چکیده: جنگل امامزاده عبدالله از نوع پهن برگ می باشد و از نظر جغرافیایی در غرب هراز و 7 کیلومتری جنوب غربی شهرستان آمل واقع شده است وارتفاع آن از سطح دریا 245 متراست که در عرض جغرافیایی? 47.3? 23° 36 شمالی و طول جغرافیایی? 1.3?20° 52 شرقی واقع شده است وبه علت مساحت زیاد این جنگل این مطالعه در مساحتی بالغ بر 25 هکتار در بخشی بنام واحد یک هلومسرانجام شده است.66 گونه از131 گونه شناسایی شده از این پهنه رویشی دارویی هستند که این 131 گونه مربوط به63 تیره و120 جنس می باشد که از این تعداد 5 تیره به نهانزادان آوندی و58 تیره به نهاندانگان تعلق دارد. بیشترین تعداد گونه ها مربوط به تیره های rosaceae ،lamiaceae ،asteraceae وpoaceae (به ترتیب با9 ،9، 9 و8 گونه) می باشد. همچنین از 120 جنس موجود در منطقه بیشترین تعداد گونه متعلق به جنس های rumex و euphorbia (هر کدام با 3 گونه) می باشد. گروه بندی گونه ها بر مبنای طبقه بندی زیستی رانکیه نشان داد که همی کریپتوفیتها 32.82درصد، تروفیتها 23.66 درصد، فانروفیتها 22.90 درصد، ژئوفیتها 14.50 درصد، کامئوفیتها 5.34درصد و اپی فیتها0.76 درصدگونه های منطقه را به خود اختصاص داده اند. بیشترین درصد فرم رویشی مربوط به علفی ها 64.79 % و بعد درختی ها17.56% می باشد. از نظر سنی بیشترین درصد گونه ها مربوط به دوساله ها با 47.33 % است،و چندساله ها با 29 % در رده بعدی قرار می گیرد. از نظر کوروتیپ براساس روش زهری بیشترین عناصر رویشی مربوط به اروپا- سیبری با 15.27 % و کمترین متعلق به ناحیه صحارا- عربی با 1.53 % می باشد. و با توجه به اندازه گیریهای انجام شده بر روی قطر یقه، قطر برابرسینه، تاج پوشش و ارتفاع 9 گونه درختی میانگین قطر یقه گونه افرا از بقیه بیشترو انجیر از همه کمتر می باشد و میانگین قطر برابر سینه انجیلی از بقیه بیشتر و خرمندی از همه کمتر و میانگین قطر تاج پوشش افراو بلندمازو از بقیه بیشتر و انجیر از همه کمتر و میانگین ارتفاع افرا و گردو از بقیه بیشتر وانجیر از همه کمتر می باشد .با بررسی خاک منطقه مشخص شد که مقدارec وph خاک در دو بخش باحضور دام و بدون حضور دام تقریبا مساوی است.و بافت خاک منطقه از نوع سیلت- لوم ،سیلت- کلی و سیلت- کلی- لوم می باشد و مقدار sand در بخش هایی که دام حضور ندارد بیشتر از مناطقی است که دام حضور دارد ، مقدار silt در دو بخش تقریبا مساوی است و مقدارclay در در بخش هایی که دام حضور ندارد کمتر از بخش هایی است که دام حضور دارد.و درصد زادآوری افرا در هر دو بخش بیشتر از گونه های دیگر بوده است و لرک نیز در مناطقی که دام حضور دارد هیچ فراوانی ندارد . خرمندی و لیلکی برخلاف ممرز در مناطقی که دام حضور دارد فراوانی بیشتری دارند ولی انجیلی، سیاه ولیگ و ازگیل در مناطقی که دام حضور دارد هیچ فراوانی ندارند و گونه ای مانند شب خسب در هر دو منطقه فراوانی یکسانی داردو بقیه گونه ها در هر دو منطقه فراوانی بسیار کم دارند.درآزمایش بررسی درصد زنده مانی دانه های گرده نیز در همه گونه ها با گذشت زمان درصد زنده مانی دانه های گرده کاهش می یابد.