امروزه در طراحی و برنامه ریزی شهری علائقی بر ایجاد، بازسازی و مدیریت میادین شهری - محلی که شهروندان با یکدیگر و حکومت در تعامل قرار می گیرند– ایجاد شده است. این فضای شهری در ایجاد هویت موثر است، اقتصاد محلی را بهبود می بخشد، و چارچوب های تنظیم کننده فعالیت های فرهنگی و اجتماعی را ارائه می دهد. از سوی دیگر در میان عوامل مختلف، دولت، مذهب و خانواده در حیات اجتماعی نقش اساسی ایفا می کنند. سوال اصلی تحقیق حاضر این است که آیا ارتباط معناداری بین اجتماع پذیری میادین شهری و رونق حیات اجتماعی موجود است؟ به منظور پاسخ بدین سوال، پژوهش حاضر در ابتدا ویژگی اجتماع پذیری را از میان چهار ویژگی کیفی برای مکان های عمومی موفق را انتخاب می کند. اجتماع پذیری، اساس بسیاری از فعالیت ها و وقایعی است که حیات اجتماعی در میدان را معنادار و لذت بخش می کند. سپس، در این پژوهش به مطالعه عوامل موثر بر رونق حیات اجتماعی در ایران پرداخته شده است. در نهایت نیز تعامل میان اجتماع پذیری میادین شهری و رونق حیات اجتماعی در آنها بررسی گردیده است. روش های مورد استفاده در این پژوهش توصیفی، موردی-زمینه ای و همنیستگی و همخوانی بوده است. به این منظور بعنوان مطالعه موردی، میدان هفت حوض در تهران انتخاب و نظرسنجی در آن انجام و اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار spss تحلیل شده است. نتایج پژوهش نشان می دهند که موثرترین مولفه در اجتماع پذیری میادین شهری، هویت و تصویر ذهنی است، دولت موثرترین نهاد در رونق حیات اجتماعی است که در عین حال کمترین حمایت را از آن دارد و تعامل معنادار بین اجتماع پذیری میدان هفت حوض و رونق حیات اجتماعی در آن تایید گردید