هدف تحقیق حاضر بررسی اثر پوشیدن جلیقه سرد هنگام ریکاوری فعال بر تکرار فعالیت های شدید در هوای معتدل بود. بدین منظور 10 دانشجوی تربیت بدنی مرد (میانگین سن=96/. ± 22.6 سال، قد=5.8 ± 176.00 سانتیمتر، وزن=8.6 ± 69.55 کیلوگرم، بیشترین اکسیژن مصرفی=7.09 ± 54.47 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه) در 2 جلسه جداگانه به فاصله 3 روز در این تحقیق شرکت نمودند. هنگام آزمون ابتدا آزمودنی ها با 90 درصد مسافت آزمون شاتل ران که یک هفته قبل انجام داده بودند بدن خود را گرم کردند، سپس 15 دقیقه ریکاوری فعال ، بعد از آن یک وینگیت 20 ثانیه، سپس 15 دقیقه ریکاوری فعال، بعد از آن وینگیت 20 ثانیه دوم و در آخر نیز 15 دقیقه ریکاوری فعال انجام دادند، آزمودنی ها حین انجام ریکاوری فعال جلیقه پوشیدند . دریک جلسه دمای جلیقه پایین و در جلسه بعد، هم دمای محیط بود. قبل از گرم کردن میانگین دمای مرکزی بدن هنگام پوشیدن جلیقه سرد (44/. ± 36.43) بالاتر از جلیقه با دمای معمولی (29/. ± 36.00) بود، اما این تفاوت معنی دار نبود(05/0 p<). و در حین فعالیت نیز این اختلاف معنی دار نبود(05/0 p<). ضربان قلب و لاکتات خون قبل و بعد از وینگیت اول و دوم در دو جلسه جلیقه سرد و معمولی، تفاوت معنی داری نداشتند(05/0 p<). با پوشیدن جلیقه سرد، میانگین بیشترین توان، متوسط توان و کمترین توان مشابه پوشیدن جلیقه با دمای معمولی بود، و تفاوت معنی داری نداشتند(05/0p<). این نتایج پیشنهاد می کنند که پیش-سرماش به روش پوشیدن جلیقه یخ، موجب بهبود تکرار اجرای فعالیت شدید نمی گردد.

مطالعه حاضر که از نوع علی پس از وقوع و مقایسه ای بود، با هدف مقایسه تراکم استخوان در زنان یائسه که درگذشته ورزشکار رشته های ورزشی با و بدون تحمل وزن بودند، اجرا شد. جامعه آماری شامل کلیه زنان ورزشکار یائسه شهرستان تهران بود که از بین آنها بیست زن ورزشکار یائسه در دو گروه با و بدون تحمل وزن به صورت هدفمند انتخاب شدند. گروه با تحمل وزن (هندبال و بسکتبال،10 نفر ) با میانگین سن 7/2± 50/54 سال ،قد 69/4±60/ 163 سانتی متر و وزن 02/9±50/70 کیلوگرم و گروه بدون تحمل وزن (شنا، 10 نفر) با میانگین سن 54/1 ±80/54 سال، قد 29/5±0/159سانتی متر و وزن 10/4± 55/64 کیلوگرم بودند. میزان تراکم استخوان،t score ، z score و محتوای مواد معدنی استخوان در سه ناحیه ران، مهره های l2-l4 کمری و دست توسط جذب سنجی رادیوگرافیک با انرژی دوگانه (dexa) اندازه گیری و داده ها توسط نرم افزار spss18 و آزمون t مستقل و تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان دادند که بین میزان تراکم استخوان (bmd) گروه با تحمل وزن در نواحی گردن ران، مچ دست، کل استخوان دست، مهره های l2-l4 کمری، کل استخوان ران(001/0?p) و تروکانتر ران(05/0?p) نسبت به گروه با تحمل وزن اختلاف معناداری وجود داشت. گروه با تحمل وزن میزان تراکم استخوان بیشتری درنواحی گردن ران، مچ دست، کل استخوان دست، مهره های l2-l4 کمری، کل استخوان ران و تروکانتر ران نسبت به گروه بدون تحمل وزن داشتند. همچنین از نظر محتوای مواد معدنی استخوان (bmc) گروه با تحمل وزن در نواحی گردن ران، تروکانتر ران، کل استخوان دست(001/0?p) و کل استخوان ران(05/0?p) گروه با تحمل وزن بدن نسبت به گروه بدون تحمل وزن بدن اختلاف معنی داری وجود داشت. گروه با تحمل وزن میزان محتوای مواد معدنی استخوانی بیشتری در نواحی گردن ران، تروکانتر ران و کل استخوان دست و کل استخوان ران نسبت به گروه بدون تحمل وزن داشتند. اما در ناحیه مهره های l2-l4 کمری و مچ دست اختلاف معنی داری از نظر محتوای مواد معدنی استخوان بین دو گروه با تحمل و بدون تحمل وزن وجود نداشت. با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که انجام رشته های با تحمل وزن که در آن فشارهای مکانیکی وارد بر بدن بالا است نسبت به رشته های بدون تحمل که در آن فشار مکانیکی وزن بدن کمتراست، باعث افزایش بیشتری در میزان تراکم استخوان و محتوای مواد معدنی استخوان در زنان در سنین بالاتر و دوران یائسگی می شود.

هدف از این تحقیق مقایسه عوامل خطرزای قلبی-عروقی مردان میانسال با دو سطح مختلف فعالیت بدنی و چاقی شکمی بود.بدینمنظور 40 نفر از مردان میانسال شهر ساوه در محدوده سنی بین 35 تا 55 سال به صورت هدفمند انتخاب شدند . برای اجرای این تحقیق روش نیمه تجربی با طرح پس رویدادی انجام شد. دراین پژوهش برای سطح فعالیت آزمودنی ها از پرسشنامه فعالیت بدنی سال به صورت هدفمند انتخاب شدند. برای اجرای این تحقیق روش نیمه تجربی با طرح پس رویدادی انجام شد. در این پژوهش برای تعیین سطح فعالیت آزمودنی ها از پرسشنامه فعالیت بدنی یک استفاده شد و برای تعیین سطح چاقی شکمی از محاسبه نسبت دور کمر به دور لگن wer بوسیله متر نواری شد. در ادامه آزمودنیها به 4 گروه تقسیم شدند: گروه اول (n=10) افراد فعال امتیاز بک بالای 10) با whr بالا (بیشتر از 94%) و گروه دوم (10=n) فعال با whr پایین کمتر از 94% و گروه سوم (10=n) غیر فعال (امتیاز بک زیر 10) با whr بالا و گروه چهارم (10=n) غیر فعال با whr پایین سپس این گروه جهت انجام خونگیری و اندازه گیری سطح پروتیین واکنش دهند-c (‍crp) و چربی سرم (شامل لیپوپروتیین های hdlldl و tc به آزمایشگاه معرفی شدند. جهت مقایسه از روش آماری تحلیل واریانس عاملی دو (سطح فعالیت) در دو (چاقی شکمی ) در سطح معناداری و نرم افزار spss استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که سطح پروتیین واکنش دهنده c (crp) ‍سطح کلسترول لیپوپروتیین پرچگال (hdl-c) سطح کلسترول لیپوپروتیین کم چگال ldl-c و کلسترول تام tc در مردان میانسال فعال و غیر فعال با دو سطح متفاوت چاقی شکمی اختلاف معناداری وجو د ندارد فقط اثر اصلی سطح پروتینی واکنش دهند c (crp) در مردانا با whr بالا و پایین با احتمال 95 درصد معنادار گزارش شد یاقته های این تحقیق نشان دادکه چاقی شکمی صرف نظر از فعالیت بدنی عادتی بر روی crp اثر گذار می باشد

هدف از تحقیق حاضر، بررسی ومقایسه اثر حاد کشش ایستا، پویا وترکیبی با وقفه های زمانی 2و5 دقیقه بر اجرای پرش عمودی و فعالیت الکتریکی عضله پهن داخلی به هنگام پرش، در دختران تمرین نکرده بود. بدین منظور تعداد 11 آزمودنی با میانگین و انحراف استاندارد سن 90/0±58/21 سال، قد 91/4±67/162 سانتیمتر، وزن 02/1±87/59 کیلوگرم و نمایه توده بدنی 88/3±63/22 کیلوگرم بر مترمربع، از میان 20 دختر تمرین نکرده دانشگاه تربیت معلم تهران که در پاسخ به فراخوان همکاری، داوطلبانه اعلام آمادگی کرده بودند، به طور تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها پس از 1جلسه آشناسازی با روند اجرای کار، در 8 جلسه جداگانه که 48 ساعت با هم فاصله داشتند در آزمایشگاه تربیت بدنی حاضر شدند و در هر جلسه ،پس از 5 دقیقه رکاب زدن بر روی چرخ کارسنج با مقاومت نیم کیلو گرم وسرعت 70 دور در دقیقه، به طور تصادفی در یکی از گروههای هشت گانه (بدون کشش با دو و پنج دقیقه وقفه، کشش ایستا با دو و پنج دقیقه وقفه، کشش پویا با دو و پنج دقیقه وقفه و کشش ترکیبی با دو و پنج دقیقه وقفه) قرار گرفتند و پس از اجرای کشش و اعمال وقفه مورد نظر، در حالیکه الکترودهای دستگاه الکترومایوگرافی به آنها متصل بود، اقدام به اجرای 2 پرش عمودی با حداکثر توان، که 30 ثانیه با هم فاصله داشتند، می نمودند و آزمونگر همزمان زمان پرواز و فعالیت الکتریکی عضله را به وسیله دستگاههای زمانسج پرواز والکترومایوگرافی ثبت می کرد ودر پایان هر جلسه نیز آزمودنی ها اقدام به تولید حداکثر نیروی ایزومتریک mvc) ( می کردند وآزمونگر فعالیت الکتریکی آن را ثبت می نمود. در نهایت میانگین زمان پرواز و نسبت mvc/rms عضله پهن داخلی در دو پرش، به عنوان نمره آزمودنی در نظر گرفته شدند. در این تحقیق جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی برای مقایسه متغیرهای درون گروهی استفاده شد. نتایج کلی تحقیق حاضر بدین صورت بود که تفاوت معناداری بین اجرای پرش عمودی وفعالیت الکتریکی عضله پهن داخلی پس از انجام انواع کشش با وقفه های 2و5 دقیقه، به طور کلی با یکدیگر (000/0p =)و در هر یک از وقفه های 2و5 دقیقه به طور جداگانه (002/0 , p=004/0p=) وجود داشت.

هدف پژوهش حاضر طراحی آزمون میدانی جدید بنام (fast) به منظور برآورد توان هوازی بازیکنان فوتسال و بررسی روایی و پایایی آن بود. شرکت کنندگان در این تحقیق 14 نفر از بازیکنان فوتسال تیم هیرسا حاضر در مسابقات دسته یک بانوان باشگاه های کشور با میانگین سنی 22/4+-5/21 سال ، قد 17/4+-64/159 سانتی متر ، توده بدنی 15/5+-01/56 کیلوگرم ، درصد چربی 32/4+-79/22 درصد و bmi 08/2+-99/21 کیلوگرم بر مجذور متر بودند . حداکثر اکیژن مصرفی (vo2max) آزمودنی ها با استفاده از دستگاه گازآنالایزر (آزمون ملاک) و مسافت بدست آمده از آزمون میدانی طراحی شده اندازه گیری شد که میانگین به ترتیب، 5/2+-98/48 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه و 27/101+-2/1389 متر بدست آمد. همچنین ضربان قلب و لاکتات آزمودنی ها پس از هر دو آزمون نیز مقایسه شد. یافته ها نشان داد که بین vo2max بدست آمده از آزمون فزاینده آزمایشگاهی و مسافت طی شده در آزمون میدانی طراحی شده، بین ضربان قلب بیشینه بلافاصله پس از هر دو آزمون و میزان لاکتات خون دو دقیقه پس از هر دو آزمون همبستگی معناداری وجود داشت . (853/0 =r ، 01/0=p، 868/0=r، 01/0=p به ترتیب) همچنین نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که بین میزان لاکتات خون دو دقیقه پس از هر دو آزمون تفاوت معناداری وجود داشت (014/0=p، 355/0=t). در بررسی پایایی آزمون fast نتایج آزمون icc برای شاخص توان هوازی (مسافت) در دو مرحله آزمون –آزمون مجدد ضریب پایایی بالایی را نشان داد (r=0/774 ، p=0/00) . نتیجه اینکه به دلیل همبستگی بالای آزمون fast با آزمون آزمایشگاهی فزاینده (گاز آنالایزر) و پایایی بالای آن می توان از این آزمون جدید در ارزیابی vo2max بازیکنان فوتسال استفاده کرد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.