باکتری clostridium perfringens (c. perfringens) یک باسیل گرم مثبتِ بی هوازی هاگ دار و بیماری زا است که در طبیعت، و سیستم گوارش و برخی دیگر از اندام های بدن انسان و دام، به وفور یافت می شود. توکسین های اپسیلون و بتا از توکسین های اصلی c. perfringens تیپ هایd وb هستند که از فاکتورهای ویرولانس در این تیپ ها بوده و عامل ایجاد بیماری های انتریت نکروزی، انتروتوکسمی و قلوه نرمی در گوسفند، بز و بندرت در گوساله محسوب می گردند. در مطالع? حاضر ابتدا توالی ژن های اپسیلون و بتا از بانک ژن به دست آمد و یک ساختار جدید کایمریک، شامل ژن های توکسین اپسیلون و بتا c. perfringens تیپ d و b به صورت نظری و با یک رویکرد بیوانفورماتیک طراحی و ساختمان های پروتئینی مختلف فیوژن پروتئین کایمریک و ویژگی های آن با استفاده از نرم افزارهای آنلاین تعیین گردید. روش های آزمایشگاهی تولید فیوژن ژن بر مبنای فیوژن pcr انجام شد. دو ژن پس از تکثیر، توسط یک توالی رابط آب دوست با یکدیگر ادغام و فیوژن ژن حاصله در باکتری e. coli سوی? rosetta بیان شد. بیان پروتئین نوترکیب اپسیلون- بتا به روش sds-page و وسترن بلات تائید شد و سپس پروتئین تخلیص گردید. پس از سمیت زدایی و آزمایش عدم سمیت، و اندازه گیری عیار آنتی بادی ها، حضور آنتی بادی های ضد اپسیلون و ضد بتا در سرم خرگوش به روش آزمون خنثی سازی سرم، تائید شد. ایمنی زائی فیوژن پروتئین در موش به عنوان یک مدل جانوری بر علیه کشت فعال c. perfringens بررسی و تائید گردید. بررسی های آسیب شناختی موش هائی که در آزمون چالش پس از تزریق پروتئین نوترکیب تلف شده بودند، تاثیر فیوژن پروتئین نوترکیب روی بافت های مختلف موش را نشان داد.