هدف از این پژوهش ، بررسی و مقایسه میزان آمادگی جسمانی و سلامت روانی و شادکامی دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار مقطع متوسطه شهرستان ممسنی بوده است . بدین منظور آمادگی جسمانی و سلامت روانی و شادکامی 100 دانش آموز پسر مقطع متوسطه که 50 نفر آنها دانش آموز ورزشکار و 50 نفر آنها دانش آموز غیر ورزشکار بودند ، با استفاده از آزمونهای دو 1200 متر ، دراز و نشست ، کشش بارفیکس ، دو 9 × 4 متر و انعطاف پذیری و دو پرسشنامه سلامت روانی و شادکامی مورد سنجش و آزمایش قرار گرفتند . میانگین سنی ، قد و وزن دانش آموزان ورزشکار به ترتیب 30 / 17 سال و 64 / 171 و 72 / 63 کیلوگرم و دانش آموزان غیر ورزشکار 84 / 16 سال و 84 / 167 متر و 86 / 58 کیلوگرم بوده است . نتایج بررسی حاکی است : در خصوص متغیرهای استقامت قلبی تنفسی ( 5 0 / 0>p ) ، استقامت عضلات شکم ( 5 0 / > p ) و استقامت عضلات کمربند شانه ای ( 5 0 /0 > p ) ، چابکی ( 5 0 / 0> p ) و انعطاف پذیری (5 0 / 0> p) ؛ میان دانش آموزان ورزشکار و و دانش آموزان غیر ورزشکار ، اختلاف معنی داری وجود داشت ، اما در مورد دو عامل دیگر یعنی شاخص های سلامت روانی ( 5 0 / 0< 513 / p ) و شادکامی ( 5 0 /0 < p ) ، این اختلاف بارز و معنی دار نبود . در پایان نتایج آمادگی جسمانی و عمومی به این شرح است که در آزمونهای استقامت قلبی – تنفسی دراز و نشست ، بارفیکس، چابکی ، انعطاف پذیری دانش آموزان ورزشکار نسبت به غیر ورزشکار در وضعیت بهتر و بالاتری قرار داشتند ولی در آزمونهای شادکامی و سلامت روانی بین این دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.

24 نفر از نوآموزان تـرم زمستانی کـلاس آمـوزشی سپک تاکرای گیلان در دامنه سنی 28- 18 سال به روش نمونه گیری تصادفی و با سو گیری هدف دار طوری انتخاب شدند که افراد انتخاب شده هیچگونه سابقه ای در خصوص مهارت ملاک نداشتند. نفرات پس از انجام پیش آزمون، بر اساس امتیازات بدست آمده یکسان سازی شدند و به دو گروه همگن انبوه (12 نفر) و فاصله دار (12 نفر) تقسیم شدند. بعد از 48 ساعت بمدت دو هفته (10 جلسه تمرین، هفته ای 5 جلسه) برای هر گروه در نظر گرفته شد تا شیوه تمرینی انبوه و فاصله دار را انجام دهند. در گروه انبوه هر فرد در هر جلسه تمرینی 25 مرتبه عمل ضربه سرویس را بصورت 5 ست، که هر ست شامل 5 تکرار بود، انجام می داد با این توضیح که بعد از هر 5 ضربه (یک ست) به مدت 30 ثانیه استراحت می کرد و سپس ست بعدی را شروع می کرد و تا پایان ست پنجم این فرایند را انجام می داد. از سوی دیگر در گروه فاصله دار هر فرد در هر جلسه تمرینی 25 مرتبه عمل ضربه سرویس را بصورت 5 ست، که هر ست شامل 5 تکرار بود، انجام می داد. با این توضیح که بعد از هر ضربه 30 ثانیه و بعد از هـر 5 ضربه (یک ست) به مـدت 2 دقیقه استراحت می کـرد و سپس ست بعدی را شـروع می کرد و تا پایان ست پنجم این فرایند را ادامه می داد. پس از 10 جلسه تمرین، بلافاصله بعد از آخرین جلسه تمرین از نفرات هر گروه به طور جداگـانه درخواست شـد تا از نقطه سرویس، آزمـون اکتساب را مشابه با پیش آزمون انجام دهند. به منظور بررسی میزان یادداری و اجرای آزمون مربوطه یک هفته بعد از آزمون اکتساب از نفرات هر دوگروه خواسته شد تا به صورت جداگانه مجدداً در محل سرویس قرار گرفته و 5 ضربه سرویس را به توپ وارد نمایند (مشابه با پیش آزمون و آزمون اکتساب). نهایتا بلافاصله پس از انجام آزمون یادداری از آزمودنی ها خواسته شد تا از خط انتهای زمین 5 ضربه سرویس را به توپ وارد کنند (جهت انجام آزمون انتقال). پس از جمع آوری، برای تجزیه و تحلیل اطلاعات دو گروه با هم از آزمون های t مستقل و تجزیه و تحلیل اطلاعات درون گروهی از t همبسته استفاده شد. سطح معنی داری آلفا 5% در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که هر دو شیوه تمرینی انبوه وفاصله دار تاُثیر معنی داری بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت سرویس سپک تاکرا دارد. همچنین بین دو گـروه انبـوه و فاصله دار تفاوت آماری معنا داری در اکتساب، یادداری و انتقال مهارت ملاک وجود دارد. به طوری کـه گـروه تمرینی فاصله دار نسبت به گروه تمرینی انبوه نتایج بهتری را کسب نمود.

هدف تحقیق حاضر بررسی و مقایسه سه شیوه تمرینی مسدود، تصادفی و مسدود- تصادفی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت های سرویس والیبال بود. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. که با یک طرح تحقیقی پیش آزمون، اعمال متغیرهای مستقل و پس آزمون های اکتساب، یادداری و انتقال صورت گرفت. متغیر مستقل این تحقیق شیوه های تمرینی مسدود، تصادفی و مسدود_تصادفی بود. و میزان اکتساب،یادداری و انتقال مهارتهای سرویس والیبال (ساده، چکشی و موجی) پس از 10جلسه تمرین به عنوان متغییرهای وابسته این تحقیق در نظر گرفته شدند. به منظور تحقق اهداف تحقیق 34 نفر از دانشجویان دانشگاه شمال به طور تصادفی انتخاب شدند بطوریکه همه آزمودنی ها در مهارت سرویس والیبال مبتدی بودند، و بعد از آموزش اولیه و پیش آزمون بر اساس آزمون ایفرد آزمودنی ها به سه گروه تمرینی( مسدود، تصادفی و مسدود- تصادفی)تقسیم شدند، سپس آزمودنی ها در 10 جلسه تمرینی شرکت کرده و بعد از آن پس آزمون شامل، آزمون اکتساب(بلافاصله بعد از آخرین جلسه تمرین)، آزمون یادداری، (مشابه آزمون اکتساب) و آزمون انتقال(جابجایی محل سرویس زدن) یک هفته بعد از آخرین جلسه تمرین انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس آزمونanova، و آزمون تعقیبی توکی بود نتایج نشان داد که در مرحله اکتساب، تفاوت بین گروهها معناداربود و گروه مسدود نسبت به دو گروه دیگر نمرات بهتری را بدست آورد و در آزمون یادداری تفاوت بین گروهها معنادار نبود. اما در آزمون انتقال تفاوت بین گروهها معنادار بود به طوری که نمرات گروه مسدود- تصادفی بهتر از گروه مسدود بود. واژههای کلیدی: تداخل ضمنی، یادگیری، سرویس والیبال

پیشرفت علوم مختلف نظیر پزشکی و افزایش سطح بهداشت فردی و اجتماعی و کاهش نرخ رشد جمعیت باعث شده است نسبت جمعیت بزرگسالان جامعه در مقایسه با گذشته رشد چشمگیری داشته باشد لذا ضرورت توجه به سلامت این گروه از افراد جامعه (به ویژه زنان بزرگسال) در بعد جسمانی و روانی احساس می شود. هدف از این تحقیق مقایسه میزان سلامت روانی و زیر شاخه های آن شامل سلامت در بعد جسمانی، اضطراب، اختلال در کارکرد اجتماعی و افسردگی و تعادل ایستا در بزرگسالان فعال و غیر فعال شهر تهران می باشد. بدین منظور 120 نفر از زنان و مردان بزرگسال بزرگتر از 50 سال از میان گروه های ورزش همگانی صبحگاهی پارک های شهر تهران و افراد غیر فعال پارک نشین به طور تصادفی انتخاب شدند. تمامی آزمودنی ها ابتدا پرسشنامه سلامت روانی عمومی28-ghq را تکمیل نمودند و سپس از آنها آزمون تعادل ایستا (آزمون لک لک) گرفته و زمان کسب شده آنها برحسب ثانیه ثبت گردید.جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون tویژه گروه های مستقل و در سطح معنی داری p<0/05 و از نرم افزار spss نسخه 15 استفاده شد. نتایج این بررسی ها نشان داد اگرچه مردان و زنان بزرگسال فعال در تمام زیر شاخه های سلامت روانی شامل سلامت در بعد جسمانی، اضطراب، اختلال در کارکرد اجتماعی و افسردگی و همچنین آزمون تعادل ایستا نسبت به زنان و مردان غیر فعال شهر تهران وضعیت بهتری داشتند اما میانگین نمره کسب شده در دو گروه زنان و مردان غیر فعال نیز با نقطه برش پرسشنامه سلامت روانی (23) ، فاصله داشت. لذا مشاهده شد حضور در محیطهای شاد و اجتماعی نطیر پارکها می تواند در بهبود شرایط روحی و روانی بزرگسالان موثر واقع گردد. واژگان کلیدی: مردان و زنان بزرگسال ، سلامت روانی، تعادل ایستا

استخوان کتف نقش مهمی در تولید حرکات اندام های فوقانی دارد. کتف با مفصل شانه در ارتباط است و یک تکیه گاه ثابت برای عملکرد عضلانی ایجاد می کند. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی ) علی مقایسه ای( بود. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل زنان جوان ورزشکار و غیرورزشکار شهر تهران با دامنه سنی 35-20 بود که 80 نفر از آنها به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.آزمودنیها به دو گروه تقسیم شدند.40 نفر زن سالم ورزشکار که در باشگاههای ورزشی (آمادگی جسمانی) با سابقه حداقـل 3 سال به طور مداوم به فـعالیت ورزشی می پرداختند و هیچ گونه ناهنجاری وضعیتی نداشته اند به عنوان گروه ورزشکار و40 نفر زن غیر ورزشکار که هیچ گونه فعالیت ورزشی منظمی نداشتند به عنوان گروه غیر ورزشکار در نظر گرفته شد. جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز تحقیق از فرم جمع آوری اطلاعات و رضایت نامه، متر نواری، کالیپر، بارفیکس خوابیده، ترازوی دیجیتال، قد سنج دیواری، ماژیک استفاده شد. آزمون های کشش بارفیکس خوابیده (بارفیکس اصلاح شده) و شنا با زانـوی خم (شنای اصلاح شده) در جهت ارزیابی استقامت عضلات کمربند شانه انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلموگرف- اسمیرنوف و tمستقل استفاده شد.یافته ها نشان داد بین دو گروه ورزشکار دارای کتف دور و کتف نزدیک از لحاظ استقامت (آزمون بارفیکس خوابیده) تفاوت معنی داری وجود نداشت (29/0=p). همچنین نتایج نشان داد بین دو گروه غیر ورزشکار دارای کتف دور و نزدیک از لحاظ استقامت (آزمون بارفیکس خوابیده) تفاوت معنی داری مشاهده نشد (87/0=p). از طرف دیگر یافته ها نشان داد بین دو گروه ورزشکار دارای کتف دور و کتف نزدیک از لحاظ استقامت (آزمون شنا با زانوی خم)تفاوت معنی داری مشاهده شد(02/0=p). نتایج تحقیق نشان داد بین دو گروه غیر ورزشکار دارای کتف نزدیک و کتف دور از لحاظ استقامت( آزمون شنا با زانوی خم) تفاوت معنی داری وجود نداشت (52/0=p).

استخوان کتف نقش مهمی در تولید حرکات اندام های فوقانی دارد. کتف با مفصل شانه در ارتباط است و یک تکیه گاه ثابت برای عملکرد عضلانی ایجاد می کند. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی ) علی مقایسه ای( بود. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل زنان جوان ورزشکار و غیرورزشکار شهر تهران با دامنه سنی 35-20 بود که 80 نفر از آنها به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.آزمودنیها به دو گروه تقسیم شدند.40 نفر زن سالم ورزشکار که در باشگاههای ورزشی (آمادگی جسمانی) با سابقه حداقـل 3 سال به طور مداوم به فـعالیت ورزشی می پرداختند و هیچ گونه ناهنجاری وضعیتی نداشته اند به عنوان گروه ورزشکار و40 نفر زن غیر ورزشکار که هیچ گونه فعالیت ورزشی منظمی نداشتند به عنوان گروه غیر ورزشکار در نظر گرفته شد. جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز تحقیق از فرم جمع آوری اطلاعات و رضایت نامه، متر نواری، کالیپر، بارفیکس خوابیده، ترازوی دیجیتال، قد سنج دیواری، ماژیک استفاده شد. آزمون های کشش بارفیکس خوابیده (بارفیکس اصلاح شده) و شنا با زانـوی خم (شنای اصلاح شده) در جهت ارزیابی استقامت عضلات کمربند شانه انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلموگرف- اسمیرنوف و tمستقل استفاده شد.یافته ها نشان داد بین دو گروه ورزشکار دارای کتف دور و کتف نزدیک از لحاظ استقامت (آزمون بارفیکس خوابیده) تفاوت معنی داری وجود نداشت (29/0=p). همچنین نتایج نشان داد بین دو گروه غیر ورزشکار دارای کتف دور و نزدیک از لحاظ استقامت (آزمون بارفیکس خوابیده) تفاوت معنی داری مشاهده نشد (87/0=p). از طرف دیگر یافته ها نشان داد بین دو گروه ورزشکار دارای کتف دور و کتف نزدیک از لحاظ استقامت (آزمون شنا با زانوی خم)تفاوت معنی داری مشاهده شد(02/0=p). نتایج تحقیق نشان داد بین دو گروه غیر ورزشکار دارای کتف نزدیک و کتف دور از لحاظ استقامت( آزمون شنا با زانوی خم) تفاوت معنی داری وجود نداشت (52/0=p).

آنچه که در این پایان نامه مورد نظر است مقایسه وضعیت آمادگی جسمانی دانش آموزان مدارس مقطع ابتدایی دارای معلم تربیت بدنی با مدارس فاقد معلم تربیت بدنی. نتیجه: در مجموع میزان آمادگی جسمانی دانش آموزان دارای معلم تربیت بدنی بهتر از دانش آموزان فاقد معلم تربیت بدنی است .