هدف از این تحقیق مقایسه اثر مولفه های کاهش دشواری بر یادگیری کم خطا پرتاب توپ از بالای شانه دانش آموزان دختر کم توان ذهنی می باشد. روش تحقیق نیمه تجربی و جامعه آماری آن را دانش آموزان دختر (10-8) سال کم توان ذهنی مدارس استثنایی ناحیه 2 شهر اهواز که در سال 94-1393 به تحصیل مشغول بودند تشکیل می دادند (n=188). از این جامعه 30 نفر به روش خوشه ای تصادفی، در دسترس هدفمند انتخاب و پس از نمایش مهارت پرتاب از بالای شانه، در پیش آزمون شرکت و به صورت تصادفی در3 گروه 10 نفری (تغییر فاصله، تغییر اندازه، شاخص ثابت) قرار گرفتند. در طی 3 جلسه تمرینی که هر جلسه شامل 3 بلوک 10 کوششی بود، گروه تمرینی تغییر فاصله، فاصله خود را نسبت به هدف افزایش می داد، در گروه هدف، اندازه هدف کاهش پیدا می کرد و در گروه ثابت تغییری در اندازه و هدف صورت نمی گرفت. آزمودنی ها پس از 48 ساعت در آزمون یادداری و یک هفته بعد در آزمون انتقال را تحت تکلیف ثانویه شناختی شرکت کردند. نتایج نشان داد که تمام گروه های تمرینی در مرحله اکتساب، یادداری و انتقال دارای پیشرفت بوده اند. ولی در مقایسه بین گروه ها نتایج نشان داد گروه شاخص دشواری ثابت نسبت به دو گروه دیگر در مرحله یادداری و انتقال بهتر عمل کرده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت رعایت حفظ نسبت فاصله و عرض هدف به علت راهبرد کنترلی بیشتر به یادگیری بهتر منجر شده است. بر این اساس به مربیان پیشنهاد می شود در آموزش مهارت پرتاب از بالای شانه با حفظ شاخص های دشواری تکلیف به آموزش مهارت بپردازند.