غلظت بحرانی نیتروژن را می‏توان به عنوان تابع توانی از عملکرد ماد? خشک اندام‏های هوایی توصیف و از آن برای ارزیابی تغذی? نیتروژنی استفاده کرد. چندین مطالعه برای به دست آوردن تابع توانی رقیق شدن بحرانی نیتروژن در گندم انجام شده است اما اعتبار توابع به دست آمده از آن‏ها برای شرایط محیطی گرگان و سایر مناطق ایران بررسی نشده است. از اینرو، این مطالعه با هدف تعیین یک منحنی بحرانی رقیق شدن نیتروژن گندم در شرایط محیطی گرگان و مقایس? آن با سایر توابع انجام شد. آزمایش در سال زراعی 89-1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی به صورت فاکتوریل در چهار تکرار اجرا گردید. بدین منظور از دو رقم گندم (کوهدشت و دریا) در 7 سطح نیتروژن کودی (0، 50، 100، 150، 200، 250 و 300 کیلوگرم در هکتار نیتروژن کودی) استفاده شد. ماده خشک اندام‏های هوایی و غلظت نیتروژن در 6 تاریخ نمونه رداری در طول فصل رشد و عملکرد دانه در رسیدگی برداشت، اندازه گیری شد. تابع توانی 238/0-dm64/2 nct=برای توصیف رقیق شدن بحرانی نیتروژن در گندم در شرایط محیطی آزمایش به دست آمد. منحنی به دست آمده برای عملکردهای ماده خشک بین 34/1 تا 12 تن در هکتار قابل استفاده است. برای دور? پیش از شروع رقیق شدن نیتروژن (مرحل? پنجه زنی) غلظت بحرانی به طور ثابت 9/3 درصد به دست آمد. ضرایب این منحنی با منحنی‏های دیگر گزارش شده برای گندم زمستانه و بهاره متفاوت بود. تابع به دست آمده غلظت بحرانی نیتروژن را در دامن? عملکردهای ماده خشک یاد شده به خوبی پیش بینی کرد. با این حال، برای استفاده از این معادله لازم است اعتبار آن برای ژنوتیپ‏ها و محل‏های مختلف در چند سال آزمون شود.

در گیاهان، خودناسازگاری مانع تولید بذر خودگشن می شود. عدم تولید بذر خودگشن امکان تولید ژنوتیپ های خالص را غیرممکن می کند و مانع از انجام برخی روش های اصلاحی می شود. چچم (lolium pernene) چندساله، یکی از علف های پرکاربرد در مناطق معتدله است. حضور قارچ های اندوفایت باعث عملکرد بالا در گیاه میزبان می گردد. با توجه به آثار گسترده ای که قارچ بر گیاه میزبان دارد این مطالعه به منظور بررسی اثر حضور قارچ اندوفایت، در تولید بذر خودگشن و برخی دیگر از صفات گیاه چچم انجام شد. این پژوهش، در دو سال 1393-1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی واقع در دانشگاه صنعتی اصفهان (چاه اناری) اجرا گردید. مواد ژنتیکی این مطالعه، 64 کلون، شامل 32 کلون حاوی اندوفایت و 32 کلون عاری از اندوفایت بود که از مناطق مختلف کشور، بخصوص شمال و شمال شرق جمع آوری شده بودند. آزمایش بر اساس طرح بلوک کاملاً تصادفی و به صورت آشیانه ای با دو تکرار در مهر ماه 1391 کشت گردید. صفات مورفولوژیک و زراعی طی یک دوره رشد دو ساله ارزیابی و ثبت گردیدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که در صفات وزن خشک، تعداد بذر خودگشن، نسبت خودگشنی و تعداد پنجه حاصل از هر بوته در شرایط حضور و عدم حضور قارچ اندوفایت در سال اول تفاوت معنی دار وجود داشته است. در سال دوم تفاوت بین گیاهان همزیست و عاری از اندوفایت برای صفات وزن خشک، تعداد بذر دگرگشن و تعداد پنجه معنی دار بوده و برای صفات ارتفاع، وزن کل بذر، تعداد بذر خودگشن، نسبت خودگشنی و وزن هزار دانه تفاوت معنی داری وجود نداشت. همچنین در صفات ارتفاع، وزن خشک، وزن کل بذر، تعداد بذر خودگشن، تعداد بذر دگرگشن، نسبت خودگشنی و تعداد پنجه هر بوته بین ژنوتیپ های حاوی اندوفایت و بدون اندوفایت، در سال اول و دوم ارزیابی تفاوت معنی دار وجود داشت. در ارزیابی سال اول صفت وزن کل بذر بیشترین ضریب تغییرات ژنتیکی ( 22/1) را در شرایط حضور اندوفایت داشت، درحالی که در شرایط بدون حضور اندوفایت این صفت ضریب تغییرات کمتری (84/0) داشت و در این شرایط تعداد بذر خودگشن دارای تغییرات بیشتری (75/1) بود. در سال دوم ارزیابی دو صفت وزن کل بذر و تعداد بذر خودگشن در حالت حضور و عدم حضور اندوفایت دارای بیشترین تغییرات بودند. در تجزیه خوشه ای سال اول ژنوتیپ های همزیست با اندوفایت از ژنوتیپ های غیر همزیست با اندوفایت جدا نشدند. ولی هریک از زیر گروه ها شامل ژنوتیپ های عاری و حاوی اندوفایت بودند که به طور نسبی تفکیک شده بودند. دندروگرام حاصل سال دوم نیز مجدداً 6 گروه مجزا را مشخص نمود. تجزیه به عامل ها نشان داد 3 عامل تنوع موجود در بین صفات را به میزان بیش از 58 درصد توجیه نمودند. عامل اول 75/24 درصد از واریانس بین صفات را به خود اختصاص داد و این عامل خودگشنی نامیده شد. عامل دوم 17/19 درصد از واریانس را توجیه نمود که به نام عامل عملکرد ماده خشک نام گذاری شد. عامل سوم 53/14 درصد از واریانس بین صفات را به خود اختصاص داد و این عامل ذخیره ماده خشک نامیده شد. در سال دوم سه عامل اول در مجموع 55 درصد از تنوع موجود بین صفات را توجیه نمودند.اندوفایت تولید بذر خودگشن و دگرگشن را در چچم های ایرانی افزایش داد. تنوع موجود بین جمعیت های چچم ایرانی به ویژه از نظر تولید بذر خودگشن امکان اصلاح این گیاه برای شرایط اقلیمی ایران را خواهد داد.

مقدمه و هدف: مینی اسکرو ها یکی از مواردی هستند که نقش مهمی را بعنوان انکوریج اسکلتال یازی می کنند . با توجه به وجود دو روش خودپیچ شونده و ابتدا دریل شونده برای جایگذاری مینی اسکروها ، این مطالعه جهت مقایسه ی موفقیت این دو روش صورت گرفت . روش اجرای پژوهش: تعداد 57 بیمار انتخاب شده و در سمت چپ از روش ابتدا دریل شونده و در سمت راست از روش خودپیچ شونده استفاده شد . بعد میزان درد و لقی ناشی از هر روش ثبت شد . بعد از 2 هفته تا یک ماه ، اسکروها تحت نیروی 150-200 گرم قرار گرفته و بیماران بمدت 6 ماه تحت نظر گرفته شدند . یافته ها و نوآوری پژوهش: موفقیت درمان در هر دو روش برابر بوده و میزان آن 93% بود . میزان التهاب اطراف مینی اسکروها 8.8% بود . میانگین درد بطور کلی 2.47 بوده ولی تفاوت معناداری بین دو روش به لحاظ میزان درد وجود نداشت . درد در خانم ها بطور معناداری بیشتر بود . نتیجه گیری: از نظر موفقیت درمان تفاوتی بین روش خود پیچ شونده و از پیش دریل شونده در فک بالاوجود ندارد . میزان درد در جنسیت مونث بیشتر بود . رابطه ی معناداری بین التهاب و لقی وجود دارد .

چکیده ندارد.