در این پژوه، اثر افزایش کوتاه مدت سولفاتهای ججیره بر وضعیت مس در میشهای آبستن و نوزاد آنها بررسی شد. شانزده راس میش آبستن از نژاد مهربان، با سن 4 تا 4/5 سال و میانگین وزن 54 کیلوگرم، از 50 تا 60 روز پیش از زایمان تا حدود 3 روز پس از آن (60 تا 72 ساعت پس از تولد بره) با جیره پایه ای حاوی 0/19 درصد گوگرد، 8ppm مس و 3/9ppm مولیبدن تغذیه شدند و در 25 روز آخر آبستنی، به جیره 10 راس از آنها (گروه آزمایش)، 0/38 درصد گوگرد به شکل سولفات اضافه شد. برای بررسی و ضعیت دام از نظر مس ، در مقاطع گوناگون آزمایش غلظت مس کبد میشها، غلظت مس تام و سرولوپلاسمین پلاسمای میشها و بره های نوزاد، و غلظت مس کلستروم میشها اندازه گیری شد. غلظتن مس کبد میشها یک بار 50 تا 60 روز پیش از زایمان و یک بار نیز سه روز پس از آن اندازه گیری شد. اندازه گیری غلظت مس تام و سرولوپلاسمین پلاسمای میشها، پیش از زایمان جمعا 9 نوبت با فواصل یک هفته ای و پس از زایمان یک بار در ساعت اول و یک بار نیز در روز سوم انجام گرفت . این کار در مورد بره ها یک بار در ساعت اول زندگی پیش از خوردن آغوز و یک بار هم در سه روزگی انجام شد. غلظت مس کلستورم نیز جمعا سه بار در ساعات 1، 24 و 48 پس از زایمان تعیین گردید. در پایان آزمایش ، غلظت مس کبد میشها در گروه شاهد افزایش معنی داری نشان داد (p0/047) که می توانست به خاطر تفاوت چشمگیر غلظت سرولوپلاسمین در خون بره های دو گروه باشد که در گروه آزمایش آشکارا کمتر بود. سولفاتها، اگر چه ممکن است در کوتاه مدت نشانه ای مبنی بر کمبود مس در میشهای آبستن ایجاد نکنند، می توانند متابولیسم مس در نوزاد را تحت تاثیر قرار دهند. آزمایشهای متداول بر روی میشهای آبستن، ممکن است نتواند به پیش بینی این تغییرات کمکی بکند.