها موید این نکته بود که l-arginine و l-name به عنوان پروکورسور مهارکننده سیستم no با هم دارای intraction می باشند. به هر حال تغییر چشمگیر کاهش در طول سری - سرینی و وزن جنین موش و کاهش تعداد مراکز استخوان سازی نسبت به گروه کنترل، توسط l-name تراتوژن بودن این ماده را به محققان هشدار می دهد. امید است با تلاش محققان و تکوین روش های آزمایشگاهی و آزمایشات بیشتر بر روی سایر حیوانات آزمایشگاهی نتایج دقیق تری بدست آید و گامی در جهت اعتلای دانش بشری و سلامت انسان برداشته شود.

لیتیوم داروئی است که برای درمان سایکوز تجویز می شود و مکانیسم های متعددی برای آن پیشنهاد شده است ولی تاکنون مکانیسم آن، کاملا شناخته نشده است . اثر لیتیوم روی نوروترانسمیترها متفاوت است باعث تحریک سیستم سروتونین مغز می شود. از طرفی آزادسازی نورآدرنالین را در مغز افزایش می دهد. و یا اینکه از طریق مهار چرخه اینوزیتول عمل می کند. در این تحقیق ابتدا اثر داروی لیتیوم در زخم معده ناشی از اتانل بررسی شد. که اتانل 96 درجه را به مقدار 1ml از طریق gavage به rat خورانده شد و بعد از یکساعت معده را جهت بررسی زخم، شکافتیم. برای بررسی اثر لیتیوم، دوزهای 10،20،50،100 mg/kg لیتیوم کربنات از طریق داخل صفاقی، یکساعت قبل از خوراندن اتانل، تزریق کردیم.

این برنامه به منظور رسم: dose-response plot و محاسبهء ed 50 schildt plot و محاسبهء ke, pa2 همینطور ترسیم:linear plot semilogrithmic plot scatchard plot scatchard plot double reciprocal plot و محاسبهءmax[lr]kd نوشته شده است . کامپیوتر با سوالاتی که مطرح کرده و استفاده کننده به آنها پاسخ می دهد، به data های لازم برای انجام محاسبات و رسم منحنی های پی می برد. محاسبات بسیار سریع انجام می شود، طوری که در هیچ مرحله ای زمان لازم برای انجام اعمال ریاضی به نظر استفاده کننده نمی رسد. در عین حال پاسخها کاملا دقیق بوده و تا 6 رقم بعد از ممیز برای هر عدد منظور می شود. در صورتیکه اگر این محاسبات را بخواهیم بدون استفاده از کامپیوتر انجام دهیم، برای سهولت ، اعداد را round کرده و غالبا از قسمت اعشاری آنها صرفنظر می نماییم. در نتیجه برای هر عددی مقداری خطا داریم که اگر از این اعداد در محاسبات بعدی استفاده کنیم، ممکن است خطا بهم افزوده شده و عدد بدست آمده از آخرین محاسبه، خطای بسیار زیادی خواهد داشت ، در صورتیکه ماشین از کوچکترین مقادیر نیز صرفنظر نمی کند و دقیق ترین پاسخ را به ما میدهد. منحنی ها نیز که با استفاده از این اعداد ترسیم می شوند، طبعا" از دقت بالایی برخوردارند. ضمن اینکه کامپیوتر برای رسم منحنی ها، معادلهء رگرسیون نقاط آن را بدست آورده و با توجه به آن، بهترین خطی که از نقاط می گذرد را ترسیم می کند. در عین حال خیلی راحت و با فشار دادن یک دگمه (print screen) می توان از منحنی ها print گرفته و آنها را روی کاغذ داشت . از طرفیmax, kd,ke,pa2 [lr] که بطور معمول به کمک منحنی بدست می آیند، در اینجا به شیوهء ریاضی محاسبه می شوند، در نتیجه احتمال بروز کلیهء خطاهایی که ممکن است هنگام رسم منحنی، امتداد آن برای قطع کردن محورها، یا ترسیم خطی موازی محور طولها و عمود کردن آن بر این محور پیش آید (خصوصا" در مواقعی که محور طولها لگاریتمی بوده و در نتیجه خطای کوچکی در عمود کردن خط، سبب بروز خطای بزرگی می شود) از بین می رود . در یک کلام می توان "سرعت و دقت " را حسن استفاده از برنامه های کامپیوتری دانست .

یکسری مشتقات دی هیدروپیریدینی کلروایندول به عنوان متضاد کانال کلسیم طبق شمای زیر سنتز گردیدیند و اثرات فارماکولوژیک ترکیبات مزبور روی ایلئوم خوکچه هندی بررسی شد. در این تحقیق غلظتی از این ترکیبات که 50 درصد از انقباض ناشی از k+ را در عضله ایلئوم خوکچه هندی برطرف می کند (ic50) گزارش شده است . ic50 بدست آمده از این ترکیبات با نفیه دیپین با ic502.75 (+-0.36x10-10) مقایسه شده قوی ترین ترکیب 6f از مشتقات غیرقرینه با ic501.13(+-0.36)x10-9 بدست آمد.

-نارسائی کلیوی یکی از شایعترین اختلالات ایجاد شده در یرقان انسدادی (کلستاز) می باشد بنحوی که اختلال عمل کلیه ها بیشترین علت مرگ و میر را در این یرقان به خود اختصاص می دهند. به دلیل اهمیت این مطلب در بیماران مبتلا به کلستاز مطالعات متعددی برروی پاتوژنز نارسایی کلیوی صورت گرفته که در آن عوامل متعددی به عنوان پارامترهای ایجاد کننده اختلالت کلیوی پیشنهاد شده است . در این مطالعه از موشهای صحرایی که بطور تجربی و با بستن مجرای صفراوی مشترک مبتلا به کلستاز گردیده بودند استفاده شد. رادیکالهای آزاد اکسیژن جهت بررسی نقش رادیکالهای آزاد اکسیژن در ایجاد نارسایی کلیوی از داروهای آنتی اکسیدان استفاده شد. متعاقب ایجاد کلستاز بافت کلیه جهت بررسی احتمالی نسبت به حالت طبیعی مورد مطالعه قرار گرفته و در مرحله بعد با مصرف داروهای آنتی اکسیدان تاثیر آنها بروری تغییرات بافتی ایجاد شد. توسط کلستاز بررسی شد در این مطالعه به دلیل بهبود تغییرات ساختمانی ایجاد شده توسط کلستاز با مصرف داروی آنتی اکسیدان (آلوپورینول) شاید بتوان رادیکالهای آزاد اکسیژن را به عنوان عوامل ایجاد این نارسائی ها مطرح کرد.

یرقان انسدادی ‏‎obstructive cholestasis‎‏ یکی از بیماریهای دستگاه گوارش می باشد که در آن متعاقب انسداد در مسیر ترشح صفرا، موادی مانند بیلی روبین ، اسیدهای صفراوی و کلسترول که در حالت عادی در داخل صفرا ترشح می شوند، در خون تجمع یافته و غلظت پلاسمایی آنها افزایش می یابد. مطالعه حاضر به صورت ‏‎experimental‎‏ جهت بررسی تغییرات پاسخ کرونوتروپیک دهلیز ‏‎‎‏ایزوله‏‎rat‎‏ به تحریک آدرنرژیک در وضعیت کلستاز و ارزیابی آن پس از رفع انسداد صفراوی انجام شده .بعنوان مدل کلستاز از ‏‎rat‎‏ هایی استفاده شد که طی عمل جراحی ، مجرای مشترک صفراوی آنها بسته شده بود. پس از یک و سه هفته نیز پاسخ کرونوتروپیک دهلیز ایزوله به تحریک آدرنرژیک پس از ایجاد انسداد صفراوی ارزیابی گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که میزان پاسخ کرونوتروپیک دهلیز به تحریک آدرنرژیک در وضعیت کلستاز پس از یک و سه هفته از ایجاد کلستاز با گروه کنترل اختلافات آماری مشخصی دارد همچنین پس از دو هفته از رفع کلستاز پاسخ دهی دهلیز با گروه کنترل اختلافی نداشته اما با گروه کلستاز اختلاف معنی داری دارد.