امروزه تمایل به گردشگری در طبیعت در میان مردم به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. برای رسیدن به گردشگری پایدار و نیز به دنبال آن توسعه پایدار باید دانست که هر گردشگر چه اثری را روی محیط زیست برجای می گذارد. شاخصی که برای این منظور مورد استفاده قرار می گیرد، ردپای بوم شناختی است. ردپای بوم شناختی بیانگر مقدار زمین مورد نیاز برای فراهم کردن منابعی که جمعیت مصرف می کند و جذب زائداتی که در نتیجه مصرف تولید می شود؛ می باشد. ردپای بوم شناختی میزان استفاده هر گردشگر از منابع طبیعی را در زمین مولد منعکس می کند تا برای تمامی مردم درک و فهم آن راحت تر شود. در این تحقیق به منظور سنجش میزان اثر هر گردشگر بر روی منابع طبیعی در فصل های سال، در منطقه تاریخی بیستون از روش تجزیه و تحلیل ردپای بوم شناختی استفاده گردید. پس از آن با استفاده از داده های منتج از توزیع و جمع آوری پرسشنامه ها برای هر گردشگر، به بررسی رابطه های آماری بین ردپای بوم شناختی و اطلاعات جمعیت شناختی گردشگران پرداخته شد.