بتن به عنوان یک ماده مرکب چند فازه دارای مزایا م معایبی می باشد که از آن جمله می توان به مواردی همچون مقاومت کششی پایین بتن و یا تغییر شکل های ایجاد شده در بتن(شامل تغییر شکلهای آنی و تغییر شکلهای وابسته به زمان در بتن) اشاره نمود. تغییرشکلهای وابسته به زمان در بتن حتی در هنگامی که بتن تحت بارگذاری هم قرار نگرفته است روی می دهند و می توان آنها را به دو دسته عمده تغییرشکلهای ناشی از بارگذاری(خزش ) و تغییرشکلهای مستقل از بارگذاری(جمع شدگی) تقسیم نمود. خزش به خزش پایه و خزش خشک تقسیم می شود. جمع شدگی هم به جمع شدگی کربناته و جمع شدگی خشک و جمع شدگی خودبه خود تقسیم می گردد. پیشرفت خزش و جمع شدگی در زمان های اولیه بسیار سریع می باشد. اما پس از چندی این پیشرفت افت نموده و به مقدار بسیار ناچیزی تقلیل می یابد. زمان بارگذاری اولیه تاثیر بسیار زیادی بر میزان نهایی کرنش خزشی دارد. به نحوی که هر چه زمان بارگذاری اولیه کمتر باشد مقدار نهایی کرنش خزشی بیشتر خواهدشد. عبارات ریاضی متفاوتی مانند توابع هیپربولیک و نمایی که به هنگام میل نمودن زمان به سمت بی نهایت به سمت مقداری حدی میل می نمایند و عبارات توانی و لگاریتمی که به صورت نامحدود افزایش می یابند دو گروه عمده از توابعی می باشند که برای مدلسازی پیشرفت خزش و جمع شدگی ارائه گردیده اند. برای تحلیل زمانی سازه ها می توان از روش های متعددی همچون روش مدول موثر، روش مدول سازگار با عمر، روش میزان خزش ، روش بهبود یافته دیشینگر و روش گام به گام استفاده نمود. در این پایان نامه به تفصیل از هر یک از روش ها بررسی گردیده است .