چکیده: تلف محکوم به و آثار آن در حقوق ایران، دارای اهمیت بسیاری است از این جهت که قوانین متفاوتی در خصوص موضوع در ایران وجود دارد. تلف اصطلاحی است فقهی و حقوقی که دارای حکم وضعی خاص مانند ضمان نیست. برخی فقها تلف را به گونه ای اقتضایی از جمله اسباب ضمان دانسته اند. ضمانی که با قاعده اتلاف ثابت و در شمار ضمان قهری که با نام مسئولیت مدنی از آن یاد می شود قرار دارد. آنچه که مورد حکم مقنن قرار می گیرد (محکوم به) ممکن از اعیان و منافع باشد، که اتلاف و یا از دسترس خارج شدن محکوم به عین معین مورد اهتمام قانونگذار در قانون اجرای احکام قرار گرفته است؛ و اظهار داشته که اگر عین معین تلف و یا از دسترس خارج شود قیمت آن با تراضی و در صورت عدم تراضی به وسیله ی دادگاه وصول می شود و هرگاه قابل تقویم نباشد محکوم له می تواند مطالبه خسارت کند. بدین لحاظ قانون اجرای احکام مدنی با قواعد مسئولیت مدنی از نظر شیوه ی جبران خسارت اختلاف دارند. که ارشاد محکوم له به مطالبه خسارت باعث شده از برخی اصول حاکم بر دادرسی و اصول حقوقی حاکم بر اجرای احکام منحرف شود و آثاری را برای متداعین و محاکم در پی داشته باشد.