در تحقیق حاضر، جنس rosa در ایران از لحاظ ریخت شناسی و ریز ریخت شناسی مورد مطالعه قرار گرفته است. در اولین مرحله صفات ریخت شناسی مورد بررسی قرار گرفتند . سپس آنالیز دقیق صفات ریخت شناسی صورت گرفت و ماتریکس اطلاعاتی برای 14 گونه از این جنس بر اساس 28 صفت ریخت شناسی و ریز ریخت شناسی تهیه شد. سپس دندروگرام صفات ریخت شناسی و ریز ریخت شناسی با استفاده از روش های single linkage, upgma، wpgma بر اساس ضرایب تفاوت ، اقلیدسی و مانهاتان محاسبه گردید. از بین دندروگرام های بدست آمده ، دندروگرام با روش wpgma و ضریب تشابه به دلیل انطباق بهتر با گروه بندی تاکسونومیک موجود مورد تائید قرار گرفت. در مرحله دیگر از این تحقیق مطالعات تشریحی بر روی برگچه و راشی گونه ها مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین مطالعه ریز ریخت شناسی گرده برای تمامی گونه ها و تا حد امکان دو جمعیت برای هر گونه، برای اطمینان بیشتر نسبت به نتایج بدست آمده به کمک میکروسکوپ الکترونی و نوری مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس این مطالعات، صفات ریز ریخت شناسی تا حدی برای جدا سازی گونه ها مفید هستند اما، به دلیل تنوع ریخت شناسی گونه های این جنس، برای گروه بندی آنها کاربرد چندانی نداشته و ارائه یک گروه بندی مناسب برای طبقه بندی گونه ها بر این اساس امکان پذیر نیست. در نهایت با شناخت دقیق گونه ها کلید شناسایی ارائه و شرح کامل برای گونه ها و نیز نقشه پراکنش آنها به همراه تصاویر مربوط به نمونه های هرباریومی برای هر گونه تنظیم گردید.

هدف از انجام این مطالعه بررسی تغییرات فلوریستیک با استفاده از ترانسکت اکولوژیکی و اثر عوامل مختلف اکولوژیکی شامل ارتفاع از سطح دریا، میزان شیب و جهت شیب موثر بر پراکنش و تنوع گونه ای پوشش گیاهی در ارتفاعات ارزنه، در فاصله 70 کیلومتری شمال غرب تایباد، استان خراسان رضوی است. برای این منظور، تعداد 260 آرایه گیاهی از 49 تیره و 184 جنس در منتطقه جمع آوری و شناسایی شدند. همی کریپتوفیت ها و تروفیت ها از مهمترین گروههای ساختاری طیف زیستی منطقه به روش رانکیه بودند. بررسی کورولوژیک و استخراج کوروتیپ ها، غلبه عناصر ایرانی- تورانی را نشان داد. از سوی دیگر، در رابطه با اندمیسم، تعداد 31 آرایه، اندمیک سرزمین ایران بودند. بر اساس معیار iucn دو دسته آرایه های آسیب پذیر و با خطر کمتر تعیین شد که جمعاً 8 گونه در دسته گونه های تهدید شده وجود دارد. به منظور آنالیز داده های پوششی در طول سه ترانسکت، با استفاده از تکنیک رسته بندی twinspan، چهار گروه پوششی تشخیص داده شد و آنالیز رسته بندی dca مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از anova نشان داد که مهمترین عامل تاثیر گذار بر استقرار گروه های گیاهی مطالعه شده، ارتفاع از سطح دریا و شیب منطقه است. همچنین تغییرات فلوریستیک، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گونه ها در طول شیب ارتفاعی بررسی شد. نتایج حاصل از گروه های پوشش گیاهی نشان دهنده تخریب در منطقه است.

جنس tripleurospermum از خانواده asteraceae و قبیله anthemideae با حدود 40 گونه در دنیا اغلب در آسیای مرکزی و اروپا و به ندرت در شمال آمریکا و شمال آفریقا توزیع شده اند. در این پژوهش، بررسی های بیوسیستماتیکی از قبیل: مطالعات سیتوژنتیک، فیلوژنی مولکولی، آنالیز های آماری، آناتومی ساقه، آناتومی میوه، گرده شناسی، مورفولوژی و میکرومورفولوژی بر روی گونه های این جنس در ایران انجام شد. این گونه ها شامل: t. caucasicum, t. melanolepis, t. monticolum, t. parviflorum, t. sevanense, t. disciforme, t.decipiens و t. microcephalum و t. transcaucasicumبودند. مطالعات کروموزومی در 4 گونه به نتیجه رسیده و اعداد کروموزومی 2 گونه از آنها برای اولین بار در ایران، و یک گونه برای اولین بار در جهان گزارش شدند. در مطالعات تشریحی ساقه و میوه صفت متمایز کننده ای برای تفکیک گونه ها وجود نداشت، تنها وجود کرک های ترشحی در گونه t. caucasicum موجب جدایی آن از بقیه گونه ها می شود. در مطالعات گرده شناسی بر اساس نسبت p/e سه نوع دانه گرده شناسایی شد: oblate spheroidal، prolate spheroidal و suboblate. بررسی های sem از سطح اگزین کمابیش در تمامی گرنه ها تنها تزیینات خار مانند را نشان داد. در فیلوژنی مولکولی، تعیین توالی ژنوم هستوی با مارکر its صورت گرفته و ارتباط بین گونه ها با یکدیگر با استفاده از نرم افزارهای mega5 و paup ver. 4/0 مشخص گردید.

چکیده جنس carthamus l. با نام فارسی گلرنگ از تیره کاسنی (asteraceae) شامل حدود 25 گونه در سرتاسر جهان است که در تمام مناطق به استثنای مناطق قطبی پراکنش دارد. این جنس در ایران دارای 6 گونه: (c. oxyacantha، c. tinctorius، c. dentatus، c. glaucus، c. lanatus و c .persicus) و 2 زیرگونه: (c. lanatus subsp. turkestanicus و c. glaucus subsp. glaucus) می باشد که در نواحی شمال غرب و غرب و مرکز و شمال شرق پراکنش دارند. در این پژوهش بررسی سیستماتیکی این گونه ها با استفاده از مطالعات ریخت شناسی، ریز ریخت شناسی، تشریحی، کروموزومی، گرده شناسی و ویژگی های فیتوشیمیایی انجام شده است. مطالعات ریخت شناسی بر روی 28 جمعیت از گونه ها به همراه زیر گونه های آنها از مناطق مختلف ایران انجام شد و کلید شناسایی گونه ها بر اساس صفات ثابت تهیه شد. در این بین سه صفت که بیش از سایرین در تنوع جمعیت ها موثر بودند مشخص شدند. این مطالعات منجر به پیشنهاد یک تاکسون جدید به عنوان واریته c. tinctorius var. spinosa گردید. در این تحقیق همچنین مطالعات تشریحی برگ و ساقه انجام شدو نیز به بررسی اپیدرم های پشتی و شکمی پرداخته شد که به جز وجود یک کانال ترشحی در سطح پشتی c. dentatus، صفت تشریحی متمایزکننده ای در میان گونه های مطالعه شده دیده نشد. مطالعات کروموزومی نیز در 3 گونه c. lanatus، و c. tinctorius و یک واریته c. tinctorius var. spinosa نتایج قابل قبول و تثبیت شده ای را دربرداشت و عدد کروموزومی در گونه c. turkestanicus (2n=60) برای اولین بار در جهان گزارش شد و در سایر گونه ها اعداد به دست آمده تایید کننده گزارشات پیشین بود. همچنین مطالعات گرده شناسی شامل مطالعات میکروسکوپ نوری و الکترونی بر روی تمام گونه ها بود.تمام دانه های گرده تری یا تترا پوریت بوده و سطح دانه گرده اکینیت بود. بر اساس اندازه گیری p/e سه نوع دانه گرده در گونه های مورد بررسی شناسایی شدند: subprolate، prolate spheroidal و oblate spheroidal. در بررسی های sem از سطح اگزین حاکی از تفاوت تزئینات سطح دانه های گرده در گونه های این جنس بود. در بررسی های فیتوشیمیایی محتوای فلاونوئید کل و میزان خاصیت آنتی اکسیدانی در گلبرگ ها مورد بررسی قرار گرفت که نتایج موید ارتباط مستقیم میان محتوای فلاونوئید کل و میزان خاصیت آنتی اکسیدانی است.

datura stramonium یکی از گونه های جنس تاتوره از خانواده سیب زمینی می باشد. این گیاه در گلخانه دانشگاه سیستان وبلوچستان کشت شد و در مرحله گلدهی برداشت و مورد بررسی قرار گرفت. عصاره ی متانولی آن توسط دستگاه سوکسله استخراج و در روتاری تغلیظ شد. محلول خام آلکالوئیدی آن توسط سولفوریک اسید 2%، آمونیاک غلیظ و کلروفروم از عصاره استخراج شد. محلول خام آلکالوئیدی را از ستون حاوی سیلیکاژل عبور دادیم. محلول خروجی حاصل از شتشوی ستون با مخلوط حلالها توسط تکنیکهای gc/msوtlc مورد تجزیه قرارگرفت و آلکالوئید اسکوپولامین در نمونه شناسایی و مقدار آن 7/5 درصد گزارش شد. فعالیت آنتی اکسیدانی نمونه با روش dpph اندازه گیری شد. عصاره متانولی آن در مقایسه با آنتی اکسیدان سنتزی bht اثر خوبی نسبت به سایر عصاره ها از خود نشان داد.

مطالعه حاضر به بررسی صفات تشریحی برگ و دمبرگ 24 گونه از سرده alchemilla l. از ایران با استفاده از میکروسکوپ نوری اختصاص دارد. صفات تشریحی متعدد قسمت های مختلف برگ (شامل پهنک و رگبرگ اصلی) و دمبرگ بررسی و اندازه گیری شد. پهنک برگ در نمونه های مورد مطالعه دارای اپیدرم 1 لایه، کرک های ساده و پایه دار، کرک غده ای، روزنه های فرورفته در دو سوی برگ، مزوفیل دو سویه، پارانشیم نردبانی 1 الی 2 لایه، پارانشیم اسفنجی2 الی 5 لایه و دسته آوند آمفی کریبرال هستند. همچنین طرح کلی، طول محورهای پشتی-شکمی و پشتی، نوع کرک و کرک غده ای، شکل سلول های زمینه (crust) و استوانه آوندی (استل) از جمله صفات برجسته تشریحی دمبرگ محسوب می شوند. برش عرضی دمبرگ متشکل از سه بخش اصلی شامل اپیدرم، بافت های زمینه و هادی می باشد. اپیدرم یک لایه ای و توسط کوتیکول پوشانده می شود. بافت زمینه چند لایه ( 5-6) شامل کلانشیم و سلول های پارانشیمی است. بافت هادی از سه استل شامل دو استل بالایی کوچک و یک استل پایینی بزرگ بوجود می آید. هر استل توسط یک لایه اندودرم، حلقه های آبکش و چوب که بافت مغز مرکزی را احاطه می کنند شکل می گیرد. برای تعیین روابط بین گونه ها، صفات تشریحی برگ و دمبرگ قاعده ای از طریق آنالیز عددی به روش euclidian/upgma به کمک نرم افزار ntsyssp ver2 مورد آزمون قرار گرفتند. ماتریس اطلاعات از 61 صفت تشریحی تشکیل شد که از این تعداد 46 صفت کمی و کیفی انتخاب و در آنالیز قرار گرفتند. نتایج این مطالعه نشان داد که صفات تشریحی برگ و دمبرگ معیار معتبری برای تفکیک محدوده سیستماتیک در سطح گونه می باشند. همچنین نتایج حاصل از روش upgma با pca تا حدودی زیادی همخوانی نشان داد. با استفاده از صفات برجسته و تشخیصی برگ و دمبرگ کلید شناسایی ارایه شد.

در این تحقیق فلور کوه های شمال شرق یاسوج (کوه های کاچیان و آب نهر) مورد بررسی قرار گرفته است. این منطقه با مساحتی بالغ بر 4000 هکتار در موقعیت جغرافیایی?60??51 طول شرقی و ?70 ?30 عرض شمالی واقع شده است که از شرق به کاکان، کمهر و تنگ سرخ، از غرب به یاسوج و مهریان، از شمال به کاکان، کوه چال کلا و چشمه چنار و از جنوب به کوه چاله خرس، کوه توپ عبدالله، دهنو و محمودآباد محدود می شود. این منطقه در محدوده ارتفاعی 1800 تا 3200 متر از سطح دریا واقع گردیده است. هدف از این تحقیق شناسایی گونه های گیاهی منطقه مورد نظر و معرفی گونه های در معرض خطر، نادر و اندمیک جهت حفاظت از فلور منطقه و همچنین شناسایی و معرفی گونه های دارویی، سمی و هرز منطقه جهت فراهم نمودن زمینه مدیریت علمی و بهره برداری اقتصادی از گیاهان می باشد. با شروع فصل رویش و مراجعه به منطقه مورد نظر در طی فصول مختلف اقدام به جمع آوری گیاهان و خشکاندن آنها به شیوه ی علمی گردید. سپس نمونه های هرباریومی تهیه شده با استفاده از فلورهای مختلف شناسایی شدند و فهرست تقریبا کاملی از گونه های گیاهی، فرم رویشی، اسامی گونه های دارویی، اندمیک، ارزش حفاظتی و اتنوبوتانی آن ها ارائه گردید. مطالعه فلورستیک منطقه به روش پیمایشی نشان داد که در منطقه مورد مطالعه 59 خانواده، 197 جنس، 295 گونه، 2 زیر جنس و 4 واریته گیاهی وجود دارد که از این میان 29 گونه (21/15 درصد) بومی ایران می باشند. تیره های کاسنی (asteraceae) با 34 گونه، پروانه آسا (fabaceae) با 29 گونه و تیره های شب بو (brassicaceae) و نعناع (lamiaceae) هر کدام با 27 گونه مهمترین تیره های گیاهی موجود در منطقه هستند. 28 تیره دارای یک جنس و یک گونه هستند.

منطقه مورد مطالعه منطقه¬ای کوهستانی، مرتفع، برف گیر با یخچال¬های طبیعی می باشد و دارای موقعیت جغرافیایی٦/٥١ درجه شرقی و 30 درجه شمالی می باشد. ارتفاع آن نسبت به سطح دریا حدود 1800 تا 2800متر است. میانگین بارش سالانه 89/815 میلیمتر و متوسط درجه حرارت 9/9 تا 4/16 درجه سانتی گراد است. هدف از این پژوهش شناسایی گونه های گیاهی منطقه و ارزیابی آن ها از نظر فرم رویشی، دارویی، خوراکی، اندمیک، در معرض خطر و نادر منطقه و دست یابی به توانمندی ها و پتانسیل های منطقه جهت شناخت بهتر گیاهان می باشد. گیاهان در طی فصول مختلف با روش پیمایشی جمع آوری شدند و بعد از خشکانیدن و تهیه نمونه هرباریومی نسبت به شناسایی آن ها اقدام و با استفاده از شاخص های مختلف مورد ارزریابی قرار گرفتند. نتایج و یافته های به دست آمده به این صورت می باشد که گیاهان شناسایی شده شامل304 گونه، 6 واریته گیاهی متعلق به 3 گونه، 209 جنس و 58 تیره می باشند. 45/16درصد گونه ها تک لپه ای(28 گونه)، 33/0درصد بازدانه(یک گونه)، 23/82درصد دولپه ای(209 گونه)، 33/0 درصد بریوفیت(یک گونه) و 66/0 درصد تالوفیت( دو گونه) می باشند. تیره های آستراسه(23 جنس و 32 گونه)، شب بو(22 جنس و 24 گونه)، نعنا(17جنس و 21 گونه) بزرگ ترین تیره های منطقه می باشند. گونه ها از نظر فرم رویشی 6/16درصد ژئوفیت(51 گونه)، 84/6درصد کاموفیت(21گونه)، 62/30درصد همی کریپتوفیت(94گونه)، 54/5درصد فانروفیت (17گونه) و 4/40 درصد تروفیت(124 گونه) می باشند. از نظر ناحیه رویشی7/53درصد گونه ها(165گونه) متعلق به منطقه ایران و تورانی،6/31درصد(97گونه)، 23/4 درصد(13گونه) متعلق به ناحیه ایران و تورانی-اوروسیبری، نوبوسندین، 64/2 درصد(8گونه) متعلق به ناحیه ایران و تورانی- نوبوسندین ، 28/2 درصد(7گونه) متعلق به ناحیه ایران و تورانی- مدیترانه ای و 65/0 درصد(2گونه) متعلق به ناحیه ایران و تورانی و مدیترانه ای و اوروسیبری می باشد. 28 گونه اندمیک و 91 گونه دارویی در منطقه حضور دارد.

چکیده ‏ پوشش گیاهی یکی ازمهمترین اجزای اکوسیستمهای طبیعی است که علاوه بربیان شرایط رویشی، ‏معرف شرایط محیطی حاکم برآن نیز میباشد. بررسی تنوع گونه های گیاهی کشور به عنوان بستری ‏لازم برای مطالعات بوم شناختی، مرتع داری، آبخیزداری، بانک ژن گیاهی، کشاورزی و دارویی از اهمیت ‏قابل توجه ای برخوردار است. از طرفی شناسایی گونه های گیاهی مناطق مختلف امکان انجام ‏مطالعات بعدی در زمینه های مختلف علوم زیستی را فراهم می کند. در این پژوهش فلور کوه ساورز ‏در شهرستان کهگیلویه از استان کهگیلویه و بویراحمد‎ ‎مورد بررسی قرار گرفته است. منطقه مورد ‏بررسی در80 کیلومتری جنوب غرب یاسوج قرارگرفته است. این پژوهش با کسب اطلاعات لازم ‏منطقه جهت مطالعه فلوریستیکی آغاز شد. گیاهان منطقه جمع آوری و پس از پرس، نمونه های ‏هرباریومی تهیه و در هرباریوم مرکزی دانشگاه یاسوج و آزمایشگاه سیستماتیک گیاهی دانشکده علوم ‏با استفاده از منابع فلور موجود، شناسایی شدند. نتایج این بررسی نشان داد که درکوه ساورز 62 ‏خانواده، 202 جنس و 295 گونه وجود دارد که شامل 44/6 درصد فانروفیت ها، 76/5 درصد ‏کامفیت ها، 78/46 درصد همی کریپتوفیت ها، 88/12درصد ژئوفیت ها، 78/26درصد تروفیت ها و ‏درصدکمی هیدروفیت ها و پارازیت ها می باشند. تجزیه و تحلیل حاصل نشان می دهد که اکثر ‏گونه های منطقه به ناحیه رویشی ایرانو- تورانی (7/67 درصد) تعلق دارند. در این منطقه 47 گونه ‏اندمیک ایران، 47 گونه نادر، 60 گونه دارویی و 52 گونه سمی از مجموع 295 گونه معرفی شدند. ‏ کلمات کلیدی: فلور، ساورز، اندمیک، گیاهان دارویی

جنس silene l. از نظر ریخت شناسی به سکسیون های متعددی تقسیم می شود. در این پایان نامه گرده شناسی 33 تاکسون که به 15 سکسیون این جنس تعلق دارند، مورد بررسی قرار گرفته است تا مشخص شود میان سکسیون ها و صفات گرده شناسی تطابق وجود دارد یا خیر. آماده سازی دانه های گرده طبق روش ارتمن 1960 صورت گرفت. برای مطالعه ریخت شناسی دانه گرده این جنس از میکروسکوپ نوری و الکترونی استفاده گردید. . نوع گرده تمام تاکسو نها کروی است و دریچه ها polypantoporate هستند. آراستار در s.aucheriana, s.latifolia, s.nana , microechinate-reticulate ,s.indeprensa و در ,s.gallica perforate و در بقیه تاکسون ها microechinate-microperforate است. ساختار در s.aucheriana, s.latifolia, s.nana ,s.indeorensa و ,s.gallica semitectate است و در بقیه تاکسون ها tectate است. بزرگترین دانه گرده در s.italica و کوچکترین دانه گرده در s.cappadocica، بیشترین تعداد منفذ در s.arabica و کمترین تعداد منفذ در s.bupleuroidesدیده شد. بیشترین قطر منفذ در s.chlorifolia و کمترین قطر منفذ در s.coronaria ، بیشترین فاصله میان منافذ مجاور در s.chlorifolia و کمترین فاصله در s.gallica ، بیشترین ضخامت اگزین در s.aucheriana و کمترین ضخامت اگزین در s.cheatodonta مشاهده شدند. از نظر اندازه، عده ای از دانه های گرده تاکسون های مطالعه شده در گروه دانه های گرده متوسط (50-25 میکرومتر) و عده ای در گروه دانه های گرده بزرگ (100-50 میکرومتر) قرار می گیرند. برای نتیجه گیری نهایی از یک روش آماری به نام آنالیز ممیزی استفاده شد. بر اساس این روش طبقه بندی گونه ها بر اساس سکسیون ها تا 76% با صفات گرده شناسی جنس silene مطابقت داشت.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

سرده scrophularia در ایران شامل 60 گونه (از این میان 28 گونه، انحصاری ایران) می باشد. در تحقیق حاضر، پس از مطالعه تمامی نمونه های موجود در هرباریوم مرکزی دانشگاه تهران و موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور و نمونه های جمع آوری شده (شامل 37 گونه)، تنوع در ویژگی های ریخت شناسی و ریزریخت شناسی گونه ها بررسی شد. بررسی صفات ریزریخت شناسی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی اسکنینگ، شامل تزئینات سطح بذر نشان داد که این صفت شواهد مناسبی را برای تفکیک گونه ها و گروه های طبیعی در درون سرده فراهم نمی کنند و تنها برای شناسائی گونه ها مفید می باشد. بررسی تزئینات سطح کپسول به دلیل کم بودن تعداد نمونه های مورد مطالعه، گرده شناسی و کرک شناسی به دلیل تفاوت بسیار نامحسوس در گونه های مورد بررسی ادامه داده نشد. در مطالعه سیستماتیک مولکولی، پس از استخراج dna، تقویت قطعه هسته ای its و قطعات بین ژنی کلروپلاستی trns-trng و trnl-trnf در 20 گونه از این سرده انجام شد، گونه هایی از سرده های verbascum، pedicularis و veronica نیز به عنوان برون گروه انتخاب شده اند. با استفاده از برنامه فیلوژنتیکی paup ver. 4b10، درخت های پارسیمونی، upgma و neighbor joining حاصل با هم مقایسه شدند. دندروگرام های حاصل از داده های its (که نسبت به trns-trng که سرعت تکاملی بالاتری دارد قابل اعتمادتر می باشند)، نیز گروه بندی های قدیمی توسط e. boissier وlall &.mill را تایید نمی کنند، همان گونه که درخت های حاصل از مطالعات trns-trng نیز نتایج مشابه را نشان می دهند. به منظور تعیین وضعیت صفات ریخت شناسی و مطالعه ی هموپلازی آنها، از 5 صفت مهم مورد استفاده در طبقه بندی های سابق درون سرده، ماتریس اطلاعاتی تهیه شده بر روی درخت پارسیمونی حاصل از داده های its ردیابی شدند. نتایج حاصل، چندین بار برگشت تکامل و گاهی تکامل موازی صفات ریخت شناسی در گونه ها را نشان می دهند و طبقه بندی های موجود را به طور قطعی تایید نمی کنند.

تهران بزرگ کنونی که در 50 درجه و 17 دقیقه تا 50 درجه و 33 دقیقه طول جغرافیایی و 35 درجه و 36 دقیقه تا 35 درجه و 44 دقیقه عرض جغرافیائی قرار دارد و مورد بررسی فلورستیک این رساله است ، در حدود 700 کیلومتر مربع وسعت دارد و از شیب جنوبی ارتفاعات البرز در شمال شروع شده و تا دشت هموار جنوبی کهریزک گسترش می بابد. بیشترین سازه های شهری نیز در همین محدوده که بیش از 10 میلیون نفر در آن زندگی می کنند قرار دارد. گسترش بناها و تراکم و پیوستگی آنها، بخشهای صنعتی و تولیدی و همچنین جمعیت بیش از ظرفیت در این محدوده، جائی خالی برای رویش گیاهان و پوشش طبیعی در آن باقی نگذارده است . گیاهشناسان غربی در گذشته ای نه چندان دور در تهران آن زمان که محدودهء کوچکی در درون وسعت وسیع امروزی شهر بود، گیاهان چندی جمع آوری نموده اند که نام این گیاهان و موزه هائی که در آن قرار دارند را در آثار آنها می توان دید و در اینجا از ذکر آنها خودداری می شود. امروزه محلهای جمع آوری گیاهان آنها در زیر بتون و آسفالت محلهای پر جمعیت شهری قرار دارد. نام برخی از گیاهان و همچنین محلهای جمع آوری آنها از تهران را در فلور شرق (فلور اوریانتالیس) بوآسیه می توان دید. معروفترین این گیاهشناسانی که از تهران گیاه جمع کرده اند، بل آلن، گائوبا، رشینگر و چند نفر دیگر هستند. در بررسی فلورستیک این رساله که در فضای داخل شهر، زمین های آزاد فاقد بنا، کنار جویها، حاشیهء اتوبانها و توده های سنگی توچال، دربند، درکه، کوه دشته، چیتگر، ارتفاعات جنوبی تهران و کوه بی بی شهربانو و کهریزک صورت گرفته است . حدود 973 گونهء گیاهی از مجموع 1200 گونهء تهران بدست آمده است که در چند سال دیگر این گونه ها نیز بر اثر گسترش شهر محو و نابود می شوند .

مطالعه تاگزونومی، پراکنش جغرافیائی، روابط بین گونه ای، بافت شناختی و بررسی کروموزومی (میوز) گونه های بخش سیناروئیده از جنس کوزینیا، موضوعات این رساله را تشکیل می دهد.کلید جدید شناسائی گونه های بخش سیناروئیده، انتشار جغرافیائی، عکسها و طرحهای ترسیمی، گونه ها و گزارشات جدید، بخشی از تازه های این رساله است.جمع آوری های جدید گونه های بخش سیناروئیده از سراسر ایران ‏‎]‎‏محل جمع آوری بیشتر گونه ها از محل تیپ یالوکوس کلاسیکوس است‏‎‎‏‏‎[‎‏، همراه با بررسی نمونه های متعدد هر گونه و نمونه های تیپ موجود در هر باریوم های ایران، مقایسه و تطبیق نمونه ها با عکس تیپ های موجود در هر باریوم های خارج از کشور ‏‎‎‏‏‎]‎‏که برای این رساله تهیه گردید‏‎[‎‏ و همچنین بررسی نمونه های خارجی موجود در هر باریوم تاری ‏‎tari‎‏ (هرباریوم باغ ملی گیاهشناسی ایران) اساس مطالعه این رساله را تشکیل می دهد.جنس کوزینیا در دنیا حدود 675 گونه دارد که 370 گونه آن در فلوراایرانیکا (واقع در 53 بخش) از فلات ایران که محدوده مورد مطالعه این فلور است دیده می شود. بخش سیناروئیده بزرگترین بخش جنس کوزینیا با حدود 85 گونه در ایران، عراق، ترکیه، افغانستان، پاکستان و ترکمنستان است. 69 گونه این بخش با 54 گونه اندمیک در محدوده ایران روئیده، مرکز تنوع آنها، در دو رشته کوههای اصلی ایران یعنی رشته کوههای زاگرس و البرز قرار دارد.بعضی از نتایج حاصل از مطالعات سیستماتیکی این رساله عبارت است از:الف- معرفی 9 گونه به عنوان گونه های جدید از کوزینیا برای دنیا با نامهای زیر:‏‎cousinia kermanshahensis, c. dalahuensis, c. mobayenii, c. mozaffariani, c. nana, c. parsana, c. sabalanica, c. sarzehensis, c. shebliensis‎‏ ب- گزارش 3 گونه برای بار از فلور ایران با نامها زیر:‏‎cousinia algurdina, c. hakkarica, c. qandilica‎‏ج- تکمیل شرح ناقص گونه های زیر با جمع آور نمونه های تازه از محلهای تیپ (شرح این گونه ها به علت کامل نبودن نمونه تیپ در فلورها کامل نبوده است:‏‎causinia disfulensis, c. elwendensis, c. sefidiana‎‏د- جدا کردن گونه ‏‎cousinia wettsteiniana‎‏ از گونه ‏‎c. canescens‎‏ که تا کنون در فلورها مترادف (سینونیم) هم معرفی شده بودند.

در آنالیز جامعه شناسی که با نرم افزار ‏‎anaphyto‎‏ صورت گرفت ، روی محورهای ‏‎afc‎‏ ، 8 گروه در غالب 7 جامعه و یک زیر جامعه مشخص شدند . 4 جامعه از آنها دارای گونه های شاخص مشترکی هستند که در اتحادیه جدید ‏‎carici ripariae-alnion barbatae‎‏ قرار داده شده اند . رطوبت فروان ، بالا بودن سطح آب زیر زمینی و متاثر بودن از آب روزمینی در برخی فصول ، از خصوصیات محیطی این اتحادیه می باشد .اتحادیه اخیر مربوط به رده ‏‎alnetea hyrcanica‎‏ بوده و شامل جوامع زیر است : ‏‎1-thelypterido limbospermae-alnetum barbatae. 2-alnetum barbatae. 3-carici acutiformis-alnetum barbatae. 4-populo caspicae-alnetum barbatae‎‏ در مناطق خشکتر که کمتر تحت تاثیر آب روزمینی قرار دارند ، سه جامعه دیگر مستقر ند که در اتحادیه دیگری به نام ‏‎parrotio-alnion barbatae ‎‏ قرار داده شده اند . این اتحادیه مربوط به رده ‏‎querco-fagetea ‎‏ ‏‎5-pterocaryo fraxinifoliae-alnetum barbatae 5-1:pterocaryo fraxinifoliae-alnetum barbatae/alnetosum subcordatae 6-buxo hyrcane-alnetum barbatae 7-ileco spinigerae- alnetum barbatar‎‏