ناهنجاری کیفوسیس با ناهنجاری¬های عملکردی مختلف از جمله نارسایی¬های تعادلی همراه است با توجه به اینکه کایفوسیس به عنوان یکی از ناهنجاری¬های شایع شناخته شده است بررسی عملکرد تعادلی افراد مبتلا به این عارضه کمتر مورد توجه قرار گرفته است لذا تحقیق حاضر به بررسی تأثیر برنامه حرکات اصلاحی شش هفته¬ای بر بهبود کنترل پاسچر و اصلاح ناهنجاری کیفوسیس دانش آموزان پسر دوره¬ی ابتدایی شهر کبودرآهنگ پرداخته است. بدین منظور ازبین تعداد 139دانش آموز مبتلا به کیفوسیس تعداد 24 آزمودنی با میانگین سنی 8 سال و 8 ماه به طور تصادفی انتخاب شدند. سپس در سه گروه مبتلا به کیفوز (کنترلی)، مبتلا به کیفوز تمرینی (که تمرینات اصلاحی را انجام می¬دادند) و گروه بدون عارضه کیفوسیس تقسیم بندی شدند. برای اندازه¬گیری زاویه کیفوسیس گروه¬ها از خط کش منعطف با امتیاز (0/78 r) و برای ارزیابی تعادل ایستا از تست روش رسیدن ((functional reach test استفاده شد، برای تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پیش آزمون و پس آزمون گروه¬ها از آنالیز واریانس یک سویه و برای تعین تفاوت میان گروه¬ها از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد و حداقل سطح معناداری برای این تحقیق 5%=p تعین شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین اجرای یک دوره تمرین اصلاحی- درمانی (حرکات کششی در عضلات کوتاه شده)، حرکات تقویتی (در عضلات کشیده شده)، حرکات جنبش پذیری (در شانه¬ها و ستون فقرات) در طول 6 هفته بر بهبود عارضه کیفوسیس تاثیر مثبتی داشت (p<0/05) در صورتی که اجرای تمرین اصلاحی– درمانی بر بهبود تعادل ایستای تاثیرمثبتی نداشت (p>0/05 ).

دراین پژوهش تاثیربرنامه توانبخشی قلبی بر کیفیت زندگی، افسردگی و اضطراب بیماران جراحی بای پس عروق کرونر انجام گرفت. نمونه آماری شامل 60 بیمار مبتلا به جراحی بای پس عروق کرونر(46مرد و 14 زن) در دامنه سنی 38 تا 73 سال و میانگین های وزن 55/5 کیلوگرم و bmi=27.339 kg/m 2 تشکیل می دهند که داوطلبانه انتخاب شدند. اطلاعات از بیماران با استفاده از پرسشنامه های کیفیت زندگی مک نیو) qlmi (، افسردگی و اضطراب اسناید(hads ) جمع آوری گردید .هشت هفته بعد از جراحی بیماران تحت آموزش نظری و عملی برنامه توانبخشی قلبی به مدت 12 هفته درمرکز توانبخشی شهید بهشتی همدان قرار گرفتند. پس از تکمیل و جمع آوری داده ه، ازآمار توصیفی جهت محاسبه شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی استفاده شد و از آمار استنباطی از ازمون تی وابسته استفاده شد.همچنین سطح پذیرش معناداری 05/0 فرض گردید.نتایج پژوهش افزایش سطح کیفیت زندگی زنان و مردان پس از انجام توانبخشی قلبی نسبت به قبل از برنامه توانبخشی در هر یک از ابعاد جسمانی ، عاطفی،اجتماعی نشان داد (p=0.000). همچنین کاهش معناداری در سطح افسردگی و اضطراب بیماران مشاهده گردید (p=0.000). یافته های پژوهش، نشاندهنده اثر مثبت برنامه توانبخشی برافزایش کیفیت زندگی و کاهش اضطراب و افسردگی بیماران جراحی بای پس قلبی می باشد

چکیده: گزارشات علمی نشان می دهد، نرخ آسیب های جسمانی در مسابقات تکواندو چشم گیر بوده و مکانیزم غالب در این آسیب ها ناشی از برخورد های فیزیکی در میان مبارزان بوده است. علاوه بر این امکان آسیب دیدگی بویژه در مفاصل زانو و مچ پاافزایش یافته و احتمالا عملکرد آنان از سطح مطلوب فاصله می گیرد، از این رو ضروری دانستیم که برنامه ای هم سطح با فشار فیزیولوژیک مسابقه طراحی شود که ضمن رعایت اصل ویژگی، ورزشکار به جای مبارزه با حریف، تکنیک ها را با "میت" اجرا کند تا بدین وسیله از بروز آسیب دیدگی در زمان پیش فصل( مسابقه تدارکاتی) جلوگیری شود. بعلاوه، این تمرین باید در میکروسیکل های نزدیک به مسابقات اجرا گردد. مواد و روش ها: در این مطالعه 12 تکواندوکار زبده با سابقه تمرینی بیش از 6 سال، با میانگین سن 3±22 سال، با ویژگیهای فیزیکی ( قد 6.58±178.66 سانتی متر، وزن 14.51±69.75 کیلو گرم )شرکت کردند . ابتدا ظرفیت عملی با استفاده از تست درمانده ساز بروس روی تردمیل(ml/min/kg 4.61 ±46.22) و سپس مشخصات آنتروپومتریک (درصد چربی، وزن خالص بدن و حجم عضلات پا)برآورد شدند. سپس میانگین توان بی هوازی به روش میدانیrast (0.1±7.81 وات / کیلو گرم) محاسبه شد. آزمودنی ها در گروه های وزنی تکواندو به سبک المپیک تفکیک شدند و در شرایط مسابقه هم سطح مسابقه واقعی شرکت کردند. پیش از شروع مبارزه، بین هر یک از 3 راند مبارزه و در پایان مسابقه (راند سوم)، ضربان قلب با تله متری پولار، لاکتات خون با لاکتومتر و میزان احساس فشار بوسیله مقیاس 10 رتبه ای بورگ rpe)) اندازگیری شدند. از دوربین فیلم برداری دیجیتال برای تعیین زمان کار به استراحت در هر سه راند مسابقه استفاده شد. در مرحله برنامه شبیه ساز شده با کاهش میزان استراحت بین اجرای تکنیک ها در هر راند، ورزشکاران مهارت ها را هم سطح مسابقه واقعی اما با (میت) اجرا کردند و تغییرات ضربان قلب فعالیت، لاکتات خون و فشار کار در راند سوم اندازه گیری شدند که با شرایط مسابقه(رویاروی با حریف) مقایسه گردید. برای مقایسه داده های آماری در دو وضعیت مسابقه و تمرین طراحی شده از تحلیل واریانس یک سویه با اندازه گیری تکراری استفاده گردید. نتایج: اختلاف معناداری بین تغییرات درصدی ضربان قلب، لاکتات خون (?la)و rpe در شرایط مسابقه و تمرین ویژه بدست نیامد (05/0 p>). نتیجه گیری : تمرین شیبه ساز شده ، فشار فیزیولوژیک هم سطح با مسابقه بر تکواندوکاران وارد می سازد. بنابر این برنامه طراحی شده را می-توان جایگزین مسابقات تدارکاتی در پیش فصل مسابقات که در آن امکان رخداد آسیبهای ورزشی وجود دارد، نمود .

مطالعات انجام شده حاکی از آن است که ورزش می تواند تراکم تود? استخوانی را افزایش دهد، اما هنوز در مورد نوع و شدت آن که حداکثر تحریک آنابولیک را بر روی استخوان ایجاد می کند، اطمینان حاصل نشده است. هدف این مطالعه، تعیین و مقایس? اثر دراز مدت ورزش باستانی بر میزان تراکم تود? استخوانی ورزشکاران این رشته در مقایسه با ورزشکاران فوتبالیست و مردان غیر ورزشکار همسان از نظر ویژگی های دموگرافیکی و متغیرهای تأثیر گذار بوده است. این تحقیق از نوع علّی مقایسه ای پس از وقوع می باشد. نمونه های این تحقیق را20 ورزشکار مرد (10 ورزشکار باستانی ،10 فوتبالیست) و10 نفر غیر ورزشکارسالم، 40 تا 50 ساله تشکیل می دادند. ورزشکاران از باشگاه های شهر همدان انتخاب و دارای حداقل بیش از 20 سال سابق? ورزشی مستمر در هر یک از رشته های فوق الذکر بودند، در حالی که غیرورزشکاران سابق? هیچ گونه فعالیت ورزشی مستمر و منظمی نداشتند. تراکم ماد? معدنی استخوان (bmd) مهره های کمر و گردن استخوان ران نمونه ها به وسیل? دستگاه جذب سنج دوتایی - انرژی اشع? ایکس (dexa) اندازه گیری شد. داده های 3 گروه با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس یکطرفه anova) تحلیل شدند. نتایج نشان داد در مقایسه با گروه کنترل، ورزشکاران باستانی و فوتبالیست در ناحی? گردن استخوان ران و مهره های کمر به طور معناداری تراکم ماده معدنی بالاتری داشتند (05/0? p). تراکم استخوان ورزشکاران باستانی در ناحی? ستون مهره ها نسبت به ورزشکاران فوتبالیست به طور معنا داری بالاتر بود) 05/0? .(pهمچنین، تراکم ماد? معدنی در ناحی? گردن استخوان ران ورزشکاران باستانی در مقایسه با فوتبالیست ها اندکی بیشتر بود، لیکن به لحاظ آماری معنی دار نبود (05/0? p). نتایج تحقیق حاضر حاکی از این است که رشت? ورزشی باستانی نیز همچون سایر رشته های ورزشی اثرات مثبتی بر تراکم ماد? معدنی استخوان ها به ویژه در ناحی? کمر می باشد. از آنجا که امکان ادامه و انجام بسیاری از رشته های ورزشی در سنین میانسالی و بالاتر با توجه به ماهیت و آسیب زا بودن آنها کم می باشد، و از طرف دیگر امکان انجام رشت? ورزشی باستانی و زورخانه ای در سنین یاد شده، این رشت? ورزشی به عنوان یک ورزش اثرگذار در حفظ بهتر تراکم استخوانی و پیشگیری کننده از بیماری استئوپروز یا پوکی استخوان توصیه می گردد.

چکیده: مقدمه: با وجود تمام فواید فعالیت بدنی منظم، خطر آسیب دیدگی به ویژه در ورزش های رقابتی و قهرمانی واقعیتی انکار ناپذیر است . تقریبا در تمام گزارشات مربوط به بررسی شیوع آسیب ها، میزان شیوع آسیب ها در ورزش کشتی به حد قابل توجهی بالا گزارش شده است به طوری که اغلب پس از فوتبال آمریکایی در مرتبه دوم آسیب دیدگی قر ار دارد، لذا هدف از تحقیق حاضر مقایسه شیوع، نوع و سازوکار آسیب های حاد کشتی گیران حرفه ای و آماتور آزادکار بود. روش تحقیق: بدین منظور محقق از جامعه آماری تحقیق که شامل کلیه کشتی گیران آماتور و حرفه ای استان همدان و شهرهای کرمانشاه و سنندج بودند ( که حدودا 1000 نفر را شامل می شود) نمونه های آماری که شامل 28 کشتی گیر حرفه ای(که در لیگ برتر کشتی آزاد شرکت داشته و در مسابقات لیگ برتر بزرگسالان سال 91-1390 شهرستان همدان شرکت داشتند) و 28 نفر کشتی گیر آماتور انتخاب نمود. سپس از کشتی گیران درخواست شد تا رضایت نامه ای کتبی مبنی بر موافقتشان جهت شرکت در این تحقیق تکمیل نمایند. بعد از تکمیل رضایت نامه آزمودنی ها پرسشنامه محقق ساخته ای را که به منظور اندازه گیری شدت، شیوع، نوع وسازوکار آسیب ورزشکاران کشتی گیر تدوین شده بود را تکمیل نمودند. در انتها داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار آماری spss نسخه 16 و روش آماری توصیفی و آزمون استنباطی خی دو در سطح معناداری 5% >p تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته های تحقیق حاکی از آن بود که بین نوع آسیب دیدگی کشتی گیران آماتور و حرفه ای آزاد کار تفاوت معنی داری وجود دارد(019/0p= و 78/16 ?2=). بین مکانیزم آسیب دیدگی کشتی گیران آماتور و حرفه ای تفاوت معنی داری مشاهده نشد. (36/0p= و 34/4 ?2=)،به طوری که در هر دو گروه بیشترین مکانیسم آسیب دیدگی خطای حریف، خستگی و عدم آمادگی جسمانی گزارش شد. بین شدت آسیب دیدگی کشتی گیران آماتور و حرفه ای تفاوت معنی داری وجود نداشت (38/0p= و 94/1 ?2=) به طوری که در هر دو گروه آماتور و حرفه ای به ترتیب سهم آسیب های شدید از همه بیشتر وبه دنبال آن آسیب های متوسط و آسیب ها خفیف بودند. بین زمان وقوع آسیب دیدگی کشتی گیران آماتور و حرفه ای تفاوت معنی داری وجود نداشت(56/0p= و 16/1 ?2=). در رابطه با ناحیه آسیب دیده نیز بین کشتی گیران حرفه ای و آماتور تفاوت معنی داری مشاهده نشد(224/0p= و 67/5 ?2=). قابل ذکر است که نتایج تحقیق ارتباط معنی داری را بین نوع گارد گشتی گیر و ناحیه آسیب دیده نشان داد(001/0p= و 63/17 ?2=). بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر حاکی از آن بود که تنها بین نوع آسیب های ورزشی کشتی گیران حرفه ای و آماتور تفاوت معنی داری وجود دارد و احتمالاً مطالعات بیشتر با تعداد نمونه های بیشتر می تواند کمک کننده باشد.

سندروم درد پاتلوفمورال یکی از رایج ترین آسیب های مفصل زانو است، که در سنین جوانی و بیشتر در زنان شایع می باشد. به دلیل وجود درد، ضعف عضلانی و کاهش حس عمقی مفصل زانو، تعادل در این افراد دچار نقصان است. هدف از مطالعه ی حاضر مقایسه ی دو روش تمرین درمانی در محیط خشکی و آب بر بهبود درد، عملکرد حرکتی، تعادل ایستا و پویای افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال می باشد.?در این تحقیق که به روش نیمه تجربی انجام شد، 20 زن مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال شرکت کردند، و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین درمانی در آب و خشکی تقسیم شدند. دو گروه 8 هفته و هر هفته به مدت 3 جلسه تمرین درمانی دریافت کردند. از پرسش نامه درد vas، کاجالا kujala، تست تعادل ایستای شارپند رومبرگ و تست تعادل پویای ستاره، قبل و بعد از دوره تمرینی جهت اندازه گیری درد، عملکرد، تعادل ایستا و پویا استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و انجام آزمون های آماری لازم در این مطالعه از نرم-افزار spss نسخه 18 استفاده شد. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد.? هر دو گروه در مقیاس درد، مقیاس عملکرد حرکتی، شاخص تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی داری را پس از 8 هفته تمرین درمانی نشان دادند(05/0p?). مقایسه ی داده های بین دو گروه در مقیاس درد، مقیاس عملکرد حرکتی، شاخص تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی داری را پس از مطالعه نشان نداد(05/0p?). ?نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، استفاده از تمرین درمانی در آب و خشکی منجر به کاهش درد، بهبود عملکرد، بهبود تعادل ایستا و پویا در مبتلایان به سندروم درد پاتلوفمورال می شود. هر چند نتایج آماری تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد، با این حال تفاوت موجود در میانگین درصد تغییرات دو گروه می تواند نشان دهنده این باشد که انجام تمرینات در آب تاثیر کلینیکی بیشتری نسبت به خشکی دارد.

سندروم درد پاتلوفمورال یکی از شایع ترین مشکلات عضلانی اسکلتی مفصل زانو در بزرگسالان و جوانان ورزشکار و غیر ورزشکار است. علائم این ضایعه درد اطراف و پشت زانو می باشد که ناشی از تغییرات فیزیکی و بیومکانیکی پاتلوفمورال است. از میان درمان های غیر جراحی، تمرین درمانی و تیپینگ از رایج ترین روش های درمان سندروم درد پاتلوفمورال هستند. در اغلب تحقیقات تمرین درمانی معمولاً شامل تقویت و کشش عضلات و تمرینات انعطاف پذیری می باشد. تیپینگ نیز به عنوان یکی دیگر از روش های درمانی موثر برای بهبود علائم سندرم درد پاتلوفمورال شناخته شده است. تیپینگ کشکک زانو سبب کاهش درد شده و فعالیت عضلات چهار سر رانی را افزایش می دهد و نیز راستا و وضعیت کشکک زانو را بهبود می بخشد. بنابراین، توجه به اینکه تمرین درمانی یکی از روش های کم هزینه برای درمان سندرم درد پاتلوفمورال است، ضروری است که محقق در تحقیق حاضر در انتخاب و ارائه تمرینات به نقش عضلات کوتاه و ضعیف شده برای درمان سندرم درد پاتلوفمورال توجه بیشتری نموده و همان طور که قبلاً نیز بیان شد عوامل درمانی objective سندرم درد پاتلوفمورال را مورد بررسی قرار دهد. از سوی دیگر در ارتباط با مکانیزم تأثیر گذاری این روش های درمانی (تیپینگ و تمرین درمانی)، بر بهبود علائم سندرم درد پاتلوفمورال و خصوصاً در ارتباط با تیپینگ اطلاعات جامعی در دسترس نمی باشد که محقق باید این موضوع را نیز بررسی نماید .بنابراین هدف از این پژوهش مقایسه ی تأثیر دو روش تمرین درمانی (با و بدون کینزیو تیپینگ) بر بهبود درد و قدرت، عملکرد و فعالیت الکترومایوگرافی عضلات افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال می باشد. روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است و روش اجرای آن میدانی می باشد. نمونه آماری تحقیق حاضر 45 نفر از زنان 20 تا 40 ساله مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال بودند. میزان درد، مدت زمان ایستادن روی یک پا، میزان قدرت عضلات آبداکتور و چرخش دهنده های خارجی ران و نیز اکستنسورهای زانو، اختلاف زمان آغاز فعالیت عضله پهن مایل داخلی نسبت به عضله پهن خارجی و همچنین نسبت فعالیت عضله پهن مایل داخلی نسبت به عضله پهن خارجی، در این تحقیق اندازه-گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها وانجام آزمون های آماری لازم در این مطالعه از نرم افزار spss نسخه 20 استفاده شد. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته های پژوهش: نتایج این مطالعه در پس آزمون در هر دو گروه تمرینی، کاهش میزان درد، افزایش عملکرد، افزایش میزان قدرت عضلات آبداکتور و چرخش دهنده های خارجی ران و نیز اکستنسورهای زانو، کاهش تأخیر زمان آغاز فعالیت عضله پهن مایل داخلی نسبت به عضله پهن خارجی و همچنین افزایش نسبت فعالیت عضله پهن مایل داخلی نسبت به عضله پهن را خارجی نشان داند (05/0p<). همچنین نتایج نشان دادند که تمرین درمانی و تمرین به همراه کینزیوتیپ اثر یکسانی بر بهبود قدرت عضلات آبداکتور و چرخش دهنده خارجی ران، درد متوسط هفته قبل از اندازه گیری، عملکرد، و نسبت فعالیت الکتریکی عضله پهن مایل داخلی به پهن خارجی (vmo:vl) افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال دارند و می توانند موارد فوق را در زمان مساوی بهبود دهند (05/0p>). در مورد اثر بخشی تمرینات به کار رفته در پژوهش حاضر باید گفت، تمرین درمانی به همراه کینزیوتیپ در زمینه بهبود قدرت عضلات اکستنسور زانو، کاهش درد در حین تکلیف پله و کاهش تأخیر زمان آغاز فعالیت الکتریکی عضله پهن مایل داخلی نسبت به عضله پهن خارجی (vmo-vl) در حین تکلیف پله با اندازه اثر بالا باعث بهبودی بیشتری نسبت به تمرین درمانی منفرد در افراد مبتلا به سندروم پاتلوفمورال شدند (05/0p<). نتایج بدست آمده خود نشان از تأثیر بیشتر تمرین درمانی به همراه کینزیوتیپ دارند.

کمردرد از شایع ترین دلایل محدودیت فعالیت های روزمره و ناتوانی عملکردی در افراد زیر 45 سال می باشد. از بین انواع کمردردهای مزمن، کمردرد مزمن ایدیوپاتیک شایع ترین نوع آن می باشد که حدود 90 درصد جمعیت را شامل می شود. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر شش هفته حرکت درمانی در آب بر درد، ناتوانی، تعادل پویا و انعطاف پذیری عضلات همسترینگ در زنان مبتلا به کمر درد مزمن است. در این پژوهش نیمه تجربی 24 نفر زن مبتلا به کمر درد مزمن (با دامنه سنی 20 تا 40 سال) انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 12 نفری تجربی(تمرین درمانی درآب) و کنترل تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری تحقیق شامل دو پرسشنامه استاندارد و معتبر درد کیوبک و ناتوانی اوسوستری، همچنین از تست ستاره اصلاح شده (تست تعادل y ) برای اندازه گیری تعادل پویا و تست ake برای اندازه گیری انعطاف عضلات همسترینگ استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم فزار spss19 استفاده شد. سطح معنی داری نیز 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد: یک دوره ی شش هفته ای حرکت درمانی در آب بر درد، ناتوانی، تعادل و انعطاف پذیری عضلات همسترینگ زنان مبتلا به کمر درد مزمن تأثیر معناداری داشت.(p?0/05). براساس یافته های این پژوهش، به افراد مبتلا به کمر درد مزمن توصیه می گردد تا از تمرین درمانی در آب جهت بهبود بیماری خود از آن استفاده نمایند.

در این مطالعه که تعداد 150 نفردانش آموز مقطع متوسطه شهر همدان شرکت داشتند افراد به سوالات پرسشنامه اسوستری در ارتباط با بیماری کمردرد پاسخ دادند پس از بررسی پاسخ ها ، افرادی که بالاترین نمرات ناتوانی راکسب کرده بودند (تعداد 55 نفر از دانش آموزان با میانگین سنی99/0±56/15) وارد مرحله دوم تحقیق شدند در این مرحله فاکتورهای موثر در بروز کمردرد بررسی شدند از جمله استقامت عضلات فلکسور و اکستنسور تنه، انعطاف پذیری کمرو درجه گودی کمر که به ترتیب از طریق آزمون درازنشست،سورنسن،شوبر، و خط کش منعطف اندازه گیری شدند در نهایت ارتباط بین این فاکتورها با ) همچنین برای مشخص شدن<کمردرد مورد بررسی قرار گرفت.جهت تجزیه و تحلیل آماری داده های تحقیق از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد (05/0 میزان اثرگذاری فاکتورهای مورد بحث از ضریب تعیین استفاده گردید. p=001/0)و(r=-581/0,p=004/0)یافته ها : نتایج این تحقیق نشان داد بین کمردرد با استقامت عضلات فلکسور و اکستنسور تنه رابطه معناداری وجود دارد. (r=535/0- ودرجه انجنای کمر باو درجه انحنای کمر با استقامت عضلات اکستنسور تنه اما بین کمردرد با درجه گودی کمر رابطه معناداری یافت نشد.(r==0)و کمردرد با انعطاف پذیری عضلات کمر(r=-186/0,p=174/0)استقامت عضلات فلکسور تنه نتایج : تحقیق حاضر نشان داد استقامت عضلات فلکسور و اکستنسور تنه نقش قابل ملاحظه ای در بروز کمردرد دارد و با استفاده از برنامه های تمرین درمانی مناسب می توان از بروز بیماری پیشگیری کرد

با توجه به عدم وجود تحقیق جامع در خصوص بررسی شیوع آسیب های ورزشی در سطح کشور، هدف پژوهش حاضر، بررسی جامع میزان شیوع آسیب های ورزشی در ورزش های تیمی و انفرادی زنان و مردان ورزشکار کشور در بین سال های 90-1388 می باشد که برای اولین بار انجام شده است. این تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی می باشد.جامعه آماری این تحقیق را زنان و مردان ورزشکار بیمه شده کشور، و نمونه آماری آن را تعداد 21000 نفر از زنان و مردان ورزشکار آسیب دیده در رشته های ورزشی فوتبال، هندبال، بسکتبال، والیبال، بدمینتون، ژیمناستیک، آمادگی جسمانی و دوومیدانی در سال های 90-88 تشکیل می دهند. اطلاعات مورد نیاز از طریق فدراسیون پزشکی ورزشی کشور کسب شد و از نرم افزار اکسل برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که در طول سال های 90-1388 بیشتر آسیب ها در ناحیه زانو، مچ پا و سر و گردن در بین ورزشکاران رخ داده است. و بیشترین میزان شیوع آسیب با توجه به جمعیت شرکت کننده، ابتداً مربوط به رشته ورزشی هندبال و سپس فوتبال بود. میزان شیوع آسیب در بین زنان ورزشکار به ترتیب در رشته های فوتبال و هندبال شایع تر بود و در بین مردان ورزشکار به ترتیب در رشته های هندبال و فوتبال شایع تر بود. و همچنین میزان شیوع آسیب به نسبت جمعیت افراد ورزشکار در مردان بیشتر از زنان بود. بیشترین میزان هزینه درمانی آسیب ها در طول سال های تحقیق در رشته فوتبال بود. علاوه بر این میزان آسیب های ورزشی در رشته های ورزشی تیمی بیشتر از رشته های ورزشی انفرادی بود. با توجه به اینکه پژوهش حاضر اولین بررسی جامع شیوع آسیب های ورزشی در سطح کشور می باشد نتایج به دست آمده می تواند مبنای تحقیقات گسترده آتی در زمینه درمان و پیشگیری از آسیب ها باشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

حمام سونا اطاق کوچکی است که دارای گرمای خشک می باشد و اغلب از چوب و سنگهای نگه دارنده حرارت ساخته شده است که این سنگها بوسیله بخاری و یا کوره های کوچک گرم می شوند گرمای اتاق حدود 76/5 درجه سانتیگراد تا 87/5 درجه سانتی گراد با رطوبت نسبی 5 تا 25 درصد می باشد. امروزه استفاده از حمام سونا امری رایج بین ورزشکاران و افراد عادی می باشد بطوریکه حمام سونا، بخار، آب گردان از وسایل ثابت و عمومی در باشگاههای تندرستی و سالنهای ورزشی بشمار می روند. بطوریکه از آنها استفاده های کلینیکی چون تمدد اعصاب و تسکین دردهای عضلانی می شود که این نکته مورد تائید اکثریت قریب به اتفاق متخصصین می باشد. ولی ورزشکاران مخصوصا کشتی گیریان در کشور ما از حمام سونا بخاطر کاهش وزن استفاده می کنند، و بر همین اساس بسیاری از افراد چاق نیز یکی از راههای لاغر شدن خود را در استفاده از حمام سونا جستجو می کنند. بنابراین حمام سونا یعنی قرار گرفتن فرد در معرض منبعی که دارای درجه حرارت بالاتری نسبت به بدن است می باشد. در نتیجه افزایش فشار برای دفع گرمای ناشی از سونا می تواند سبب فشار بر دستگاه قلب و گردش خون شود و در این راستا ممکن است آب بدن کاهش یافته، ترکیبات و تعادل الکترولیتهای خون دستخوش تغییراتی گردد. که این امر می تواند سهم بسزائی در اجرای فعالیتهای مختلف ورزشکاران داشته باشد. زیرا الکترولیتها یا بعبارت دیگر مواد معدنی، مواد ضروری در حفظ اعمال حیاتی بدن هستند و اگر چه انرژی تولید نمی کنند ولی نقش مهمی در اجرای فعالیتهای مختلف ایفا می نمایند. بر همین اساس محقق در این تحقیق به بررسی وضعیت تعدادی از عناصر الکترولیتهای خون یعنی سدیم، پتاسیم، کلسیم (که بیش از 50 درصد از الکترولیتهای بدن را تشکیل می دهد) و برخی دیگر از فاکتورها یعنی هموگلوبین، htc، ضربان قلب وزن و درجه حرارت را قبل و بعد از 20 دقیقه سونای 80 درجه قبل و بعد از 20 دقیقه ورزش با هم پرداخته است .