چکیده در صنعت، حلالهای آلی به منظور افزایش کارایی یا پایداری آنزیم و یا کمک به حل شدن و در دسترس قرار گرفتن سوبسترا توجه خاصی را به خود جلب کرده است. حلالهای آلی ، سمی، فرار و اشتعال زا هستند و بعضا اثرات مخربی بر محیط زیست دارند. مایعات یونی به دلیل خصوصیات منحصر به فردشان از قبیل اشتعال زا نبودن، پایداری، غیر فرار بودن و عدم تهدید محیط زیست می توانند جایگزین مناسبی برای حلالهای آلی مورد استفاده در صنعت باشند. بنابراین بررسی پایداری آنزیم هایی که کاربرد صنعتی دارند در این مایعات دارای اهمیت می باشد و سعی در دستیابی به آنزیم هایی مقاوم یکی از اهداف مهم صنایع زیست فناوری است. بدین منظور در این تحقیق اثر مایعات یونی بر پایه ایمِدازول بر روی سه آنزیم مهم صنعتی آمیلاز، الکل دهیدروژناز و لاکاز بررسی شد. از آنجا که آنزیم های پایدار در برابر حرارت نه تنها نسبت به دناتوراسیون گرمایی بلکه نسبت به سایر واسرشت کننده ها نیز پایدار هستند و مزایای زیادی از لحاظ کاربردی دارند در این مطالعه نیز اثر مایعات یونی بر نوع ترموفیل و مزوفیل آنزیمهای ذکر شده بررسی شد. در مورد آنزیم لاکاز نوع پایدار حرارتی توسط تکنیک جهش زایی نیمه تصادفی ایجاد شد. پارامترهای سینتیکی، پایداری و تغییرات ساختاری به کمک روش های سینتیکی، dsc، فلورسانس و دو رنگ نمایی حلقوی (cd) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که اغلب آنزیمها با پایداری دمایی بالا در برابر مایعات یونی نیز پایداری بیشتری دارند ولی موارد استثنایی وجود دارد که مورد بحث قرار می گیرد.

حلالهای deep eutectic اخیرا بعنوان حلالهای سبز شناخته شده اند.ای حلالها می تواند محیط مناسبی برای واکنشهای آنزیمی باشد بنابراین در این مطالعه اثر این مایعات بر فعالیت، پایداری و ساختار آنزیم لاکاز بررسی شد.