ترکیبات تنظیم کننده رشد مورد آزمایش در این پژوهش به لحاظ اختصاصی بودن برای حشرات و عدم عوارض جنبی زیست محیطی و یا بسیار جزئی بودن تاثیرات سوء آنها در مقایسه با سموم متداول حشره کش از جایگاه ممتازی برخوردارند. لذا به منظور بررسی امکان استفاده از دو ترکیب تنظیم کننده رشد دیفلوبنزورون و پایریپروکسی فن، مقایسه تاثیر آنها روی سنین مختلف لاروی شب پره موم خوار بزرگ با اعتقاد به اینکه برداشتهای آزمایشگاهی راهگشای مطالعات کاربردی است اختلاف عملکرد این دو فراینده در تیمارهای حرارتی مختلف روی برخی از جنبه های بیولوژیک لاروهای سن دو و لاروهای سن آخر شب پره موم خوار بزرگ مطالعه شد.

سپردار واوی پسته یکی از آفات مهم در مناطق پسته کاری کشور در باغ های سمپاشی شده است. در اصفهان روی سپردار واوی پسته سه گونه پارازیتویید و هایپرپارازیتویید به نام های coccobius testaceus (masi) (پارازیتویید داخلی)، zaomma iambinus (walker)(هایپرپارازیتویید) و aphytis sp (پارازیتویید خارجی) گزارش شده ولی مطالعه خاصی روی بیولوژی و اهمیت آن ها صورت نگرفته بود. این مطالعه با هدف تعیین پراکنش این گونه ها در استان اصفهان، بررسی فنولوژی این پارازیتوییدها نسبت به میزبان و اهمیت نسبی آن ها اجرا گردید. برای تعییت مناطق پراکنش این گونه ها از 5 منطقه پسته کاری اصفهان نمونه برداری و حضور یا عدم حضور گونه های گزارش شده در این مناطق و احتمال وجود گونه های دیگر بررسی و به موازات آن بعضی خصوصیات مورفولوژیک آن ها در مراحل مختلف رشد به منظور تفکیک نمونه ها از یکدیگر مطالعه گردید. بررسی فنولوژی پارازیتوییدها (با تاکید روی بررسی گونه غالب c. testaceus) نسبت به میزبان و وضعیت رشدی شپشک های میزبان، در سال 1382 در یک باغ و در سال 1383 در دو باغ انجام شد. نمونه برداری ها بصورت هفتگی بود. بررسی مراحل رشدی پارازیتوییدها و میزبان روی سطوح مشخصی از شاخه ها، برگ ها و در مواردی روی یک صد عدد میوه و یا یک صد عدد سپر شپشک صورت گرفت. از تله های چسبنده زرد رنگ برای بررسی تغییرات فصلی جمعیت حشرات کامل پارازیتویید استفاده شد. برای ردیابی پوره های سن یک شپشک از نوارهای چسبنده استفاده شد. از پنج منطقه در سه منطقه وجود سه گونه پارازیتویید که قبلا گزارش شده بود، تایید شد و یک گونه هایپرپارازیتویید دیگر بنام alberus sp نیز جمع آوری گردید. در بررسی فنولوژی این گونه ها معلوم شد که گونه c. testaceus زمستان را بصورت لاروهای سنین اولیه داخل بدن شپشک ماده میزبان سپری می کند. اواخر زمستان لاروها رشد خود را روی ماده های تخمریزی نکرده از سر گرفته و حشرات کامل آن ها اوایل بهار خارج می شوند و پس از آن یک دوره رشد و نمو کامل پارازیتویید روی ماده های در حال تخمریزی نسل زمستان گذران شپشک کامل می کنند. حشرات کامل خارج شده در اواخر بهار، روی شپشک های نسل تابستانه مستقر روی برگ، شاخه و میوه تا پایان آبان ماه سه دورهفعالیت قابل تفکیک از هم داشتند. افراد نر این پارازیتویید بصورت لارو کامل زمستان گذرانی کردند. رشد و نمو افراد نر بصورت هایپرپارازیتویید خارجی روی لاروهای کامل و شفیره های ماده خودی و گونه های دیگر زنبور روی شپشک واوی پسته فعال بودند. صورت گرفت. بنظر رسید پارازیتویید خارجی نیز مانند گونه پارازیتویید داخلی پنج دوره فعالیت در سال دارد ولی مطالعات تکمیلی جهت بررسی این گونه توصیه می گردد. گونه z. lambinus بصورت هایپرپارازیتویید داخلی روی لاروهای کامل و بندرت روی شفیره های پارازیتویید داخلی و همچنین روی لاروهای پارازیتویید خارجی تغذیه می کرد. گونه alberus sp بصورت هایپرپارازیتویید خارجی روی لارو کامل و شفیره های جنس نر و ماده پارازیتویید داخلی رشد و نمو کرد. در صد پارازیتیسم پارازیتویید داخلی در آخر فصل روی نسل زمستان گذران شپشک به حدود 35-50 در صد، روی نسل تابستانه شپشک مستقر روی برگ به حدود 60 درصد، روی میوه 90درصد و روی شاخه رشد سال جاری به حدود 70 درصد رسید. درصد پارازیتیسم پارازیتویید خارجی روی برگ حدود 60 درصد بود. درصد کل هایپرپارازیتیسم روی پارازیتویید داخلی روی نسل زمستان گذران شپشک حدود 15 درصد و روی نسل تابستانه شپشک 15 تا 30 درصد بود. بنظر می رسد گونه پارازیتویید داخلی با داشتن پنج دوره فعالیت قابل تفکیک (احتمال پنج نسل) روی دو نسل شپشک واوی پسته در طول سال، داشتن همزمانی مناسب از نظر فعالیت با حضور و فراوانی میزبان و درصد نسبتا بالای پارازیتیسم در تراکم کم میزبان می تواند عامل مهمی در حفظ تعادل جمعیت شپشک واوی پسته باشد. وجود دو گونه هایپرپارازیتویید و پارازیتیسم بوسیله افراد خودی برای تولید افراد نر و همچنین تقابل پارازیتویید داخلی با پازرازیتویید خارجی و یک گونه شکارگر cybocephalus fodori minor که از شپشک هار پارازیته هم تغذیه می کند احتمالا می تواند بعنوان عوامل منفی در این سیستم میزبان-پارازپتویید برای کنترل شپشک واوی پسته در تراکم بالا معرفی گردند.

بیولوژی و نوسانات فصلی کنه قهوه ای درختان میوه روی درختان آلبالو در شرایط طبیعی شناسایی شکارگرهای آن در بهار و تابستان سالهای 1382 و 1383 در منطقه برغان کرج بررسی شد. نمونه برداری ها در یک باغ آلوده به کنه که در آن پنج درخت آلبالو علامت گذاری شده بود انجام گردید. واحد نمونه برداری اسپور انتخاب شد. اسپوریه شاخه هایی کوتاه و چوبی گفته میشود. نمونه برداری هر هفته یکبار انجام شده و در هر بار 60 عدد اسپور به آزمایشگاه منتقل شده و تعداد مراحل مختلف زیستی کنه قهوه ای روی این نمونه ها شمارش و ثبت میشود. نتابج حاصل از مشاهدات و نمونه برداری های این پژوهش نشان داد کنه قهوه ای در شرایط برغان سه نسل روی آلبالو ایجاد میکند. تخمهای زمستان گذران روی پوسته شاخه های جوان و چوب شاخه های اصلی مشاهده شدند.

در منابع علمی از دو فرم سپردارواوی بعنوان آفت مهم پسته نام برده شده و در مواردی آنها را دو گونه مجزا ذکر نموده اند. با توجه به ابهام موجود در باره این دو فرم و محدود بودن اطلاعات بیولوژیکی در باره آنها، این تحقیق در مورد مرفولوژی و بیولوژی دو فرم آفت مذکور در استان اصفهان اجرا گردیده است .

پسیل پسته مهمترین آفت درختان پسته در ایران می باشد . تخمین تراکم جمعیت این آفت برای انتخاب یک آستانه اقتصادی تجربی و یا آستانه عمل لازم می باشد . در این مطالعه، کارآیی تله های چسبنده زردرنگ و مقایسه آن با روش ضربه زنی برای ردیابی و تخمین جمعیت های فصلی و بعضی از خصوصیات رفتاری حشرات کامل پسیل پسته مورد توجه قرار گرفته است .

سپرداران مورد حمله دشمنان طبیعی مختلفی قرار می گیرند که در کنترل آنها نقش مهمی دارند.مهمترین شکارگرهای این گروه از آفات (سپرداران ) کفشدوزک های شپشک خوار و گونه هایی از سخت بالپوشان خانواده ‏‎cybocephalidae‎‏ می باشند.این تحقیق با هدف شناسایی دقیق این گونه در استان اصفهان و بررسی زیست شناسی گونه فعال روی سپردار واوی پسته انجام گرفت.

بر اساس مطالعات انجام شده زنبور پارازیتوئید تخم زنجرک مو در منطقه اصفهان ‏‎a.atomus‎‏ می باشد اگر چه زنبور ‏‎oligosita sp.‎‏ نیز به تعداد کم از ایستگاه صنعتی اصفهان جمع آوری گردید . زنبور ‏‎a.atomus‎‏ تقریبا از تمام مناطق نمونه برداری شده در سطح استان جمع آوری شد که این موضوع موید قابلیت سازش این گونه با شرایط مختلف اقلیمی است و پراکندگی گسترده آن در جهان و میزبان های گوناگون آن نیز همین امر را تایید می کند. نکته قابل توجه دیگر تاثیر میزبان روی خصوصیات مرفولوژیک پارازیتوئید است که در مورد این گونه نیز صادق بوده و ‏‎a.atomus‎‏ خارج شده از ‏‎a.kermanshsh‎‏ کوچک تر از نمونه های مورد بررسی اروپا و چین بوده است. در شرایط آزمایشگاه چهار مرحله تخم ، لارو سن یک ، لاروسن دو و شفیره در طی 15 تا 17 روز کامل می شود. تغییرات فصلی جمعیت زنبور پارازیتوئید و زنجرک هماهنگی مناسبی در اکثر مناطق با هم دارند به علاوه زنبور نقش مهمی در کنترل جمعیت زنجرک مو دارد به طوری که در هر دو ایستگاه مورد بررسی پارازیتیسم تخم زنجرک مو به بالای 90 درصد و حدود 100 درصد رسید. در ایستگاه دانشگاه صنعتی اصفهان به دلیل وجود میزبان واسط مناسب زودتر از ایستگاه ذوب آهن اصهان این میزبان پارازیتیسم حاصل شد. نسبیت جنسی در این زنبور به نفع جنس ماده است که می تواند در بالابردن پارازیتیسم موثر باشد. نقش میزان در این سیستم پارازیتوئید - میزبان کاملا مشهود است ‏‎a.atomus‎‏ در اواخر زمستان و اوائل بهار از تخم های زنجرک رز (میزبان واسط) خارج شده و تخم های سالم آن را پارازیته می کند و یک نسل را روی این تخم ها کامل می کند .در ایستگاه دانشگاه صنعتی اصفهان گیاهان حاوی میزبان واسط زنبور موجود بودند بنابر این زنبور پس از نسل اول بلافاصله به تاکستان نقل مکان کرده و به پارازیته کردن تخم زنجرک مو که بتازگی شروع به فعالیت کرده است می پردازد. ظهور همزمان دو حشره پارازیتوئید و زنجرک باعث می شود که به همراه یکدیگر افزایش جمعیت یابند و پارازیتوئید بتواند زنجرک را تحت کنترل درآورد . در ایستگاه ذوب آهن اصفهان زنبور پارازیتوئید از اوائل خرداد در تاکستان حاضر می شود و در این فصل زنجرک مو جمعیت بالایی ایجاد کرده است . بنابرای اگرچه پارازیتیسم بالائی در اواخر فصل ایجاد می شود ولی جمعیت بالای زنجرک و تخم آن تا پایان فصل باقی می ماند احتمالا مکانیسم استقرار ‏‎a.atomus‎‏ در ایستگاه ذوب آهن اصفهان از طریق زیستگاه های زمستانگذرانی خارجی (اطراف زاینده رود ) و تاثیر بادشکن ها در باغ انگور باشد.