در این رساله روابط و قانونمندیهای حاکم بین عوامل زمین شناسی، ساختاری، لرزه خیزی با حرکات توده ای در منطقه طالقان مورد بررسی قرار گرفته است . از نظر چینه شناسی و ساختاری منطقه طالقان شامیل سه بخش پالئوزوئیک - مزوزوئیک شمالی، پالئوزوئیک - مزوزئیک جنوبی و ترشیاری مرکزی است . سنگهای دوران اول و دوم در شمال و جنوب منطقه گسترش داشته و به وسیله گسل فشاری طالقان در جنوب و راندگی کندوان در شمابل بر روی سنگهای ترشیاری مرکزی قرار گرفته اند. منطقه طالقان به دلیل وجود گسلهای فراوان و پویا که از آن جمله می توان به گسلهای طالقان، مشاء و کندوان اشاره کرد و همچنین زمین لرزه های مخرب در سدهء اخیر همانند زمین لرزیه 8 نوامبر 1966 با بزرگی 5 ریشتر و زمین لرزه های تاریخی در منطقه مانند زمین لرزه 957 میلادی با بزرگی 7/7 ریشتر، از نظر تکتونیک و لرزه خیزی منطقه ای فعالی به شمار می آید. بررسیهای انجام شده در این رساله ارتباط بارز بین فراوانی و پراکنش حرکات توده ای زمین (land slides) و روندهای ساختاری (به ویژه گسلهای فعال در منطقه) را نشان می دهد. تمرکز زمین لغزشها عمدتا در امتداد روندهای ساختاری مذکور و یا در فاصله نزدیک به این گسلها واقع شده اند، این مساله تاثیرپذیری این پدیده را از رخدادهای لرزه ای نشان می دهد. نقش زلزله به عنوان عال ایجاد و تشدید کننده حرکات دامنه ای شرح داده شده و مثالهایی از دو ناحیه البرز و زاگرس در ایران و دیگر مناطق زلزله خیز جهان ارائه گردیده است . در ادامه مشخصات عمومی زمین لغزش روستای باریکان واقع در 3 کیلومتری غرب طالقان بیان شده و سپس به تفصیل علل ناپایداری، راههای مقابله، تعیین جهت حرکت و محدوده لغزش مورد بررسی قرار گرفته است . در نهایت با انتخاب و استفاده از سه روش کاناگاوا، مورا و وارسون و روش اصلاح شده نیلسن، منطقه مطالعاتی از نظر پایداری دامنه ها مورد بررسی قرار گرفته و نتایج خوبی به دست آمده است که بر اساس این نتایج، پیشنهاداتی به منظور کاهش خطرات احتمالی ناشی از ناپایداری دامنه های منطقه ارائه گردیده است .