لنگش نیز همچون ورم پستان و نا باروری از جمله مهمترین مشکلاتی است که صنعت دامپروری را در سراسر دنیا تحت تاثیر خود قرار داده است. هر چند تاثیر لنگش بر تولید مثل حیوان به اثبات رسیده است،اما هنوز هم شاهد کاهش تولید شیر و عدم باروری ناشی از لنگش در سطح دامداری های صنعتی هستیم. در این مطالعه که در سه گله بزرگ صنعتی در استان خراسان رضوی-یکی از پهناور ترین استان های ایران- انجام شده است،سعی شده است میزان شیوع انواع ضایعات ناحیه انگشتان که منجر به لنگش میشوند و تاثیر هر یک از این عوارض بر تولید مثل سنجیده شود. هر کدام از گله های یاد شده به طور متوسط دارای 1850 راس گاو و 750 راس گاو دوشا بودند. پس از آنالیز نتایج،در شیوع انواع لنگش ،درماتیت انگشتی با 31.3 ? بیشترین میزان شیوع را داشته و پس از آن زخم کف سم با 25? در رتبه دوم بود. همچنین میزان شیوع فلگمون،بیماری خط سفید ،لامینایتیس،درماتیت بین انگشتی و جسم خارجی به ترتیب 14?،10.6?،8.7?،6.5?،3.6? می باشد. در زمینه تاثیر لنگش بر میزان تولید شیر ،هیچ ارتباط معنی داری بین گروه مبتلا و گروه کنترل یافت نشد. در ارتباط با رابطه ی لنگش و تولید مثل،نتایج کاملا معنی دار بود.به گونه ای که فاصله ی زایمان تا اولین تلقیح و درصد حذف در گروه بیماری خط سفید به صورت معنی داری بیش از سایر گروه ها است. همچنین روز های باز،تعداد تلقیح به ازای آبستنی و فاصله گوساله زایی در گروه مبتلا به زخم کف سم به شکل معنی داری بیشتر از گروه کنترل و سایر گروه های مبتلا بود. میزان وقوع سقط نیز در گروه های مبتلا به زخم کف سم و درماتیت انگشتی بیش از سایرین مشخص گردید. آنچه از نتایج این مطالعه و سایر مطالعات مشابه پیداست،این است که تاثیر منفی لنگش بر تولید مثل،غیر قابل انکار است. لغات کلیدی:لنگش ،تولید مثل،تولید شیر،روزهای باز،تعداد تلقیح،گوساله زایی،سقط ، حذف

غیر فعال بودن تخمدان گاو که در روز های پس از زایمان سبب بروز آنستروس می شود یکی از شایع ترین علل تاخیر در آبستنی و حذف گاوهای باارزش از گله های شیری است. به همین دلیل روش های مختلف درمان این عارضه زمینه تحقیقات بسیاری بوده است. در برخی از این روش هامانند آوسینک با استفاده از تلقیح اجباری مشکلات فحل یابی از بین رفته ولی هزینه تلقیح دام و عواقب تلقیح دام غیر فحل مانند عفونت رحمی افزایش یافته و در برخی مانند هیت سینک مشکلات فوق رفع شده ولی مشکل فحل یابی برجای مانده است. از آنجا که استفاده از هورمن ecg امکان فعال شدن تخمدان را افزایش داده و به صورت ترکیبی با آوسینک و سیدر آوسینک بررسی شده است در این تحقیق اثر این هورمن به صورت ترکیبی با هیت سینک مورد بررسی قرار گرفت. گاوهای تازه زا در بازه ی زمانی 28 تا 70روز پس از زایش که در بازرسی رکتال دو مرتبه به فاصله 10 روز هیچ گونه ساختار فعال تخمدانی را نداشتند انستروس تلقی و به دو گروه heatsynch- ecg(گروه ازمایش n= 40) وov synch (گروه کنترل n= 45) تقسیم شدند. در گروه درآزمایش روز صفر gnrh و در روز هفت pgهمراه 400 واحد ecgداخل وریدی و در روز هشت 5/. سی سی استرادیول بنزووات دریافت کردند . سپس در صورت نشان دادن علائم فحلی تلقیح شدند. در گروه ov synch در روز صفر gnrh و در روز هفت pg و در روز نه مجددا gnrhدریافت کردند. سپس در روز 10 تلقیح شدند. تشخیص آبستنی در فاصله ی 28 تا 34 روزگی بعد از تلقیح توسط دستگاه سونو گرافی انجام گرفت. فاصله درمان تا آبستنی درگروه درمانی هیت سینک- ecg 53 و درگروه آوسینک 70 روز بود (p=0.15) . فاصله زایمان تا آبستنی درگروه هیت سینک – ecg37 ± 4/116 و در گروه آوسینک 5/42 ± 130 روز بود (p=0.2) . در بررسی نرخ آبستنی نهایی مشخص شد در گروه ovcynch از میان 30 راس دام 29 راس (7/96 %) آبستن و 1 مورد( 3/3 %) غیر آبستن بود ولی در گروه ecg از میان 30 راس 27 راس (90%) آبستن و 3 راس (10%) غیر آبستن بود (p=0.25). در بررسی نرخ آبستنی در اولین تلقیح مشخص شد از 30 مورد آوسینک شده 9 راس(30%) واز 30 مورد هیت سینک- ecg شده 14مورد (47%) در تلقیح اول آبستن شدند. .(p=0.148) مقایسه نرخ عفونت رحمی پس از درمان در دو گروه نشان داد در گروه هیت سینک – ecg 4 مورد از 40 راس (10%) و در گروه آوسینک 12 مورد از 30 راس(6/26%) به عفونت رحمی مبتلا شدند (p= 0.00) از این مطالعه نتیجه گیری شد روش هیت سینک – ecg روش بهتری دردرمان آنستروس تلقی می شود.

به منظور بررسی تاثیر استفاده از داروی هیفرپلاس در داخل رحم پس از تلقیح مصنوعی برمیزان ماده زایی تعداد 1524 راس گاو و تلیسه غیر آبستن آماده برای تلقیح، متعلق به یکی از دامپروری های صنعتی اطراف تهران در سال 91 مورد بررسی قرار گرفتند. 312 راس به عنوان گروه تیمارداروی داخل رحمی هیفرپلاس را پس از تلقیح دریافت کرده و 1212 راس به عنوان گروه کنترل داروی داخل رحمی هیفرپلاس را دریافت نکردند. در گروه تیمار155 راس از گاوها آبستن شدند و 157 راس غیر آبستن باقی ماندند و در گروه کنترل 468 راس از گاوها آبستن شدندو 744 راس غیرآبستن باقی ماندند. ازمون مربع کای اختلاف را معنی دار دانست (p= 0.00) . جنس نوزاد در گروه تیمار از 28 راس تلقیح و درمان شده 10 راس ماده و 18 راس نر بود ولی در گروه کنترل از 31راس تلقیح شده 13 راس ماده و 18 راس نر بود. آزمون مربع کای اختلاف را معنی دار ندانست (p>0.05)