مطالعه حال حاضر بخشی از تحقیقات آتی جهت بررسی فیلوژنی و روند تکاملی فستوکوئید ها (poaceae) است. هدف اصلی این تحقیق بررسی وضعیت تاکسونومی جنس reichenb. nardurus با استفاده از روش های ریخت شناسی و سیتولوژی می باشد. مطالعات اخیر جنس nardurus را با دو گونه ی n. subulatus (banks & sol.) bor و n. maritimus (l.) murb. توصیف می کند. در مجموع ?? جمعیت گیاهی از بخش های مختلف ایران جمع آوری شد. جهت بررسی میزان قرابت گونه های مذکور 490 فرد متعلق به 34 جمعیت از n. subulatus و 15 جمعیت از n. maritimus مورد مطالعه قرار گرفت. ?? فرد از دو گونه ی جنسvulpia نیز به عنوان گروه شاهد انتخاب گردید. 69 صفت شامل ?? صفت کیفی و ?? صفت کمّی با استفاده از منابع مختلف انتخاب شدند و سرانجام به منظور تحلیل داده های حاصل، بررسی میزان قرابت و تنوع بین و درون گونه ای تاکسون ها از نرم افزار ntsys با ضریب تشابهsimple matching و خوشه بندی upgma استفاده گردید. به طور کلی ? جمعیت متعلق به جنس nardurus از نظر سیتولوژی با استفاده از روش آقایف مورد مطالعه قرار گرفت. مطالعات نشان می دهد که گونه ی n. subulatus با عدم تشابه حدود 30 درصد از خویشاوندان خود جدا می شود. نتایج حاصل از دندروگرام با بیشینه شباهت ?? درصد، نشان دهنده قرار گرفتن گونه های vulpia درون جمعیت های n. maritimus می باشد.مطالعات نام گذاری اخیر نشان می دهد که loliolum جنس تک گونه ای است. این جنس براساس اصل تیپ تنها دارای یک گونه با نام l. subulatum (banks & solander) eig می باشد و بر جنس nardurus تقدم دارد. گونه n. maritimus به دلیل اشتراک در چندین صفات مورفولوژی شباهت زیادی به بخش چهارم vulpia دارد. نتایج حاصل از دندروگرام نیز انتقال پیشین گونه n. maritimus به عنوان بخش nardurus از جنس vulpia تحت عنوان v. unilateralis را تایید می کند. مطالعات سیتوتاکسونومی عدد کروموزومی 2n=14 را برای تمامی جمعیت ها نشان می دهد و همچنین قرابت گونه های جنس vulpia و loliolum را قویاً تایید می کند. داده های تاکسونومی حاصل از دندروگرام نیز تشابه 71 درصد را برای جمعیت های دو جنس فوق نشان می دهد. نتایج حاصل از مطالعه تاکسونومی و سیتوتاکسونومی انتقال جنس loliolum به زیر جنس loliolum از جنس vulpia را پیشنهاد می کند. مطالعات نشان می دهد که ابهامات زیادی در مورد روابط بین گونه ای در طایفه festuceae وجود دارد. بنابراین مطالعات آتی در زمینه فیلوژنی جهت آشکارسازی روابط بین گونه ای فستوکوئید ها نیاز خواهد بود.

طایفه poeae طبق آخرین طبقه بندی های موجود حدود 23 جنس دارد که 22 جنس آن در ایران رویش دارد. بنابراین یکی از مهمترین طایفه های خانواده poaceae در ایران است. دو جنس dactylis و cynosurus از جمله جنس های طایفه poeae می باشند که هر دو توسط لینه در سال 1753 اعتبار یافتند و تا به امروز مطالعات دقیقی در ایران در مورد dactylis و cynosurus صورت نگرفته است. بنابراین مطالعه و ارزیابی موقعیت تاکسونومیک، مورفولوژیک، زیستگاهی، کاریوتیپی و تنوع ژنتیکی این دو جنس مهم است. از آنجا که منابع مختلف از نظر نوع واحدهای گونه ای و فروگونه ای که برای این دو جنس معرفی کرده اند متفاوتند، مطالعات ما با هدف اصلاح موقعیت تاکسونومیک این دو جنس و کمک به نگارش دقیق فلور ایران و ارزیابی میزان تنوع درون و بین جمعیتی این دو جنس در ایران بر پایه ی صفات ریخت شناسی و سیتولوژیکی صورت پذیرفت. جهت انجام این بررسی از نقاط مختلف ایران نمونه برداری صورت گرفت. علاوه بر آن نمونه های هرباریومی موجود در هرباریوم های دانشگاه اصفهان، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور و موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور هم استفاده گردید. جمع آوری ها در بهار و تابستان سال های 1388و 1389 انجام شد. در این مطالعه تعداد 13 جمعیت از جنس cynosurus و 59 جمعیت از جنس dactylis به صورت نمونه هرباریومی پس از انتخاب صفات کیفی دو حالته مورد مطالعه قرار گرفتند. مطالعه به کمک میکروسکوپ استریو (لوپ) و کاغذ میلی متری و چشم غیرمسلح صورت پذیرفت، سپس داده های کیفی به صورت ماتریس داده های خام در آورده شد و با استفاده از روش های مختلف مرتب سازی دندروگرام هایی توسط نرم افزار ntsys ترسیم گردید. همچنین بررسی پهنه میتوزی 4 جمعیت cynosurus و 9 جمعیت جنس dactylis براساس روش آقایف انجام شد. به طور کلی براساس مشاهدات حاصل از بررسی های صفات ریخت شناسی و بررسی سیتولوژی جنس cynourus دو گونه effuses c.و echinatus c.واجد سطح دیپلویید و عدد کروموزومی 14x = 2 = n2 و جنس dactylis با یک گونهd. glomerata و دو زیرگونه glomerata d. glomerata subsp. و hispanica d. glomerata subsp. واجد سطح تتراپلویید و عدد کروموزومی 28x = 4 = n2 در ایران حضور دارد.

جنس triticum l. در ایران دارای 9 گونه است که 3 گونه t. boeoticum boiss.، t. monococcum l. و t. urartu thum. ex gand. از این جنس دیپلوئید هستند. این گونه های دیپلوئید که به همراه aegilops tauschii coss. به عنوان خزانه وراثتی و اجدادی گندم زراعی محسوب می شوند، طی فرایندهای دورگ گیری، پلی پلوئیدی و به دنبال آن اهلی شدن، گندم زراعی را تولید کرده اند. با توجه به اهمیت ژرم پلاسم گندم خودرو به عنوان یک خزانه وراثتی برای اصلاح گندم زراعی، وجود تنوعات بالا در این خزانه وراثتی از نقطه نظر اصلاح نبات و جستجو برای یافتن صفات ریختی مناسب و آلل های مفید حائز اهمیت است و نشان می دهد که خزانه وراثتی گندم خودرو از این نظر می تواند مورد توجه قرار گیرد. درک تنوع ژنتیکی بین و درون جمعیت های گندم های خودرو می تواند در توسعه استراتژی هایی در رابطه با جمع آوری های مفید و حفاظت از ژرم پلاسم گونه ها موثر واقع شود. به منظور ارزیابی تنوعات وراثتی درون و بین گونه های دیپلوئید گندم، تعداد 9 زوج آغازگر مربوط به نشانگر remap در 89 نمونه جمعیت متعلق به هر سه گونه که از سراسر دامنه پراکنش آن در ایران در طی سال های مختلف جمع آوری شده است مورد مطالعه قرار گرفت. فرایندهای pcrبا استفاده از آغازگرهای معرفی شده برای جنس triticum انجام و وضعیت تنوع درون و بین گونه ای با استفاده از الکتروفورز محصولات pcr بر روی ژل آگارز 2% مورد بررسی قرار گرفت. در فنوگرام upgma رسم شده بر اساس داده های remap و با استفاده از ضریب تشابه jacard گروه بندی های تقریبا منطبق بر گروه بندی های تاکسونومیک مشاهده شد و گونه ها و زیر گونه های موجود تا حدود زیادی از هم جدا شدند. نتایج حاصل از تحلیل واریانس مولکولی نشان داد که عمده تفاوت میان جمعیت های مطالعه شده مربوط به تفاوت در داخل گونه ها با میزان 82% است. هم چنین نتایج حاصل از تحلیل آزمون هم بستگی نشان داد که فاصله ژنتیکی و فاصله جغرافیایی به نسبت 1/61% دارای هم بستگی هستند نتایج حاصل از این مطالعه سطح بالایی از پلی مورفیسم را در گونه ها و نواحی جغرافیایی مختلف نشان داد. بیشترین درصد پلی مورفیسم در بین گونه ها مربوط به گونه t. boeoticum (5/95%) و در بین نواحی جغرافیایی مربوط به ناحیه غرب ایران (4/91%) بود. وجود پلی مورفیسم بالا بین جمعیت های این گونه ها نشان می دهد که جمعیت های خودرو گندم در ایران می تواند به عنوان یک خزانه وراثتی مهم برای یافتن آلل های مفید جهت اصلاح و تقویت پایه های وراثتی گندم زراعی مورد استفاده قرار گیرد.

جنس phlomis l. از خانواده لامیاسه شامل بیش از 100 گونه می باشد. (مظفریان). این تحقیق با هدف مطالعه و بررسی وجود تنوع درون گونه ای در گونه phlomis olivieri benth. در استان همدان? و با استفاده از روش تعیین زیستگاه ویژه ( d.s.s ) انجام شد. بر این اساس 13 زیستگاه ویژه برای این گونه تعیین شد. در بررسی این زیستگاه های ویژه، 46 گونه به عنوان گونه های همباش شناسایی شدند. تجزیه و تحلیل داده های فلورستیک با استفاده از نرم افزار anaphyto به روش f.c.a صورت گرفت. مقایسه محورهای مختصات چند گانه حاصل از این روش ها برای گونه مورد مطالعه، منجر به تشخیص 9 گروه بر اساس نشانگر فلورستیک ( ترکیب رستنیهای زیستگاه های ویژه) گردید که وجود تنوع درون گونه ای را نشان می دهد. به منظور تعیین سطح و نوع تنوع درون گونه ای گروه های حاصل از بررسی فوق، از مطالعات الکتروفورز پروتئین های بذر و بررسی های کروموزومی و مورفومتری استفاده شد. در این مطالعات آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار mvsp به روش های upgma ، pco و pca صورت گرفت و گروه های بدست آمده بر اساس نشانگرهای فلورستیک را تقریبا تاییدکرد، همچنین آنالیز داده های حاصل از بررسی های الکتروفورزی پروتئین های ذخیره ای بذر با نرم افزار های mvsp و ntsys ، با گروه بندی های فلورستیک، اکولوژیک و مورفومتری مطابقت داشت و 3 پروتئودم برای گونه مورد بررسی قابل تشخیص است که نشان دهنده تفاوت و تنوع ژنتیکی درون گونه ای است. داده های حاصل از مطالعه مورفومتری توسط نرم افزار mvsp آنالیز شد. در مطالعه ریخت شناسی، 59 ویژگی کمی و کیفی مورد بررسی قرار گرفت و نتایج بدست آمده، جمعیت های مورد مطالعه را از نظر ویژگی های ریختی نیز در 9 گروه مجزا قرار داد. کرک دندانه دار در این گونه برای اولین بار گزارش می شود.

بزرگترین جنس از تیره فرفیون، euphorbia و یکی از 6 جنس بزرگ گیاهان گلدار با حدود 2100 گونه در جهان و متجاوز از 82 گونه در نقاط مختلف ایران است .جنس euphorbia منبعی غنی از ترکیبات ترپنوئیدی محسوب می شود و گونه ی e. denticulata lam. یکی از گونه های گزارش شده در ایران است. با هدف شناسایی ترکیبات ترپنوئیدی، گونهlam. e. denticulata از مناطق غربی ایران جمع آوری و مطالعه شد. تری ترپن ها و ترکیبات استروئیدی از پیکره اصلی گیاه استخراج شد و با استفاده از کروماتوگرافی مایع با کارکرد بالا (hplc, column ymc pack-sil, 25×300 mm) خالص سازی و سپس توسط مغناطیس رزونانس هسته ای کربن و هیدروژن (13cnmr) و (1hnmr) در مقایسه با مطبوعات موجود شناسایی گردید. در نتیجه تعدادی از ترکیبات تری ترپنوئیدی و استروئیدی از جمله: سیکلوآرت-23(سیس)-ان-3،25-دی اول، سیکلوآرت-23(ترانس)-ان-3،25-دی اول، 24-متیلن سیکلوآرتان-3-اول، ارگوستا-8،24-دی ان-3-اول )آبتوسیفولیول ( و بتاسیتوسترول و نیز بتولین و لوپئول از تری ترپنهای خانواده لوپان ، برای اولین بار از این گیاه جداسازی وشناسایی گردید. همچنین ویژگی های ریخت شناسی این گونه ها نیز با استفاده ازاستریو میکروسکوپ( لوپ) و چشم غیر مسلح بررسی گردید و سپس هر دو داده های شیمیایی و ریخت شناسی به صورت ماتریس داده های خام در آورده شد و با استفاده از روشهای مختلف مرتب سازی توسط نرم افزار ( version 2.02)ntsys و روش upgma ترسیم گردید وشباهت های آنها مشخص شد. برای اولین بار روابط گونه e. dentuculata با گونه های سایر همکاران که با هم در این زمینه فعالیّت می کردیم، مقایسه شد که عبارتند از e. connata boiss، e. spinidens bornm. ex prokh. ، e. osyridea boiss و euphorbia macrostegia boiss.. تا آنجایی که ما می دانیم تا کنون هیچ گزارشی درمورد ترکیبات ترپنوئیدی این گونه ها منتشر نشده بود. در نتیجه، بررسی دندروگرام داده های حاصل از مطالعات ریخت شناختی بیشترین شباهت را بین گونه ها یe. denticulata و e. spinidens نشان می دهد .در فنوگرام های حاصل از بررسی ترکیبات ترپنوئیدی نشان داد که e. denticulata بیشترین شباهت را با گونه e. osyridea دارد. بنابراین، گروه بندی گونه ها بر اساس ترکیبات ترپنوئیدی و روغنهای اصلی فرار به میزان قابل توجهی با یکدیگر همخوانی دارد، در حالیکه گروه بندی گونه ها تا حدودی با گروه بندی های انجام شده براساس ویژگیهای مورفولوژیک متفاوت است. در نتیجه، داده های شیمیایی و ریخت شناسی تنوع بین گونه ای این گونه ها را تأیید می کنند و ترپنوئیدها می توانند تا حدودی در تاکسونومی و به دست آوردن روابط بین گونه ای دراین جنس به کار گرفته شوند. در ضمن به دلیل اینکه 1/0 درصد از وزن خشک گونه e. denticulata حاوی بتولین بود، میتوان آن را به عنوان منبعی مناسب از بتولین به شمار آورد که به منظور مطالعات بیشتر در جهت ساخت ترکیبات دارویی با خواص ضد التهابی قابل توجه و عوارض جانبی کمتر در آینده مورد استفاده داروسازان قرار بگیرد. کلمات کلیدی: euphorbia denticulata، تری ترپن، 1hnmr، سیکلوآرتان، آبتوسیفولیول، بتولین.

خانواده euphorbiaceae شامل 300 جنس و 8000 گونه است که در سراسر جهان پراکنده شده اند امّا بیشتر در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری می رویند. بزرگترین جنس این خانواده euphorbia l. (فرفیون) است که بالغ بر 2400 گونه در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری آفریقا، آمریکا و همچنین در نواحی معتدله سراسر دنیا دارد. گونه های euphorbia شامل علف هایی یک ساله و چند ساله، درختچه های چوبی، درختان و گیاهان گوشتی و آبدار هستند. ویژگی اصلی این گونه ها وجود لاتکس شیری سمی و سوزش آوری است که در تماس با پوست ایجاد التهاب و جوش های پوستی می کند. از بین گونه های euphorbia 82 گونه ی آن در ایران رشد می کنند که 17 گونه ی آن بومی ایران است. euphorbia به نام های شیرسگ، تاکوب و شبرم در فرهنگ ایران شناخته شده است. در این تحقیق اندام هوائی گلدار گیاه boiss. euphorbia connata در فصل بهار از مناطق مختلف استان کرمان جمع آوری گردید و در شرایط بهینه خشک شد و آزمایشات فیتوشیمیائی متنوعی بر روی عصاره ی تهیه شده از پودر آن جهت تعیین ترکیبات ثانویه ی موجود در آن انجام گردید. فراکسیون های جدا شده توسط روش های hplc و hptlc خالص سازی شد و تعداد 7 ترکیب تری ترپنی (شامل سیکلوآرت-23 (سیس)-ان-3،25-دی اُل، سیکلوآرت-23(ترانس)-ان-3،25-دی اُل، 24- متیلن سیکلوآرت-3-اُل، بتا سیتوسترول، سیکلوکالنول، سیکلوآرت-23-ان-25-متوکسی-3-اُل و سیکلوآرتانول) و 3 ترکیب دی ترپنی (شامل یک ترکیب جدید jatrophane و دو ترکیب از نوع decipinone) با استفاده از 1h-nmrو13c-nmr و mass شناسایی شدند. سپس ترکیبات ترپنوئیدی این گونه با ترکیبات ترپنوئیدی استخراج شده از 15 گونه ی دیگر از همین جنس مقایسه و فنوگرام آن با استفاده از نرم افزار ntsys و با روش upgma رسم شد و با فنوگرام حاصل از داده های ریخت شناسی مقایسه شد. بین فنوگرام حاصل از مقایسه ی تری ترپن ها و فنوگرام حاصل از داده های ریخت شناسی همبستگی زیادی وجود داشت در حالی که همبستگی قابل توجهی بین فنوگرام حاصل از مقایسه ی دی ترپن ها و فنوگرام حاصل از داده های ریخت شناسی وجود نداشت. همچنین ویژگی های کیفی مهم ریخت شناسی30 گونه دیگر از همین جنس نیز ارزیابی و با گونه ی e. connata مقایسه شد. تنوع درون گونه ای گونه ی e. connata نیز بررسی گردید. همچنین ترکیبات فرّار (از جمله ترکیبات اسانسی) 4 گونه e. connata،e. spinidens bornm. ex prokh ، e. denticulata lam.و euphorbia osyridea boiss. ارزیابی و با فنوگرام حاصل از داده های ریخت شناسی آن ها مقایسه شد. ترکیبات فرار 4 گونه و همچنین فنوگرام های حاصل از داده های ریخت شناسی شباهت کمی با یکدیگر داشتند. نتایج این مطالعه نشان داد وجود یا عدم وجود تری ترپنوئید ها در مطالعات تاکسونومیک جنس euphorbia ، اهمیت دارد.

خانواده lamiaceaea واجد حدود 252 جنس و بیش از 6800 گونه است که در نواحی سرد و خشک انتشار وسیع دارد. perovskia karel. (برازمبل) از جنس های کوچک و تقریباً ناشناخت? این خانواده است. رویش این گیاهان علفی و درختچه ای ست. مهم ترین خصوصیت آن ها ناجورخامه ای گل های است. برای جنس perovskia در ایران 3 گونه و دو دورگ گزارش شده است. در طب سنتی perovskia جهت تسکین دردهای رماتیسمی، کاهنده تب، ضدّ عفونت و ضدّ مالاریا به کارمی رفته است. با توجّه به نبود داده های پایه جهت تاکسونومی این جنس در ایران، برخی از صفات ریخت شناسی، تشریحی و کموتاکسونومی بر روی13 نمونه ی جمعیتی از استان های اصفهان، خراسان و سیتان و بلوچستان مورد ارزیابی قرار گرفت. در مطالعات ریخت شناسی 20 صفت افتراقی و 15 صفت مشابه بررسی و در مقایس? صفات، تفاوت های جزئی بین جمعیت های برازمبل دیده شد. مهم ترین صفت افتراقی بین جمعیت ها ناجورخامه ای بود که فقط در یک گونه از این جنس وجود داشت. در بررسی های تشریحی برش های عرضی از ساقه، دمبرگ و برگ گرفته شد و از طریق رنگ آمیزی مضاعف با میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. صفات ساختار داخلی در هر سه اندام نشان داد که از همگنی و ثبات بسیار بالایی در میان جمعیت ها برخوردار است. هم چنین تحلیل ترکیبات اسانس در 4 جمعیت آن انجام شد و 10 ترکیب اصلی با بالاترین درصد در جمعیت ها یکسان بود. لذا براساس مجموعه مشاهدات انجام شده در این جنس، پذیرش دو گونه perovskia به جای سه گون? آن در ایران پیشنهاد می شود. گونه ای با پرچم بلندتر از خامه p. abrotanoides karel. و گونه ای با پرچم کوتاه تر از خامه atriplicifolia benth. .p و گونه p. artemisioides boiss.، abrotanoides rech. p. atriplicifolia × وp. atriplicifolia × artemisioides jamzad. به عنوان مترادف های atriplicifolia benth. p. پذیرفته می شود.

گیاه انگلی افتیمون با نام علمی cuscuta متعلق به خانواده cuscutaceae می باشد. گونه های این جنس انگلی فاقد ریشه بوده و برای به دست آوردن آب ، موادغذائی و کربوهیدرات ها وابسته به گیاه میزبان هستند. گونه های مختلف جنس کاسکوتا محصولات زراعی، گیاهان زینتی، سبزیجات و علف های هرز را در سراسر دنیا مورد حمله قرار می دهند. هدف از این پژوهش بررسی رابطه میزبان های اصلی کاسکوتا در ایران (خارشتر، ریحان، همیشه بهار و مو) و انگل موجود بر آن ها و نیز اثر آن ها بر رشد وتکثیر سلول های لنفوسیت انسانی و باکتری ها می باشد. گیاهان میزبان و سس های موجود بر آن از مناطق مختلف جمع آوری و عصاره گیری شدند. اثر عصاره های متانولی گیاهان میزبان و انگل به صورت جداگانه با غلظت های متفاوت (10 و 100 mg/lµ) بر تکثیر سلول های تک هسته ای خون محیطی به روشmtt و بر روی باکتری های سودوموناس آئروجینوزا و باسیلوس سوبتیلیس به روش انتشار دیسک مورد بررسی قرار گرفت. ستون کروماتوگرافی به منظور خالص-سازی ترکیبات موثر بر تکثیر لنفوسیت ها که در گیاه انگل وجود داشتند و مقایسه آن با گیاه میزبان انجام شد. نتایج نشان داد که در همه موارد ترکیب موثر میزبان در انگل نیز وجود دارد و همه گیاهان مورد آزمایش و انگل ها باعث افزایش وابسته به دوز در تکثیر لنفوسیت ها شدند. نتایج حاصل از nmr جزء اصلی سس campestris موجود برخارشتر ثابت کرد که لوپئول اپوکسید ماده اصلی افزایش دهنده لنفوسیت بوده که به شکل لوپئول در خارشتر وجود دارد. هم چنین نتایج nmr های بعدی نشان داد که لوتئین موجود در همیشه-بهار و یوگنول موجود در ریحان که باعث افزایش تکثیر لنفوسیت هستند در همین نوع سس وجود دارد. سس موجود بر انگور از نوع سس kotschyana بود و باز هم باعث افزایش وابسته به دوز در تکثیر لنفوسیت ها شد. هیچ کدام از عصاره های مورد بررسی بر باکتری های ذکرشده موثر نبودند. نتایج این بررسی نشان داد که رابطه مستقیمی بین میزبان و انگل وجود دارد و اکثر ترکیبات موجود در میزبان در انگل نیز یافت می شود. در این بررسی برای اولین بار یوگنول از سس campestris جداسازی شد.

جنس pistacia متعلق به خانواده anacardiaceae و راسته ی sapindales است و در نواحی مدیترانه تا افغانستان، جنوب شرق و جنوب آسیا تا مالزی، جنوب ایالات متحده، مکزیک و گواتمالا انتشار دارد. در ایران 3 گونه ی p. vera, p. atlantica, p. khinjuk از این جنس می روید. در این مطالعه ترکیب اسیدهای چرب موجود در ارقام باغی پسته و جمعیت های خودروی p. vera بررسی و مقایسه شد. نتایج نشان داد که میزان کمّی روغن موجود در جمعیت های خودرو از ارقام باغی بیشتر است. امّا از نظر ترکیب اسید چرب تفاوت خاصی میان جمعیت‏های خودرو و ارقام باغی مشاهده نشد. اسید های چرب غالب به ترتیب اسید اولئیک، لینولئیک و پالمیتیک بودند. اسکوالن که هیدروکربنی غیراشباع و پیش‏ساز سنتز استروئیدهاست برای اولین بار در این مطالعه از ایران گزارش شد. در این پژوهش جهت مطالعات مولکولی از دو نشانگر مولکولی ssr و its استفاده شد. از 8 جفت آغازگر ssr مورد استفاده تنها 4 جفت در فرآیند pcr باند قابل تشخیص نشان داد که هیچ گونه تنوعی نیز در میان نمونه ها ظاهر نکرد به همین دلیل نشانگر ssr از مطالعات کنار گذاشته و ادامه ی مطالعات با از ردیف خوانی (its1&2, 5.8s, 26s) nrdna دنبال شد. 7 نمونه ی جمعیتی، 3 نمونه از جمعیت های طبیعی p. vera و 2 نمونه از جمعیت های باغی این گونه، به همراه یک نمونه از p. khinjuk و یک نمونه از p. atlantica ردیف خوانی شدند. در تبارنمای فیلوژنتیک حاصل گونه های مختلف pistacia در یک پلیتومی غیرقابل تحلیل قرار گرفتند. این نوع تراکم و جمع شدگی می تواند شاهدی بر یکپارچگی خزانه ی ژنی این جمعیت ها باشد. خزانه ی وراثتی pistacia در ایران تقریباً در وسط خط انتشار سراسری این جنس قرار دارد و این امر می تواند حداقل به صورت بالقوّه امکان درهم آمیختگی را میان خزانه های وراثتی تاکسون های این جنس در ایران و خارج از آن را فراهم آورد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

در این پژوهش جنبه های تاکسونومیک آناتومیک و مورفولوژیک جنس ‏‎medicago‎‏ در ایران مورد بررسی قرار گرفت. در بررسی حدود 2000 نمونه هرباریومی و میوه های خشک 150 جمعیت ‏‎‎‏(هر کدام شامل 30 فرد) ‏‎medicago‎‏ جمع آوری شده از مناطق مختلف ایران 18 گونه شناسایی شد. صفات مختلف مورفولوژیک اندام های رویشی زایشی و میوه و صفات آناتومیک مقاطع عرضی ساقه جوان و دمبرگ گونه های این جنس دقیقا مطالعه شد. برای تایید نتایج به دست آمده 79 صفت آناتومی مورفولوژی اکولوژی و سیتولوژی در برنامه ‏‎mvsp‎‏ به روش ‏‎upgma‎‏ و با ضرایب مختلف مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج نهایی این پژوهش شامل موارد ذیل می باشد: 1. پذیرش گونه ‏‎m.sativa l.‎‏ به عنوان گونه تیپ جنس ‏‎medicago‎‏ 2.تغییر سطح گونه ‏‎m.xvaria‎‏ و پذیرش آن به عنوان زیر گونه ای از ‏‎m.sativa‎‏ 3. کاهش مرتبه گونه ‏‎m.constricta‎‏ به تنوع درون گونه ‏‎m.rigidula‎‏ 4.انتقال گونه ‏‎m.noeana‎‏ از زیر بخش ‏‎rotatae‎‏ به زیر بخش ‏‎pachyspirae‎‏ (بخش ‏‎spirocarpos‎‏)