در سالهای اخیر، به دلیل پاره ای از مشکلات و ایرادات وارده به روش های سنتی طراحی بر اساس نیرو، گرایش آیین نامه ها و دستورالعمل های نوین به روش های طراحی بر اساس عملکرد بیشتر شده است. در این میان، روش طراحی مستقیم براساس تغییرمکان، به عنوان یکی از روش های طراحی بر اساس عملکرد مطرح بوده که در سالهای اخیر مورد استقبال زیاد محققین واقع شده است. در این تحقیق، ساختمان های 5 و 10 طبقه فولادی موردنظر با دو روش طراحی بر اساس تغییرمکان وطراحی بر اساس نیرو طراحی گردیده و سپس با لحاظ کردن خروج از مرکزیت های جرمی صفر، ده و بیست درصد تحت آنالیزهای تاریخچه زمانی غیر خطی تحت شتاب نگاشت های مصنوعی منطبق بر طیف طرح ویرایش سوم استاندارد 2800و رکوردهای زلزله طبیعی واقع شده اند. پاسخ های تغییرمکانی به دست آمده از دو روش در لبه های مختلف سازه تحت خروج از مرکزیت های مختلف مورد مقایسه قرارگرفته اند. نتایج بررسی ها، حاکی از عملکرد مناسب تر و منطقی تر سازه 5 طیقه طراحی شده بر اساس تغییرمکان حتی در خروج از مرکزیت های بالا می باشد حال آنکه نشان داده شده است که با افزایش تعداد طبقات سازه از عملکرد مناسب این روش کاسته شده است و بعضا نتایج سازه طراحی شده به روش نیرویی مطلوب تر می باشد.