این یک مطالعه مورد - شاهدی نیمه تجربی می باشد که درنمونه ای از دانش آموزان پسر مقاطع سوم و چهارم ابتدایی در مدارس شهری ناحیه یک آموزش و پرورش شیراز در طی سال تحصیلی 1371-72 انجام گردیده است . هدف پژوهش بررسی تاثیر آموزش بهداشت فردی بر آگاهی ورفتار دانش آموزان (طبق گزارش خودشان) با استفاده از دو رویگرد آموزشی بوده است : الگوی الف : تدریس بهداشت فردی توسط معلمین بدون اطلاع و آموزش مادران در باره برنامه ; و الگوی ب : تدریس بهداشت فردی توسط معلمین همراه با آگاه ساختن و آموزش مادران قبل از شروع برنامه توسط پژوهشگر . نمونه سومی از دانش آموزان . گروه شاهد (ج) را دراین بررسی تشکیل دادند. تاثیرات برنامه درون شرایط آموزشی (یعنی آنالیز اطلاعات آزمونهای قبل و بعد در هرگروه) و بین الگوهای آموزشی (مقایسه گروههای الف . ب و ج با یکدیگر)مورد بررسی قرار گرفتند . اطلاعات مورد نیاز برای ارزیابی برنامه بااستفاده از سه پرسشنامه از دانش آموزان مادران و معلمین در آزمونهای قبل و بعد جمع آوری گردید. دانش آموزان درالگوی آموزشی الف (تعداد = 186) افزایش قابل توجهی p=(0.000) را درآگاهی،همچنین بهبود رفتارهای بهداشتی (براساس گزارش خودشان در زمینه بهداشت فردی نشان (p=0.000) و الگوی ب نیز اثرات مثبت قابل توجهی را بر آگاهی p=(0.000) و رفتارهای بهداشتی (p=0.000) دانش آموزان گروه ب ایجاد کرده مقایسه اثرات برنامه در الف و ب باگروه شاهد، اثرات قابل توجهی را در آگاهی و رفتار گروههای الف و ب نسبت به گروه ج تائید کرد. مقایسه الگوی الف با الگوی ب نشان داد که رویکرد آموزشی دوم به طور قابل توجهی اثرات بیشتری را بر آگاهی (p=0.000) و رفتار (p=0.000) دانش آموزان گروه ب نسبت به الگوی الف در گروه الف ایجاد کرده است .