سواد رسانه ای راهی قابل توجه برای به چالش کشیدن دانشجویان به منظور درک ماهیت ساخته شده از بازنمایی های رسانه ای و اینکه چگونه رسانه می تواند بر عقاید و باورهای آنها و دیگران تاثیر گذارد، می باشد. روش تحقیق: روش تحقیق این پژوهش علّی-مقایسه ای است. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنام? سواد رسانه ای که توسط رجبی (1392) طراحی شده و مورد اعتبار سنجی _با میزان آلفای کرونباخ _0.73 قرار گرفته بود و همچنین از پرسشنام? مصرف رسانه ای که توسط حسنی (1389) طراحی شده و مورد اعتبار سنجی _با میزان آلفای کرونباخ 0.80_ قرار گرفته بود استفاده شد. یافته ها: یافته ها حاکی از آن بود که تفاوت معناداری بین میزان سواد رسانه ای، مصرف رسانه ای و سواد بصری در بین دانشجویان کارشناسی ارشد مدیریت رسانه های ورزشی، مدیریت رسانه و مدیریت ورزشی مشاهده نشد و هم? آنها تنها با اندکی تفاوت، از میزان متوسط و قابل قبولی از سواد رسانه ای، مصرف رسانه ای و سواد بصری برخوردار بودند. بحث و نتیجه گیری: می توان از یافته های پژوهش استنباط کرد که اینکه تمامیِ آزمودنی ها از میزان قابل قبول و متوسطی از سواد رسانه ای بهره مند هستن خوب است، اما می توان در جهت ارتقای سواد رسانه ایِ آنها به درجات بالاتر کوشید.

مطالعه «نگرش» که علت آن در سال های اخیر، توانایی شناخته شده اش در تأثیرگذاری بر رفتار است، شاخص پیشگویی رفتار محسوب می شود. این درحالی است که نگرش افراد به فعالیت بدنی، ریشه در طبقه و انتظارات اجتماعی افراد دارد و دستیابی به نگرش افراد بهترین راه تشخیص رفتار مشارکتی آنها در فعالیت های حرکتی است. از سوی دیگر، گسترش استفاده از رسانه های جمعی در سال های اخیر و تأثیراتی که این رسانه ها بر نگرش افراد جامعه دارند، ذهن بسیاری از پژوهشگران داخلی و خارجی را به خود مشغول نموده است. از این رو، این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین مصرف رسانه ای و نگرش ورزشی اعضای هیأت علمی تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های شهر تهران و به روش همبستگی انجام شده است. رسانه هایی که درباره مصرف آنها از نمونه آماری پرسش گردیده، عبارتند از: روزنامه ورزشی، نشریه ورزشی، کتاب ورزشی، برنامه های مرتبط با ورزش در رادیو و شبکه های تلویزیونی داخلی و خارجی(ماهواره ای)، فیلمهای ورزشی ویدئویی(cd,dvd)، اخبار یا اطلاعات ورزشی از اینترنت(وب گردی، شبکه های اجتماعی، نشریات الکترونیک) و تلفن همراه. نتایج تحقیق نشان داد که بین مصرف رسانه ای اعضای هیأت علمی تربیت بدنی شهر تهران و نگرش ورزشی آنان رابطه مستقیم، مثبت و متوسطی وجود دارد. ضمناً در بین رسانه های جمعی، رسانه های نوشتاری-چاپی ارتباط بیشتر و قوی تری با نگرش ورزشی نمونه آماری دارند و بعد از آن به ترتیب اولویت رسانه های دیداری-شنیداری و نهایتاً رسانه های الکترونیک قرار دارند. واژه های کلیدی: ارتباطات، رسانه های جمعی، مصرف رسانه ای، نگرش ورزشی