تری آزول ها و مشتقات آن طبقه مهمی از هتروسیکلها هستند. این ترکیبات در سنتز داروها استفاده می شوند. 1و2و4 تری آزولها شامل خواص دارویی همانند فعالیتهای ضد قارچ و ضد ویروس هستند. بعلاوه حضور اتم سولفور در موقعیت سوم 1و2و4 تری آزول برای افزایش انواع مختلف فعالیتهای بیولوژیکی این ترکیبات ضروری است. این ترکیبات می توانند به دو فرم توتومری موجود باشند که واکنش پذیری متفاوتی را ارائه می دهند. در کار حاضر ابتدا سنتز تعدادی مشتقات بیس-1و2و4- تری آزول- 3-تیول گزارش شد. ساختارهای سنتزی توسط داده های اسپکتروسکپی ir و nmr مورد تایید قرار گرفت. سپس جهت بررسی پایداری مشتقات بیس-1و2و4- تری آزول- 3-تیول و توتومرهای مربوطه و همچنین بررسی واکنش توتومری شدن بین دو فرم تیول-تیون (6واکنش) از محاسبات روش تابع توزیع چگالی در سطح تئوری b3lyp/6-31g* استفاده شد. در همه واکنشها نتایج انرژی، پایداری فرم تیون را نسبت به فرم تیول نشان داد. بعلاوه با استفاده از محاسبات ترموشیمی پارامترهای ترمودینامیکی (?h, ?g, and ?s) مربوط به واکنش توتومری شدن تیول-تیون بدست آمد. نتایج نشان می دهد که توتومر تیون از توتومر تیول پایدارتر است. تمامی واکنشهای توتومری تیول-تیون گرمازا و خودبخودی هستند. تغییرات آنتروپی در طی این واکنشهای توتومری شدن منفی است. در همه حالات محاسبات نشان داد که موقعیت گروه عاملی اثرات قابل توجهی بر روی پایداری نسبی و انرژی فعال سازی در انتقال پروتون تیول-تیون ندارد و فرم تیون گونه غالب در فاز گازی است. در مطالعات سینتیکی دیاگرام انرژی برای همه واکنشهای توتومری شدن رسم شد و ساختار حالت گذار واکنشها در سطح محاسباتی b3lyp/6-31g* بررسی شد. بررسی نتایج انرژی فعال سازی و انرژی های واکنش نشان داد در همه واکنشها مسیر توتومری شدن تیول به تیون از لحاظ ترمودینامیک و سینتیک نسبت به مسیر توتومری شدن تیون به تیول ارجح است. در انتها ما نتایج تجربی و تئوری را با یکدیگر مقایسه کردیم.

به کارگیری مواد افزودنی به منظور ایجاد خواص مورد نظر در روان کننده از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. پلیمرهای بهبود دهنده های شاخص ویسکوزیته از جمله مواد افزودنی می باشند که به منظور اصلاح ویسکوزیته روان کننده در دماهای متفاوت به کار می روند. پلی استرهای متا آکریلیک اسید به دلیل ساختاری در میان سایر پلیمرهای بهبود دهنده شاخص ویسکوزیته از اهمیت بسیاری برخوردار می باشند. هدف از انجام این پروژه تهیه استرهای متا آکریلاتی و همچنین پلیمریزاسیون این مونومرها به روش محلولی رادیکال آزاد به عنوان پلیمرهای بهبود دهنده های شاخص ویسکوزیته است. استرهای متاکریلیک اسید از واکنش دادن متاکریلیک اسید با الکل های نوع اول در حضور اسید سولفوریک غلیظ به عنوان کاتالیزور، هیدروکینون به عنوان بازدارنده پلیمریزاسیون و هپتان به عنوان حلال تهیه شد. بازده واکنش استریفیکاسیون از طریق وزن کردن آب تولید شده در محیط واکنش محاسبه شد.پلیمریزاسیون این مونومرها در حضور تولوئن به عنوان حلال و aibn به عنوان آغازگر انجام شد. اثر دما ، مقدارآغازگر و مونومر روی وزن مولکولی پلیمرها نشان داد که با افزایش مقدار آغازگر و دما وزن مولکولی پلیمرها کاهش یافت و با افزایش مقدار مونومر وزن مولکولی افزایش یافت. مطالعات گرماسنجی وزنی مشخص نمود که با افزایش طول زنجیر آلکیلی گروه استری پایداری حرارتی پلیمرهای تهیه شده کاهش می یابد. همچنین نتایج به دست آمده از dsc نشان داد که با افزایش طول زنجیر آلکیلی دمای انتقال شیشه ای پلیمرها کاهش یافت.کارایی پلیمرهای سنتز شده به عنوان بهبود دهنده های شاخص ویسکوزیته در روغن پایه های sn-350 و sn-150 بررسی شد. مشاهده شد که با افزایش طول زنجیر آلکیلی، غلظت و وزن مولکولی پلیمرهای تهیه شده، شاخص ویسکوزیته محلول های روغن-پلیمر افزایش می یابد. در بخش دوم کار سینتیک واکنش هوموپلیمریزاسیون رادیکال آزاد محلولی 1-اکتیل متاکریلات در بنزن دوتره با تعقیب همزمان طیف 1h-nmr آن مورد مطاالعه قرار گرفت. مرتبه ی واکنش نسبت به غلظت مونومر و آغازگر به ترتیب برابر با 1/87 و 0/454 به دست آمد. این مقادیر با مقادیر مشاهده در مقالات برای مونومرهای مشابه همخوانی دارد. همچنین انرژی اکتیواسیون و ثابت سرعت واکنش در محدوده دمایی 55 – 65 درجه سانتی گراد به ترتیب برابر با (kj/mol)27/25ea = و (l.mol-1.sec-1)1011×3/0 k0 = تعیین گردید.