کاهو از سبزیهای بسیار مفید و موثری است که علاوه بر خواص غذایی ، مصرف درمانی نیز داشته و در میان سبزیها تاریخی کهن دارد. این محصول بصورت خام مصرف می شود و میزان مصرف سرانه آن در ایران 4/1 کیلوگرم در سال می باشد ، لذا کنترل میزان باقیمانده سم این محصول در بهبود ایمنی سبد غذایی جامعه موثر است. از سمومی که برای کاهو و دیگر سبزیجات برگی از طرف سازمان حفظ نباتات توصیه شده حشره کش دیازینون و دیکلروس است. در این تحقیق برای اندازه گیری میزان باقی مانده سم دیکلروس و دیازینون 30 نمونه به طور تصادفی از مراکز عرضه صیفی و سبزی جمع آوری شد. نمونه ها پس از بسته بندی و ثبت مشخصات به آزمایشگاه منتقل شدند و در آزمایشگاه نمونه ها به صورت جداگانه با روش استخراج فاز جامد solid phase extraction (spe) عصاره گیری شدند.عصاره ها پس ا ز تغلیظ به وسیله جریان گاز ازت به دستگاه گاز کروماتوگرافیgas chromatography (gc,gc/ms) تزریق شدند.تست ریکاوری در دو غلظت 1 و 0.1 پی پی ام و در3 تکرار انجام شد که میانگین نتایج آن در دیکلرووس82 % بدست آمد.و در دیارینون میانگین نتایج آن 7/97 % بدست آمد.نتایج نشان می دهد که در25% نمونه ها آلودگی به سم دیکلرووس وجود داشته است که در 5 نمونه ازنمونه ها میزان آلودگی بالاتر از حد مجاز (mrl) بوده است و در دیازینون نتایج نشان می دهد که در80% نمونه ها آلودگی به سم دیازینون وجود داشته است که در 8 نمونه از30 نمونه ها میزان آلودگی بالاتر از حد مجاز (mrl) maximum residue level بوده است

با توجه به ورود حشره کش های نئونیکوتینوئیدی به عرصه کنترل آفات و نظر به اینکه نسبت به سایر سموم دوره کارنس کوتاهتر داشته و به دلیل سیستمیک بودن، این سموم قابلیت کاربرد انتخابی دارند. نئونیکوتینوئیدها از مهم ترین گروه حشره کش های جدید در دهه اخیر هستند. به همین دلیل آزمایشاتی در خصوص کاربرد آنها در مبارزه با شته metopolophium dirhodum انجام شده است. در این تحقیق، شته گندم و گل سرخ روی جو در آزمایشگاه در شرایط دمایی 1±20 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 70-60 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی پرورش داده شد. مرگ و میر شته مورد آزمایش با غلظتهای متفاوتی از سموم ایمیداکلوپراید sc35% ( کنفیدور )، تیاکلوپراید od22.5% ( بیسکایا ) و تیامتوکسام wp25% ( آکتارا ) روی پوره های 6-4 روزه بوسیله آزمایش های زیست سنجی از نوع غوطه ور کردن برگ در آزمایشگاه مورد ارزیابی قرار گرفت. برگهای جو جهت تغذیه در نظر گرفته شد و پس از قرار دادن قطعاتی با اندازه یکسان 5 سانتی متر مربع در غلظتهای مختلف تهیه شده از سم به مدت 15 دقیقه غوطه ور گردید و پس از خشک شدن سطح آن روی محیط آگار ژل 5 درصد قرار داده شده و تعداد یکسانی از پوره های مورد آزمایش در هر تکرار روی آنها منتقل گردید. نتایج مرگ و میر پس از 24، 48، 72 و 96 ساعت شمارش گردید. نتایج مرگ و میر پس از 48 ساعت مورد تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار های polo pc و spss قرار گرفت. مقدار lc50 بدست آمده حشره کش های ایمیداکلوپراید، تیامتوکسام و تیاکلوپراید در آزمایشها به ترتیب 54/24، 77/31 و 47/71 پی پی ام بیشترین تا کمترین اثر را در مرگ و میر ایجاد نمودند. لذا با توجه به داده های بدست آمده به نظر می رسد که کاربرد سم ایمیداکلوپراید در شرایط مزرعه ای مناسب تر می باشد، همچنین با توجه به کم خطر بودن آفت کش ایمیداکلوپراید، جهت استفاده از این ترکیب در قالب برنامه ipm نیاز به تحقیقات بیشتری است.

گونه های جنس پدروس از خانواده استافلینیده با بیش از 600 گونه شناخته شده یکی از گروههای مهم حشرات در ایجاد ناراحتیهای پوستی و چشمی در انسان تحت عنوان درماتیت خطی (linear dermatitis) می باشند. سالیانه تعداد زیادی از موارد این بیماری از استانهای ساحلی دریاچه خزر گزارش می شود. پدرین که ماده اصلی ایجاد تاول پوستی در انسان می باشد در عین حال دارای خواص بیولوژیک جالب توجهی مانند ضد سرطان، ضدباکتریایی، ضدانگلی، و التیام دهنده زخم می باشد. مهمترین شاخص مرفولوژیک سوسکهای پدروس (با نام محلی دراکولا) بالپوش های کوتاه برنگ سبز یا آبی متالیک بوده که بالهای عقبی و فقط دو بند اول شکم را می پوشانند و بقیه شکم بدون پوشش باقی میماند. به نظر می رسد سوسکهای پدروس از تخم پروانه کرم ساقه خوار برنج تغذیه کرده و در کنترل طبیعی این آفت نقش دارند. علرغم اهمیت پزشکی و بیولوژیک پدروسها، تا کنون مطالعات محدودی در ایران و شمال کشور روی این حشره انجام شده است. طبقه بندی این گروه حشرات بسیار سخت و مشکل می باشد و نتایج مطالعات انجام شده براساس مرفولوژی منجر به گزارش نتایج متفاوت و گاها غیر قابل اعتمادی شده است. پیشرفت علوم بیولوژی ملکولی وابسته به dna بویژه تکنیک pcr توانسته است در دهه اخیر بسیاری از مشکلات سیستماتیک گونه های جانوری و حشرات را حل نمایند. این تکنیک ها بویژه در تفکیک گونه های سیبلینگ و بسیار مشابه که از نظر مرفولوژی غیر قابل تشخیص هستند بسیار کاربرد دارد. در این مطالعه نمونه های پدروس از 33 جمعیت مختلف استان مازندران جمع آوری شد. علاوه براین نمونه هایی از گونه paederus mesopotamicus ارسال شده از طرف پروفسور anlas از کشور ترکیه برای مقایسه به نمونه های مطالعه اضافه شد. نمونه های مازندران به کمک کلیدهای مرفولوژیک تا سطح جنس شناسایی و سپس توسط تاکسونومیستهای بین المللی خارج از کشور تا سطح گونه تعیین هویت شدند. برای بررسی های ملکولی با کمک تکنیک pcr بخش its2 ژن رایبوزومال dna ژنوم هسته ای نمونه های مازندران و ترکیه تکثیر و با روش rcr-direct sequencing تعیین توالی شدند. توالیهای بدست آمده ابتدا با توالی ژنهای موجود در بانک جهانی ژن genbank مقایسه و سپس در genbank ثبت شدند. تفاوتهای ژنتیکی بین نمونه های مازندران و ترکیه آنالیز و بکمک نرم افزارهای بیوانفورماتیکی به طراحی مارکرهای ژنتیکی rflp برای تشخیص مولکولی آنها پرداخته شد. نتایج مطالعه نشان داد که بر اساس خصوصیات مورفولوژیک مورد تایید محققین خارجی و نیز خصوصیات ژنتیکی بخش its2-rdna ، در استان مازندران تنها یک گونه از جنس پدروس یعنی paederus fuscipes وجود دارد. در تمام طول 494 جفت باز(bp) بخش its2-rdna در 27 جمعیت پدروس مازندران شامل قسمتهای مختلف ساحلی غرب تا شرق استان، نواحی جنگلی و ییلاقی استان تا دامنه های شمالی سلسله جبال البرز هیچ گونه تفاوت ژنتیکی وجود نداشت. از طرف دیگر بررسی توالی های این بخش از ژنوم نشان داد که تفاوت فاحش ژنتیکی بین دو گونه p. fuscipes و p. mesopotamicus وجود دارد. بررسی بیوانفورماتیکی توالی ها منجر به معرفی آنزیم هضم کننده hinfi بعنوان یک مارکر ژنتیکی rflp برای تشخیص p. fuscipes از گونه p. mesopotamicus شد بنحوی که این آنزیم محصول pcr گونه p. mesopotamicus را به سه قطعه به طولهای243 ،79 و 188 جفت باز و محصول pcr گونه p. fuscipes را به دو قطعه به طول322 و 188 جفت باز تبدیل می کند. نتایج این مطالعه نشان داد که شاخصهای ظاهری استفاده شده در تشخیص گونه های پدروس ایران قابل اعتماد نیست و توصیه می شود از مارکرهای ملکولی برای تشخیص آنها استفاده شود. این مطالعه اولین بررسی بر روی ژنتیک جمعیت گونه های پدروس در دنیا محسوب می شود و برای اولین بار توالی هایی از بخش its2-rdna از دو گونه پدروس در بانک جهانی ژن به ثبت رسید. همچنین اولین مارکر ملکولی برای تشخیص دو گونه پدروس p. fuscipes و p. mesopotamicus در علم سیسماتیک ملکولی حشرات ارائه می شود. نتایج این مطالعه در بررسی های اپیدمیولوژیک و کنترل بیماری درماتیت خطی در شمال ایران نیز قابل استفاده است.

چکیده ندارد.