مقوله ورزش یکی از مهمترین فعالیت هائی است که می تواند نشانگر شادابی و نشاط جامعه از یک سو و تمایل افراد دارای پایگاه اقتصادی – اجتماعی گوناگون به انجام ورزش های خاص باشد این پژوهش در صدد پاسخگوئی به این سوال است که اقشار مختلف به چه روشهائی اقبال نشان می دهند و سرمایه اقتصادی – فرهنگی افراد چه تاثیراتی بر میزان و نحوه فعالیت های ورزشی آنان دارد؟ (این پژوهش با رویکرد کمی و روش پیمایشی انجام شده است. دیدگاه پیر بوردیو به عنوان چارچوب نظری پژوهش انتخاب شده است. داده ها به وسیله پرسشنامه از یک نمونه 250 نفری ساکن شهر تالش که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند، گردآوری شده است. نتایج پژوهش پیوندهائی میان سرمایه اقتصادی و فرهنگی افراد و میزان و نحوه فعالیت های ورزشی افراد را نشان می دهد. بعنوان مثال مشاهده نمودیم که مشارکت اقشار مختلف در رشته های گوناگون متفاوت است یا میل به کسب موفقیت و میل به کسب شهرت از طریق ورزش تابع قشری است که پاسخگو به آن تعلق دارد. امید به تحرک اجتماعی از طریق ورزش نیز در اقشار گوناگون متفاوت است . این یافته ها با چارچوب نظری پژوهش هم خوانی دارد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی علل و عوامل فرهنگی ـ اجتماعی توسعه نیافتگی شهرستان گرمی می باشد. گفتنی است مبانی نظری تحقیق حاضر بر پایه نظریه پارسونز برای شناخت و تمایز متغیرهای فرهنگی و همچنین مطالعات ایل بیگی و همکاران (1387) می باشد. در این تحقیق ترکیبی از روش کیفی و کمی استفاده شده است. در تحقیق حاضر نیز ابتدا از طریق روش کیفی به ابزار گروه کانونی با حضور چهارده شرکت کننده به گردآوری داده ها اقدام شد سپس از روش کمی نیز تلخیص و طبقه بندی و تفسیر بهتر داده ها استفاده گردید. در تحقیق 14 نفر به عنوان جامعه نمونه نخبگان تعیین شدند و گروه دوم جامعه آماری تحقیق مردم شهرستان گرمی است که براساس فرمول کوکران 384 به طور تصادفی به عنوان جامعه نمونه انتخاب شدند. در مجموع می توان گفت عوامل فرهنگی بیشترین تأثیر در توسعه نیافتگی شهرستان گرمی تأثیر دارد. و 10 عامل اصلی که در توسعه نیافتگی شهرستان گرمی تأثیر دارند به ترتیب عبارتند از: عدم ریسک پذیری مسئولین، کمبود مهارت ها، فقدان همدلی بین مردم و مسئولین، تقدیرگرایی مردم، تعارض فرهنگی در جامعه، نبود وجدان کاری، انفعال گرایی مسئولین، عدم توجه مسئولین به خلاقیت و نوآوری، کاهش اعتماد اجتماعی و عدم اعتقاد به علم و تکنولوژی. لازم به ذکر است که سایر عوامل (عدم رضایت از زندگی، عدم نوگرایی مردم، تحصیلات پایین مسئولین، کاهش مشارکت و کاهش تعاملات اجتماعی) کمترین تأثیر را در توسعه نیافتگی شهرستان گرمی دارند.

پرداختن به موضوع نابهنجاری های اجتماعی از آن جهت مهم است که موجب نگهداشت نیروی انسانی در چرخه توسعه و انسجام بخشیدن به ساختار نظام اجتماعی می شود. این پژوهش با هدف شناخت عوامل اجتماعی مرتبط با نابهنجاری های اجتماعی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش، پیمایش و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته است. جامعه آماری پژوهش، شامل همه دانش آموزان دوره متوسطه اول در سال تحصیلی 94ـ93 در شهر خلخال هستند که طبق اعلام آموزش وپرورش خلخال تعداد دانش آموزان دختر 820 نفر و تعداد دانش آموزان پسر 844 نفر در تعداد 12 مدرسه پسرانه، 10 مدرسه دخترانه و 6 مدرسه مختلط تحصیل می کنند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 291 نفر تعیین گردید. یافته های پژوهش نشان می دهد، (36/2%) دانش آموزان نمره گرایش به نابهنجاری اجتماعی شان بیش از میانگین می باشد. همبستگی متغیرهای مستقل پژوهش (معاشرت با دیگران ناباب، استفاده از رسانه های نوظهور، ساختار تعاملات اعضای خانواده و پایگاه اجتماعی ـ اقتصادی) با گرایش به نابهنجاری های اجتماعی معنادار و تنها رابطه متغیر مستقل (مشارکت در امور مدرسه و جنسیت) معنادار دیده نشد.

هدف تحقیق حاضر بررسی تفاوت های جنسیتی در نافرمانی های مدنی در بین مردم شهر اردبیل بود. نافرمانی مدنی را میتوان به سه دسته ابزاری، اعتراضی( ناهمنوایی) و اخلاقی تقسیم شد. ماهیت پژوهش شیوه تحقیق پیمایشی (توصیفی) است و از نظر هدف کاربردی بوده و همچنین در این تحقیق از ابزار پرسشنامه برای جمع آوری داده ها استفاده گشت. حجم نمونه 384 نفر تعیین شده و از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. لازم به ذکر است که ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه 0.798 بدست آمد که حاکی از پایایی بالای پرسشنامه محقق ساخته می باشد. بررسی متغیرهای تحقیق نشان می دهد که میانگین نافرمانی مدنی در بین مردم شهراردبیل 2.04 می باشد و همچنین میانگین نافرمانی ابرازی 2.19، نافرمانی اخلاقی 1.70 و نافرمانی اعتراضی 2.25 است و در مجموع بین جنسیت و نافرمانی مدنی تفاوت معناداری وجود دارد و در مورد تایید قرار گرفت، بطوریکه مردان(2.36) بیش از زنان(1.72) نافرمانی مدنی از خود بروز می دهند.

هدف از این تحقیق، بررسی رابطه بین میزان اعتماد اجتماعی و میزان احساس منزلت شغلی آموزگاران مقطع ابتدایی شهرستان کوثراست. جامعه آماری این تحقیق 198 نفر از آموزگاران مدارس ابتدایی شهرستان کوثر بودند. همه جامعه آماری به صورت تمام شمار به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی بود و ابزار مورد استفاده دو پرسشنامه اعتماد اجتماعی و منزلت شغلی آموزگاران بود استفاده شد که روایی صوری پرسشنامه توسط اساتید مجرب و پایایی درونی آنها به روش آلفای کرونباخ 95/0 تعیین شد. اطلاعات مورد نیاز به صورت حضوری در محل تدریس آموزگاران جمع آوری شد. برای تعیین رابطه معنی داری از ضریب همبستگی پیرسون برای مقایسه میانگین مشاهده شده اعتماد اجتماعی و منزلت شغلی آموزگاران با میانگین فرضی از آزمون تک نمونه ای استفاده شد. برای اولویت بندی مولفه ها از آزمون فریدمن و برای مقایسه میانگین اعتماد اجتماعی و منزلت شغلی آموزگاران از آزمون مستقل و مقایسه میانگین طبقات تحصیلات از آزمون وکروسکال والیس و استفاده شد. نتایج به دست آمده به شرح زیر است: بین اعتماد اجتماعی و منزلت شغلی آموزگاران رابطه معنی داری وجود داشت. بین اعتماد اجتماعی و منزلت شغلی آموزگاران با سن و سابقه کار رابطه معنی داری وجود نداشت. اختلاف معنی داری بین میانگین های مشاهده شده و فرضی اعتماد اجتماعی و منزلت شغلی وجود داشت. بین میانگین رتبه های مولفه های اعتماد اجتماعی و منزلت شغلی اختلاف معنی داری وجود داشت. بین اعتماد اجتماعی بر اساس جنسیت تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین منزلت شغلی بر اساس جنسیت تفاوت معنی داری وجود داشت بین اعتماد اجتماعی و منزلت شغلی آموزگاران بر اساس طبقات تحصیلات تفاوت معنی داری وجود نداشت.