مراکز فناوری اطلاعات و ارتباطات روستایی (ict ) در بسیاری از کشورها از جمله ایران بعنوان ابزاری برای فراهم سازی دستیابی به فناوری های اطلاعات و ارتباطات در راستای توسعه جوامع روستایی راه اندازی شده اند. اما به موازات رشد فزآینده آمار مربوط به تعداد مراکز ict روستایی، در سال های اخیر شاهد افزایش تعطیلی شمار زیادی از این مراکز بوده ایم. بررسی ها نشان می دهد که هنوز درک درست و روشنی از عواملی که می توانند استفاده، موفقیت و پایداری این مراکز را تحت تاثیر قرار دهند، وجود ندارد. از این رو، تحقیق توصیفی- همبستگی حاضر با هدف اصلی بررسی سطح موفقیت مراکز فناوری اطلاعات و ارتباطات روستایی و تحلیل عوامل موثر بر آن در استان همدان انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق را تمامی کاربران مراکز فناوری اطلاعات و ارتباطات روستایی استان همدان تشکیل می دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای در سطح روستاهای سه شهرستان همدان، تویسرکان و فامنین نمونه آماری برابر با 250 نفر انتخاب گردید. ابزارگردآوری داده ها پرسشنامه بود که روایی ظاهری و محتوایی آن توسط متخصصان و کارشناسان موضوع، مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه با اجرای پیش آزمون در جامعه مشابه نمونه تحقیق و کسب ضرایب آلفای کرونباخ بالای 70/0 برای بخش های مختلف پرسشنامه تایید شد. بر اساس نتایج آمار توصیفی مشخص شد که 8/92 درصد از کاربران مورد مطالعه، موفقیت مراکز ict روستایی را در سطح متوسط ارزیابی نموده اند. نتایج استنباطی حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که متغیر ویژگی های مرکز ict دارای بالاترین اثر مستقیم و مهارت های کامپیوتری بیشترین اثر غیرمستقیم بر سطح موفقیت مراکزict بودند. همچنین، نتایج حاکی از آن بود که متغیر صلاحیت های مدیریتی کارکنان و پرسنل مراکز پس از متغیر ویژگی های مرکز دارای بیشترین اثر کل بر سطح موفقیت مراکز ict مورد مطالعه بود. در نهایت، یافته های تحقیق حاکی از نقش میانجی جزئی پیامدها و دستاوردهای مراکز در رابطه بین مهارت های کامپیوتری، صلاحیت های مدیریتی و ویژگی های اطلاعاتی با سطح موفقیت مراکز ict روستایی بود.