روشی که برای انتخاب و رتبه بندی طرح های سازگاری با تغیر اقلیم استفاده می شود روش برنامه ریزی سازشی سلسله مراتبی (composite programming) است که جزو زیر گروه های تصمیم گیری چند معیاره است که در واقع با در نظر گرفتن معیار های مختلف گزینه هایی را به گزینه ایده آل نزدیک تر هستند را انتخاب می کند. سعی خواهد شد طیف وسیعی از معیار های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در رتبه بندی استفاده شود. همچنین به دلیل اهمیت طرح های توسعه منابع آب در سطح حوضه آبریز و تعدد نهاد های ذیربط سعی می شود تا بااستفاده از تصمیم گیری گروهی از نظرات تصمیم گیرندگان مختلف جهت رتبه بندی سناریو ها استفاده و روش برنامه ریزی سازشی با رویکرد گروهی ارایه شود. نوآوری های این تحقیق شامل کاربرد روش های تصمیم گیری چند معیاره در بحث سازگاری با تغییر اقلیم و همچنین ارایه روش تصمیم گیری گروهی مبتنی بر برنامه ریزی سازشی جهت رتبه بندی این سناریو ها است. جهت تبیین نتایج این تحقیق، مطالعه موردی بر روی یکی از حوضه های آبریز استان سیستان و بلوچستان صورت خواهد گرفت.

برنامه های مقابله با خشکسالی نیاز به شاخص هایی برای شناختن شرایط خشکسالی دارند. شاخص های بیان کننده خشکسالی متغیرهایی هستند که برای شناخت شرایط خشکسالی استفاده می شوند و محور اصلی برنامه های مقابله با خشکسالی را تشکیل می دهند. با این وجود هریک از این شاخص ها تنها به جنبه های خاصی از پدیده خشکسالی می پردازند و به این دلیل توسعه شاخص های ترکیبی خشکسالی برای بیان شده خشکسالی می تواند مفید باشد.در این تحقیق با استفاده از روش تصمیم گیری چندمعیاره مکانی وضعیت خشکسالی بصورت منطقه ای بررسی شده است. فرآیند تحلیلل سلسله مراتبی یکی از پرکاربردترین روشهای تصمیم گیری برای معیارهای با ساختار پیچیده است کعه در سطوح مختلف تعریف شده اند.ahp فازی (fahp)نیز روش توسعه یافته ahpکلاسیک است که قادر است عدم قطعیت ها را در مسائل تصمیم گیری درنظر بگیرد و ahp فازی مکانی در تحلیل های منطقه ای خشکسالی می تواند مفید باشد. در این تحقیق با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی رتبه بندی زیرحوضه های مختلف جهت تعیین آسیب پذیرترین منطقه نسبت به خشکسالی در بازه ای زمانی ماهانه و فصلی انجام شده است و با عنوان مطالعه موردی روش پیشنهادی برای ارزیابی شدت خشکسالی در حوضه آبریز گرگانرود- قره سو در ایران استفاده شده است. این تحقیق روش های تحلیلی را برای توسعه تجزیه و تحلیل و ارزیابی شاخص ترکیبی خشکسالی شامل خشکسالی های هواشناسی، خشکسالی هیدرولوژیکی و کشاورزی ارائه نموده است. نتایج مطالعه موردی نشان دهنده قابلیت روش پیشنهادی در بهبود سیستم های پایش خشکسالی است.

رشد فزاینده و توسعه فعالیتهای شهری، صنعتی و کشاورزی در دهه¬های اخیر منجر به افزایش چشمگیر تولید آلاینده¬ها و پسماندهای شهری، صنعتی و کشاورزی شده است. آبهای سطحی به عنوان یکی از منابع پذیرنده آلودگی، همانند سایر منابع پذیرنده از ظرفیت محدودی برخوردار هستند. دستیابی به روشهای منطقی و اقتصادی نیازمند دسترسی و استفاده از ابزار مدیریتی کارآمد، مبتنی بر دانش زیست محیطی و مدیریت منابع آب می¬باشد. تخصیص بهینه بار آلاینده¬ها در بدنه های آبی می¬¬تواند از یک¬سو استانداردهای کیفی در سیستم را ارضا کرده و از سوی دیگر هزینه¬های تحمیل شده به مدیران شهری، صنعتی و کشاورزی را برای حذف آلاینده¬های تخلیه شونده به پیکره¬های آبی حداقل کند. مدل فازی تخصیص بار آلاینده با استفاده از یک برنامه در محیط متلب که یک مدل شبیه ساز را به یک مدل بهینه ساز پیوند می داد، نوشته شد. نرم افزار qual2k برای شبیه سازی کیفیت آب در رودخانه گرگر و الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی متغیرهای تصمیم گیری (درصد تصفیه مورد نیاز برای هر تخلیه کننده/تصفیه خانه فاضلاب) به کار رفتند. توابع عضویت فازی خطی و غیر خطی در تابع هدف و قیود آن برای نشان دادن ابهام در تعریف اهداف و تعیین ترجیحات تصمیم گیران به کار رفت. مدل شبیه سازی-بهینه سازی برای تخصیص بار آلودگی با استفاده از رویکرد مرسوم در مطالعات پیشین و رویکرد جدید این پایان نامه و برای دو فصل کم آبی و پرآبی تنظیم و اجرا شده نتایج به دست آمده از این دو رویکرد مقایسه گردید. مدل فازی شبیه سازی- بهینه سازی با رویکرد مرسوم (با استفاده از فضای تصمیم گیری پیوسته)، توانایی خوبی در نزدیک شدن به جواب بهینه برای تخصیص بار آلاینده داشت. در رویکرد جدید، مدل با استفاده از فضای تصمیم گیری گسسته که متناظر با درصد تصفیه فاضلاب در فرایندهای تصفیه در دسترس انتخاب شده بود اجرا شده و علاوه بر الگوریتم ژنتیک، جستجوی کامل در همسایگی بهینه محلی انجام شد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.