به منظور مقایسه روش های ارزیابی ژنتیکی گاوهای شیری هلشتاین استان خراسان رضوی برای صفت تولید شیر از مدل های روزآزمون با تابعیت ثابت و تابعیت تصادفی استفاده شد. داده های مورد بررسی در این تحقیق متعلق به 19217 رأس گاو هلشتاین سه بار دوشش در روز بود، که برای اولین بار طی سال های 1370تا 1387زایش داشتند. در مدل تابعیت ثابت، گروه همزمان گله- سال- ماه تولید و متغیرهای کمکی سن هنگام اولین زایش و درصد ژن هلشتاین و هم چنین اثرات تصادفی ژنتیکی افزایشی و محیط دائمی قرار داده شد. در مدل تابعیت تصادفی گروه همزمان گله- سال- ماه تولید و متغیرهای کمکی سن هنگام اولین زایش و درصد ژن هلشتاین به عنوان اثرات ثابت در نظر گرفته شدند. اثرات تصادفی ژنتیکی افزایشی و محیط دائمی گاوها برای شکل منحنی تولید شیر در طول دوره شیردهی توسط چند جمله ای متعامد لژاندر تا توان سوم برازش شدند. نتایج به دست آمده در این تحقیق نشان داد که ماه های نیمه دوم دوره شیردهی وراثت پذیری بیشتری نسبت به ماه های نیمه اول دوره شیردهی دارند. پایین ترین و بالاترین مقادیر وراثت پذیری به ترتیب متعلق به ماه های اول(0/102) و ششم شیردهی(0/235) بودند براساس نتایج حاصل در اکثر موارد همبستگی های ژنتیکی افزایشی محیط دائمی و فنوتیپی با افزایش فاصله بین مراحل شیردهی کاهش یافتند. در این پژوهش هم چنین پیش بینی ارزش ارثی حیوانات(پدران،دختران ) با استفاده از دو روش ارزیابی ژنتیکی بر مبنای مدل تابعیت ثابت و تصادفی مقایسه گردید. میانگین ارزش اصلاحی پیش بینی شده گاوها برای 305 روز شیردهی در مدل تابعیت تصادفی از لحاظ آماری کمتر از مدل تابعیت ثابت بود. ضریب همبستگی رتبه ای بین مقادیر ارزش اصلاحی پیش بینی شده گاوهای ماده در دو روش فوق برابر0/97080 بود

در این پژوهش، از 11837 رکورد وزن شیرگیری مربوط به 11837 رأس گوسفند نژاد بلوچی حاصل از 300 قوچ و 3694 میش که طی 31 سال "1357 تا 1387" از گله های 1 و 2 ایستگاه اصلاح نژاد عباس آباد مشهد جمع آوری شده بود،‍‍‍ جهت آنالیز فنوتیپی و ژنتیکی صفت مزبور استفاده گردید. میانگین وزن شیرگیری 33/22 کیلوگرم بود. آنالیز اثرات ثابت محیطی نشان داد که اثرات گله، سال و ماه تولد، جنس و تیپ تولد، سن زایش مادر، سن شیرگیری، هم خونی، اثر متقابل بین جنس و تیپ تولد، اثر متقابل بین سال و جنس، و اثر متقابل بین سال و تیپ تولد اثر معنی دار آماری بر صفت وزن شیرگیری داشتند (p<0.05). روند تغییرات فنوتیپی وزن شیرگیری 27 گرم در سال برآورد شد که به لحاظ آماری معنی دار نبود. میانگین ضریب تبارآمیزی حیوانات 17/3 درصد بود. وراثت پذیری مستقیم و مادری، واریانس ژنتیکی افزایشی مستقیم و مادری، واریانس محیط دائمی مادری، واریانس فنوتیپی، واریانس خطا و نسبت واریانس محیط دائم مادری به واریانس فنوتیپی ( ) با استفاده از مدل 3 دام به ترتیب 063/0 ، 025/0 ، 723/0 ، 283/0 ، 839/0 ، 494/11 ، 649/9 و 073/0 برآورد گردید. مدل مزبور، دربرگیرنده اثرات تصادفی ژنتیکی افزایشی مستقیم، محیط دائمی مادری و ژنتیکی افزایشی مادری بود. میانگین ارزش اصلاحی مستقیم وزن شیرگیری با 3 مدل دام برازش یافته به ترتیب 03/204 ، 14/124 و 75/127 و میانگین ارزش اصلاحی مادری 29/29- گرم بود. بین میانگین های ارزش اصلاحی مستقیم مدل های (1 با 2) ؛ (1 با 3) و (2 با 3) اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (p<0.001). بر اساس مدل 3، مقادیر ضریب تابعیت ارزش اصلاحی مستقیم و مادری وزن شیرگیری بر حسب سال تولد، به ترتیب 11 و 534/0- گرم در سال برآورد شد که به لحاظ آماری معنی دار و متفاوت از صفر بود (p<0.001). میانگین ارزش اصلاحی مستقیم وزن شیرگیری بره های نر و ماده با مدل 3 دام به ترتیب 90/130 و 52/124 گرم بود که اختلاف معنی دار آماری بین دو میانگین ارزش اصلاحی بره های نر و ماده وجود نداشت. بین میانگین های ارزش اصلاحی مستقیم بره-ها با مدل 3 دام (75/127 گرم) و میانگین والدین (05/128 گرم) تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت.

در این پژوهش از تعداد 116984 رکورد وزن کشی ماهیانه متعلق به 12397 رأس بره که طی سال های 1357 تا 1387 متولد شده بودند، استفاده گردید. ابتدا مدل غیر خطی گمپرتز بر داده های وزن بره ها توسط رویه مدل غیر خطی نرم افزار sas برازش داده شد سپس بر اساس فرمول z/e (71828/2e =) حداکثر سرعت رشد روزانه بره ها برآورد گردید. میانگین صفت حداکثر سرعت رشد روزانه بره ها 17/217 گرم (با انحراف معیار 63.76 گرم) بود. آنالیز اثرات محیطی بر صفت مزبور، توسط یک مدل مختلط خطی (در برگیرنده اثرات سال و ماه تولد، جنس بره، تیپ تولد، سن مادر، وزن تولد، اثر متقابل بین سال تولد و جنس، اثر متقابل بین سال تولد و تیپ تولد، اثر متقابل بین تیپ تولد و جنس، و اثر تصادفی پدر بره) انجام شد. نتایج نشان داد که کلیه اثرات گنجانده شده در مدل به لحاظ آماری معنی دار (0.0001 p<) بود. ضریب تابعیت حداکثر سرعت رشد روزانه بره ها از وزن تولد آنها 15.46 گرم برآورد شد. پارامترهای ژنتیکی با استفاده از روش حداکثر درست نمایی محدود شده توسط سه مدل دام به کمک نرم dfreml برآورد شد. آزمون نسبت درست نمایی نشان داد که مدل دارای اثرات ژنتیکی افزایشی مستقیم و مادری، و اثر محیط دائمی مادری، مناسب ترین بود. وراثت پذیری مستقیم و مادری به ترتیب 0.055 و 0.019 برآورد شد. برای تحلیل اثر سازه های سال تولد، وزن تولد، جنس و تیپ تولد و همچنین اثر تصادفی پدر بره بر صفت حداکثر سرعت رشد روزانه بره های بلوچی با استفاده از یک مدل مختلط خطی تعمیم یافته لجستیک، ابتدا پس از برآورد مقادیر مربوط به صفت حداکثر سرعت رشد روزانه با استفاده از مدل غیر خطی گمپرتز، بر اساس میانگین خصوصیت فوق، دو گروه از بره ها در فایل ارقام ایجاد گردیدند. صفت دو تایی مزبور، به کمک یک مدل مختلط خطی تعمیم یافته لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. براساس نتایج بدست آمده از برازش مدل لجستیک، همه ی سازه های گنجانده شده در مدل، اثر معنی دار آماری داشتند (0.0001p<). نسبت احتمالات در بر های نر نسبت به بره های ماده 1.78 و در بره-های تک قلو نسبت به بره های دو قلو 2.617 برآورد شد. با توجه به نسبت احتمالات برآورد شده برای وزن تولد (0.553)، بره هایی که وزن تولدشان کمتر از میانگین جمعیت (4.3 کیلوگرم) بود نسبت به گروه دیگر، حدود 45 درصد کمتر احتمال این را داشتند که در طول یک سال اول عمرشان، حداکثر سرعت رشد روزانه بالاتر از میانگین جمعیت (217.17 گرم) را نشان دهند.

تعداد 40 راس گوساله ماده هلشتاین در یک طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 با 4 تیمار و 10 تکرار در هر تیمار از سن 3 روزگی تا سه هفته پس از شیرگیری، مورد استفاده قرار گرفتند. در این آزمایش اثر 2 عامل اصلی یعنی نوع سیستم آبخوری (سطل و نیپل) و افزودن اسانس به کنسانتره شروع کننده (سطح صفر و 05/0 درصد) بررسی شد. مصرف خوراک، مصرف آب، افزایش وزن روزانه، بازده مصرف خوراک، سن قطع شیر و قوام مدفوع در طول آزمایش اندازه گیری و مورد آنالیز قرار گرفت. همچنین در طول آزمایش از مایع شکمبه جهت تعیین کل اسیدهای چرب فرار و ph شکمبه نمونه گیری شد. نتایج نشان داد سیستم آبخوری بر مصرف خوراک، مصرف آب و قوام مدفوع تاثیر معنی داری داشت (05/0>p) بطوری که گوساله هایی که از آبخوری سطلی استفاده نمودند در دوره پس از شیرگیری و نیز در کل دوره آزمایش مصرف خوراک بیشتری (05/0>p) نسبت به آبخوری نیپل داشتند. سیستم آبخوری نیپل در مقایسه با آبخوری سطلی در دوره پس از شیرگیری و در کل دوره آزمایش نمره قوام مدفوع کمتری (05/0>p) را سبب شد. همچنین گوساله هایی که از آبخوری نیپل استفاده نمودند در طول آزمایش به طور معنی داری (05/0>p) آب بیشتری مصرف نمودند. تاثیر اسانس شوید بر مصرف خوراک، مصرف آب، افزایش وزن روزانه، بازده مصرف خوراک، قوام مدفوع و ph شکمبه معنی دار (05/0>p) بود. جیره های حاوی اسانس شوید در دوره قبل از شیرگیری بطور معنی داری (05/0>p) سبب افزایش اضافه وزن روزانه گوساله ها شدند. همچنین مشخص شد جیره های حاوی اسانس شوید به طور معنی داری (05/0>p) سبب بهبود بازده مصرف خوراک گردیدند. افزودن اسانس به جیره سبب کاهش معنی دار (05/0>p) نمره قوام مدفوع در دوره پس از شیرگیری و کل دوره آزمایش گردید. همچنین مشخص شد افزودن اسانس به جیره در کل دوره آزمایش سبب کاهش معنی دار ph شکمبه شد.

در این مطالعه از 16 راس گوساله نر نژاد براون سوئیس با میانگین وزن اولیه50 ±150 کیلو گرم به منظور بررسی اثرات موننسین و منابع مختلف دانه غلات (جو و تریتیکاله) بر عملکرد پروار آنها استفاده شد. آزمایش در قالب طرح فاکتوریل2×2 با چهار تیمار و چهار تکرار در هر تیمار به مدت 90 روز انجام گرفت. تیمار های آزمایشی مورد استفاده شامل 1) جیره حاوی جو بدون موننسین 2) جیره حاوی جو همراه با موننسین 3) جیره حاوی تریتیکاله بدون موننسیین 4) جیره حاوی تریتیکاله همراه با موننسین، بودند. میزان موننسین مورد استفاده 30 میلی گرم بر هر کیلوگرم ماده خشک جیره بود. وزن کشی گوساله ها به صورت ماهانه، مصرف خوراک به صورت روزانه ثبت و اندازه گیری شد. نمونه گیری از مایع شکمبه با استفاده از لوله مری و نمونه گیری خون از سرخرگ گردنی در پایان هر ماه صورت گرفت. نوع منبع دانه و سطح موننسین اثر معنی داری بر صفات پرواری از جمله اضافه وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک، وزن نهایی و مصرف خوراک روزانه نداشت. غلظت گلوکز و نیتروژن اوره ای خون و ph مایع شکمبه تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. استفاده از موننسین غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه را کاهش داد ولی معنی دار نبود.

چکیده در این پژوهش به منظور برآورد اجزای (کو)واریانس، وراثت پذیری، پیش بینی ارزش اصلاحی و برآورد روند ژنتیکی برای صفت تولید شیر روز آزمون گاوهای هلشتاین گاوداری های مشهد، از یک مدل روز آزمون با تابعیت تصادفی استفاده شد. داده های مورد استفاده در این تحقیق در برگیرنده 95510 رکورد شیر روز آزمون متعلق به11054 گاو شکم اول متعلق به 76 گاوداری صنعتی شهر مشهد بود که بین سال های 1386- 1373 زایش داشتند. تعداد پدر، مادر و دختران در فایل ارقام بترتیب 807، 8835 و 11054 رأس بود. میانگین تولید شیر روزانه 92/26 کیلوگرم ( با انحراف معیار91/6کیلوگرم) بود. به منظور بررسی اثر سازه های محیطی بر صفت شیر روز آزمون از رویه مدل مختلط نرم افزار آماری sas استفاده شد. در مدل روز آزمون با تابعیت تصادفی، گروه همزمان گله- سال رکوردگیری- فصل رکوردگیری- دفعات دوشش و نوع اسپرم، متغیرهای همراه درصد ژن هلشتاین، گامه آبستنی، سن هنگام رکورد گیری و درجه حرارت گنجانده شد. برای در نظر گرفتن شکل منحنی شیردهی در سطوح مختلف فنوتیپی، ژنتیکی و محیط دائمی، از چند جمله ای های متعامد لژاندر (با مرتبه برازش چهار) استفاده گردید. مدل مورد استفاده توسط نرم افزار dxmrr برازش شد. اجزای واریانس و کواریانس با استفاده از روش حداکثر درست نمایی محدود شده برآورد شد. نتایج حاصل نشان داد که واریانس ژنتیکی افزایشی و محیط دائمی از ابتدا به انتهای دوره شیردهی افزایش داشت. حداکثر و حداقل واریانس باقیمانده به ترتیب در اوایل و اواخر شیردهی بدست آمد. روند تغییرات وراثت پذیری مشابه روند تغییرات واریانس ژنتیکی افزایشی بود به طوری که بیشترین و کمترین مقدار این پارامتر به ترتیب در ماه های پنجم و دوم شیردهی برآورد شد. میانگین ارزش اصلاحی 128/0 کیلوگرم و به لحاظ آماری متفاوت از صفر بود (0001/0p<). روند ژنتیکی شیر روز آزمون با استفاده از ضریب تابعیت خطی میانگین ارزش های اصلاحی بر سال زایش گاوها برآورد گردید. مقدار این روند 077/0 کیلوگرم در سال و به لحاظ آماری متفاوت از صفر بود (0001/0p<). واژگان کلیدی: گاو هلشتاین، شیر روز آزمون، ارزیابی ژنتیکی

رشد و پیشرفت جوامع بشری اگر چه موجبات رفاه اجتماعی فراهم آورده، اما از سوی دیگر سبب تخریب روزافزون بوم سازگان های طبیعی شده است. زیاده خواهی بشر در هم? اعصار نه تنها سبب نابودی منابع حیاتی زیستی او شده است، بلکه آثار و تبعات آن نسل های آتی را نیز متأثر می سازد. از این رو بشر در دهه های اخیر با ژرف اندیشی و نیز ارتقای شناخت خود از محیط زیست سعی در حفظ بوم سازگان ها و کارکردهای طبیعی آن نموده است. برای دست یافتن به این هدف نخست باید بوم سازگان های طبیعی و کارکردهای آن ها را شناخته و روابط متقابل اجزای آن ها را مورد بررسی قرار دهیم. یکی از مهم ترین بوم سازگان های کشورمان ذخیره گاه زیست کر? حرا واقع در بخش جنوبی کشور و در شمال غربی جزیر? قشم و در منطق? حفاظت شد? حرا واقع شده است. این منطقه به علت مجاورت با شهر بندرعباس (بزرگ ترین بندر جنوبی ایران در خلیج فارس) و بدلیل واقع شدن در حاشی? سواحل شمالی جزیر? قشم (بزرگ ترین جزیره و منطق? آزاد تجاری – صنعتی کشور در حوض? خلیج فارس) دستخوش آلودگی های روزافزون شهری و صنعتی شده است. یکی از مهم ترین منابع آلاینده که در ده? اخیر حیات این بوم سازگان را با خطرات جدی مواجه نموده، ورود فلزات سنگین از منابع آلایند? متعدد می باشد. از این رو در این تحقیق سعی بر آن است تا با بررسی غلظت فلزات سنگین در آب و رسوبات این منطقه برآوردی از میزان آلودگی این بوم سازگان حیاتی به فلزات سنگین صورت پذیرد؛ به این منظور نمونه های آب و رسوبات از 9 ایستگاه واقع در منطق? مطالعاتی در آبان ماه 88 برداشت و عناصر سرب، کادمیوم و نیکل مورد بررسی و آزمایش قرار گرفتند. برآورد آلودگی رسوبات با دو روش هضم کلی و تفکیک شیمیایی چهار مرحله ای انجام گردید. نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر نشان داد که غلظت دو فلز سرب و کادمیوم در ایستگاه های مطالعاتی در مقایسه با میانگین پوست? زمین و رسوبات جهانی بالاتر است؛ البته محاسب? شاخص ژئوشیمیایی، آلودگی رسوبات منطقه به فلزات سنگین مذکور را رد کرد. فاکتور آلایند? فردی برای فلز کادمیوم در تمام ایستگاه ها و برای فلز سرب تنها در ایستگاه های 3 و 8 بیشتر از مقدار یک بدست آمد که این امر بیانگر دسترسی زیستی بالای این فلزات در ذخیره گاه زیست کره بوده و سلامت این بوم سازگان را به خطر می اندازد. تعیین درصد عناصر سمی در دانه بندی های مختلف رسوبات نشان داد که ابعاد ریز دانه های رسوبات اثر قابل توجهی بر توزیع مکانی فلزات سنگین در منطقه نداشتند.

این آزمایش به منظور بررسی اثرات تعداد وعده های خوراک دهی بر رفتارهای تغذیه ای، تولید و ترکیبات شیر گاوهای شیرده انجام شد. تعداد 20 راس گاو شیری نژاد براون سوئیس با میانگین تولید شیر 2/5 ± 56/26 کیلوگرم و متوسط روزهای شیردهی 24 ± 95/44 تحت شرایط یکسان در قالب یک طرح کاملا تصادفی در دو دوره 25 روزه با دو تیمار آزمایشی انتخاب گردید. تیمارهای آزمایشی دارای ترکیبات و اجزای یکسان (1/16 درصد پروتئین خام و انرژی خالص شیردهی 63/1 مگاکالری در کیلوگرم ماده خشک) شامل 1) تحویل خوراک دو بار در روز در ساعات 8 صبح و 20 شب و 2) تحویل خوراک سه بار در روز در ساعات 8 صبح، 4 بعدازظهر و 12 نیمه شب بود. هر دوره آزمایش شامل 21 روز عادت دهی و چهار روز نمونه گیری از رفتارهای تغذیه ای، تولید و ترکیبات شیر و باقی مانده خوراک بود. نتایج نشان داد که فعالیت خوردن (بصورت دقیقه در روز) و نیز در طول 90 دقیقه ابتدایی بعد از تحویل خوراک (بصورت دقیقه)، کل فعالیت نشخوار و نشخوار بصورت خوابیده، کل فعالیت جویدن، زمان ایستادن بصورت بیکار (بصورت دقیقه در روز)، فاصله زمانی بازگشت از شیردوشی تا خوابیدن در نوبت شب، میانگین طول هر وعده نشخوار (بصورت دقیقه) با افزایش دفعات خوراک دهی بصورت معنی داری افزایش یافت. همچنین درصد پروتئین، نیتروژن کازئینی و پروتئین حقیقی شیر، درصد پروتئین خام خوراک باقی مانده در آخور، تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت و با افزایش دفعات خوراک دهی بصورت معنی داری افزایش یافت. در حالیکه فعالیت نشخوار ایستاده، خوابیدن بیکار، کل مدت زمان دراز کشیدن و کل مدت زمان استراحت (بصورت دقیقه در روز)، فاصله زمانی بازگشت از شیردوشی تا خوابیدن در نوبت صبح (بصورت دقیقه)، تعداد دفعات نشخوار، درصد اوره شیر، درصد انتخاب از اجزای الک 18/1 میلی متری و درصد ndf خوراک باقی مانده در آخور با افزایش دفعات خوراک دهی از دو به سه بار در روز بصورت معنی داری کاهش یافت. به نظر می رسد با افزایش دفعات خوراک دهی علیرغم افزایش معنی دار ایستادن بصورت بیکار، کل مدت زمان ایستادن تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفته است چرا که این امر فعالیت نشخوار ایستاده را بصورت معنی داری کاهش داده است.

در این پژوهش به منظور تحلیل فنوتیپی و ژنتیکی برخی خصوصیات تولیدی شیر محاسبه شده بر اساس تابع نمائی ویلمینک از تعداد 130668 رکورد شیر روز آزمون متعلق به 15183 رأس گاو نژاد هلشتاین شکم اول گاوداری های خراسان رضوی در 131 گله که در طی سال های 1379 تا 1388 زایش داشتند، استفاده شد. ابتدا تابع نمائی ویلمینک بر رکورد های شیر روز آزمون هر یک از گاو ها بطور جداگانه توسط رویه غیر خطی نرم افزار آماری sas برازش شد. سپس بر اساس پارامتر های برآورد شده تابع مزبور، خصوصیات تولیدی شیر شامل شیر 305 روز، شیر اوج شیردهی، زمان اوج شیردهی و تداوم شیردهی محاسبه گردید. آنالیز اثر سازه های محیطی بر صفات مزبور، توسط مدل های مختلط خطی انجام شد. اثر ثابت گله و سال زایش، بر پارامتر های تابع ویلمینک و خصوصیات تولیدی شیر معنی دار بود. متغیر همراه درصد ژن هلشتاین بر مقدار پارامتر a تابع ویلمینک (0125/0p<)، شیر اوج شیردهی (0009/0p<) و زمان اوج شیردهی (0067/0p<) اثر معنی دار آماری داشت. متغیر همراه سن هنگام اولین زایش بر پارامتر های a ، bو c تابع ویلمینک، شیر 305 روز و شیر اوج شیردهی اثر معنی دار آماری داشت (0001/0 p<). اثر فاصله اولین رکوردگیری از زایش بر پارامتر های a، bو c تابع ویلمینک، شیر 305 روز، تداوم شیردهی و زمان اوج شیردهی معنی دار بود (0001/0 p<). اثر زمان اوج شیردهی بر شیر 305 روز، شیر اوج شیردهی و تداوم شیردهی معنی دار بود (0001/0 p<). متغیر همراه شیر اوج شیردهی بر تداوم شیردهی اثر معنی دار آماری داشت (0001/0 p<). روند فنوتیپی مثبت و معنی دار برای پارامتر aتابع ویلمینک، شیر 305 روز، شیر اوج شیردهی و زمان اوج شیردهی وجود داشت و مقادیر آن برای صفات مزبور به ترتیب 7/0 کیلوگرم، 11/166 کیلوگرم، 63/0 کیلوگرم و 69/0 روز در سال بود. تحلیل ژنتیکی صفات شیر 305 روز، تداوم شیردهی، شیر اوج شیردهی و زمان اوج شیردهی توسط یک مدل حیوانی تک صفته انجام شد و اجزای واریانس ژنتیکی و محیطی صفات با روش حداکثر درستنمایی محدود شده بدون استفاده از مشتق گیری با کمک نرم افزار dmu برآورد شد. وراثت پذیری شیر 305 روز، تداوم شیردهی، زمان اوج شیردهی و شیر اوج شیردهی به ترتیب 184/0، 050/0 ، 051/0 و 170/0 بود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برای شیر اوج شیردهی، روند ژنتیکی منفی و معنی دار آماری (05/0 p<) وجود داشت و مقدار آن 014/0- کیلوگرم در سال بود.

در این آزمایش ترکیب شیمیایی، بخشهای نیتروژن دار، فعالیت اوره آز، پروتئین قابل متابولیسم، خصوصیات تجزیه پذیری و قابلیت هضم شکمبه ای ـ روده ای ماده خشک و پروتئین خام دانه سویای خام و عمل آوری شده تعیین شد. در طی فرآیند اکسترود کردن، دانه سویا به مدت 30-20 ثانیه دردمای 150-160 درجه سانتی گراد عمل آوری شد. در فرآیند تف دادن، دانه سویا به مدت 15 دقیقه در دمای 145 درجه سانتی گراد حرارت داده شد و به مدت 45 دقیقه داخل مخزن نگهدارنده جهت ذخیره سازی حرارتی باقی ماند. فراسنجه های تجزیه پذیری نمونه ها پس از انکوباسیون به مدت صفر، 2، 4، 8، 16، 24 و 48 ساعت در شکمبه 2 راس گاو براون سوئیس دارای فیستولا اندازه گیری شد. قابلیت هضم شکمبه ای و بعد از شکمبه ای نیز با انکوباسیون نمونه ها به مدت 12 ساعت در شکمبه و توسط دستگاه شبیه ساز هضم تعیین شد. نتایج نشان داد که میزان پروتئین حقیقی دانه سویا با توجه به کاهش نیتروژن غیر پروتئینی، توسط فرآیند تف دادن و اکسترود کردن افزایش یافت. تف دادن و اکسترود کردن میزان نیتروژن نامحلول در شوینده خنثی دانه سویا را تحت تاثیر قرار نداد. فاکتور ضد مغذی اوره آز دانه سویا توسط فرآیند تف دادن و اکسترود کردن غیر فعال شد که در نتیجه سبب افزایش قابلیت هضم پروتئین روده ای گردید. در اثر فرآیندهای حرارتی میزان پروتئین قابل متابولیسم دانه سویا به طور معنی داری افزایش یافت. فرآیند تف دادن و اکسترود کردن بخش سریع تجزیه و ثابت نرخ تجزیه ماده خشک و پروتئین خام دانه سویا را کاهش داد. همچنین فرآیندهای حرارتی سبب افزایش بخش کند تجزیه و کاهش در تجزیه پذیری موثر ماده خشک و پروتئین خام دانه سویا شد. تف دادن و اکسترود کردن با کاهش در میزان ناپدید شدن شکمبه ای و افزایش قابلیت هضم بعد از شکمبه ای ماده خشک و پروتئین خام دانه سویا سبب بهبود روند تجزیه پذیری دانه سویا شد، بطوری که مکان هضم پروتئین را از شکمبه به روده باریک انتقال داده و سبب افزایش میزان ماده خشک و پروتئین خام قابل هضم در روده شد. افزایش قابلیت هضم در کل دستگاه گوارش نیز نشان می دهد کاهش هضم شکمبه ای دانه سویا تحت تاثیر فرآیندهای تف دادن و اکسترود کردن توسط افزایش قابلیت هضم بعد از شکمبه ای جبران شده است. نتایج این آزمایش نشان داد فرآیندهای حرارتی تف دادن و اکسترود کردن راهبرد مناسبی درکاهش تجزیه پذیری شکمبه ای دانه سویا و تامین پروتئین عبوری مورد نیاز گاوهای شیری می باشد.

چکیده در این آزمایش تأثیر سطوح مختلف روغن ماهی و پودر دارچین بر عملکرد رشد، و متابولیت های خونی جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. روغن ماهی در سطوح صفر، 5/1 و 3 درصد و پودر دارچین در سطوح صفر، 3/0 و 6/0 درصد استفاده شد. تعداد 360 قطعه جوجه نر راس یکروزه به روش فاکتوریل (3×3 ) و در قالب طرح کاملاً تصادفی در9 تیمارآزمایشی باچهار تکرار و هر تکرار با 10 جوجه در قفس های استاندارد تقسیم شدند. جوجه ها از سن 1 تا 14 روزگی با جیره دوره آغازین،14 تا 28 روزگی با جیره دوره رشد و 28 تا 42 روزگی با جیره دوره پایانی تغذیه شدند. محاسبه میزان مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک بصورت دوره ای انجام شد. در 28 روزگی و پایان دوره از هر قفس دو پرنده به صورت کاملاً تصادفی انتخاب و پس از خونگیری و جداسازی سرم آنها نمونه ها برای اندازه گیری غلظت کلسترول، تری گلیسرید، hdl، ldl، col/hdl، ldl/hdlو mda به آزمایشگاه منتقل شد. همچنین به منظور تعیین وزن اجزای لاشه در پایان دوره از هر قفس دو پرنده به صورت کاملاً تصادفی انتخاب شد و پس از کشتار وزن لاشه شکم خالی و اندام های ران، سینه، کبد، طحال، پانکراس، بورس، چربی محوطه بطنی، سنگدان و پیش معده اندازه گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد که اثر پودر دارچین بر روی افزایش وزن دوره آغازین و دوره پایانی معنی دار بود(05/0>p) ولی اثر آن بر روی افزایش وزن رشد و کل دوره معنی دار نبود (05/0<p). همچنین اثر روغن ماهی بر روی افزایش وزن، فقط در دوره رشد معنی دار نبود. اثر پودر دارچین بر روی مصرف خوراک دوره های آغازین و رشد معنی دار بود. روغن ماهی مصرف خوراک را در کل دوره ها تحت تاًثیر قرار داد و اثر آن معنی دار بود(05/0>p). ضریب تبدیل تحت تاًثیر پودر دارچین در دوره های آغازین و رشد قرار نگرفت همچنین اثر روغن ماهی فقط در دوره پایانی معنی دار بود. اثرات متقابل پودر دارچین و روغن ماهی بر روی افزایش وزن و ضریب تبدیل در دوره های رشد و پایانی معنی دار بود. همچنین اثرات متقابل بر روی مصرف خوراک بر روی دوره رشد معنی دار بود(05/0>p). در خصوص اجزای لاشه اثر پود دارچین فقط بر روی اندام های بورس، سنگدان و پیش معده معنی دار بود و اثر معنی داری بر روی سایر اندام ها نداشت. اثر روغن ماهی فقط بر روی ران و سنگدان معنی دار نبود و اثر آن بر روی سایر اندام ها معنی دار بود. اثرات متقابل پودر دارچین و روغن ماهی بر روی اندام بورس معنی دار بود(05/0>p). نتایج آنالیزهای خونی نشان داد که اثر پودر دارچین بر روی کلسترول،ldl ، col/hdlو ldl/hdlمعنی دار بود. اثر روغن ماهی بر روی تری گلیسرید و mda معنی دار بود. اثرات متقابل پودر دارچین و روغن ماهی بر روی ldl وldl/hdl معنی دار بود(05/0>p). پودر دارچین در سطح 6/0 درصد بهترین عملکرد را بر روی عملکرد رشد نشان داد و روغن ماهی در سطح 3 درصد بهترین ضریب تبدیل را در انتهای دوره نشان داد.

این آزمایش به منظور مقایسه تأثیر سطوح مختلف تراکم گله در واحد سطح بر میزان بازدهی تولید و عملکرد جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی اجراشد. تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر 21 روزه از سویه تجاری راس 308 به 5 گروه آزمایشی به ترتیب با تراکم های 8، 10، 12، 14 و 16قطعه در هر متر مربع تقسیم گردیدند. هر تیمار شامل 4 تکرار بود. در این آزمایش سالن مورد استفاده بوسیله پنهایی با مساحت 1 متر مربع تقسیم بندی شد. در کل دوره آزمایش دمای سالن در حدود 1±32 درجه سانتیگراد ثابت بود. دان مصرفی جوجه ها به صورت هفتگی اندازه گیری شد. همچنین در پایان هر هفته تمام جوجه ها وزن کشی شدند. افزایش وزن، مصرف خوراک وضریب تبدیل به صورت هفتگی محاسبه و ثبت گردید. در پایان 42 روزگی از هر تکرار 2 جوجه کشتار شد و راندمان لاشه، درصد وزنی اجزاء لاشه نسبت به وزن زنده، و درصد وزن اندام های داخلی بدن و اضافه چربی محوطه شکمی محاسبه گردید. پس از تحلیل نتایج به دست آمده مشخص شد که تراکم های مختلف در شرایط وجود تنش گرمایی تأثیری بر صفات عملکردی جوجه های گوشتی نداشته و هیچکدام از صفات عملکردی در بین تیمار ها تفاوت معنی داری نداشتند. افزایش تراکم گله تا 16 پرنده در هر متر مربع در شرایط وجود تنش گرمایی تأثیری بر درصد اجزاء لاشه (مثل گوشت سینه) و وزن اندام های داخلی بدن جوجه های گوشتی نداشته و باعث افزایش تولید گوشت در واحد سطح می شود.

چکیده در این آزمایش تاثیر سطوح مختلف تفاله دانه انار بر صفات عملکردی و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. تفاله دانه انار در سطوح صفر، 1، 2، 3، 4، 5 و 6 درصد استفاده شد. تعداد 280 قطعه جوجه نر راس یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی و در 7 تیمار آزمایشی با 4 تکرار و هر تکرار شامل 10 جوجه در پن های استاندارد تقسیم شدند. 1 تا 14 روزگی به عنوان دوره آغازین، 14 تا 24 روزگی به عنوان دوره رشد و 24 تا 42 روزگی به عنوان دوره پایانی در نظر گرفته شد. محاسبه میزان مصرف خوراک و افزایش وزن به صورت هفتگی انجام شد. در انتهای دوره آزمایش، از هر تکرار دو قطعه جوجه که از نظر وزنی به میانگین گروه نزدیک بود پس از توزین، به روش قطع گردنی، کشتار شده و پس از پوست کنی و جدا کردن محتویات بطنی، وزن لاشه و دیگر اندام های داخلی خوراکی و غیر خوراکی مشخص شد و نمونه سرم خون جهت اندازه گیری تری گلیسرید، کلسترول، ldl و hdl مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که بین تیمارهای مختلف، از نظر میزان مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک، اختلاف معنی داری وجود نداشت. بجز میانگین وزن سنگدان که بین تیمار 1و 5 اختلاف معنی داری داشت (p<0/05)، اختلاف معنی داری بین تیمارها به لحاظ میانگین وزن لاشه و دیگر اندام های داخلی خوراکی1 و غیر خوراکی2 مشاهده نشد. همچنین از نظر غلظت تری گلیسرید، کلسترول و ldl سرم خون بین تیمارهای مختلف، تفاوت معنی داری مشاهده نشد. ولی بین تیمارهای آزمایشی به لحاظ غلظت hdl سرم خون اختلاف معنی داری وجود داشت (p<0/05).

هدف از انجام این آزمایش بررسی تاثیرات استفاده از سطوح مختلف تفاله خشک شده سیب و مکمل آنزیمی (ناتوزیم پلاس) بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی از متابولیت های خونی جوجه های گوشتی بود. آزمایش با 320 قطعه جوجه خروس گوشتی یکروزه راس 308 در 8 تیمار آزمایشی با 4 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی و بصورت فاکتوریل انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل 4 سطح تفاله خشک شده سیب (صفر، 5، 10 و 15 در صد ) و 2 سطح آنزیم (صفر و 05/0 درصد) بودند که هشت تیمار با انرژی و پروتئین یکسان را ایجاد نمودند. آزمایش از روز 1 تا 42 ادامه داشت و در طول این دوره آب و غذا بصورت آزاد در دسترس جوجه ها قرار داشت. وزن جوجه ها بصورت هفتگی ثبت گردید. همچنین مصرف خوراک ، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی نیز محاسبه گردید. پارامترهای اندازه گیری شده در سرم خون شامل کلسترول، تری گلسیرید، hdl، ldl و vldl بود. وزن اندام و قسمت های مختلف لاشه بصورت درصدی از وزن زنده جوجه در انتهای دوره آزمایشی محاسبه شد. نتایج این آزمایش نشان داد که اختلاف معنی داری به لحاظ مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در بین تیمارهای غذایی در کل دوره آزمایش وجود نداشت. اما در مورد افزایش وزن، بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری وجود داشت(p<0.05) ، بطوری که در انتهای دوره تیمار شماره چهار (حاوی 15 درصد تفاله خشک شده سیب) بطوری معنی دار دارای افزایش وزن کمتری نسبت به تیمار شاهد بود. تیمارهای غذایی مختلف به لحاظ راندمان لاشه و وزن نسبی ران، سینه، پشت و گردن، پانکراس، طحال، کبد، بورس فابریسیوس و چربی محوطه بطنی اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند، اما تیمارها به لحاظ وزن نسبی روده با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند (p<0.05). از بین متابولیت های خونی اندازه گیری شده از سرم، تنها فاکتور تری گلسیرید بود که تیمار های آزمایشی توانستند تغییرات معنی داری را بر آن اعمال نمایند (p<0.05)، بطوری که تیمارهای حاوی 10 و 15 درصد تفاله خشک شده سیب بطوری معنی دار غلظت تری گلسیرید سرمی کمتری نسبت به تیمار شاهد داشتند(p<0.05) .

رکوردهای ماهیانه تولد تا یک سالگی شامل 7861 بره بلوچی جهت برازش تابع گومپرتز استفاده شد. متغییرهای منحنی رشد به طور انفرادی برای هر حیوان برآورد و سپس جهت برآورد پارامترهای ژنتیکی استفاده شد. حداقل مربعات پارامترهای منحنی رشد شامل وزن مجانبی (a)، حداکثر افزایش وزن (b) و سن در زمان حداکثر افزایش وزن (c) به ترتیب 23/37 (کیلوگرم)، 216/0 ( کیلوگرم در روز) و 30/48 ( روز ) با ضربب تعیین 99/0 و وزن در نقطه عطف منحنی 7/13 کیلوگرم برآورد گردید. عوامل ثابت سال تولد ، جنس بره، نوع تولد و سن مادر مهمترین منبع تغییرات پارامترهای منحنی رشد بودند. همبستگی های بدست آمده از داده های اعتبار سنجی نشان داد که برآوردهای حاصل از مدل چند صفتی از دقت بالاتری برخوردارند. وراثت پذیری وزن مجانبی (a)، حداکثر افزایش وزن (b) و سن در زمان حداکثر افزایش وزن (c) به ترتیب 30/0 ، 18/0 و 10/0 و همبستگی ژنتیکی بین وزن مجانبی (a) و حداکثر افزایش وزن (b) 86/0 و بین وزن مجانبی (a) و سن در زمان حداکثر افزایش وزن (c) 21/0 برآورد گردید. همبستگی ژنتیکی بین پارامترهای منحنی با وزن در سنین مختلف در دامنه 43/0 تا 98/0 بودند که بالاترین میزان مربوط به وزن شش ماهگی می باشد. نتایج نشان داد که پتانسیل تغییر ژنتیکی منحنی وجود دارد و از وزن شش ماهگی به عنوان معیاری جهت تغییر منحنی رشد می توان استفاده کرد.تنوع ژنتیکی گوسفند بلوچی با استفاده از dna استخراج شده از 502 بره نر و ماده توسط 14 نشانگر میکرو ساتلایت انجام گردید. واکنش زنجیره ای پلیمراز در تمام نشانگر ها با متوسط موفقیت 52 درصد انجام شد. در مجموع 81 آلل با میانگین 8/5 آلل به ازاء هر نشانگر شناسایی شد. دامنه تغییرات هتروزیگوسیتی از 12/0 تا 68/0، میزان اطلاعات چند شکلی ( pic) از 60/0 تا 71/0 و متوسط همخونی (fis) 13/0 بدست آمد. نتایج نشان داد که جمعیت دارای تنوع ژنتیکی مناسب جهت شناسایی جایگاه های ژنتیکی صفات می باشد. به منظور شناسایی جایگاه ژنتیکی صفات کمی وزن تولد، 30، 60 و 90 روزگی گوسفند بلوچی از داده های فنوتیپی خانواده های ناتنی و نشانگرهای میکروساتلایت منطقه کاندید کروموزوم یک گوسفند استفاده شد که جمعیت مورد مطالعه شامل 434 بره نر و ماده از 11 خانواده ناتنی با تعداد فرزندان 29 تا 54 بره نر و ماده بودند.ژنوتیپ تمام حیوانات برای میکروساتلایت های مفید تعیین گردید. اثرا ت ثابت شامل سال تولد، جنس بره، نوع تولد و سن مادر همچنین روز تولد به عنوان واریانس کمکی در نظر گرفته شد.تجزیه و تحلیل qtl با روش مکان یابی فاصله ای انجام شد. نتایج تست آزمایشی نشان داد که qtl معنی داری در نزدیکی نشانگر bms2572 در موقعیت 8/204 سانتی مورگانی کروموزوم یک برای وزن تولد وجود دارد. همچنین qtl معنی داری برای وزن های 30 و 60 روزگی به ترتیب در موقعیت مکانی 213 و 189 سانتی مورگان بین نشانگرهای bms2321 و bm7145 شناسایی شد . نسبت واریانس qtl به واریانس فنوتیپی در صفات وزن تولد، 30، 60 و 90 روزگی به ترتیب 18، 12، 15 و 21 درصد بود . اثر qtl با اضافه شدن سن حیوان افزایش یافت. رکوردهای ماهیانه وزن در تولد، 30، 60، 90، 120، 180، 210و 365 روز بره های 11 خانواده ناتنی پدری جهت مکان یابی منحنی رشد استفاده شد. منحنی رشد گومپرتز برای هر حیوان برازش داده شد و پارامترهای منحنی رشد هر حیوان به عنوان صفات در مکان یابی qtl استفاده شد. نتایج نشان داد که دو خانواده با الگوی عملکردی متفاوت در بروز qtl وجود دارد که احتمالا بدلیل اثر آلل های مختلف qtl و اثر متقابل با سایر ژنوتیپ ها می باشد.

در این پژوهش با استفاده از ابزار پرسشنامه، اطلاعات کامل مربوط به 102 واحد مرغداری گوشتی و وضعیت عملکرد آنها طی چهار فصل سال در سطح استان خراسان جنوبی جمع آوری گردید. داده های مزبور، مربوط به عملکرد واحدها در سال های 1389 و 1390 بود. داده ها ابتدا در نرم افزار spss (نسخه ی 18) وارد گردید سپس شاخص اقتصادی اروپایی برای هر واحد مرغداری گوشتی و هر فصل محاسبه شد. با استفاده از تکنیک های آماری آزمون کای مربع و تحلیل لجستیک، اثر عوامل مختلف بر بهره وری اقتصادی مرغداری ها مورد ارزیابی قرار گرفت. شاخص اقتصادی اروپایی واحد ها به عنوان معیار سنجش بهره وری اقتصادی، در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد مدرک تحصیلی داده بخشان و میزان اطلاعات تخصصی آنها، مرکز خرید جوجه و همچنین فصل پرورش، اثر معنی دار آماری بر شاخص اقتصادی اروپایی داشتند که این امر نشان می دهد سازه های مزبور در بهره وری یک واحد پرورش مرغ گوشتی، اهمیت دارند.

در این تحقیق برای ارزیابی عوامل محیطی بر عملکرد مرغ مادر سویه راس 308 از رکوردهای ثبت شده در مجتمع مرغ مادرجنوب خراسان استفاده شده است. بدین منظور از اطلاعات 10 گله مرغ مادر در سطح 3 واحد پرورشی (فارم) بین سال های 1382 تا 1388 استفاده گردید. اطلاعات هفتگی به مدت 165 ماه وارد برنامه excel شده و سپس با استفاده از برنامه sas به کمک مدل خطی عمومی و رویه مختلط مورد تجزیه قرار گرفت. در این پژوهش عوامل محیطی شامل فارم? گله? سال و ماه رکوردگیری و سن پرنده بر درصد تولید? وزن تخم مرغ و وزن بدن مورد ارزیابی واقع گردید. سن مرغ مادر به عنوان یک عامل مهم بر میزان درصد تولید و وزن تخم مرغ موثر بوده است. اثرات واحدهای پرورشی (فارم) نیز مشخص کننده بهتر بودن عملکرد وزن تخم مرغ و درصد تولید در فارم 3 در مقابسه با فارم 1 و2 بود و وزن بالاتر در فارم 3 مزیتی محسوب نمی شود. وزن و درصد تولید تخم مرغ در سال های 1382 تا 1388 روند رو به افزایشی را داشته ولی وزن بدن رویه ثابتی را نداشت. عملکرد مناسب تری از درصد تولید و وزن تخم مرغ در شش ماهه دوم سال نسبت به شش ماهه اول سال وجود داشت? درنتیجه جوجه ریزی در ماه های اردیبهشت و خرداد توصیه می شود. همچنین? در تابستان و پاییز وزن بدن بالاتر از زمستان و بهار بود. ضریب تابعیت وزن تخم مرغ از وزن بدن 00046/0 بودکه با افزایش 100 گرم وزن بدن وزن تخم مرغ 046/0 گرم افزایش خواهد شد. وزن تخم مرغ و وزن بدن در تحقیق حاضر به استانداردهای توصیه شده بسیار نزدیک بود ولی درصد تولید هفته اختلاف زیادی داشت.

داده های مورد استفاده در این پژوهش، شامل 228237 رکورد روزآزمون شمار سلول های بدنی در نوبت اول شیردهی 29151 رأس گاو هلشتاین در 396 گله از 19 استان کشور می باشد، که طی سال های 1382 تا 1389 تولید داشتند. به منظور بررسی اثرات عوامل محیطی بر نمره سلول های بدنی شیر از رویه مدل مختلط نرم افزار9.1 sas استفاده شد. برای آنالیز ژنتیکی داده ها، از دو مدل روز آزمون با ضرایب تابعیت تصادفی و ثابت استفاده شد. در هر دو مدل، اثرات ثابت گله، سال تولید، فصل تولید، استان، سطوح مختلف تولیدی و متغیرهای همراه سن گاو در هنگام رکوردبرداری، درصد ژن هلشتاین و روزهای شیردهی گنجانده شدند. تابع چند جمله ای لژاندر با درجات برازش مختلف برای مدل های تصادفی و ثابت در خصوص تنوع ژنتیکی افزایشی و محیط دائمی در نظر گرفته شدند که درجه برازش 2 به عنوان بهترین مدل انتخاب شد. اجزای واریانس (کواریانس) ژنتیکی و فنوتیپی نمره سلول های بدنی توسط روش حداکثر درستنمائی محدود شده برآورد شدند. وراثت پذیری نمره سلول های بدنی در همه ماه های شیردهی کمتر از 1/0 بود. پائین ترین و بالاترین مقادیر وراثت پذیری به ترتیب در ماه های اول و دوم (042/0) و نهم و دهم (062/0) بدست آمد. با افزایش فاصله بین ماه های شیردهی، همبستگی های ژنتیکی افزایشی و محیط دائمی کاهش یافتند. همبستگی بین ارزش های اصلاحی پیش بینی شده نمره سلول های بدنی 100 گاو برتر با مدل تابعیت تصادفی در ماه های شیردهی مختلف با افزایش فاصله ماه ها کمتر شد. در مدل تابعیت تصادفی، روند ژنتیکی نمره سلول های بدنی در سال تولد برای نرها 011/0 و برای فرزندان 001/0 در سال زایش برآورد گردید و این مقادیر به لحاظ آماری معنی دار بودند (001/0p> ). در مدل تابعیت ثابت نیز این مقدار برای فرزندان 001/0 به دست آمد و به لحاظ آماری معنی دار بود (001/0p> ). روند فنوتیپی برای حیوانات 136/0- برآورد گردید که از نظر آماری معنی دار بود (001/0p> ). این نتایج بیانگر آن است که در طی سال های 1382 تا 1389 پیشرفت ژنتیکی در کاهش شمار سلول های بدنی و وقوع ورم پستان در گله های مورد مطالعه در جهت عکس شده است.

چکیده در این پژوهش، به منظور کاربرد تحلیل لجستیک برخی سازه های موثر بر احتمال وقوع اختلال متابولیکی کاهش چربی شیر در گاوهای هلشتاین ایران، از تعداد 938047 رکورد روز آزمون متعلق به 108077 رأس گاو شکم اول هلشتاین در 427 گله که طی سال های 1374 تا 1388 زایش داشتند، استفاده شد. مدل مختلط خطی تعمیم یافته لجستیک بر داده ها برازش داده شد. در مدل، اثرات ثابت فصل تولید در چهار سطح (بهار، تابستان، پاییز و زمستان)، نوع اسپرم تلقیح شده در مادر گاو (داخلی یا خارجی)، سن نخستین زایش (18 تا 25 ماه، بیشتر از 25 تا 36 ماه)، سطح تولید گله (با میانگین 58/25 ، 25/29 و 36/32 کیلوگرم)، نوع گاو (زینه یا اصیل)، سال زایش (1380-1374، 1388-1381)، گامه شیردهی (10 ماه شیردهی) و اثر تصادفی پدر حیوان قرار داده شد. بر اساس نسبت درصد چربی به درصد پروتئین برای هر رکورد روز آزمون و نقطه آستانه ای 12/0- ، متغیر وابسته به صورت دوتایی (کد صفر برای عدم وقوع و کد یک برای وقوع اختلال متابولیکی کاهش چربی شیر) تعریف گردید. بیشترین و کمترین میانگین احتمال وقوع اختلال متابولیکی کاهش چربی شیر به ترتیب در گامه های شیردهی پنجم (3192/0) و اول (1989/0) بود و تغییرات آن از ماه اول تا ماه پنجم شیردهی به صورت صعودی بود. میانگین احتمال وقوع اختلال متابولیکی کاهش چربی شیر در گاوهای زینه و اصیل به ترتیب 2737/0 و 2842/0 بود. نسبت احتمالات برای گاوهای اصیل در مقایسه با گاوهای زینه 053/1 بود که نشان می دهد احتمال وقوع کاهش چربی شیر در گاوهای اصیل نسبت به گاوهای زینه، حدود 3/5 درصد بیشتر است. بیشترین میانگین احتمال وقوع اختلال متابولیکی کاهش چربی شیر در فصل تابستان (3097/0) و کمترین آن در فصل زمستان (2303/0) بود. احتمال وقوع کاهش چربی شیر در فصل تابستان نسبت به فصول بهار، پاییز و زمستان به ترتیب 20 ، 04/0 و 9/49 درصد بیشتر بود. میانگین احتمال وقوع اختلال متابولیکی کاهش چربی شیر در نتاج حاصل از اسپرم های داخلی و خارجی به ترتیب 28/0 و 2779/0 بود که به لحاظ آماری تفاوت معنی دار از یکدیگر نداشتند. آنالیز ژنتیکی وقوع اختلال متابولیکی کاهش چربی شیر بوسیله یک مدل آستانه ای انجام شد. وراثت پذیری 00236/0 برآورد گردید که نشان می دهد عمده تنوع فنوتیپی در پیشامد مزبور، منشأ محیطی دارد. واژه های کلیدی: کاهش چربی شیر، مدل خطی تعمیم یافته، گاو هلشتاین

در این آزمایش از 216 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس (308) استفاده شد و با 9 تیمار در4 تکرار و 6 مشاهده (جوجه) در هر تکرار و بصورت طرح فاکتوریل (3×3) در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل سه سطح (dp) پودرهسته خرما (0، 2 و 4 درصد) و سه سطح (afb1) آفلاتوکسین b1 (0، ppb 150 و ppb 300) انجام گردید. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) شاهد بدون afb1 و dp، 2) ppb 150 afb1، 3) ppb 300 afb1، 4) 2 درصد dp، 5) 2 درصد dp و ppb 150 afb1، 6) 2 درصد dpو ppb300 afb1، 7) 4 درصد dp ، 8) 4 درصد dp و ppb 150 afb1، 9) 4 درصد dp و ppb 300 afb1. جهت اجرای این طرح، ابتدا در آزمایشگاه قارچ آسپرژیلوس فلاووس سویه ir 111 در محیط کشت (potato dexterose agar) pda تکثیر شده و سپس بوسیله تخمیر برروی برنج، سم afb1 تولید شد. اندازه گیری میزان سم تولید شده توسط روش tlc (thin layer chromatoghraphy) یا کروماتوگرافی لایه نازک انجام شد، میزان سم afb1 تولید شده بوسیله قارچ آسپرژیلوس فلاووس سویه ir 111، ppm 60 براورد گردید. برازش داده های بدست آمده (داده های هفتگی وزن زنده، افزایش وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی و همچنین نتایج مربوط به فراسنجه های خونی) توسط نرم افزار آماری sas (1991) و با رویه mixed و به طریق داده های تکراردار در طول زمان (هفته ها و یا نوبت های رکوردگیری) انجام گرفت. مقایسه میانگین توسط روش توکی کرامر انجام شد. جیره ها بر اساس احتیاجات توصیه شده توسط کمپانی راس و با استفاده از نرم افزار uffda تنظیم شدند، طول دوره آزمایش 35 روز بود. تفاوت معنی داری از نظر کاهش وزن و مصرف خوراک در تیمارهای محتوی ppb 300 afb1 مشاهده شد (p<0.05). در جیره های محتوی سطح ppb 300 afb1، نسبت وزن لاشه به مقدار معنی داری (p<0.05) کاهش یافت، در حالیکه، نسبت وزن کبد و روده پر به مقدار معنی داری(p<0.05) افزایش یافت. تغییر معنی داری در نسبت وزن پا، پشت و گردن، بال، طحال، پانکراس، بورس فابریسیوس، چربی محوطه بطنی، پیش معده و قلب مشاهده نشد. افزایش معنی دار در وزن سنگدان و ران در سطوح اصلی هسته خرما مشاهده شد. سطوح اصلی afb1 سبب کاهش معنی دار (p<0.05) آلبومین و hdlشدند. تیمارهای آزمایشی تغییری در سطوح کلسیم، فسفر، تری گلیسرید، کلسترول و ldl سرم ایجاد نکردند. افزایش معنی داری(p<0.05) درسطوح آنزیمهای alt، ast و ggt در سطوح اصلی afb1 دیده نشد. در حالیکه، سطوح هسته خرما به تنهایی کاهش معنی داری بر سطح آنزیم ggt داشت (p<0.05). مکمل سازی 4% هسته خرما در تیمارهای آلوده شده با ppb 300 آفلاتوکسینb1 نتایج موثری در جلوگیری از آثار سوء این سم بر روی عملکرد، پارامترهای خونی و کبد جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های حاوی آفلاتوکسین b1 داشت.

هدف از این تحقیق بررسی اثر روش های مختلف تانن زدایی بر ارزش غذایی تفاله دانه انار بود. تفاله دانه انار که از محصولات فرعی کارخانجات آبگیری دانه انار است حاوی مقدار زیادی چربی (حدود 6 تا 19 درصد بر اساس ماده خشک) و سایر ترکیبات مغذی مورد نیاز نشخوارکنندگان است اما حاوی مقداری تانن نیز می-باشد که می تواند تاثیرات منفی بر عملکرد حیوان داشته باشد. در تحقیق حاضر در سه آزمایش جداگانه تأثیر روش های سیلو کردن، استفاده از افزودنی های مختلف سیلویی و پرتوتابی بر ترکیب شیمیایی، غلظت ترکیبات فنلی و فراسنجه های تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک تفاله دانه انار تعیین گردید و داده ها بر اساس طرح کاملا تصادفی با استفاده از نرم افزارآماری sas آنالیز شد. نتایج آزمایش اول نشان داد سیلو کردن سبب کاهش معنی دار میزان کل ترکیبات فنلی، تانن کل، اسید گالیک، اسید تانیک، پونیکالین و پونیکالاژین a شد. همچنین قابلیت هضم شکمبه ای ماده خشک و قابلیت هضم ماده خشک در کل دستگاه گوارش افزایش اما ثابت نرخ تجزیه ماده خشک و قابلیت هضم پس از شکمبه ای ماده خشک کاهش یافت. در آزمایش دوم اثر افزودنی های مختلف سیلویی شامل پلی اتیلن گلایکول، اوره و هیدروکسید کلسیم بررسی شد. نتایج نشان داد به لحاظ میزان پروتئین خام، فیبر نامحلول در شوینده ی خنثی، کربوهیدارت های محلول در آب، نیتروژن آمونیاکی، خاکستر خام، کلسیم و سدیم بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی دار آماری وجود داشت. مقدار کل ترکیبات فنلی، کل تانن، اسید گالیک، اسید الاژیک و پونیکالاژین a در اثر افزودن اوره و هیدروکسید کلسیم کاهش یافت اما در سیلوی حاوی پلی اتیلن گلایکول تحت تأثیر قرار نگرفت. ثابت نرخ تجزیه، تجزیه پذیری موثر شکمبه ای و قابلیت هضم شکمبه ای و قابلیت هضم ماده خشک در کل دستگاه گوارش در سیلوی حاوی هیدروکسید کلسیم بطور معنی داری نسبت به سایر تیمارها کاهش یافت و سیلوی حاوی اوره بیشترین مقدار قابلیت هضم شکمبه ای و قابلیت هضم ماده خشک در کل دستگاه گوارش را دارا بود اما قابلیت هضم پس از شکمبه ای در سیلوی فاقد افزودنی و سیلوی حاوی هیدروکسید کلسیم افزایش یافت. در آزمایش سوم اثر پرتابی الکترونی در 3 دوز 10، 15 و 20 کیلوگری بر ترکیب شیمیایی و میزان کاهش تانن و سایر ترکیبات فنلی تفاله دانه انار مورد بررسی قرار گرفت. به لحاظ فیبر نامحلول در شوینده ی اسیدی و کربوهیدارت های محلول در آب بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی دار آماری مشاهده شد. غلظت کل ترکیبات فنلی، کل تانن، اسید گالیک، اسید تانیک و اسید الاژیک و پونیکالین در اثر پرتوتابی بطور معنی داری کاهش یافت. پرتوتابی با دوز 15 کیلوگری ضمن حفظ پونیکالاژین، بخش کند تجزیه و قابلیت هضم ماده خشک شکمبه ای را افزایش داد.

در این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح سبوس گندم با یا بدون آنزیم بر عملکرد تولیدی مرغان تخم گذار از 192 قطعه مرغ تخم گذار لگهورن سفید در سن 38 هفتگی درقالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل2×4 استفاده شد. جیره های غذایی دارای سطوح صفر، 10، 15 و 20 درصد سبوس گندم فاقد آنزیم (صفر درصد) و با آنزیم (05/0 درصد) بودند. مرغ های تخم گذار بطور تصادفی بین هشت تیمار آزمایشی، 3 تکرار به ازای هرتیمار و 8 قطعه مرغ درهر تکرار تقسیم شدند و به مدت 84 روز مورد آزمایش قرارگرفتند. نتایج مربوط به سطوح اصلی سبوس گندم نشان داد سطح 10 درصد سبوس گندم بیشترین درصد تولید تخم مرغ و سطح 20 درصد آن کمترین درصد تولید را به خود اختصاص داد که اختلاف بین این دو سطح به لحاظ آماری معنی دار بود (05/0p<). همچنین بالارفتن سطح سبوس گندم به 20 درصد باعث کاهش مصرف خوراک روزانه وکاهش کلسترول زرده تخم مرغ گردید (05/0p<). میانگین وزن تخم مرغ ها، گرم تخم-مرغ تولیدی و ضریب تبدیل خوراک تحت تأثیر سطوح سبوس گندم و آنزیم قرار نگرفت. همچنین صفات کیفی تخم مرغ از جمله شاخص شکل تخم مرغ، کیفیت سفیده، شاخص زرده، شاخص رنگ زرده، درصد وزن زرده، سفیده و پوسته و ضخامت پوسته نیز تحت تأثیر سطوح سبوس گندم و آنزیم قرار نگرفت. بر اساس نتایج این پژوهش امکان استفاده از سبوس گندم تا سطح 20 درصد در جیره مرغ تخم گذار بدون اثر منفی بر عملکرد تولیدی و صفات کیفی تخم مرغ وجود دارد.

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف نوشیدنی کامبوچا بر عملکرد، وزن اجزای لاشه، فاکتورهای خونی و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی انجام شد و از 200 قطعه جوجه گوشتی یکروزه نژاد راس در قالب 5 تیمار با 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار با میانگین وزن یکسان استفاده شد. تیمارها شامل 5 سطح 0%، 10%، 20%، 30% و 40% عصاره کامبوچا بود. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی طراحی شده بود. جیره ی مورد استفاده شامل استارتر از 1 تا 14 روزگی، رشد از 14 تا 28 روزگی و جیره پایانی از 28 تا 42 روزگی بود و مصرف خوراک، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی تخمین زده شد. در پایان دوره آزمایش 2 جوجه از هر تکرار انتخاب و از طریق قطع ورید گردن خونگیری شد و میزان برخی فاکتورهای سیستم ایمنی و فاکتورهای خونی از قبیل گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، hdl، ldl، اوره، اسید اوریک، کراتینین، bun و آنزیم های کبدی اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار sas انجام شد. نتایج نشان داد عصاره کامبوچا سبب کاهش معنی-داری در غلظت تری گلیسرید، اوره، اسید اوریک، bun و بازده لاشه شد اما بر غلظت آنزیم های آنتی اکسیدانی، آنزیم های کبدی، گلوکز، کلسترول، کراتینین، ldl، hdl، خصوصیات لاشه به لحاظ آماری تاثیری نداشت. به نظر می رسد استفاده از سطح 10% عصاره کامبوچا در آب می تواند در بهبود بازده لاشه و برخی پارامترهای خونی مفید واقع شود.

چکیده پژوهش در همه پستانداران استروژن مهم ترین هورمون تنظیم کننده فرآیند تولید مثل است. پارامترهای مختلف تحت تاثیر استروژن صورت می گیرد. استروژن با تاثیر بر سلولهای پستانی و افزایش گیرنده های رشد و پرولاکتین در این سلول ها به طور غیر مستقیم بر لاکتوژنز تاثیر دارد. بیوسنتز استروژن در بافتهای مختلف بستگی به بیان ژن کدکننده آروماتاز یعنیcyp19دارد. در این پژوهش به منظور بررسی چندشکلی ژن cyp19از نمونه های خون مربوط به120 راس گوسفند بلوچی و 120 راس گوسفند کردی dnaاستخراج شد. چند شکلی فضایی تک رشته ای (sccp) ناحیه تکثیر شده از اگزون 3 ژن آروماتاز با استفاده از ژل اکریل آمید غیردناتوره و رنگ آمیزی نیترات نقره بدست آمد. فراوانی های آلل های a، b و c در نژاد بلوچی به ترتیب28/0 ، 19/0 و 53/0 و در نژاد کردی 26/0 ، 22/0 و 52/0 بود. هیچ یک از دو جمعیت در تعادل هاردی- وینبرگ قرار نداشت. شاخص شانون و تعداد آلل موثر در جمعیت گوسفندان بلوچی به ترتیب 02/1 و 54/2 و در جمعیت گوسفندان کردی 02/1 و61/2 برآورد شد. هم چنین در مطالعه حاضر ارتباط معنادار آماری بین ژنوتیپ های این ژن با وزن تولد و صفات رشد در گوسفندان بلوچی و کردی یافت نشد. نتایج تعیین توالی نمونه ها وجود جهش a266t(aj012153) را در ژنوتیپ های aaو ccنژاد بلوچی و در نژاد کردی aaنشان داد. وجود جهش از نوع افزایش نوکلئوتید ctcرا در نمونه مربوط به الگوی aaنژاد کردی در موقعیت بین نوکلئوتیدهای 261 و 260 ژن نشان داد. واژگان کلیدی: چندشکلی، استروژن، آنزیم آروماتاز، pcr-sscp

در این پژوهش از رکوردهای شیر روز آزمون گاوهای هلشتاین استان تهران که توسط مرکز اصلاح نژاد دام کشور طی سال های 1376 تا 1388 گردآوری شده بود، استفاده گردید. ویرایش داده های خام توسط نرم افزارهای بانک اطلاعاتی اکسل و فاکس پرو انجام شد که در آن تعداد روزهای شیردهی به روز 4 تا 305 و سن نخستین زایش به ماه 18 تا 36 محدود گردید. داده های نهایی شامل 122850 رکورد شیر روز آزمون مربوط به 12285 رأس گاو هلشتاین شکم اول (هر گاو با 10 رکورد) در 147 گله بود. تجزیه و تحلیل سازه های محیطی توسط یک مدل مختلط خطی اجرا گردید. در مدل مزبور، گروه تولید، سال زایش، فصل تولید، نوع اسپرم، اثرات متقابل دو طرفه، و متغیرهای کمکی مربوط به تابع ویلمینک، سن گاو هنگام رکوردگیری و درصد ژن هلشتاین، و اثر تصادفی پدر حیوان قرار داده شد. تجزیه و تحلیل ژنتیکی داده ها با استفاده از یک مدل تابع کواریانس بر اساس چند جمله ای های متعامد لژاندر انجام شد. کلیه اثرات گنجانده شده در مدل مختلط، بر رکوردهای شیر روز آزمون اثر معنی دار آماری داشتند (001/0p<). کمترین و بیشترین واریانس ژنتیکی فزایشی به ترتیب مربوط به ابتدا (678/3) و انتهای (305/8) دوره شیردهی بود. بیشترین واریانس محیط دائمی و باقیمانده به ترتیب در انتها (71/17) و ابتدای (25/19) دوره شیردهی بدست آمد. کمترین وراثت پذیری شیر روز آزمون در ماه اول شیردهی (099/0) و بزرگترین آن مربوط به ماه شیردهی هفتم (251/0) بود. میانگین وراثت پذیری و تکرارپذیری رکوردهای شیر روز آزمون در طول دوره شیردهی به ترتیب 21/0 و 64/0 برآورد گردید. همبستگی های ژنتیکی افزایشی و محیط دائمی میان رکوردهای روز آزمون با افزایش فاصله بین آنها کاهش نشان داد. پیشرفت ژنتیکی سالانه برای صفت شیر 305 روز، 414/18 کیلوگرم (با اشتباه معیار 741/3 کیلوگرم) برآورد شد که به لحاظ آماری معنی دار بود (0001/0p<).

به منظور بررس? چند شکل? ژن prnp (پریون پروتئین) و ارتباط آنها با وزن تولد و افزایش وزن روزانه، از تعداد 248 رأس گوسفند نر و ماده ی بلوچی و کردی به طور تصادف? خونگ?ری شد. استخراج dna از خون تام به کمک روش بهینه یافته نمکی انجام گرفت. جهت تکثیر قطعه 762 جفت بازی از ژن prnp واکنش زنجیره پلی مراز (pcr) انجام گرفت. چند شکلی فضایی تک رشته ای (sccp) محصولات rcr با استفاده از ژل اکریل آمید و رنگ آمیزی نیترات نقره بدست آمد. برای این ژن در نمونه مورد مطالعه 3 الگوی باندی aa، ab وbc مشاهده شد. فراوانی های ژنی برای آلل هایa ، b و c به ترتیب در نژادهای بلوچی 79/0، 2500/0 و 0242/0و در نژاد کردی 6276/0، 3571/0 و 0153/0 بود. ارتباط ب?ن ژنوتیپ ها با وزن تولد و صفات رشد به وس?له نسخه 1/9 نرم افزار sas تجزیه تحلیل گردید. نتایج نشان داد که چندشکلی ژن prnp اثر معناداری بر روی برخی صفات مرتبط با رشد دارد (p ? 0/05 ). کلمات کل?دی: pcr- sscp ، prnp ، وزن تولد و افزایش وزن روزانه ، گوسفند بلوچی و کردی

در این پژوهش از داده های روز آزمون تولید شیر گاوهای هلشتاین استان های گلستان، مازندران و گیلان که توسط مرکز اصلاح نژاد کشور طی سال های 1367 تا 1390 گردآوری شده بود، استفاده شد. اثرات پایدار مورد استفادهدر مدل شامل ترکیب گله-سال و فصل تولید، همچنین درصد ژن هلشتاین و سن گاوها در حین رکوردگیری به عنوان متغیر کمکی مورد استفاده قرار گرفتند. کل داده های استفاده شده در این تحقیق پس از ویرایش شامل 92943 رکورد روز آزمون تولید شیر حاصل از 12855 گاو شکم اول بود. جهت برآورد مولفه های واریانس و پارامترهای ژنتیکی در مدل های روز آزمون با تابعیت تصادفی از روش حداکثر درستنمایی محدود شده بی نیاز از مشتق گیریdfreml استفاده شد. از چند جمله ای لژاندر با مرتبه برازش سوم جهت در نظر گرفتن تغییرات ژنتیکی و محیطی مقدار شیر تولیدی در دوره شیردهی گاوها استفاده شد. آنالیز عوامل محیطی با کمک نرم افزار آماری sasانجام گرفت. بیشترین همبستگی های ژنتیکی، فنوتیپی و محیط دائمی صفت تولید شیر به ترتیب 99/0، 61/0 و 98/0 برآورد شد. یافته های این پژوهش نشان داد وراثت پذیری صفت تولید شیر در ماه های مختلف دوره شیردهی متغیر بوده و در دامنه 19/0- 08/0 به دست آمد.

لپتین (lep) اساساً توسط بافت چربی تولید می شود و نقش حیاتی در تنظیم وزن بدن از طریق کاهش مصرف خوراک و تحریک هزینه انرژی ایفا می کند. فعالیّت فیزولوژیکی هورمون لپتین از طریق گیرنده لپتین (lepr) اعمال می شود. لپتین در بسیاری از اعمال فیزیولوژیکی بدن مانند رشد جنین، پاسخ های ایمنی یا پیش التهابی، بسیاری از واکنش های محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- آدرنال و هیپوتالاموس- هیپوفیز- گنادها، جذب مواد مغذی در روده، اکسیداسیون سوخت های متابولیکی، ترموژنز، لیپوژنز، آنژیوژنر، باروری و تنظیم مصرف غذا دخالت دارد. علاوه بر این نشان داده شده است که لپتین با صفات تولیدی دارای رابطه معنی داری است. هدف از این مطالعه بررسی چندشکلی ژن های لپتین و گیرنده لپتین و ارتباط آن با صفات رشد در گوسفند کردی بود. نمونه های خونی از 120 راس گوسفندان کردی گردآوری و استخراج dna بوسیله روش استخراج بهینه یافته نمکی انجام شد. قطعه های 275 جفت بازی از اگزون 3 و 269 جفت بازی از اگزون 2 با دو جفت پرایمر اختصاصی به ترتیب برای ژن lep و lepr تکثیر شد. sscp محصولات pcr بوسیله ژل آکریل آمید و رنگ آمیزی نیترات نقره بدست آمد. برای هر دو ژن lep و lepr 3 ژنوتیپ مشاهده شد که در ژن lep فراوانی آن ها به ترتیب برابر با (aa) 3/0،(ab) 275/0،(ab) 425/0 و برای ژن lepr برابر با (aa) 21/0،(ab) 24/0،(ac) 55/0 برآورد گردید. فراوانی های ژنی برای آلل های a، b و c به ترتیب در ژن lep برابر با 4370/، 350/ و 213/0 بود و در ژن lepr برابر با 6050/، 120/ و 2750/ بود. ارتباط چندشکلی های این دو ژن با صفات رشد بوسیله رویه ی glm نرم افزار sas version 9 آنالیز شد و نتایج نشان داد که هیچ یک از چند شکلی های مشاهده شده در ناحیه مورد مطالعه از ژن lep ارتباط معناداری با صفات رشد نداشت اما چندشکلی های مشاهده شده در سطح ژن lepr با وزن از شیرگیری (033/0< p) و افزایش وزن روزانه از تولّد تا سن از شیرگیری (017/0< p) ارتباط معنادار آماری داشت.

این آزمایش به منظور بررسی اثراسید فرمیک و مایع شکمبه بر ترکیب شیمیایی و برخی خصوصیات کیفی و تجزیه پذیری سیلاژ سورگوم انجام شد. طول مدت سیلو کردن 81 روز بود و علوفه هنگام سیلو کردن 25 درصد ماده خشک داشت. تعیین تجزیه پذیری با استفاده از روش کیسه های نایلونی انجام شد. از اسید فرمیک به میزان 5 میلی لیتر و مایع شکمبه 100 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم ماده خشک علوفه استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- سورگوم سیلو شده بدون افزودنی، 2- سورگوم سیلو شده با مایع شکمبه و 3- سورگوم سیلو شده با اسید فرمیک. ترکیب شیمیایی از جمله پروتئین خام، چربی خام، خاکستر، ماده خشک، الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی، فسفر، سدیم با استفاده از روش های استاندارد تعیین شدند. مقدار ph سیلاژ های عمل آوری شده با اسید فرمیک به طور معنی داری (05/0p<) کاهش یافت . افزودن اسید فرمیک سبب افزایش و افزودن مایع شکمبه سبب کاهش پروتئین خام سیلاژ شد (01/0p<). الیاف نامحلول در شوینده ی خنثی با افزودن اسید افزایش یافت (05/0p<). نیتروژن آمونیاکی در تیمارهای عمل آوری شده با اسید یا مایع شکمبه به طور معنی داری (05/0p<) کاهش یافت. بخش سریع تجزیه ماده خشک در سیلاژ عمل آوری شده با اسید فرمیک کاهش و در سیلاژ عمل آوری شده با مایع شکمبه افزایش یافت، همچنین بخش کند تجزیه در سیلاژ حاوی اسید فرمیک افزایش یافت (01/0p<). بخش سریع تجزیه پروتئین خام، در سیلاژ عمل آوری شده با اسید فرمیک کاهش و در سیلاژ عمل آوری شده با مایع شکمبه افزایش یافت (01/0p<). بخش کند تجزیه ndfدر سیلاژ عمل آوری شده با اسید فرمیک به طور معنی داری کاهش یافت (05/0p<). به طور کلی می توان گفت استفاده از اسید فرمیک سبب بهبود ارزش تغذیه ای سیلاژ سورگوم شد.

این تحقیق با هدف آنالیز فنوتیپی و ژنتیکی صفت شیر روز آزمون تصحیح شده برای انرژی گاوهای شکم اول هلشتاین ایران اجرا شد. در این پژوهش از تعداد 774013 رکورد روز آزمون متعلق به 88456 رأس گاو هلشتاین شکم اول و سه بار دوشش در روز که طی سال های 1376 تا 1388 در 165 گله (مربوط به پنج استان) زایش داشتند، استفاده گردید. میانگین صفت در مجموعه داده ها 65/29 کیلوگرم با انحراف معیار 92/6 کیلوگرم بود. تجزیه و تحلیل ژنتیکی صفت مزبور، به وسیله یک مدل روز آزمون با تابعیت ثابت انجام شد که در آن سازه های استان، گله، سال زایش، ماه تولید، نوع ژنوتیپ گاو (زینه یا اصیل)، نوع اسپرم، سن هنگام تولید، تابع چند جمله ای علی و شفر، اثرات تصادفی ژنتیکی افزایشی و محیط دائمی گاوها گنجانده شدند. مدل توسط نرم افزار dmu بر داده ها برازش داده شد. وراثت پذیری و تکرارپذیری صفت به ترتیب 127/0 و 421/0 بودند. روندهای فنوتیپی و ژنتیکی به ترتیب 434/0 و 076/0 گرم در سال برآورد شدند که به لحاظ آماری معنی دار بودند. اثر ثابت استان، سال زایش، ماه تولید، نوع اسپرم، نوع ژنوتیپ گاو و برخی اثرات متقابل دوطرفه بر شیر تصحیح شده برای انرژی معنی دار بود. متغیر همراه سن هنگام رکوردگیری و جملات اول تا چهارم تابع علی و شفر بر شیر تصحیح شده برای انرژی اثر معنی دار آماری داشت که بیانگر اهمیت در نظر گرفتن این سازه ها در مدل های مورد استفاده برای ارزیابی ژنتیکی گاوها برای صفت مذبور بود. بین میانگین های ارزش اصلاحی دختران حاصل از گاوهای نر هلشتاین داخلی (031/0- گرم) و خارجی (3747/0 گرم) تفاوت معنی دار آماری وجود داشت. روند ژنتیکی برای اسپرم های خارجی (0847/0 کیلوگرم در سال) به طور معنی داری بیشتر از اسپرم های داخلی (0512/0 کیلوگرم در سال) و برای گاوهای اصیل (0938/0 کیلوگرم در سال) به طور معنی داری بیشتر از گاوهای زینه (0537/0 کیلوگرم در سال) بود. میانگین ارزش اصلاحی پیش بینی شده گاوها برای شیر روز آزمون تصحیح شده برای انرژی با میانگین به دست آمده برای شیر روز آزمون خام تفاوت معنی دار آماری داشت. همبستگی بین ارزش اصلاحی شیر خام و تصحیح شده برای انرژی در زمانی که کل گاوها انتخاب شدند، بیشترین (923/0 پیرسون، 912/0 اسپیرمن و 746/0 کندال) و در زمانی که فقط 10 گاو برتر (در بین دختران) از نظر ارزش اصلاحی شیر تصحیح شده برای انرژی انتخاب می شدند، کمترین (271/0 پیرسون، 273/0 اسپیرمن و 2/0 کندال) مقدار را داشت. رتبه بندی پدران و دختران برتر از لحاظ ارزش اصلاحی آن ها برای دو صفت شیر خام و تصحیح شده برای انرژی متفاوت بود و استفاده از معادلات وایازی به منظور پیش بینی ارزش اصلاحی شیر تصحیح شده برای انرژی بر اساس شیر خام از دقت و صحت بالاتری برخوردار بود. این پژوهش نشان داد که وراثت پذیری شیر روز آزمون تصحیح شده برای انرژی، چندان بالا نیست. لذا انتخاب گاوهای برتر، ممکن است بهبود ژنتیکی قابل ملاحظه ای را ایجاد نکند. با این وجود، روند تغییرات سالانه فنوتیپی و ژنتیکی برای صفت مذکور، مثبت و معنی دار بود. استفاده گسترده تر از اسپرم های وارداتی می تواند سبب افزایش بیشتر روندهای مزبور گردد. در صورت استفاده از رکوردهای شیر روز آزمون تصحیح شده برای انرژی (به جای رکوردهای شیر خام)، تغییرات ایجاد شده در رتبه-بندی گاوهای برتر ژنتیکی، بسیار چشمگیر خواهد بود.

صفات تولید شیر، صفات اقتصادی مهم در صنعت گاو شیری هستند که به عنوان صفات کمی که تحت تأثیر محیط و ژن های زیادی قرار دارند، در نظر گرفته می شود. ژنتیک مولکولی می تواند با روش-های سنتی انتخاب مصنوعی روی فنوتیپ، با بکار گیری انتخاب به کمک نشانگر (mas)، به منظور توسعه سیستم های کارآمدتر انتخاب، توأم شود. ژن های خاصی به عنوان کاندیداهای بالقوه در ارتباط با صفات عملکردی شیر ارائه شده اند، در میان آن ها به نظر می رسد که ژن لاکتوژن جفتی گاوی به دلیل نقش حیاتی آن در توسعه پستان به هنگام آبستنی و شیردهی بعد از زایش، امیدوار کننده باشد. محصول ژن tlr9 برای انتقال لکوسایت ها به محل عفونت ضروری است، که آن می تواند عاملی موثر برای کنترل میزان سلول های بدنی در شیر باشد. هدف از این مطالعه بررسی چندشکلی ژنتیکی ژن-های لاکتوژن جفتی گاوی و tlr9 و ارتباط آن ها با صفات تولید شیر و نمره سلول های بدنی در گاوهای شیری استان خراسان رضوی بود. نمونه های خونی از 150 رأس گاو شیری هلشتاین متعلق به 6 گله جمع آوری شدند و dna به روش بهینه یافته نمکی- کلروفورم استخراج شد. قطعه های مورد نظر 449 جفت بازی از اینترون یک ژن لاکتوژن جفتی و 245 جفت بازی دربرگیرنده اینترون یک ژنtlr9 بوسیله واکنش زنجیره ای پلی مراز(pcr) تکثیرشدند. قطعه ژن لاکتوژن جفتی و tlr9 بوسیله چند شکلی فضایی تک رشته ای به منظور بدست آوردن الگوهایdna تک رشته جدا شده بوسیله الکتروفورز ژل پلی آکریل آمید تجزیه و تحلیل و با استفاده از رنگ آمیزی نیترات نقره مشاهده شدند. برای ژن لاکتوژن جفتی شش ژنوتیپ با فراوانی های 30/28 (aa)، 49/8 (ab)، 24/29 (ac)، 89/1 (cc)، 24/29(ad) و 83/2(dd) مشخص شد. فراوانی آللی برای a، b، c و d بترتیب برابر با6179/0، 0425/0، 1651/0 و 1745/0 بود. برای ژن tlr9 نه ژنوتیپ aa ، ab، ac، ad، bb، bc، bd، cc و cd بترتیب با فراوانی 15/8، 81/14، 66/26، 04/17، 88/8، 48/1، 92/5، 96/2 و 07/14 بدست آمد. فراوانی آللی بترتیب برای a، b، c و d ، 41/37، 000/2، 07/24 و 52/18 بود. ارتباط چندشکلی و صفات مطالعه شده بوسیله رویه ی mixed نرم افزار sas 9.1 ارزیابی شد. نتایج نشان داد که ارتباط چند شکلی ژن لاکتوژن جفتی با درصد چربی معنی دار است (012/0> p) و چند شکلی ژن tlr9 ارتباط معنی داری با نمره سلول های بدنی ندارد (0955/0<p).

صفات تولید شیر، صفات اقتصادی مهم در صنعت گاو شیری هستند که به عنوان صفات کمی که تحت تأثیر محیط و ژن های زیادی قرار دارند، در نظر گرفته می شود. ژنتیک مولکولی می تواند با روش های سنتی انتخاب مصنوعی روی فنوتیپ، با بکارگیری انتخاب به کمک نشانگر (mas)، به منظور توسعه سیستم های کارآمدتر انتخاب، توأم شود. ژن های خاصی به عنوان کاندیدهای بالقوه در ارتباط با صفات عملکردی شیر ارائه شده اند، در میان آن ها به نظر می رسد که ژن ارسال کننده پیام و فعال کننده نسخه-برداریstat5b) 5b)به دلیل نقش محوری در شیردهی و سوخت و ساز بدن و ضرورت وجود آن به منظور بیان هورمون رشد، امیدوار کننده باشد. محصول ژن cd4 برای شناسایی پاتوژن های خارجی و تسهیل انتقال پیام و فعال سازی سلول های لنفوسیت t به منظور حذف عامل میکروبی ضروری است و می تواند کاندیدای نویدبخشی برای کنترل میزان سلول های بدنی در شیر باشد. هدف از این مطالعه بررسی چندشکلی ژنتیکی ژن های stat5b و cd4 و ارتباط آن چندشکلی ها با صفات تولید شیر و نمره سلول های بدنی در گاوهای شیری استان خراسان رضوی بود. نمونه های خونی از 150 رأس گاو شیری هلشتاین متعلق به شش گله جمع آوری شدند و dna به روش بهینه یافته نمکی- کلروفورم استخراج شد. یک قطعه337 جفت بازی از اگزون 16 ژن stat5b ویک قطعه 212 جفت بازی دربرگیرنده اینترون شش ژنcd4 بوسیله واکنش زنجیره ای پلیمراز (pcr) تکثیرشدند. قطعات تکثیر شده بر روی ژل پلی آکریل آمید الکتروفورز شد و با استفاده از نیترات نقره رنگ آمیزی شدند. برای ژن stat5b پنج ژنوتیپ aa، bb، cc، ab و ad به ترتیب با فراوانی 0/0667، 0/1933، 0/2067، 0/6644، 0/867 مشخص شد. درصد فراوانی آللی برای این ژن برای آلل های a،b ، c و dبه ترتیب 33/33، 41/67، 20/67 و 4/33 بود. سه ژنوتیپ با فراوانی 0/1467(aa)، 0/2267 (bb) و0/6266 (ab) برای ژن cd4 مشاهده گردید؛ فراوانی آللa و b برای این ژن به ترتیب 0/4571 و 0/5429 بود. ارتباط چندشکلی و صفات مطالعه شده بوسیله رویه ی مختلط نرم افزار (9.1) sas ارزیابی شد. نتایج نشان داد که چند شکلی ژن stat5b بطور معنی داری با تولید شیر مرتبط است (0/0004>p). چند شکلی در ژن مذکور با درصد چربی شیر و درصد پروتئین شیر فاقد ارتباط معنی دار آماری بود. نتایج حاصل از بررسی ارتباط چندشکلی های موجود در ژن cd4 با نمره سلول های بدنی نیز نشان داد که ارتباط معنی داری بین این چند شکلی ها و صفت مورد مطالعه وجود دارد (0/0004>p). در مورد صفات تولید شیر و نمره سلول های بدنی به ترتیب ژنوتیپ های cc و aa بهترین عملکرد را داشتند.

هدف از این تحقیق، برآورد روندهای فنوتیپی و ژنتیکی برای رکوردهای شیر 305 روز (شیر تصحیح شده) و کل دوره شیردهی (شیر تصحیح نشده) در گاوهای شکم اول هلشتاین ایران بود. داده های مورد استفاده در این پژوهش شامل 332160 رکورد متعلق به 332160 رأس گاو هلشتاین شکم اول بود که طی سال های 1389- 1369 در 2318 گله زایش داشتند. نرم افزار مورد استفاده برای آنالیز ژنتیکی صفات dmu بود. برآورد اجزاء واریانس و پیش بینی ارزش اصلاحی به ترتیب با روش حداکثر درست-نمایی محدود شده و بهترین پیش بینی نااریب خطی انجام شد. روند های فنوتیپی برای صفات مزبور به ترتیب 47/125 و 179 کیلوگرم در سال بود که به لحاظ آماری معنی دار بودند. روندهای ژنتیکی برای صفات فوق به ترتیب 5/18 و 18/22 کیلوگرم در سال بر آورد شدند که با یکدیگر اختلاف معنی دار آماری نداشتند. وراثت پذیری صفات به ترتیب 23/0 و 25/0 بدست آمد که با یکدیگر تفاوت معنی دار آماری داشتند. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد ارزیابی گاوها برای صفت شیر تصحیح نشده (با کمک ضرایب) و شیر تصحیح شده 305 روز از نقطه نظر تغییرات ژنتیکی در جمعیت، کم و بیش با یکدیگر مشابه می باشند. برای گاوهای نر، همبستگی بین ارزش اصلاحی در دو روش ارزیابی ژنتیکی، با بالا رفتن تعداد دختران آنها، افزایش قابل ملاحظه ای را نشان داد. برای پیش بینی ارزش اصلاحی گاوهای هلشتاین ایران توصیه می شود آنالیز ژنتیکی رکوردهای خام شیر (تصحیح نشده برای طول دوره شیردهی) به وسیله یک مدل حیوانی اجرا گردد که در آن، طول دوره شیردهی به عنوان متغیر کمکی گنجانده شده است.

در این پژوهش، به منظور بررسی اثر برخی سازه های محیطی بر احتمال بروز شکل ناهنجار منحنی شیردهی در گاوهای شکم اول هلشتاین ایران، از تعداد 751099 رکورد شیر روز آزمون متعلق به 85641 رأس گاو شکم اول نژاد هلشتاین ایران، متعلق در 156 گله که طی سال های 1376 تا 1388 زایش داشتند، استفاده شد. مدل مختلط خطی تعمیم یافته لجستیک به کمک رویه glimmix نرم افزار آماری sas بر داده ها برازش داده شد. در مدل مزبور، اثرات ثابت استان، سطح تولید گله، سال زایش، ماه زایش، سن گاو در نخستین زایش، نوع اسپرم مورد استفاده در تلقیح مادر گاو، نوع گاو، فاصله اولین رکوردگیری از زمان زایش، تعداد کل رکوردهای روز آزمون برای هر گاو، ضریب تبیین تابع ویلمینک برازش شده برای هر یک از گاوها و همچنین اثر تصادفی پدر گاو قرار داده شدند. متغیر وابسته به صورت دوتایی (کد صفر برای منحنی هنجار و کد یک برای منحنی ناهنجار) تعریف گردید. میانگین احتمال وقوع شکل ناهنجار منحنی شیردهی در گاوهای اصیل (2933/0) به طور معنی داری (0001/0p<) بیشتر از گاوهای زینه (2793/0) بود. بیشترین میانگین احتمال وقوع ناهنجاری منحنی شیردهی در زایش اردیبهشت ماه (3435/0) و کمترین آن در زایش آذر ماه (2348/0) بود. نسبت احتمالات برای نتاج حاصل از اسپرم های داخلی در مقایسه با خارجی 929/0 بود که نشان می دهد احتمال وقوع ناهنجاری منحنی شیردهی در نتاج حاصل از اسپرم های داخلی نسبت به خارجی حدود 1/7 درصد کمتر است. میانگین احتمال وقوع شکل ناهنجار منحنی شیردهی در گاوهای با سن زایش 18 تا 25 ماه و از 25 ماه بالاتر تا 36 ماه به ترتیب 2849/0 و 2877/0 بود. پس احتمال وقوع ناهنجاری در گاوهای مسن تر بیشتر است. بسامد نسبی عدم وقوع شکل ناهنجار منحنی شیردهی (9/76) و احتمال وقوع شکل ناهنجار منحنی شیردهی (1/23) بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد تعداد 19967 رأس گاو از کل 85641 رأس (1/23 درصد) شکل ناهنجار منحنی شیردهی داشتند که قابل ملاحظه است. در بین گروه مزبور، 44 درصد دارای پارامتر مثبت، 9/31 درصد دارای پارامتر مثبت و 1/24 درصد بقیه گاوها هر دو پارامتر مزبور برای آنها مثبت بود. نادیده گرفتن شکل ناهنجار در منحنی شیردهی می تواند سبب اریب شدن ارزش اصلاحی پیش بینی شده حیوانات به هنگام ارزیابی ژنتیکی برای صفت شیر 305 روز شود.

تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس در یک طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 8 قطعه در هر تکرار، از سن 7 تا 42 روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار1-جیره پایه بر طبق توصیه nrc (کنترل مثبت)، تیمار2-جیره پایه با سطح انرژی و پروتئین خام تعدیل شده (80 درصد توصیه nrc) (کنترل منفی)، تیمار3-جیره کنترل منفی +1/0% مکمل اسید آلی، تیمار4-جیره کنترل منفی +2/0% مکمل اسید آلی و تیمار5-جیره کنترل منفی +3/0% مکمل اسید آلی بودند. صفاتی نظیر غلظت متابولیت های سرم، وزن اندام های داخلی، طول روده، اسیدیته دستگاه گوارش، مورفولوژی روده باریک، ضریب شکنندگی استخوان درشت نی، مینرال و درصد خاکستر استخوان درشت نی در پایان دوره آزمایش اندازه گیری و آنالیز شدند. نتایج نشان داد سطوح مورد استفاده از مکمل اورگاسید اثر معنی داری بر فراسنجه های سرم خون داشت، به طوری که باعث افزایش شاخص هایی نظیر آلبومین، گلوبولین و پروتئین کل در مقایسه با تیمارهای شاهد شد )05/0(p<، ولی در لیپیدهای خون اثر مطلوبی را نشان نداد. افزودن اسیدآلی منجر به افزایش معنی دار وزن نسبی روده و اندام های دستگاه گوارش در سطح 2/0 و 3/0 درصد مکمل اورگاسید گردید )05/0(p<. سطوح مورد استفاده از مکمل اورگاسید اثر معنی داری بر مورفولوژی روده باریک و ph بخش های ابتدایی دستگاه گوارش داشت )05/0(p<. به طوری که باعث کاهش ph سنگدان، پیش معده و ایلئوم و افزایش ph چینه دان، دئودنوم و ژژنوم شد. مکمل اورگاسید باعث کاهش عددی فسفر، منیزیوم و کلسیم درشت نی و در نتیجه کاهش عددی درصد خاکستر درشت نی شد. مکمل ارگاسید همچنین باعث افزایش عددی طول درشت نی و درنتیجه کاهش عددی ضریب شکنندگی استخوان گردید. واژگان کلیدی: مکمل اورگاسید، مورفولوژی روده باریک، ضریب شکنندگی، جوجه های گوشتی.

تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی، با 5 تیمارآزمایشی ،4 تکرار و 8 قطعه جوجه در هر تکرار از سن 7 تا 42 روزگی استفاده شدند. جیره ها بر پایه ذرت- سویا تنظیم گردیدند. مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک، در طول دوره آزمایش و بازده لاشه و وزن نسبی مربوط به صفات لاشه در پایان دوره آزمایش اندازه گیری شد تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد 2- آنتی بیوتیک اکسی تتراسایکلین (150 گرم در تن) 3- مکمل تجاری اسید آلی ارگاسید (3/0 درصد جیره) 4- پروبیوتیک پروتکسین (150 گرم در تن) 5- پری بیوتیک مانان الیگوساکارید (2 کیلوگرم در تن) بود. هیچ یک از خصوصیات اندازه گیری شده به جز قابلیت هضم ایلئومی انرژی قابل متابولیسم ظاهری، وزن قلب و بال، از نظر آماری معنی دار نبود. به نظر می رسد جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی اسید آلی کمترین مصرف خوراک و بهترین ضریب تبدیل غذایی را به طور غیرمعنی داری در کل دوره نسبت به سایر تیمارها داشتند. جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی پروبیوتیک بیشترین افزایش وزن بدن را در سن 42-22 روزگی داشتند، اما تغذیه با جیره حاوی آنتی بیوتیک موجب افزایش وزن بالاتر جوجه ها گردید. در سن 42 روزگی جوجه های تغذیه شده با جیره شاهد بیشترین وزن بدن و جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی اسید کمترین میزان وزن بدن را نشان دادند. در سن 35 روزگی بیشترین قابلیت هضم ایلئومی پروتئین و چربی در تیمار حاوی پری بیوتیک و کمترین قابلیت هضم ایلئومی پروتئین و کلسیم در تیمار حاوی آنتی بیوتیک مشاهده گردید. جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی اسید، کمترین میزان قابلیت هضم ایلئومی چربی و بیشترین قابلیت هضم ایلئومی فسفر را نشان دادند. جوجه های تغذیه شده با آنتی بیوتیک، به طور معنی داری بیشترین قابلیت هضم ایلئومی انرژی قابل متابولیسم ظاهری و جوجه های تغذیه شده با جیره شاهد، کمترین قابلیت هضم ایلئومی انرژی قابل متابولیسم ظاهری را در سن 35 روزگی نشان دادند. کلمات کلیدی: اسیدآلی، پری بیوتیک، پروبیوتیک، آنتی بیوتیک، عملکرد، قابلیت هضم ایلئومی، جوجه گوشتی، تنش گرمایی

به منظور بررسی اثر گرده گل بر عملکرد رشد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی، از 160 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 استفاده شد. جهت انجام تحقیق از یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار آزمایشی، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای غذایی شامل: جیره پایه (بر پایه ذرت –سویا)، جیره پایه + 1 درصد گرده گل، جیره پایه + 5/1 درصد گرده گل و جیره پایه +2 درصد گرده گل بودند. پرندگان از سن 42-0 روزگی جهت بررسی عملکرد مورد آزمایش قرار گرفتند. پرندگان از جیره های آزمایشی شامل سطوح مختلف گرده گل برای دوره آغازین (1 تا 21 روزگی) تغذیه شدند و برای دوره رشد (22 تا 42 روزگی) از جیره ی پایه استفاده گردید. صفاتی نظیر وزن بدن، میزان خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک، آزمایشات srbc، غلظت متابولیت¬های سرم، وزن نسبی اندام¬های داخلی و مورفولوژی روده کوچک اندازه¬گیری شد. نتایج نشان داد افزودن گرده گل موجب افزایش معنی دار وزن بدن، افزایش وزن بدن و بهبود ضریب تبدیل خوراک شد (05/0>p) اما بر روی میزان مصرف خوراک اثر معنی داری نداشت. افزودن 2 درصد گرده گل به جیره سبب افزایش وزن نسبی سینه و روده کوچک و همچنین طول پرز در ناحیه ژوژنوم شد که معنی دار بود (05/0>p). نتایج نشان داد که استفاده از 1 درصد گرده گل در جیره، ضخامت پرز در ناحیه ژوژنوم را بطور معنی داری افزایش داد. وزن نسبی اندام های داخلی (چربی، قلب، کبد و پانکراس) و اندام های لیمفوئیدی (طحال و بورس) تحت تاثیر جیره های حاوی سطوح مختلف گرده گل قرار گرفت که به لحاظ آماری معنی دار بود. افزودن گرده گل باعث کاهش معنی دار غلظت کلسترول و تری گلیسرید سرم خون جوجه های گوشتی در سنین 21 و 42 روزگی شد اما بر روی غلظت hdl، ldl، کلسیم و فسفر اثر معنی داری نداشت.

چکیده به منظور بررسی برخی سازه های موثر بر منحنی شیردهی گاوهای هلشتاین در استان¬های خراسان رضوی و تهران، از تعداد 686739 رکورد شیر روز آزمون سه بار دوشش جمع آوری شده توسط مرکز اصلاح نژاد دام و بهبود تولیدات دامی و متعلق به 78446 رأس گاو شکم اول در 261 گله که طی سال¬های 1375 تا 1388 زایش داشتند، استفاده گردید. منحنی شیردهی با استفاده از تابع نمائی ویلمینک ( ) توصیف شد و به منظور برآورد و مقایسه آماری پارامترهای آن در سطوح مختلف هر یک از سازه¬ها، از یک سری مدل¬های مختلط خطی استفاده گردید. در مدل¬های مزبور، متغیر وابسته رکوردهای شیر روز آزمون بود. از این رو روش به کار گرفته شده در پژوهش حاضر، یک روش غیر مستقیم محسوب می¬گردد. سازه¬های گنجانده شده در مدل¬ها شامل اثرات ثابت سال زایش (14 سال)، استان (تهران و خراسان رضوی)، نوع گاو (زینه و اصیل)، سن زایش (دو گروه)، فصل زایش (چهار فصل)، نوع اسپرم (داخلی و خارجی)، سطح تولید گله (سه گروه)، تابع ویلمینک و همچنین اثر تصادفی پدر حیوان (2335 گاو نر) بودند. همه¬ی اثرات ثابت بر پارامترهای برآورد شده تابع ویلمینک، اثر معنی¬دار آماری داشتند. گاوهایی که در سال 1388 زایش داشتند، دارای پارامتر بزرگتر و در نتیجه از سطح تولید بالاتر برخوردار بودند. گاوهایی که در سال 1388 زایش داشتند، پارامتر کوچکتر (بر اساس قدر مطلق) و لذا تداوم شیردهی بهتر داشتند. گاوهایی که در سال 1375 زایش داشتند دارای پارامتر بزرگتر (بر اساس قدر مطلق) بودند و لذا دیرتر به اوج تولید رسیدند. نتایج حاصل از تحلیل حداقل واریانس مربوط به اثر سازه استان نشان داد گاوهای استان خراسان رضوی، دارای سطح تولید و تداوم شیردهی بهتری نسبت به گاوهای استان تهران بودند. در مقایسه با گاوهای زینه، گاوهای اصیل دارای سطح تولید بالاتر و تداوم شیردهی بهتری بودند و دیرتر به اوج تولید رسیدند. گاوهایی که در گروه دو (بالاتر از 25 ماه) از سن زایش قرار داشتند، سطح تولید برای آن¬ها بالاتر از گاوهای گروه یک (25 – 18 ماه) بود. با این حال گاوهای مربوط به گروه یک، از تداوم شیردهی بهتری برخوردار بودند و دیرتر به اوج تولید رسیدند. گاوهایی که در فصل پاییز زایش داشتند دارای سطح تولید بالاتر بودند و دیرتر به اوج تولید رسیدند. گاوهایی که در فصل تابستان زایش دارند پارامتر برای آن¬ها کمتر و لذا تداوم شیردهی بهتری داشتند. گاوهای پرورش یافته در سطح تولید یک (گله¬های با میانگین تولید شیر روزانه 78/31 کیلوگرم) برآورد پارامتر برای آن¬ها بیشتر و لذا از سطح تولید بالاتری برخوردار بودند. این امر در حالی است که گاوها در سطح تولید سه (گله¬های با میانگین تولید شیر روزانه 06/26 کیلوگرم) بیشترین تداوم شیردهی را نشان دادند. در مقایسه با نتاج حاصل از گاوهای نر هشلتاین داخلی، دختران حاصل از گاوهای نر هلشتاین خارجی از سطح تولید بالاتر، تداوم شیردهی بهتر و مدت طولانی¬تری برای رسیدن به اوج تولید برخوردار بودند. از آن جا که ارزیابی ژنتیکی گاوهای شیری به سمت استفاده از مدل¬های روز آزمون پیش می¬رود، شناسایی سازه¬های موثر بر شکل منحنی شیردهی که باید در مدل گنجانده شوند یک امر ضروری است و نه تنها سبب افزایش دقت پارامترهای ژنتیکی بلکه می¬تواند سبب صحت پیش¬بینی ارزش اصلاحی گاوها شود. واژه¬های کلیدی: گاو هلشتاین، شیر روزآزمون، تابع نمایی ویلمینک، تداوم شیردهی.

گرلین یک هورمون پپتیدی متشکل از 26 اسیدآمینه در طیور است. که با تحریک آزاد سازی هورمون رشد، مصرف غذا و افزایش وزن بدن موجب توازن مثبت انرژی و نیز چاقی می¬شود. هدف از انجام این تحقیق، تعیین چندشکلی ژن گرلین و بررسی ارتباط آن با صفات رشد در جوجه¬های گوشتی سویه راس و کاب می-باشد. بدین منظور از تعداد 100 قطعه جوجه گوشتی سویه راس و 60 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب نمونه خون تهیه و استخراج dna به وسیله روش نمکی بهینه یافته صورت گرفت. پس از استخراج dna، قطعه¬ای به اندازه bp423 از ناحیه اگزون یک تا اگزون دو ژن گرلین با استفاده از تکنیک pcr تکثیر گردید. جهت تعیین ژنوتیپ نمونه¬ها، از روش آرایش فرم فضایی رشته¬های منفرد و الکتروفورز محصولات تک رشته¬ای بر روی ژل آکریل آمید و رنگ آمیزی نیترات نقره استفاده گردید. برای ژن گرلین در جوجه¬های گوشتی سویه راس سه الگو بنام a، b، c و در جمعیت جوجه¬های گوشتی سویه کاب نیز سه الگو که با d، e و f نامگذاری شدند مشاهده شد. ارتباط چندشکلی¬ این ژن با صفات رشد بوسیله رویه¬ی glm نرم افزار sas آنالیز شد و نتایج نشان داد که هیچ یک از الگوهای مشاهده شده در ناحیه مورد مطالعه از ژن گرلین، در هیچ کدام از دو جمعیت¬ ارتباط معنی داری با صفات رشد نداشته است رلین یک هورمون پپتیدی متشکل از 26 اسیدآمینه در طیور است. که با تحریک آزاد سازی هورمون رشد، مصرف غذا و افزایش وزن بدن موجب توازن مثبت انرژی و نیز چاقی می¬شود. هدف از انجام این تحقیق، تعیین چندشکلی ژن گرلین و بررسی ارتباط آن با صفات رشد در جوجه¬های گوشتی سویه راس و کاب می-باشد. بدین منظور از تعداد 100 قطعه جوجه گوشتی سویه راس و 60 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب نمونه خون تهیه و استخراج dna به وسیله روش نمکی بهینه یافته صورت گرفت. پس از استخراج dna، قطعه¬ای به اندازه bp423 از ناحیه اگزون یک تا اگزون دو ژن گرلین با استفاده از تکنیک pcr تکثیر گردید. جهت تعیین ژنوتیپ نمونه¬ها، از روش آرایش فرم فضایی رشته¬های منفرد و الکتروفورز محصولات تک رشته¬ای بر روی ژل آکریل آمید و رنگ آمیزی نیترات نقره استفاده گردید.

این ازمایش به منظور تعیین ترکیبات شیمیایی گیاه مرتعی مستار، در مراحل مختلف رشد و تعیین فراسنجه های تجزیه پذیری گیاه مستار عمل آوری شده با اوره انجام شد. بدین منظور گیاه مرتعی مستار از مراتع اطراف روستای گزیک واقع در 35 کیلومتری شهرستان بیرجند در سه مرحله ی رویشی در اوایل فروردین ماه، مرحله دوم در اوایل اردیبهشت و مرحله بذردهی در اواخر اردیبهشت برداشت شد. عمل آوری نمونه های مرحله گلدهی در چهار تیمار (0%، 2%، 4% و 6% ) با چهار تکرار برای هر تیمار به مدت چهار روز در کیسه های پلاستیکی انجام شد. میزان پروتئین خام و خاکستر با پیشرفت مرحله رشد کاهش، والیاف نا محلول در شوینده خنثی و اسیدی افزایش یافت. عمل آوری با اوره میزان پروتئین خام گیاه مستار را افزایش داد ولی روی سایر ترکیبات تاثیر معنی دار آماری نداشت (05/0p<). ضرایب تجزیه پذیری a و bماده خشک نمونه های عمل آوری شده تحت تاثیر عمل آوری قرار نگرفت و ثابت نرخ تجزیه ماده خشک بیشترین مقدار را درتیمار چهار نشان داد. ضریب تجزیه پذیری a پروتئین خام مستار در تیمارچهار بیشترین مقدار را داشت ولی این تفاوت معنی دار نبود (05/0p<). بیشترین میزان a الیاف نامحلول در شوینده ی خنثی مربوط به تیمار چهار بود که با تیمار شاهد تفاوت معنی دار آماری داشت. ضرایب b و c الیاف نامحلول در شوینده ی خنثی نیز تحت تاثیر عمل آوری قرار نگرفت. در کل عمل آوری با اوره تاثیر معنی دار آماری روی تجزیه پذیری گیاه مرتعی مستار نداشت.

هدف از این تحقیق، ارزیابی ژنتیکی صفت تولید شیر 305 روز گاوهای هلشتاین استان تهران بر اساس 1- رکورد دوره ی اول شیردهی (سناریوی 1) و 2- رکوردهای دوره های اول و دوم شیردهی (سناریوی 2) بود. کل داده ها مشتمل بر 206013 رکورد (126600 رکورد متعلق به دوره ی اول شیردهی و 79413 رکورد متعلق به دوره ی دوم شیردهی) و متعلق به 126600 رأس گاو شیری در 260 گله بود. گاوهای مزبور، بین سال های 1362 تا 1390 زایش داشتند. تعداد کل حیوانات شجره 218844 رأس بود. نرم افزار dmu برای برآورد اجزای واریانس (با روش حداکثر درست نمایی محدود شده) و پیش-بینی ارزش اصلاحی (بهترین پیش بینی نااریب خطی) مورد استفاده قرار گرفت. روندهای ژنتیکی برای سناریوی های 1 و 2 به ترتیب 57/16 کیلوگرم و 87/14 کیلوگرم در سال برآورد شدند که اختلاف آن-ها با یکدیگر به لحاظ آماری معنی دار نبود. وراثت پذیری صفت در دو سناریوی فوق، به ترتیب 28/0 و 24/0 بود. بر اساس نوع رکورد مورد استفاده (سناریوها)، میانگین صحت انتخاب دختران، اختلاف معنی دار آماری با یکدیگر داشتند. نتایج این پژوهش نشان داد که ارزیابی گاوها بر اساس دو روش مذکور، روند ژنتیکی و صحت ارزیابی کم و بیش مشابهی را ایجاد می کند.

چکیده هدف از این تحقیق، بررسی صحت ارزش اصلاحی پیش‏بینی شده در مرغان بومی خراسان برای صفت وزن بدن در هفته هشتم بود. داده‏های مورد استفاده، تعداد 47000 رکورد وزن بدن متعلق به 47000 جوجه (نتاج 753 خروس و 5154 مرغ) و جمع‏آوری شده طی هفت نسل بود. داده‏های اولیه، توسط نرم‏افزارهای اکسل و فاکس پرو ویرایش شدند. نرم‏افزار مورد استفاده برای آنالیز ژنتیکی صفات dmu بود. برآورد اجزای واریانس و پیش‏بینی ارزش اصلاحی به ترتیب با روش‏های حداکثر درستنمایی محدود شده و بهترین پیش‏بینی نااریب خطی انجام شد. صحت ارزیابی ژنتیکی هر یک از حیوانات، از طریق واریانس خطای پیش‏بینی محاسبه گردید. مدل آماری مورد استفاده برای آنالیز داده‏ها، یک مدل حیوانی بود، که در آن گروه همزمان نسل - هچ - جنس، متغیرکمکی وزن جوجه در سن یکروزگی، و اثرات تصادفی ژنتیکی افزایشی مستقیم و مادری گنجانده شدند. میانگین و انحراف معیار صفت به ترتیب 93/607 و 35/127 گرم بود. وراثت‏پذیری مستقیم و مادری به ترتیب 4387/0 و 0483/0 برآورد گردید. میانگین ارزش اصلاحی مستقیم و مادری به ترتیب 65/76 و 91/7- گرم و میانگین صحت ارزیابی ژنتیکی 74/0 و 43/0 بود. همبستگی بین ارزش اصلاحی مستقیم و مادری برابر با 635/0- و به لحاظ آماری معنی‏دار بود. با توجه به میانگین بالای صحت انتخاب مستقیم، ارزیابی ژنتیکی جوجه‏‏ها در حد نسبتاً مطلوبی می‏تواند اجرا گردد. با توجه به کمتر بودن وراثت‏پذیری مادری نسبت به وراثت‏پذیری مستقیم، پایین‏تر بودن مقدار میانگین صحت انتخاب مادری قابل توجیه است. از آن جا که صحت انتخاب یکی از اجزای مهم اثرگذار بر میزان پیشرفت ژنتیکی صفات محسوب می‏گردد، لذا بر اساس نتایج تحقیق حاضر نتیجه‏گیری می‏شود که در رابطه با صفت وزن بدن در سن هشت هفتگی مرغان بومی خراسان، انتخاب ژنتیکی، با صحت نسبتاً بالایی اجرا گردیده است.

در این آزمایش اثرات افزودن گلیسرول و توماتین (شیرین کننده) به کنسانتره شروع کننده گوساله های شیری بر عملکرد آنها مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 32 رأس گوساله ی شیری هلشتاین (16 رأس نر و 16 رأس ماده) در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2*2 مورد استفاده قرار گرفت. جیره های آزمایشی شامل 1- کنسانتره شروع کننده فاقد افزودنی (شاهد)، 2- کنسانتره شروع کننده حاوی گلیسرول، 3- کنسانتره شروع کننده حاوی شیرین کننده (به میزان 200 گرم در تن) و 4- کنسانتره شروع کننده حاوی گلیسرول و شیرین کننده بودند. مقدار گلیسرول مصرفی هر راس گوساله در هفته اول آزمایش 5/12 گرم و از هفته دوم تا آخر آزمایش 25 گرم در روز بود. نتایج نشان داد افزودن گلیسرول تأثیری بر مصرف ماده خشک، افزایش وزن روزانه و اسکور مدفوع در دوره قبل از شیرگیری، بعد از شیرگیری و کل دوره آزمایش نداشت اما بازده مصرف خوراک را در دوره قبل از شیر گیری به طور معنی داری افزایش داد (05/0p<). افزودن گلیسرول به جیره گوساله های شیری تأثیری بر غلظت آلبومین و پروتئین کل سرم در هیچ یک از نوبت های خونگیری (روزهای 21، 46 و 67 آزمایش) نداشت اما غلظت گلوکز سرم در روز 46 آزمایش را به طور معنی داری افزایش داد (05/0p<). افزودن شیرین کننده به جیره گوساله ها به طور معنی داری باعث کاهش مصرف خوراک در دوره های قبل از شیرگیری، بعد از شیرگیری و کل دوره آزمایش شد (05/0p<). افزودن شیرین کننده به طور معنی داری باعث کاهش افزایش وزن گوساله ها در دوره های قبل از شیرگیری، بعد از شیر گیری و کل دوره آزمایش شد (05/0p<). همچنین شیرین کننده در دوره قبل از شیر گیری باعث کاهش بازده مصرف خوراک شد (05/0p<)، ولی اثری بر بازده مصرف خوراک در دوره های بعد از شیرگیری و کل دوره آزمایش نداشت. اثر شیرین کننده بر اسکور مدفوع در هیچیک از دوره های آزمایش معنی دار نبود. افزودن شیرین کننده به جیره گوساله های شیری تاثیری بر غلظت آلبومین و پروتئین کل سرم نداشت. همچنین اثر شیرین کننده بر غلظت گلوکز سرم در روزهای 21 و 46 آزمایش معنی دار نبود ولی باعث افزایش معنی دار غلظت گلوکز سرم در روز 67 آزمایش شد (05/0p<).

این آزمایش به منظور بررسی اثر منابع فیبر غیر علوفه ای در کنسانتره شروع کننده بر عملکرد، فراسنجه های خونی و رشد اسکلتی گوساله های ماده هلشتاین انجام شد. این آزمایش بر روی 24 راس گوساله ماده نژاد هلشتاین با میانگین وزنی 1/5±37 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به مدت 90 روز انجام گردید. جیره های آزمایشی شامل 1- استارتر بر پایه دانه جو، 2- 15 درصد سبوس گندم جایگزین دانه جو، 3- 13/5درصد تفاله چغندر قند جایگزین دانه جو بودند. جیره ها از نظر میزان انرژی و درصد پروتئین یکسان بودند. مصرف خوراک به صورت روزانه، وزن کشی و فراسنجه های رشد اسکلتی هر 15 روز یک بار انجام شد. خونگیری 3 ساعت پس از مصرف خوراک از سیاهرگ وداج در سن های 60،30،1 و90 روزگی، نمونه گیری از مایع شکمبه 3 ساعت پس از مصرف خوراک با استفاده از لوله مری در پایان دوره (90 روزگی)، ph ادرار و مدفوع در روزهای 75 و90 آزمایش انجام شد. نتایج بدست آمده از این آزمایش نشان داد که استفاده از سبوس گندم در کنسانتره شروع کننده باعث بیشتر شدن افزایش وزن روزانه در بعد از شیر گیری و کل دوره آزمایش گردید (0/05 >p). گوساله های تغذیه شده با تیمار 2 نسبت به تیمار 3 میانگین خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه بیشتری را نشان دادند. ph شکمبه تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت (0/05 >p)، به طوری که گوساله های تغذیه شده با تیمار دو ph شکمبه ای بالاتری در مقایسه با تیمار های دیگر داشتند. تیمارها اثر معنی داری بر نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه نداشتند. فراسنجه های رشد اسکلتی شامل صفات قد از جدوگاه، قد از زمین تا اتصال لگن، دور قفسه سینه، فاصله دو استخوانhip، فاصله دو استخوانpin، فاصله hip-pin، فاصله دو چشم، فاصله دو شاخ، دور مچ دست، دور مچ پا، طول بدن، دورشکم و طول سر تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. به جز تری گلیسرید در بعد از شیر گیری و vldl در کل دوره دیگر فراسنجه های خونی تحت تاثیر تیماهای آزمایشی قرار نگرفتند، غلظت تری گلیسرید و vldl در تیمار 2 در مقایسه با دیگر تیمارها پایین تر بود (0/05 >p). قوام مدفوع، دمای رکتوم، وزن و سن در زمان شروع نشخوار تحت تیمار های آزمایشی قرار نگرفتند. نتایج حاضر نشان داد که استفاده از منابع فیبر غیر علوفه ای می تواند موجب بهبود ph شکمبه ای گردد و استفاده از سبوس گندم نسبت به تفاله چغندر قند باعث افزایش خوراک مصرفی، افزایش وزن روزانه و وزن نهایی گردید.

در این مطالعه تأثیر نمره وضعیت بدنی گاوهای دوره انتقال و تزریق مکمل سلنیوم - ویتامین e بر عملکرد تولید مثلی و فراسنجه های خونی آنها بررسی شد. اطلاعات مربوط فراسنجه های خونی مرتبط با تعادل انرژی، غلظت پروژسترون پس از تلقیح، عملکرد تخمدان، رحم و فراسنجه های تولید مثلی ثبت و تجزیه و تحلیل شد.

برخی از گونه‏ های قارچی، متابولیت‏ های ثانویه‏ ای به‏ نام آفلاتوکسین‏ ها را در مواد غذایی تولید می‏ کنند؛ که عمدتاً به‏ وسیله آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس پارازیتیکوس ایجاد می ‏شوند. چهار آفلاتوکسین اصلی که به‏ وسیله این قارچ ها تولید می‏ شوند شامل آفلاتوکسین های b1، b2، g1 و g2 می ‏باشند. آفلاتوکسین b1 به عنوان عامل موتاژنیک، کارسینوژنیک، سرکوب کننده سیستم ایمنی، تراتوژنیک و همچنین ممانعت کننده از فعالیت‏ های متابولیکی و صدمه زننده به کبد، کلیه و قلب شناخته شده است. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثرات ترکیبی عصاره زردچوبه و سیر در بهبود ضررهای ناشی از آفلاتوکسین b1 بود. این تحقیق به‏ صورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. در آزمایش مذکور سه عامل مورد بررسی قرار گرفت که هر‎کدام دو سطح داشتند؛ شامل دو سطح آفلاتوکسین b1 (صفر و 100 میکروگرم در کیلوگرم وزن بدن)، دو سطح عصاره زردچوبه (صفر و 100 میلی‏گرم در کیلوگرم وزن بدن) و دو سطح عصاره سیر (صفر و 50 میلی‏گرم در کیلوگرم وزن بدن). 64 رت نر نژاد ویستار در هشت گروه تقسیم بندی شدند. در پایان آزمایش، خون‏گیری از قلب برای سنجش متابولیت‏ های خونی انجام شد. آفلاتوکسین b1 فعالیت لاکتات دهیدروژناز (p<0.01)، گاماگلوتامیل ترنسفراز (p<0.001)، کراتینین (p<0.05) و ldl (p<0.001 سرم خون را به‏ طور معنی‏ داری افزایش داد. در بررسی اثرات اصلی، آفلاتوکسین b1 باعث افزایش معنی‏ دار پروتئین ‏تام، آلبومین، گلوکز، کلسترول، تری‏گلیسرید و hdl و همچنین کاهش معنی‏دار اسید اوریک گردید (p<0.05). درمان با عصاره زردچوبه و عصاره سیر باعث کاهش معنی‏ دار لاکتات دهیدروژناز (p<0.05)، گاماگلوتامیل ترنسفراز (p<0.001)و(p<0.05) در مقایسه با تیمار آفلاتوکسین b1 شد. عصاره سیر میزان ldl سرم موش‏های صحرایی را به‏ طور معنی‏ داری کاهش داد (p<0.05). سطوح اصلی زردچوبه باعث کاهش معنی ‏دار گاماگلوتامیل ترنسفراز و افزایش معنی‏ دار کلسترول سرم خون شد (p<0.05) و استفاده از ترکیب عصاره زردچوبه و سیر سطح اسیداوریک را به ‏طورمعنی‏ داری نسبت به گروه آفلاتوکسین b1 کاهش داد(p<0.05). بنابراین یافته ‏های تحقیق حاضر نشان داد استفاده از ترکیب عصاره زردچوبه و سیر می‏ تواند با تقویت اثر یکدیگر عوارض زیان‏ بار آفلاتوکسین b1 را کاهش دهد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.