چکیده مقدمه: استرس های اولیه زندگی آسیب پذیری ابتلا به سوء مصرف مواد در بزرگسالی را افزایش می دهد. این اثرات احتمالا ناشی از میانجی گری مکانیسم های عصب زیستی پاداش می باشد. جدایی از مادر یک مدل حیوانی از استرس اولیه زندگی می باشد که به تغییرات عمیق نوروشیمیایی و رفتاری در بزرگسالی منجر می شود. از طرفی اغنای محیطی تاثیرات حمایتی در چندین مدل حیوانی اعتیاد نشان داده است. در پژوهش حاضر تاثیر محیط غنی بر پاداش و حساسیت رفتاری ناشی از مورفین را در موش های محروم از مادر بررسی شده است. روش: بچه موش های مورد آزمایش روزانه 3 ساعت (روز 14-2 پس از تولد) از مادرانشان جدا شدند و گروه کنترل در طی دو هفته تحت مراقبت حیوانی طبیعی بودند. بچه موش ها 21 روز پس از تولد و تعیین جنسیت بصورت تصادفی به مدت 1 ماه درون محیط غنی قرار گرفتند (51-21 روز پس از تولد). ترجیح مکان شرطی شده و حساسیت رفتاری با استفاده از روش مکان شرطی شده و میدان باز (oft) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد موش-های جداشده از مادر در هر دو جنس نسبت به گروه کنترل، ترجیح بیشتری به مکان شرطی شده با مورفین نشان دادند. همچنین افزایش حساسیت رفتاری ناشی از مورفین در موش های جدا شده از مادر در هر دو جنس نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. موش هایی که در محیط غنی شده (ee) قرار گرفتند نسبت به گروه کنترل (se) ترجیح کمتری به مکان شرطی شده و نیز کاهش حساسیت رفتاری ناشی از مورفین در هر دو جنس نشان دادند. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مواجهه با محیط غنی به مدت یک ماه می تواند تاثیرات منفی جدایی اولیه از مادر را بر پاداش و حساسیت رفتاری ناشی از مورفین را در موش های جداشده و محروم از مادر (در هر دو جنس) را معکوس کند. بطور کلی بنظر می رسد جدایی از مادر یک عامل گرایش به اعتیاد به مورفین و محیط غنی یک فاکتور سودمند در مقابل پاسخدهی به مورفین در بزرگسالی در موش هایی که در معرض جدایی از مادر قرار گرفتند می باشد. این مدل ارزش های حمایتی برای ایجاد درمان های جدید برای پیشگیری از اعتیاد به مورفین داشته است. واژه های کلیدی: جدایی از مادر، ترجیح مکان شرطی شده به مورفین، حساسیت رفتاری، پاداش، غنی سازی محیطی

چکیده ندارد.