شناسایی و تعیین عیوب موجود در لوله از جمله خوردگی اهمیت بسیار زیادی در صنایع نفت ، گاز و پتروشیمی برخوردار است و به خاطر محدودیت دسترسی به سیستم های لوله کشی نظیر خطوط لوله زیرزمینی ، لوله های پوشش دار ، لوله های دور از دسترس ، لوله های زیر آب و لوله های در تقاطع با جاده ها ، بازرسی آنها با استفاده از روشهای مرسوم آزمون های غیرمخرب مشکلات زیادی را به همراه دارد. به همین دلیل امروزه استفاده از روشهای نوین بازرسی همچون تکنیک امواج هدایت شده (guided waves technique) پیشرفت چشمگیری را داشته است. در این پژوهش ضمن بررسی و شناخت حالت های موج هدایت شده ، با تولید منحنی های پراکنش با استفاده از نرم افزار مطلب و انتخاب بهینه حالت (حالت t(0,1)) ، شناسایی خوردگی و عیوب موجود در خطوط لوله نفت 12 و 14 اینچی واحد صنعتی فروزان و خطوط لوله نفت 8 اینچی و دور از دسترس واحد صنعتی ابوذر جزیره خارک مورد شناسایی و بررسی قرار گرفت همچنین مقایسه کلی این تکنیک با داده های عملی تکنیک آرایه فازی (phades array) انجام گرفت. پس از انجام آزمون و آنالیز نتایج هیچ نشانه قابل توجهی مبنی بر وجود خوردگی و خسارت در خطوط لوله 12 و 14 اینچی واحد صنعتی فروزان یافت نشد که همین مساله نشان از سالم بودن خط بود و در مورد خطوط لوله 8 اینچی دور از دسترس واحد صنعتی ابوذر با توجه به نشانه های بدست آمده از خوردگی و خسارت در رنج مناطق تعریف شده بین تکیه گاه ها ، پیشنهاداتی مبنی بر اندازه گیری های ضخامت فراصوت مناطق کاهش ضخامت با استفاده از ut معمولی ارائه شد تا نشانه های مقطع خطوط را تایید نماید و با این جایگزینی اطمینانی از ادامه عملیات کسب شود. همچنین لازم به ذکر است در تمامی تست ها حالت t(0,1) به عنوان مناسب ترین و بهینه ترین حالت انتخاب شده بود زیرا این حالت بدون محدودیت و در رنج فرکانسی وسیعی (در آزمون از khz27 تا khz37 ) و بدون تضعیف حداقل تا m30 از طول خط انتشار می یابد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

تحقیق حاضر با هدف بررسی علت جدایش پوشش سه لایه پلی اتیلن در چند مرحله انجام شده است. در مرحله اول سطح حاصل از جدایش با هدف پی بردن به مکانیزم و علت جدایش مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه با توجه به مشاهدات صورت پذیرفته در مرحله اول، یکسری آزمایش به منظور مطالعه تاثیر تقابل پوشش با محیط اطراف، تغییرات بوجود آمده در ساختار اپوکسی تحت شرایط محیطی و عملیاتی صورت پذیرفت. همچنین در نهایت به بررسی تاثیر تعدادی از مهمترین متغیرهای فرایند تولید پوشش از جمله دمای پخت به عنوان یک عامل بسیار مؤثر بر روی خواص اپوکسی پرداخته شده است. با توجه به مشاهدات صورت پذیرفته جدایش پوشش سه لایه پلی‮اتیلن در ناحیه فصل مشترک لایه اپوکسی و سطح لوله صورت پذیرفته است. نتایج حاصل از بررسی‮های میکروسکوپی و همچنین نوع جدایش صورت پذیرفته نشان می‮دهد که تنش‮های مکانیکی به طور مستقیم در فرایند جدایش پوشش از سطح فلز نقشی نداشته و عامل اصلی نمی‮باشند. با توجه به بررسی‮های انجام شده تخریب شیمیایی فصل مشترک پوشش-اپوکسی عامل اصلی پدیده جدایش پوشش از روی سطح لوله می‮باشد. نفوذ رطوبت و اکسیژن به درون پوشش در زیر خاک و نیز شرایط حاد قلیایی ایجاد شده در مکان روی دادن واکنش‮های کاتدی از جمله فاکتورهای اصلی در رخداد پدیده جدایش پوشش از سطح لوله می‮باشند.

در این تحقیق تاثیر پارامترهای عملیات حرارتی آستمپرینگ ، دمای آستنیته (t?) دمای آستمپریینگ (ta) و زمان آستمپرینگ (ta)، بر ریزساختار و مقاومت به خوردگی adi در دو محیط آب دریا و اسید کلریدریک 10 درصد مورد بررسی قرار گرفت . همچنین پایداری گرمایی آستنیت باقیمانده در adi بررسی شد. به منظور مقایسه رفتار خوردگی دو نوع adi، نیکل دار و بدون نیکل، همچنین چدن نشکن ریختگی، چدن نشکن نرماله شده و چدن نشکن آنیل کامل شده و فولادهای assab760 و ck45 مورد آزمایش خوردگی قرار گرفتند. برای انجام کار، ذوب با ترکیب مناسب بوسیله کوره الکتریکی تهیه و بصورت y بلوکهایی ریخته گری شد. نمونه ها از قسمت ته y بلوکها بریده شدند. نمونه ها با سیکل عملیات حرارتی مختلف شامل سه دمای آستنیته 870، 920 و 950 درجه سانتیگراد، دو دمای آستمپرینگ 285 و 375 درجه سانتیگراد و زمانهای مختلف آستمپرینگ ، آستمپر شدند. برای آستمپرینگ از حمام نمک نیترات سدیم - نیترات پتاسیم (cassal t. s. 220) استفاده گردید. برای بررسی ریزساختار پولیش و اج شدند و سپس توسط میکروسکوپ نوری و الکترونی (sem) مورد مطالعه قرار گرفته و عکسهای ریزساختاری تهیه شد. آزمایشهای خوردگی به دو روش غوطه وری، طبق استاندارد astm g31-85، و پلاریزاسیون آندی - کاتدی، طبق استاندارد astm g3-89، انجام شد. برای انجام آزمایشهای پلاریزاسیون از دستگاه پتانسیواستات گالوانواستات مدل v11-pg همراه با چاپگر مدل wx2400 استفاده گردید. آزمایش پایداری آستنیت باقیمانده در دمای 150 درجه سانتیگراد و به مدت 720 ساعت درون روغن موتور انجام شد. نتایج نشان داد که افزایش دمای آستنیته باعث درشت شدن ریزساختار آسفرایت (آستنیت پایدار شده + فریتهای پراکنده) می گردد. افزایش دمای آستمپرینگ باعث تاخیر در شروع واکنش آستمپرینگ و درشت شدن ریزساختار می گردد. بخاطر جدایش عناصر آلیاژی به ویژه سیلیسیم واکنش آستمپرینگ از کنار کره های گرافیت شروع می گردد. افزایش دمای آستنیته، دمای آستمپرینگ و زمان آستمپرینگ تا کامل شدن مرحله اول آستمپرینگ ، موجب افزایش مقاومت به خوردگی adi در هر دو محیط آب دریا و اسید کلریدریک 10 درصد شده است . مقاومت به خوردگی adi با ریزساختار کاملا آسفرایتی در هر دو محیط از چدن نشکن در حالت ریختگی، چدن نشکن نرماله شده و فولادهای مورد آزمایش بیشتر می باشد. در آب دریا سرعت خوردگی adi بدون نیکل با ریزساختار آسفرایتی کامل از adi بدون نیکل و چدن نشکن آنیل کامل (ریزساختار فریتی کامل) بیشتر می باشد. ولی در اسید کلریدریک 10 درصد عکس این مطلب دیده شد. آزمایش xrd نشان می دهد که در دمای 150 درجه سانتیگراد در مدت 720 ساعت آستنیت باقیمانده در adi به مقدار جزئی تجزیه می شود.

در این تحقیق تاثیر افزایش درصد سیلیسیم تا 14 درصد و نیز عملیات همگن کردن، بر ریزساختار و مقاومت به خوردگی چدن در محیطهای آب دریا و اسیدسولفوریک با غلظت های 20، 40،60 درصد وزنی مورد بررسی قرار گرفت . برای انجام کار، ذوب با ترکیب مناسب به وسیله کوره القایی تهیه شد و نمونه ها در دمای 900 درجه سانتی گراد به مدت (1-5) ساعت تحت عملیات حرارتی قرار گرفتند. سپس آزمایش های خوردگی به دو روش غوطه وری و پلاریزاسیون آندی - کاتدی بر روی نمونه ها انجام شد. به منظور بررسی تغییرات سختی، نمونه ها به دو روش برینل و راکول سی سختی سنجی شدند. برای بررسی ریزساختار، نمونه ها پولیش و اچ شدند و سپس توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفته و عکس های ریزساختاری تهیه شد. نتایج نشان داد که با افزایش درصد سیلیسیم سرعت خوردگی چه در آب دریا و چه در اسیدسولفوریک کاهش یافته و ریزساختاری با زمینه سیلیکوفریتی پدید می آید، در نتیجه سختی افزایش می یابد. سرعت خوردگی در محیط اسیدسولفوریک 20 درصد از بقیه بیشتر بود. در آلیاژهای با درصد سیلیسیم پایین، عملیات حرارتی انجامد شده موجب تغییر ساختار زمینه از پرلیت به فریت و در نتیجه کاهش سرعت خوردگی می گردد.

چکیده ندارد.

در این پژوهش تاثیر میزان آلومینیم نوع عملیات حرارتی و مقدار عناصر آلیاژی بر ریز ساختار و خواص مکانیکی آلیاژ برنز آلومینیم مورد بررسی قرار گفته است . در این راستا دو آلیاژ عملیات حرارتی پذیر با میزان آلومینیم یکسان ولی با نسبتهای ‏‎ni:fe>1‎‏ (آلیاژ 1 ) و ‏‎ni:fe<1‎‏ (آلیا ژ2) و یک آلیاژ تک از با 8 درصد آلومینیم و ‏‎ni:fe <1 ‎‏ (آلیاژ3 ) به روش ریخته گری در قالب ماسه ای تهیه شد. نتایج نشان میدهد که آلیاژ ریختگی 2 با فاز ‏‎k‎‏ کروی ‏‎(ni:fe<1)‎‏ خواص مکانیکی برتری نسبت به آلیاژ 1 دارد و افزایش میزان آلومینیم نیز باعث افزایش استحکام کششی ، سختی و کاهش چقرمگی و افزایش طول نسبی می شود. همچنین بررسی تاثیر نوع عملیات حرارتی ، تغییرات خواص مکانیکی و ریز ساختار آلیاژهای عمیات حرارتی پذیر در حالت ریختگی ، کوئنج شده و کوئنج و تمپر شده در درجه حرارتهای مختلف و نیز تاثیر زمان عملیات همگن سازی بر خواص مکانیکی و ریز ساختار آلیاژ تکفاز نشان میدهد که افزایش زمان همگن سازی استحکام کششی و سختی را کاهش ومیزان افزایش طول نسبی را بهبود می بخشد.

ورق های فولادی کم کربن، نقش مهمی در صنایع مختلف شکل دادن ایفا می کنند. یکی از کاربردهای عمده این ورق ها به کار رفتن آنها در درب و بدنه اصلی یخچالها می باشد. کارخانه آزمایش یکی از صنایع تولید کننده یخچال در ایران است. مشکلی که این کارخانه در اغلب مواقع با آن مواجه است، جفت نشدن درب یخچالهای به بدنه اصلی آنها می باشد. در این تحقیق علل پیچیدگی این دربها مورد بررسی قرار گرفت. به همین منظور ابتدا ورق هایی از کارخانه انتخاب گردید (دو ورق ایرانی و یک ورق آلمانی) و سپس آزمایشهایی بر روی آنها انجام گرفت. از جمله این آزمایشها، تعیین خاصیت ناهمسانگردی قائم و صفحه ای، تعیین خواص مکانیکی شامل تنش تسلیم، استحکام کششی و نمای کار سختی ئر جهت های طولی، عرضی و 45 درجه نسبت به جهت نورد، رسم منحنی حد شکل پذیری، آزمایش تفرق اشعه ‏‎x‎‏ و بررسی ریزساختار ورق ها می باشد. علاوه بر این مراحل تولید دربها در کارخانه نیز مورد برسی قرار گرفت. نتیجه حاصل از بررسی مراحل تولید دربها نشان داد که تلورانس قالبهای دتسگاه خم کردن در اثر کار مداوم از بین رفته بود؛ در نتیجه ورق ها پس از فرایند خم کاری دچار نوعی پیچیدگی می شدند. همچنین آزمایشهای انجام شده بر روی ورق ها نشان دادند که عواملی از جمله ناهمسانگردی قائم، ناهمسانگردی صفحه ای و نیز هم راستایی و غیریکنواختی دانه ها، که موجب توزیع غیریکنواخت تر کرنش در سطح ورقها می شدند، می توانستند پیچیدگی مذکور را تشدید نمایند. بعلاوه وجود موجهای اولیه در سطح ورقها که باعث ایجاد تنش ها و کرنش های پس ماند در ورق ها می گردید، نیز این پیچیدگی را شدیدتر می کرد.