نیاز فضایی جدید در معماری معاصر ساختمان های اداری، استفاده از طراحی پلان باز را در این قبیل ساختمان ها افزایش داده است، هدف از اینگونه طراحی ایجاد تنوع پذیری، تطبیق پذیری، و تغییرپذیری در محیط های کاری می باشد. طرح های دفاتر اداری پلان باز تلاش دارند که ارتباط عملکردی را در میان کارمندان از طریق حذف موانع فیزیکی که مانع جریان کاری و ارتباطی می شوند، افزایش دهند. در این راستا حذف مرزهای فیزیکی به معنای کاهش درک حریم خصوصی و ایجاد فرصت برای روابط میان فردی نزدیک می باشد که منتج به درک کاهش کنترل بر مرزهای فضا و کار شخصی می شود. از آنجا که این ساختار فیزیکی در حال حاضر در ایران نیز مورد استفاده قرار می گیرد، این پرسش مطرح می شود؛ که چگونه می توان به طراحی موفق یک دفتر پلان باز دست یافت به گونه ای که نیازهای شغلی کارکنان را برآورده سازد و در عین حال رضایت محیطی آن ها را فراهم آورد، هدف اصلی این تحقیق می باشد. در پی پاسخ به این پرسش، با مطالعه ی منابع معتبر کتابخانه ای و همچنین مشاهده ی مستقیم و بررسی مشکلات و عدم کارآمدی فضاهای مشابه نیازهای فضایی کارمندان این دسته از فضاهای کاری مشخص شد. با توجه به این مسئله که ادارات با پلان باز امکان دسترسی به اطلاعات مربوط به کار دیگران را برای کارمندان دفتری افزایش می دهند، نیاز به طراحی فضای کاری به گونه ای که کارمندان در عین احساس آرامش و کنترل بر روی محیط و مرزهای شخصی بتوانند به کار گروهی بپردازند، احساس می شود. چراکه جهت تأمین رضایت محیطی علاوه بر اشتراک گذاری مالکیت کاری، کارمندان باید قادر باشند که در دفاتر پلان باز حوزه ی کاری خود را از دیگران نیز به وضوح تشخیص دهند. لذا در طراحی فضاهای کار اداری طراح می باید تسهیل گر همکاری کارکنان با همدیگر بوده و با ایجاد شرایط محیطی- روانی مناسب، فضای کار اداری مطلوب را برای کارکنان ایجاد کند.

چکیده ندارد.